«Ευτυχώς οι συγχωριανοί μου, οι φίλοι μου, μου έδωσαν λεφτά να αγοράσω το εισιτήριο» – «Φωνάζαμε για ώρες “Ελένη, Ελένη” αλλά δεν απαντούσε κανείς».

Την αδιαφορία  του κράτους σε έναν ασθενή τραυματία θύμα σεισμού καταγγέλλει ο Γιώργος Βαληλής μέσα από το νοσοκομείο στο οποίο βρίσκεται. Ο σύζυγος της Ελένης, της γυναίκας που έχασε τη ζωή της στο φονικό σεισμό της Λέσβου ξεσπά.

«Ο πόνος μου είναι μεγάλος. Έχασα σύζυγο, σπίτι κι όλα τα υπαρχοντά μου. Τα μαντριά μου, ο στάβλος μου, οι αποθήκες μου όλα ισοπεδώθηκαν. Το μόνο που μου έχει απομείνει είναι η αγωνία για το αύριο κι απέραντος πόνος» λέει με σπαραγμό ψυχής στο protothema.gr ο κ. Γιώργος.

Την ώρα του σεισμού, όπως ο ίδιος λέει, βρισκόταν στο τρίτο όροφο του σπιτιού του, ενώ η άτυχη γυναίκα του στο δεύτερο. Από τα συντρίμμια τον έβγαλε τραυματισμένο ο ίδιος του ο γιος του.

Ο Γιώργος Βαληλής

«Το σπίτι μου ήταν τριώροφο κι εγώ ήμουν στον τρίτο όροφο ενώ η γυναίκα μου στο δεύτερο. Έγινε ο σεισμός και έπεσα όπως ήμουν, μαζί με το κρεβάτι και το στρώμα, στο δρόμο. Ήρθε ο γιος μου με την παρέα του και προσπαθούσαν να με βγάλουν μέσα από τα συντρίμμια. Ήμουν ξύπνιος, είχα τις αισθήσεις μου αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ από το πρόβλημα που έχω. Οι γείτονες έψαχναν να βρουν τη γυναίκα μου ζωντανή. Την καλούσαμε στο τηλέφωνο, ακούγαμε τον ήχο του κινητού της αλλά αυτή δεν απαντούσε. Φωνάζαμε όλοι μαζί “Ελένη, που είσαι; Μας ακούς;” αλλά δεν απαντούσε κανείς. Εγώ έμαθα για το θάνατο της γυναίκας μου πολλές ώρες μετά, στις 9 το βράδυ. Δεν ήθελαν να μου το πουν από την αρχή για να μην στενοχωρηθώ. Οι διασώστες μόλις την βρήκαν νεκρή δεν είπαν τίποτα στο γιο μου που πάλευε να τη βρει μέσα στα συντρίμμια αλλά κάλεσαν τα αδέρφια μου και τα αδέρφια της και τους το είπαν. Παλεύαμε με τη σύζυγό μου να ξεπεράσει τον καρκίνο, κάναμε βαριές θεραπείες και η κατάληξη ήταν να την χάσω από τον εγκέλαδο» λέει με βουρκωμένα μάτια.

Ο κ. Βαληλής σοκάρει όταν λέει ότι αγόρασε το εισιτήριό του για να έρθει με το πλοίο της γραμμής στην Αθήνα για να εισαχθεί στο ΚΑΤ, καθώς φέρει σοβαρά τραύματα σε λεκάνη και πόδια.

«Ευτυχώς οι συγχωριανοί μου, οι φίλοι μου, μου έδωσαν λεφτά να αγοράσω το εισιτήριο. Με δανεικά είμαι αυτή τη στιγμή γιατί ότι είχα βούλιαξαν μέσα στο σπίτι μου. Με τις πιτζάμες ήμουν και τώρα μου έβγαλαν το σεντόνι από τα μπάζα, μόλις ήρθα στο ΚΑΤ. Πονούσα και ήμουν με παυσίπονα. Τη γυναίκα μου, έχασα και η Πολιτεία με άφησε μόνο. Θα μπορούσε να διαθέσει μια δίκλινη καμπίνα και να μεταφερθώ δωρεάν. Αφού ταλαιπωρήθηκα με το πλοίο της γραμμής, μετά περίμενα στο λιμάνι του Πειραιά παραπάνω από μία ώρα να έρθει ασθενοφόρο να με πάρει από την καμπίνα γιατί πονούσα  πολύ και ήταν δύσκολη η μετακίνησή μου. Πραγματικά με άφησαν μόνο μου» λέει πικραμένος ο κ. Βαληλής.