Αποστολή Ζάγκρεμπ

Η πολιτική για πράσινη και καθαρή ενέργεια αποτελούν το κοινό σημείο συμφωνίας των ειδικών. Όμως, από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Ίσως, ακόμη ένα σημείο συμφωνίας είναι η ειρήνη για ασφαλή, φθηνή ενεργειακή μετάβαση. Αλλά και εδώ εντοπίζονται ανησυχίες ότι οι κρίσεις και οι γεωπολιτικές αναταραχές θα είναι συνεχείς.
Στο σεμινάριο της ΕΟΚΕ και στη θεματική για την ενεργειακή κρίση, οι ομιλητές επέμειναν ότι αποτελεί χρέος όλων να παραμείνουν πιστοί στη δέσμευση για «πράσινη ενέργεια».

Δίκαιη μετάβαση

Ο Oliver Ropke, o οποίος θα είναι από τον Μάρτιο, εκτός απροόπτου ο νέος πρόεδρος της ΕΟΚΕ και ο οποίος προέρχεται από τα συνδικάτα των εργαζομένων έθεσε ανοικτά τα ζητήματα της δίκαιης μετάβασης και της αντιμετώπισης της ενεργειακής φτώχειας. 50 εκατομμύρια Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ενεργειακής φτώχειας και ο αριθμός όσων δε θα μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς θα είναι πολύ μεγάλος.

Απαιτούνται άμεσες δράσεις διαμήνυσε προς τις Βρυξέλλες. Προς όφελος των εργαζομένων , της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων αντί κάποιες λιγοστές εταιρείες να βγάζουν δισεκατομμύρια.
Όμως, σε 15 χρόνια οι ενεργειακά φτωχοί θα έχουν μειωθεί από 15% έως 20% είπε ένας από τους ειδικούς, δηλαδή το πρόβλημα θα παραμένει για περίπου 40 εκατομμύρια ακόμη πολίτες και αυτό παρά τις εκτιμήσεις για επιταχυνόμενη πράσινη μετάβαση.

Η αλήθεια είναι ότι όσοι έχουν τη δυνατότητα να τοποθετήσουν ηλιακούς θερμοσίφωνες, να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκά πάνελ και να ανακατασκευάσουν τα κτήρια τους θα μπορούν να αντιμετωπίσουν πιο εύκολα και σχετικά πιο ανώδυνα την ενεργειακή κρίση. Όμως, το 75% των κτηρίων στην Ευρώπη δεν είναι ενεργειακά βιώσιμα, το 85% των φωτοβολταϊκών εισάγεται από την Κίνα και άρα αυξάνεται η εξάρτηση όπως με το ρωσικό φυσικό αέριο, όπως και η εξάρτηση από ουράνιο είναι θέμα για τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας.

Προσωρινό το πλαφόν

Η λύση του πλαφόν είναι προσωρινή και σε μακροπρόθεσμη βάση δεν εξυπηρετεί κανέναν. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποτελούν τη λυδία λίθο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει πολλά, όπως φαίνεται. Όμως, απαιτούνται πόροι και γενναίες χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία όπως τόνισε μία ομιλήτρια έχει πόρους που μπορούν να ξεπεράσουν το 1 τρις ευρώ. Μάλιστα, όπως σημείωσε μόνο για την ενίσχυση επιχειρήσεων και νοικοκυριών στην πανδημία δόθηκαν 570 δις ευρώ.

Χωρίς χρηματοδότηση το μοντέλο του prosumer (producer & consumer – παραγωγός και καταναλωτής-) δεν πρόκειται να φέρει οφέλη στους πολλούς αλλά στους λίγους πλούσιους.
Όπως το έθεσε ένας πρώην γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν είναι δίκαιο να βάζει βενζίνη με την ίδια τιμή κάποιος που φουλάρει μια Bentley και κάποιος που γεμίζει το ρεζερβουάρ σε ένα μικρό αυτοκίνητο.

Τι θα γίνει με τις τιμές ρώτησε το in, αφού η συζήτηση ξεστράτιζε χωρίς σαφείς απαντήσεις.

Ακριβά τα ορυκτά

Τα ορυκτά καύσιμα θα παραμείνουν ακριβά, δηλαδή βενζίνη και πετρέλαιο. Το φυσικό αέριο θα είναι λίγο φθηνότερο και η ηλεκτρική ενέργεια αρκετά φθηνότερη. Το πότε θα έχουμε φθηνότερο ρεύμα είναι ασαφές αλλά σε κατ’ ιδίαν συζητήσει λένε πως οι εκτιμήσεις τους είναι για το επόμενο καλοκαίρι, εφόσον υπάρξουν ομαλές εξελίξεις. Όμως, το γεγονός ότι η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως θα αυξάνεται- φανταστείτε ότι εκατομμύρια άνθρωποι στην Ινδία και στην Αφρική δεν έχουν ρεύμα και κάποια στιγμή θα αποκτήσουν για να ζουν αξιοπρεπώς- και λόγω της ηλεκτροκίνησης αν δεν υπάρξουν δραστικές αλλαγές στο μοντέλο της μετάβασης τα πράγματα δεν θα γίνουν ποτέ όπως παλιά.

Η λύση είναι μαζικές ευρωπαϊκές επιδοτούμενες επενδύσεις στις ΑΠΕ, νέες τεχνολογίες που θα είναι φθηνότερες και ιδιωτική κινητοποίηση με τοποθέτηση ηλιακών, και φωτοβολταϊκών.
Θα έλθει σύντομα η στιγμή που στα σπίτια μας θα παράγουμε από πυρηνική ενέργεια ηλεκτρικό. Υπάρχει ένα υλικό, λέγεται torium, που είναι φθηνό και δεν είναι ραδιενεργό.
Μπορεί η συμβολή της παρούσας γενιάς για να σωθεί ο πλανήτης και άνθρωποι να είναι μεγαλύτερη αλλά είναι απαραίτητη. Εξάλλου, το 2050 δεν είναι πολύ μακριά και ο στόχος της Ευρώπης για μηδενικές εκπομπές είναι εφικτός. Άλλωστε, το κόστος για το διοξείδιο είναι πανάκριβο.