Οι ακρίτες του Έβρου που οι αυλές των σπιτιών τους αγγίζουν τα σύνορα με την Τουρκία και τη Βουλγαρία δεν περιμένουν τις εθνικές εορτές για να υψώσουν τη γαλανόλευκη και να τραγουδήσουν τον Εθνικό Ύμνο. Αυτό το κάνουν κάθε μέρα στέλνοντας μηνύματα σε όλο τον ελληνισμό σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η αλήθεια είναι πως περιμένουν τις εθνικές εορτές για να παρελάσουν και η θλίψη τους είναι μεγάλη που λόγω των περιοριστικών μέτρων δεν μπόρεσαν να ζήσουν όπως θα ήθελαν τους εορτασμούς για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Από τα μπαλκονάκια των σπιτιών τους έως τις τελευταίες πιθαμές ελληνικής γης, σεμνά και ταπεινά αλλά πάντα με τη δύναμη της ψυχής και το σθένος του Εβρίτη ακρίτα. Γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας έκαναν και την Τετάρτη (ανήμερα της 25ης Μαρτίου) το χρέος τους έναντι στην πίστη τους στη μνήμη των προγόνων τους.
Η μικρούλα με την παραδοσιακή στολή της Θρακιώτισσας στέκεται προσοχή μπροστά από τη γαλανόλευκη και τραγουδάει τον Εθνικό Υμνο.
Το μπαλκονάκι της είναι στα πρώτα προσφυγικά σπίτια της Νέας Βύσσας ο δρόμος που φαίνεται στο βάθος έπειτα από 800 μέτρα οδηγεί στον φράχτη των ελληνοτουρκικών συνόρων.