Υπόγεια Αποθήκη Καβάλας | Στις 28 Νοεμβρίου η προθεσμία | Απροθυμία για κατάθεση προσφορών
Οριστικοποιήθηκε η ημερομηνία υποβολής των δεσμευτικών προσφορών στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ για την παραχώρηση του εξαντλημένου κοιτάσματος στη Ν. Καβάλα, με τη σχετική προθεσμία να εκπνέει στις 28 Νοεμβρίου σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, δηλαδή 2,5 περίπου έτη μετά την προκήρυξη της διαδικασίας.
Παράλληλα, ο διαγωνισμός θα ολοκληρωθεί με το υφιστάμενο πλαίσιο εμπορικής εκμετάλλευσης της υποδομής, δηλαδή τον Κανονισμό Τιμολόγησης της ΡΑΕ, χωρίς να υπάρξει κάποιος εναλλακτικός τρόπος στήριξης της επένδυσης. Επομένως, καθώς οι δύο «μνηστήρες» του έργου έχουν δηλώσει πως ο Κανονισμός Τιμολόγησης απέχει πολύ από το να καταστήσει βιώσιμη την επένδυση, πηγές που παρακολουθούν από κοντά τη διαδικασία εκτιμούν ότι πολύ δύσκολα θα υπάρξει δεσμευτική προσφορά, με συνέπεια η πιθανότερη έκβαση για τον διαγωνισμό να είναι να κηρυχθεί άγονος.
Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, για τον διαγωνισμό για την ΥΑΦΑ Καβάλας (υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου) πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα συνάντηση εκπροσώπων του ΥΠΕΝ, του ΤΑΙΠΕΔ και της ΡΑΕ. Από τη σύσκεψη δόθηκε «σήμα» για την άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας, στη βάση των δεδομένων αξιοποίησης της επένδυσης που προβλέπει ο Κανονισμός Τιμολόγησης.
«Αγκάθι» το ποσοστό κοινωνικοποίησης
Το «σήμα» αυτό ισοδυναμεί με ελάχιστα έως μηδενικά περιθώρια αίσιας έκβασης του διαγωνισμού. Κάτι που σημαίνει πως απομακρύνεται το ενδεχόμενο η Ελλάδα να αποκτήσει άμεσα μία εγχώρια αποθήκη αερίου, ώστε να «θωρακίσει» την ασφάλεια τροφοδοσίας της με καύσιμο, αλλά και να μπορεί να απορροφήσει απότομες εκτινάξεις στις διεθνείς τιμές.
Υπενθυμίζεται ότι ο σχετικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ τον Ιούνιο του 2020, για την παραχώρηση του εξαντλημένου κοιτάσματος στη Νότια Καβάλα για 50 έτη, με σκοπό τη χρήση, ανάπτυξη και εκμετάλλευση του υπόγειου φυσικού χώρου για την αποθεματοποίηση φυσικού αερίου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της προκήρυξης από το ΤΑΙΠΕΔ, η εγκατάσταση και λειτουργία της ΥΑΦΑ Νοτίου Καβάλας θα συνέβαλε, μεταξύ άλλων, στην ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας της Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην προστασία εφοδιασμού των καταναλωτών, καθώς και στην εκπλήρωση των σχετικών με την ασφάλεια εφοδιασμού υποχρεώσεων των ηλεκτροπαραγωγών και των προμηθευτών φυσικού αερίου.
Στη δεύτερη φάση της διαδικασίας συμμετέχουν η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – ΔΕΣΦΑ καθώς και η Energean. «Αγκάθι» στην ιδιωτικοποίηση αποτελεί το ποσοστό κοινωνικοποίησης 50% που όρισε η ΡΑΕ στον Κανονισμό Τιμολόγησης, θέτοντας μάλιστα πλαφόν στα 160 εκατ. ευρώ για το Απαιτούμενο Έσοδο το οποίο είναι εγγυημένο ως συνολικό ποσό προς ανάκτηση για όλα τα έτη λειτουργίας της ΥΑΦΑ.
Οικονομικά στοιχεία του 2020
Το πλαφόν αυτό ωστόσο υπολογίσθηκε από την Αρχή με οικονομικά στοιχεία του 2020. Είναι ενδεικτικό ότι σε αυτό συνυπολογίζονται μόλις 47-60 εκατ. ευρώ για το μη αντλήσιμο αέριο (cushion gas), τη στιγμή που σήμερα η τιμή του καυσίμου είναι πολλαπλάσια από ό,τι πριν από μία διετία. Επομένως, το ανώτατο αυτό όριο στην πράξη δεν αντιστοιχεί στο 50% της επένδυσης για την ανάπτυξη της υποδομής.
Κατά τη δημόσια διαβούλευση του Κανονισμού Τιμολόγησης, στις τοποθετήσεις τους και οι δύο μνηστήρες είχαν υποστηρίξει πως το πλαίσιο της ΡΑΕ είναι μακριά από το να θεωρείται ικανοποιητικό. Επομένως, στις 28 Νοεμβρίου θα κληθούν να υποβάλουν προσφορές χωρίς κάποιο «αντίβαρο» σε αυτό το πλαίσιο.
Παράλληλα, πρόσκομμα στην ελκυστικότητα της επένδυσης αποτελούν τα συνοδά έργα του ΔΕΣΦΑ στο σύστημα μεταφοράς, ώστε να μπορεί η αποθήκη να λειτουργεί απρόσκοπτα. Η εικόνα αναφορικά με τα έργα επαύξησης του ΕΣΜΦΑ θα είναι ασαφής μέχρι την ημερομηνία υποβολής των προσφορών, καθώς ο Διαχειριστής θα «τρέξει» αργότερα το σχετικό Market Test.
Στην Ευρώπη υπάρχουν συνολικά 170 ανάλογες υποδομές. Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός από τη χώρα μας, αποθήκη αερίου δεν διαθέτουν επίσης η Κύπρος, η Εσθονία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα και η Σλοβενία. Σε αντίθεση ωστόσο με την Ελλάδα, στις υπόλοιπες περιπτώσεις πρόκειται για χώρες που είτε δεν έχουν ακόμη καθόλου πρόσβαση στο αέριο (π.χ. Κύπρος), είτε το αέριο έχει μικρό μερίδιο σε κρίσιμους τομείς όπως η ηλεκτροπαραγωγή.
