ΑΠΟΨΕΙΣ
Ποια είναι τα 20 μεγαλύτερα ψέματα της Eλληνικής κοινωνίας

ΨΕΜΑ 1. Όπου έχει αναλάβει το ΔΝΤ βύθισε την οικονομία στην ύφεση. Το ΔΝΤ από τις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει οι 13 αναπτύχθηκαν και οι 2 τώρα βρίσκονται στους G20. (Τουρκία, Βραζιλία). Οι άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (βλέπε Ελλάδα).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε στο ΔΝΤ και εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς , γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.
ΨΕΜΑ 2
Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία.
Όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ αυτό ,αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφερε αντίρρηση για το ύψος της βοήθειας προς την Ελλάδα σαν μη συμφέρουσα επένδυση.
Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική, ενώ βγήκε από τις αγκάλες του ΔΝΤ, στράφηκε σε δανεισμό στη Ρωσία , η οποία της δάνεισε λιγότερα με μεγαλύτερο επιτόκιο και με επαχθέστερους όρους όπως το ξεπούλημα όλων των υποδομών τους σ’ αυτήν.
Δείγμα των προθέσεων της είναι ότι αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά Διυλιστήρια, δηλ. σε κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις.
Και για να δείξουμε το ανεδαφικό του παραπάνω ισχυρισμού, η Ρωσία θα μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, απλά δεν το ‘κανε.
ΨΕΜΑ 3.
Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα.
Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της πλάνης ότι αρνηθήκαμε να αναλάβει το χρέος μας η Κίνα και οι προδότες πολιτικοί μας μας έριξαν στην μέγγενη του ΔΝΤ.
Η Κίνα όπως και η Ρωσία ,όπως είπαμε θα μπορούσαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά ,χωρίς να υπάρχει διακρατική συμφωνία. Δεν το έκαναν γιατί απλά δεν ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια αναξιόπιστη οικονομία.
Πρέπει να γνωρίζουν οι μυθοπλάστες της ελληνικής πραγματικότητας ότι η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης ,ο οποίος υποβαθμίζει συνεχώς την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος. Με λίγα λόγια, όχι δεν θέλει να μας δανείσει, αλλά συμβουλεύει και τους άλλους να μην το κάνουν.
Είναι πράγματι αφελείς αυτοί που πιστεύουν, πως η Κίνα θα αναλάμβανε το χρέος μας για να περνούν οι έλληνες καλά, όταν από τα αποθεματικά της δεν τροφοδοτεί ανάγκες του δικού της λαού;
ΨΕΜΑ 4.
Οι δανειστές μας είναι στυγνοί τοκογλύφοι.
Αυτοί που δανείζουν δανείζουν για να κερδίσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο. Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου που παίρνουν. Ας δούμε λοιπόν τι αναλογία επιτοκίου –ρίσκου υπάρχει.
Το επιτόκιο – ρίσκο που θα έβαζαν οι αγορές για να δανείσουν τη χώρα μας (spreads) κυμαίνονταν πάνω από 20%. Δηλ. απαγορευτικό. Το επιτόκιο δανεισμού που έλαβε η Ελλάδααπό τον μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και για το δεύτερο μνημόνιο 3,6%, όταν τα επιτόκια στην ελεύθερη αγορά έφταναν το 30%.
Ποιος λοιπόν είναι ο στυγνός τοκογλύφος, όταν τα επιτόκια της Ιταλίας και της Ισπανίας κυμαίνονται στο 6-7%;
ΨΕΜΑ 5.
Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της και να αγοράσει τα πάντα έναντι πινακίου φακής.
Στον ισχυρισμό αυτόν θα αντιτάξω το ερώτημα , γιατί η Γερμανία δεν άφησε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και χωρίς ρίσκο;
Γιατί τα δεκάδες δις που εκταμιεύονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων μας και δη της Γερμανίας δεν επενδύονται σε ασφαλέστερα σημεία του πλανήτη(Βαλκάνια, Μεσόγειο) και επενδύονται στην Ελλάδα;
Στον μηχανισμό στήριξης συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γιατί αυτή η πολεμική μόνο για τους Γερμανούς και όχι για τους Ολλανδούς, Νορβηγούς, Φιλανδούς, Κύπριους κλπ;
Προφανώς όλα εντάσσονται στα συμφέροντα κάθε χώρας και της ευρωζώνης γενικότερα. Κανένας δεν χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει. Αλλά η προσπάθεια διάσωσης της χώρας μας ευνοεί πρωτίστως εμάς και κατ’επεκτασιν τους εταίρους μας.
ΨΕΜΑ 6.
Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της.
Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κάποιος ότι μια αγορά 10εκ κατοίκων μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη μιας χώρας 80εκ.
Στο γενικό σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλ περίπου 6δις το χρόνο όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι 34 δις. Αντίστοιχα η Πορτογαλία εισάγει περίπου 8δις από την Γερμανία και δεν αναλώνεται σε τέτοιες ανόητες κατηγορίες, όπως και η Ιρλανδία που εξάγει, αντί να εισάγει, στη Γερμανία 11δις το χρόνο δεν σκέφτηκε κανείς να πει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να δανείσει την Ιρλανδία;
Άρα τα προβλήματα κάθε χώρας δεν έχουν να κάνουν με τις εξαγωγές της Γερμανίας στις χώρες αυτές, αλλού είναι τα προβλήματα.
ΨΕΜΑ 7.
Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε εξοπλιστικά προγράμματα από αυτήν.
Μετέωρος ο ισχυρισμός και ανατρέψιμος μέσω των αριθμών. Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο περίπου 2δις ευρώ για εξοπλισμούς από τους οποίους μόνο το 20% αφορά την Γερμανία δηλ. 400εκ ευρώ το χρόνο. Το ερώτημα είναι, ασχέτως αν χρειάζονται η όχι, ότι δημιουργούνται φαντάσματα και πλασματικοί εχθροί όταν οι εκροές χρημάτων από την Γερμανία στην Ελλάδα είναι πολλαπλάσια των εκροών.
Θα καταγράψω ένα νούμερο από μελέτη της EUROBANK ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί στηνΕλλάδα μόνο μέσω επιδοτήσεων τα τελευταία 30 χρόνια είναι 203 δις, τα περισσότερα από τα οποία είναι από τις καταβολές των φορολογούμενων γερμανών πολιτών.
Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της ΕΕ. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα μιας άλλης συζήτησης.
ΨΕΜΑ 8.
Το μνημόνιο κατέστρεψε τη χώρα.
Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. (μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κλπ)
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που διαχειρίσθηκε το μνημόνιο δεν μείωσε δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκανε ούτε μια ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφερε να πατάξει την φοροδιαφυγή, δεν μείωσε τους δημοσίους υπαλλήλους , δεν έκλεισε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς , δεν άνοιξε τα κλειστά επαγγέλματα, και αντ αυτού μείωσε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλε φόρους σε ότι κινείται ή δεν κινείται.
Αποτέλεσμα αυτού η ύφεση να παγιωθεί και να χρειαστεί δεύτερο μνημόνιο πιο σκληρό. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι επί δυο χρόνια αυτοί που διαμαρτύρονταν να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο το κατάφεραν στο ακέραιο. Τώρα διαδηλώνουν ότι η εφαρμογή του έφταιγε που καταρρέει η χώρα. Είναι σε σύγχυση ή την επιδίωκαν;
ΨΕΜΑ 9.
Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί μαζί με τα κρατικοδίαιτα λαμογια.
Σωστό! Αλλά.
Από τα 100 ευρω που δαπανά το ελληνικό κράτος το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις, το 20% σε τοκοχρεολύσια και ένα 10% σε δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων. Σ’αυτό το 10% κρύβεται η διαπλοκή και το πάρτι με τις μίζες ημετέρων. Αν όμως το αναλύσεις λογιστικά στο σύνολο των δαπανών η διαφθορά δεν ξεπερνά το 1,5% και σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των 360δις.
Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο ότι δαπανούσαμε κάθε χρόνο 30δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος σε 10 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
ΨΕΜΑ 10.
Χρεωκοπία αντί μνημόνιο 2.
Το μνημόνιο 2 φέρνει ύφεση και εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας. Ο.Κ.
Η χρεοκοπία και αυτή εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Άρα τι διαλέγουμε;
Με το μνημόνιο 2 η χώρα μπαίνει σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως στην Ευρώπη, στο ευρώ και με πληθωρισμό 2,5%. Αν όμως χρεοκοπήσει η χώρα βγαίνει από το ευρώ χωρίς ρευστότητα, με αλλαγή νομίσματος και με πληθωρισμό άνω του 20%.
Και ρωτώ, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης;
Το να κατηγορούμε κάτι δεν σημαίνει ότι η άλλη επιλογή είναι καλύτερη.
ΨΕΜΑ 11.
Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας.
Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα (εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α) για το λόγο αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρώ, να μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες της ευρωζωνης
ΨΕΜΑ 12.
Το χρέος είναι απεχθές ,και να μην το πληρώσουμε.
Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείτε από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς, συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών.
ΨΕΜΑ 13.
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία!!!
Το υπουργείο Οικονομικών δημοσίευσε τη λίστα 6000 μεγάλων επιχειρήσεων που χρωστάνε στο Δημόσιο περίπου 42δις.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα ονόματα των επιχειρήσεων του «Μεγάλου Κεφαλαίου» που αν τους τα πάρουμε θα σωθεί ο τόπος, παρατηρεί τις εξής τέσσερις κατηγορίες.
Στη πρώτη κατηγορία είναι ,οι επιχειρήσεις του Δημοσίου με πρωταγωνιστή τον ΟΣΕ που χρωστά 1.2δις, ακολουθούν τα Ελληνικά Πετρέλαια, η ΔΕΗ, διάφοροι Κρατικοί Οργανισμοί, Δήμοι ,δημοτικές επιχειρήσεις και αγροτικοί συνεταιρισμοί.
Στη δεύτερη κατηγορία βρίσκονται επιχειρήσεις που δεν υπάρχουν πια, μεταξύ άλλων είναι , η Πειραϊκή Πατραϊκή, το Μινιόν, ο Κατράντζος, η Υβοννη, η Ανατολια, η Τράπεζα Κρήτης, το NEW CHANNEL, οι ασφαλιστικές Φοίνιξ , ASPIS, και εκατοντάδες άλλες.
Στη τρίτη κατηγόρια βρίσκονται εταιρείες προβληματικές που βρίσκονται σε διαδικασία εκκαθάρισης ή σε καθεστώς οικονομικής επιτήρησης όπως το GLOU, το ARTISTI ITALIANI, η ΑΕΚ, ο Πανιώνιος, ο Αρης και πλήθος άλλων.
Στην τέταρτη κατηγορία βρίσκονται οι εταιρείες που χρωστάνε και αναμφισβήτητα πρέπει να πληρώσουν.
Κύκλοι του υπουργείου οικονομικών υπολογίζουν ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία να καταφέρουν να μαζέψουν τα 6δις από τα 42δις.
Το αφιερώνω σε όσους διαδηλώνουν εναντίον φαντασμάτων, ψάχνοντας σε αραχνιασμένα σεντούκια και λαϊκίζοντας πάνω στον ανθρώπινο πόνο.
ΨΕΜΑ 14.
Να ανατρέψουμε το σύστημα και να πάρουμε τα λεφτά από τους πλούσιους και να τα δώσουμε στο λαό.
Ας παραθέσουμε μερικά στοιχεία που δείχνουν την ανατομία της λεγόμενης πλουτοκρατίας. Aπο το σύνολο των επιχειρήσεων στην Ελλάδα μόνο 13% είναι αυτό που λέμε < <μεγάλο κεφάλαιο>>.
Η αποτίμηση όλων των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο δεν ξεπερνούν τα 16 δις, η οποία μειώνεται μέρα με τη μέρα.
Το ενεργητικό των τραπεζών μπορεί να είναι περίπου 600δις, όπως διακηρύσσουν διάφοροι αριστεροί πολιτικάντηδες στην τηλεόραση, το αποθεματικό τους όμως είναι πολύ πιο κάτω από τα 20δις.
Η συνολική αξία του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος αυτή τη στιγμή είναι μόλις 4δις.
ΨΕΜΑ 15.
Να φορολογηθούν οι πλούσιοι.
Από το σύνολο των φορολογουμένων, το 60% ή βρίσκεται στο αφορολόγητο ή έχει επιστροφή φόρου. Το 50% των ετήσιων εσόδων του κράτους οφείλονται σ΄αυτό που λέμε μεγάλο κεφάλαιο και από τα υψηλόμισθα στελέχη των μεγάλων εταιρειών.
Η φοροδιαφυγή γίνεται από τις πολυδιάστατες μικροεπιχειρησεις και υπηρεσίες ( βιοτεχνίες, εμπορικά μαγαζιά, αυτοαπασχολούμενοι κ.α.) σημειωτέον ότι οι αγρότες δεν πληρώνουν καθόλου φόρους.
Τα τεράστια κεφάλαια που κατέχουν οι εφοπλιστές δεν είναι παραγόμενος πλούτος εντός Ελλάδος αλλά από δραστηριότητες του εξωτερικού .Άρα δε δικαιούμαστε ούτε μπορούμε να τα φορολογήσουμε παρά μόνο να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες να τα επενδύσουν στην χώρα μας. Όλα τ’αλλα είναι λαϊκίστικες κορόνες, αφού και όλα τα χρήματα της πλουτοκρατίας να δεσμεύσουμε τα χρήματα που χρωστάμε είναι 350+110=460 δις. Δυστυχώς η επανάσταση ματαιώνεται.
ΨΕΜΑ 16.
Αν πατάξουμε την φοροδιαφυγή θα έχουμε δημοσιονομικό πλεόνασμα.
Θεωρητικά αν όλοι οι έλληνες αύριο το πρωί πλήρωναν τους οφειλόμενους φόρους τους και βουλώναμε όλες τις τρύπες στις δημόσιες δαπάνες θα χρειαζόμασταν ακόμα δανεισμό για τις κάλυψη των κρατικών δαπανών .
Και αν ακόμη όλοι οι έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί, βάζαμε σ’ένα τραπέζι όλα τα λεφτά μας δεν θα συγκεντρώναμε πάνω από 150δις, όταν ήδη χρωστάμε 350δις στις τράπεζες, 110δις στην Τρόικα, 200δις χρωστάνε τα ασφαλιστικά μας ταμεία και 40δις για εγγυήσεις των δανείων που πήραμε. ΣΥΝΟΛΟ σχεδόν 1 τρις ευρω.
Το πρόβλημα είναι ότι όσα λεφτά και να συγκεντρώσουμε τα ρίχνουμε σ’ένα βαρέλι δίχως πάτο. Η φοροδιαφυγή συμβαίνει όταν η φορολογια είναι υψηλη, άρα άδικη και όταν δεν είναι ανταποδοτική
ΨΕΜΑ 17.
Η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι χεωκοπια του καπιταλιστικού συστήματος.
Όταν σε μια οικονομία η οικονομική δραστηριότητα κατά 60% ανήκει στο κράτος, όταν η γραφειοκρατία είναι μια παγιωμένη κατάσταση, όταν 300 επαγγέλματα είναι κλειστά, όταν οι μισθοί καθορίζονται από συλλογικές συμβάσεις, όταν έχουμε 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, όταν η φορολογία στις επιχειρήσεις φθάνει συνολικά το 68%, όταν ο ΦΠΑ είναι στο 23%,όταν η επιδοματική πολιτική στηρίζει τα εισοδήματα, όταν δαπανάμε περισσότερα από ότι εισπράττουμε λόγω αυξημένων αναγκών του διογκωμένου κράτους, αυτό λοιπόν μοιραία έρχεται και καταρρέει.
Δυστυχώς η αριστερά ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι η διόγκωση της κουλτούρας της διόγκωσε και το κράτος το οποίο πτώχευσε. Καιρός είναι να το καταλάβει και ο ελληνικός λαός.
ΨΕΜΑ 18.
Για την κατάσταση που έφτασε η Ελλάδα φταίνε τα δυο κόμματα εξουσίας.
Θα το έλεγα διαφορετικά, ότι για την κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα χρεώνονται τα 2 κόμματα εξουσίας. Γιατί εξουσία δεν ασκούν μόνο οι κυβερνήσεις αλλά όλοι οι θεσμοί. Αντιπολίτευση, δημοσιογράφοι, δικαιοσύνη, γραφειοκράτες , συνδικαλιστές κ.ο.κ. συνέβαλαν στη κρατικιστικη αντίληψη της οικονομίας και την μεγέθυνση του Δημοσίου. Δυστυχώς για αυτούς που υποστηρίζουν την άποψη αυτή , η ευθύνη είναι οριζόντια και η κατάρρευση συλλογική.
ΨΕΜΑ 19.
Ο λαός δεν φταίει πουθενά.
Ο λαός είναι υπεύθυνος αλλά όχι κατηγορούμενος. Είναι πολύ δύσκολο να κατανείμεις κατηγορίες σε μια συλλογική αποτυχία. Η ευθύνη όταν μοιράζεται σε πολλούς απενεχοποιειται. Ο λαός με τις επιλογές του και με την ανοχή του συμμετείχε στην διόγκωση της αποτυχίας. Θα αναφέρω σαν παράδειγμα το εξής, όταν ο Αν.Πεπονης εισήγαγε το νόμο του ΑΣΕΠ, που έβαζε φρένο στο πελατειακό κράτος , στις επόμενες εκλογές οι πολίτες τον τιμώρησαν πανηγυρικά. Επίσης, όταν κατετέθη το νομοσχέδιο Γιαννιτση για το ασφαλιστικό οι «προοδευτικές» δυνάμεις το αναχαίτισαν, τώρα η συνταξιοδότηση πήγε στα 67.
Τώρα, οι ίδιες δυνάμεις και πάλι φωνάζουν. Όταν, κάθε φορά που πήγαινε να περιοριστεί το κράτος και οι δαπάνες του πάλι ο λαός έβγαινε με συνθήματα στους δρόμους και κατηγορούσε τους «άκαρδους» πολιτικούς σαν προδότες που ξεπουλάν τα πάντα, τώρα όμως ; θα πουληθούν όλα αλλά με το πλεονέκτημα στον αγοραστή και όχι στον πωλητή. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες
ΨΕΜΑ 20.
Δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί ,οι δικηγόροι, δημοσιογράφοι, οι υδραυλικοί, οι ταξιτζήδες ,εφοριακοί, πολεοδόμοι, αγρότες, κ.α όλοι το ίδιο.
Όλοι δεν είναι ,αλλά δυστυχώς είναι οι περισσότεροι.
Αντώνης Kρούστης
ΑΠΟΨΕΙΣ
Το φιλόδοξο project της Καβάλας

*Γράφει η Αλεξάνδρα Φωτάκη από το Βήμα
Κινητικότητα και επαφές και στις πέντε ηπείρους είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η ελληνική διπλωματία ακόμα και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ενώ προγραμματίζονται και ανακοινώσεις με επίκεντρο τη Βόρεια Ελλάδα
Με τον Νίκο Δένδια να περιμένει δύο επισκέψεις που θα στείλουν τα δικά τους μηνύματα για τον ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή, του αμερικανού ΥΠΕΞ, Αντονι Μπλίνκεν, η οποία προγραμματίζεται στις 21 Φεβρουαρίου, αλλά και του αιγύπτιου ΥΠΕΞ, Σάμεχ Σούκρι. Τη δική της σημειολογία έχει και η επίσκεψη Δένδια στο Ισραήλ σήμερα 31 Ιανουαρίου.
Η επίσκεψη Μπλίνκεν
Ο Μπλίνκεν σύμφωνα με τον σχεδιασμό, που ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί, προγραμματίζει να βρεθεί σε Αθήνα και Αγκυρα σε μία περίοδο που η Ουάσιγκτον στρέφει ξανά το βλέμμα της στην Ανατολική Μεσόγειο, στη σκιά και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που φέρνει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Με τον ρόλο της Ελλάδας, όπως σημειώνουν και αμερικανικές διπλωματικές πηγές, να χαρακτηρίζεται αναβαθμισμένος λόγω και των νέων συνθηκών που δημιουργούν τόσο η στάση Ερντογάν όσο και η ανάγκη ισχυροποίησης ενός τείχους απέναντι στη Ρωσία. Η επιλογή δε να βρεθεί στην Αθήνα για τον στρατηγικό διάλογο, την περίοδο που η Ελλάδα θα μετρά αντίστροφα για τις εκλογές, ο αμερικανός ΥΠΕΞ χαρακτηρίζεται ως σαφής επαναβεβαίωση των ισχυρών σχέσεων ΗΠΑ – Ελλάδας που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο.
Αμερικανικές διπλωματικές πηγές έχουν τονίσει επανειλημμένα μιλώντας στο «Βήμα» πως οι συνεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη ανάμεσα σε Αθήνα και Ουάσιγκτον λένε πολύ περισσότερα από όσα οι δημόσιες δηλώσεις. Ο ρόλος Σούδας και Αλεξανδρούπολης θεωρείται δεδομένος, ενώ σε ανάλογης αξίας για τα αμερικανικά συμφέροντα αναδεικνύονται Λάρισα και Στεφανοβίκειο.
Τα σχέδια για την Καβάλα
Ανακοινώσεις αναμένονται και για την περιοχή της Καβάλας, με το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να ενισχύεται διαρκώς. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει ήδη κάνει επαφές με την αμερικανική πλευρά – όπως πληροφορείται «Το Βήμα» – για σειρά σχεδιασμών με επίκεντρο την περιοχή.
Η Καβάλα διερευνάται μεταξύ άλλων για την αξιοποίηση του λιμανιού που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και μεγάλα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ λόγω βάθους καθώς και ως ενεργειακό hub, σε έναν παράλληλο ρόλο με την Αλεξανδρούπολη.
Συζητήσεις γίνονται επίσης προκειμένου η Καβάλα να γίνει κέντρο συντήρησης, ίσως και συναρμολόγησης, των αμερικανικών πυροσβεστικών ελικοπτέρων Erickson για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.
Πληροφορίες του «Βήματος» αναφέρουν ότι μετά και την παρέμβαση Παναγιωτόπουλου που «ξεκλείδωσε» τα γραφειοκρατικά κολλήματα με το Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας προκειμένου το ανενεργό στρατιωτικό αεροδρόμιο στον Αμυγδαλεώνα της Καβάλας να μισθωθεί σε ιδιωτική εταιρεία εκπαίδευσης πιλότων, το επόμενο βήμα είναι η ολοκλήρωση της συμφωνίας με την αμερικανική Erickson.
Εμπλεκόμενοι στο project φέρονται να είναι επίσης ο ΥΦΥΠΕΞ Κώστας Φραγκογιάννης και ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Στυλιανίδης. Με την επίσκεψη Μητσοτάκη στον Αμυγδαλεώνα στα μέσα Ιανουαρίου να μη θεωρείται τυχαία. Το ερώτημα είναι αν κατά την άφιξη Μπλίνκεν – εφόσον επιβεβαιωθεί – θα έχουν ωριμάσει και οι συνθήκες για ανακοινώσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θα επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες ή θα μετατεθούν για αργότερα.
Ενεργειακός κόμβος
Για τις ΗΠΑ κομβικής σημασίας είναι η αξιοποίηση της Ελλάδας και ως ενεργειακού κόμβου. Ενός κόμβου που μπορεί να ενώσει τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Οι έρευνες της ExxonMobil νοτιοδυτικά της Κρήτης χαρακτηρίζονται ενδεικτικές των σχεδιασμών ενώ το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Λιβύη ενισχύεται στην κατεύθυνση λύσεων που θα επιτρέψουν ανάπτυξη της ενεργειακής συνεργασίας. Ενδεικτικό είναι ότι ο Μπλίνκεν σήμερα θα βρίσκεται στην Αίγυπτο (με θέμα και τις εξελίξεις στη Λιβύη) ενώ Δευτέρα – Τρίτη επισκέπτεται Ιερουσαλήμ και Δυτική Οχθη. Τις ίδιες μέρες που στο Ισραήλ θα βρίσκεται ο Δένδιας.
Η επίσκεψη Μπλίνκεν στην περιοχή δημιουργεί προσδοκίες για εξελίξεις στην κατεύθυνση νέων συμφωνιών, ενώ μηνύματα αναμένονται και κατά την έλευση Σούκρι. Σημαντικό είναι αν θα καταστεί δυνατό να γίνει η συνάντηση 3+1 (Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ + ΗΠΑ). Το μήνυμα των ΗΠΑ για σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο κατά την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ουάσιγκτον αφήνει το περιθώριο για εικασίες ότι στις συναντήσεις όσα ειπώθηκαν εμπεριείχαν και τις απαραίτητες προειδοποιήσεις.
ΑΠΟΨΕΙΣ
Η εξάλειψη των μικρών επιχειρήσεων θα φέρει αύξηση της ανεργίας

*Του Γιώργου Καββαθά
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που έχουν δεχθεί την πιο σκληρή, αδικαιολόγητη και άδικη κριτική από τους οπαδούς του οικονομικού δαρβινισμού, συνέβαλαν όσο κανένας άλλος στην αύξηση της απασχόλησης το 2022!
Συγκεκριμένα, αν από όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας απομονώσουμε εκείνους τους κλάδους στους οποίους συγκεντρώνεται η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα (μεταποίηση, κατασκευές, χονδρικό και λιανικό εμπόριο, επισκευή οχημάτων, καταλύματα, εστίαση, διαχείριση ακίνητης περιουσίας και επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες), η απασχόληση από το δεύτερο τρίμηνο του 2019 ως το δεύτερο τρίμηνο του 2022 αυξήθηκε κατά 6,15%. Στη συνολική οικονομία, αντίθετα, η συνολική απασχόληση αυξήθηκε λιγότερο: κατά 5,3%!
Το θετικό αποτύπωμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην απασχόληση (μεταξύ πολλών άλλων πεδίων) επιβεβαιώνει ότι η τυχόν υλοποίηση των πολιτικών εξάλειψης των μικρών επιχειρήσεων από την ελληνική οικονομία θα σηματοδοτήσει μια αύξηση της ανεργίας. Και κατ’ επέκταση κοινωνική δυστυχία, μείωση της ζήτησης κ.ο.κ. Η σημασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη δημιουργία θέσεων εργασίας είναι ένα από τα πολλά συμπεράσματα που περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου. Η έκθεση, όπως κάθε χρόνο, συνοψίζει τις εξελίξεις σε όλη την έκταση της εθνικής οικονομίας, επικεντρώνει ωστόσο στις μικρές επιχειρήσεις, αναδεικνύοντας τη συμβολή και τις αδυναμίες τους.
Ιδιαίτερη μνεία, και με την ελπίδα η ανάδειξή τους να υποκινήσει τις δέουσες πολιτικές παρεμβάσεις, αξίζουν ενδεικτικά τα ακόλουθα συμπεράσματα: Παρά το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που πραγματοποίησαν επενδύσεις το δεύτερο εξάμηνο του 2021, η πλειονότητα των επενδύσεων ήταν μικρής κλίμακας. Για το 55% των επιχειρήσεων το ύψος της επένδυσης ήταν έως 5.000 ευρώ. Η ίδια τάση καταγράφηκε και το πρώτο εξάμηνο του 2022. Για μία στις δύο επιχειρήσεις (51%) που πραγματοποίησε επενδύσεις το ύψος της επένδυσης ήταν έως 5.000 ευρώ. Αλληλένδετο με το μικρό ύψος των επενδύσεων είναι ένα ακόμη εύρημα της ετήσιας έκθεσης του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ: Το 81% των επιχειρήσεων που πραγματοποίησαν επενδύσεις τις χρηματοδότησε με ίδιους πόρους. Επίσης, το 10% κάλυψε το κόστος τους μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης και το 4% μέσω τραπεζικού δανεισμού. Οι πηγές εύρεσης των επενδυτικών πόρων φέρνουν στην επιφάνεια όλες τις κακοδαιμονίες της ελληνικής οικονομίας: Αν για να χρηματοδοτηθεί μια επένδυση πρέπει ο επιχειρηματίας να βάλει χρήματα από την τσέπη του, μοιραία τα κεφάλαια αυτά θα είναι μικρά, δηλαδή θα υπολείπονται του αναγκαίου ύψους για να μπορέσει η επιχείρησή του να αναπτυχθεί και να γίνει ανταγωνιστική. Περιττό να πούμε ότι η επιστράτευση προσωπικών οικονομιών για να αναπτυχθεί μια επιχείρηση ισοδυναμεί με φτωχοποίηση του επιχειρηματία και αποτελεί μια περιττή ανάληψη κινδύνων. Δείχνει ταυτόχρονα ότι η ελληνική οικονομία έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που τη διαφοροποιεί από οποιαδήποτε άλλη οικονομία: Δεν έχει τράπεζες! Παρά τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που εξασφάλισαν οι τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους, παρά τη μείωση των «κόκκινων» δανείων, τα οποία έστειλαν στους servicers, εξακολουθούν να κρατούν τα ταμεία κλειστά απέναντι στη μικρή επιχειρηματικότητα. Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι μόνο το 10% των επενδύσεων καλύπτεται από χρηματοδοτικά προγράμματα δείχνει ότι ο σχεδιασμός τους δεν αφορά τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Οι όροι σχεδόν πάντα είναι διαμορφωμένοι έτσι ώστε να αφορούν μια μικρή μειοψηφία των επιχειρήσεων και ποτέ αυτές που έχουν άμεση ανάγκη. Δοθέντων των παραπάνω, δεν προκαλεί καμιά έκπληξη το γεγονός ότι τόσο το δεύτερο εξάμηνο του 2021 όσο και το πρώτο εξάμηνο του 2022 οι επενδύσεις που έγιναν από το μεγαλύτερο μέρος των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων ήταν κατά βάση επενδύσεις προσαρμογής ή συντήρησης και λιγότερο πραγματικής αύξησης της παραγωγικής ικανότητας των επιχειρήσεων. Συνάγεται επομένως ότι κατά τη μετα-πανδημική περίοδο η πλειοψηφία των επιχειρήσεων λειτουργεί σαν ουραγός, τρέχοντας να προλάβει να κάνει εκείνες τις επενδύσεις, κυρίως ψηφιακού μετασχηματισμού, που εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά της. Στις δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, μαζί με την έλλειψη χρηματοδότησης, προστίθενται και οι αυξήσεις των τιμών στην ενέργεια. Το δεύτερο εξάμηνο του 2021 το 61,5% των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων κατέγραψε αύξηση του κόστους ενέργειας και το 4,7% αύξηση του κόστους καυσίμων. Το πρώτο εξάμηνο του 2022 η κατάσταση επιδεινώθηκε. Το 88,4% κατέγραψε αύξηση στο κόστος ενέργειας και το 60,3% αύξηση στο κόστος καυσίμων οχημάτων. Μεσοσταθμικά, για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις το κόστος ενέργειας αυξήθηκε κατά 76%.
Τα ευρήματα των ερευνών του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ συμβαδίζουν με εκείνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής… Τόσο τα ευρήματα της ετήσιας έκθεσης του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ όσο και η απήχηση που είχε η δημοσίευσή της στον δημόσιο διάλογο επισημαίνουν τη βαρύτητά της στην αποτύπωση της οικονομικής συγκυρίας και την ανάδειξη εκείνων των μέτρων πολιτικής που θα βελτιώσουν τη θέση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Και ό,τι είναι καλό για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι καλό για όλη την οικονομία.
*Ο Γιώργος Καββαθάς είναι Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ
ΑΠΟΨΕΙΣ
Τι να ψηφίσω;

*Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης
Το κείμενο που ακολουθεί, δεν απευθύνεται σε μέλη και οπαδούς κομμάτων ή όσες και όσους επωφελούνται άμεσα ή έμμεσα από αυτά. Αποτελεί αντίθετα μία προσπάθεια
απάντησης σε ερωτήματα φίλων και γνωστών, οι οποίοι -όπως και πολλοί άλλοι- αισθάνονται να μην τους αντιπροσωπεύει τίποτε από τη σημερινό κομματικό σύστημα.
Θα πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν αποτελεί «προϊόν επιστημονικής προσπάθειας». Ο αναγνώστης του κειμένου δεν θα βρει σε αυτό ατράνταχτα στοιχεία που να υποστηρίζουν τα επιχειρήματα και τις προτάσεις. Θα μπορέσει όμως να εντοπίσει μία πρακτική «μέθοδο» που θα τον βοηθήσει να επιλέξει το κόμμα εκείνο που θα ικανοποιεί -τουλάχιστον- την προσπάθειά του να ξεφύγει από την αμφιβολία και τον «κυκεώνα» των εν δυνάμει επιλογών του. Ας μην περιμένει όμως στο τέλος του να βρει το όνομα κάποιου κόμματος.
Κύριος σκοπός του κειμένου, είναι το να πείσει όσους λόγω του έντονου προβληματισμού τους, έχουν σχεδόν καταλήξει στην άποψη ότι θα πρέπει να απέχουν από την εκλογική
διαδικασία, απλώς και μόνο επειδή τίποτε και κανείς δεν ικανοποιεί στον απόλυτο βαθμό τις σκέψεις τους.
Το «κλειδί» λοιπόν που θ’ ανοίξει «την πόρτα» της επιλογής, κρύβεται ακριβώς στην έκφραση «δεν ικανοποιεί στον απόλυτο βαθμό». Εάν κανείς σκεφθεί ότι ακόμη και στις πιο απλές, καθημερινές μας αποφάσεις, σχεδόν τίποτε δεν ικανοποιεί «σε απόλυτο βαθμό» τις επιλογές μας, ίσως συμφωνήσει ότι το ίδιο ακριβώς -σε μεγαλύτερο σαφώς βαθμό- συμβαίνει και με την επιλογή της κομματικής εκείνης πρότασης που ικανοποιεί τις επιθυμίες μας. Στην ενδεχόμενη αμφιβολία έναντι της γενικής αυτής τοποθέτησης πως, η επιλογή του κόμματος που θα στηριχθεί, έχει μεγαλύτερες συνέπειες από το (πχ) ποια παπούτσια θα φορέσω σήμερα στη δουλειά, θα αντέτεινα πως «δεν τελείωσε ακόμη η σκέψη μου».
Βασική παράμετρο για την αποδοχή της παραπάνω γενικής τοποθέτησης, αποτελεί η συνειδητοποιημένη από τον κάθε ένα και κάθε μίας από εμάς, των απόλυτα (ναι, εδώ ισχύει) «εγκατεστημένων» μέσα μας αρχών και αξιών στις οποίες απαρέγκλιτα πιστεύουμε. Αρχές και αξίες τις με τις οποίες μεγαλώσαμε, μας χαρακτηρίζουν και δεν τις διαπραγματευόμαστε.
Πολύ απλή αλλά βασική αρχή που θα βοηθήσει όχι στην επιλογή αλλά στον αποκλεισμό κάποιων κομμάτων, αποτελεί (πχ) η πίστη στις δημοκρατικές διαδικασίες. Η αποστροφή δηλαδή σε οποιασδήποτε μορφής βίαιη προσπάθεια επιβολής της γνώμης κάποιου. Όσο κι αν αποδεχόμαστε ότι το σημερινό κομματικό σύστημα είναι ανάξιο των περιστάσεων, «το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» αποτελεί μεν μία πολύ καλή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, δεν μπορεί όμως -ως πολιτική πρακτική- να αποτελεί συνειδητή επιλογή ενός δημοκρατικού πολίτη.
Περαιτέρω έννοιες που χαρακτηρίζουν τις ιδεολογικές -κυρίως- κατευθύνσεις των κομμάτων και -κατά συνέπεια- τα διαχωρίζουν στις πολιτικές τους επιλογές, αποτελούν:
α) η προσήλωση στην νεοφιλελεύθερη άποψη για την οικονομία της αγοράς, όπου το κράτος αυτο-περιορίζεται σε πολιτικές που μεγεθύνουν την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, ορίζοντας το θεσμικό πλαίσιο εντός του οποίου θα λειτουργεί ή -αντίθετα- στην ελεύθερη μεν οικονομία, στην οποία όμως το κράτος έχει τον έλεγχο των επιχειρήσεων που το ίδιο θεωρεί πως το «προϊόν» τους αποτελεί κοινωνικό αγαθό και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφεθεί στις κερδοσκοπικές πρακτικές του ιδιωτικού τομέα.
β) η ενδυνάμωση -στα πλαίσια πάντα των δημοσιονομικών περιορισμών- βασικών τομέων που το κόμμα θεωρεί ως πρωταρχικούς τομείς πολιτικής. Τέτοιοι είναι (πχ) ο τομέας της υγείας, της παιδείας, της ταχύτερης απονομής της δικαιοσύνης, της ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας (κ.λπ.) με ό,τι αυτό σημαίνει για τις αντίστοιχες πολιτικές επιλογές (πχ προσλήψεις προσωπικού έναντι αγορών οπλικών συστημάτων με όποιες συνέπειες στην άμυνα της χώρας)
γ) το αίσθημα του «ανήκειν» το οποίο συνδέεται άμεσα με αυτό της «υπερηφάνειας». Στον τομέα αυτό, μπορούν να ανήκουν οι πολιτικές επιλογές που αφορούν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων, της μεταναστευτικής πολιτικής που κάθε κόμμα προτείνει ή/και της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας
Αυτά μπορεί να είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία τα οποία -κάποια στιγμή- μας έχουν απασχολήσει, διαφωνώντας ή συμφωνώντας με τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές ή αντιπολιτευτικές τοποθετήσεις. Η σειρά αναφοράς τους είναι εντελώς τυχαία και δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε σκέψη ιεράρχησης από πλευράς μου.
Η ιεράρχηση αυτών των επιλογών, αποτελεί προσωπική επιλογή του καθενός από εμάς. Επιλέξτε λοιπόν μία -και μόνον μία- βασική και αδιαπραγμάτευτη αρχή η οποία και θα αποτελεί τον οδηγό σας για τις επόμενες επιλογές σας. Αποκλείστε αυτόματα και χωρίς δεύτερη σκέψη τον κομματικό σχηματισμό που δεν την ικανοποιεί και -αφού ιεραρχήσετε τις επόμενες σκέψεις σας- προχωρήστε στην επιλογή εκείνη που θα έχει τα χαρακτηριστικά των λιγότερων συμβιβασμών που δέχεστε να κάνετε. Γιατί θα υποχρεωθείτε να κάνετε συμβιβασμούς. Το «φαινόμενο της απόλυτης επιλογής», δεν ισχύει στην πολιτική.
Μην σας απασχολήσει το γεγονός πως σκέφτεστε πρακτικά και ατομικά. Η ατομική δημοκρατική έκφραση, αποτελεί τη βάση της δημοκρατικής αρχής. Είναι η κοινή
συνισταμένη αυτής ακριβώς της δημοκρατικής έκφρασης μέσω των εκλογών, που οδηγεί στην πλειοψηφική επιλογή της κρατούσας άποψης, με καταγεγραμμένες τις μειοψηφικές επιλογές που -ελπίζουμε να- ελέγχουν την πλειοψηφία.
Με την ελπίδα πως το κείμενο αυτό θα σας βάλει στη διαδικασία της σκέψης να εντοπίσετε και να ιεραρχήσετε της προσωπικές σας αρχές και αξίες, όσο κοπιαστική κι εάν μοιάζει η διαδικασία, εύχομαι ειλικρινά να σας οδηγήσει -τουλάχιστον- στις κάλπες.