ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ηρωική ηπειρώτισσα μάνα Ολυμπιάδα

Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που δεν έζησε ποτέ στη σκιά των δύο «γιγάντων»!

Την ώρα που οι αρχαιολογικές εικασίες για τον περίφημο ένοικο του τάφου που βρέθηκε στη θέση Καστά της Αμφίπολης δίνουν και παίρνουν, η θρυλική Ολυμπιάδα παραμένει μια από τις επικρατέστερες θεωρίες.

Ο ιστορικός και συγγραφέας Άντριου Τσανγκ ξεκαθάρισε ότι «κατά 90% είναι αυτή», ενώ κι άλλοι αρχαιολόγοι διεθνούς κύρους τη βλέπουν θαμμένη στον πελώριο τύμβο της Αμφίπολης, με τα επιχειρήματά τους να έχουν λογική βάση.

Τι κι αν οι ιστορικές πηγές διαφωνούν; Όπως ας πούμε ο Διόδωρος Σικελιώτης, όταν ισχυρίστηκε ότι «για τον Κάσσανδρο αποδείχθηκε από τις ίδιες του τις πράξεις πως ήταν εντελώς αντίθετος στην πολιτική του Αλεξάνδρου, γιατί σκότωσε την Ολυμπιάδα και την πέταξε άταφη και ανοικοδόμησε με μεγάλη επιμέλεια τη Θήβα που ο Αλέξανδρος είχε ισοπεδώσει». Ο ιστορικός του 1ου αιώνα π.Χ. δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την τύχη της μαχητικής Ηπειρώτισσας όταν τονίζει απερίφραστα «την τε γαρ Ολυμπιάδα φονεύσαντα άταφον ρίψαι».

Όποια κι αν είναι η ιστορική αλήθεια για τον ένοικο της Αμφίπολης, η περίφημη πριγκίπισσα των Μολοσσών και μητέρα του μεγάλου στρατηλάτη παραμένει μια αινιγματική φιγούρα του αρχαίου κόσμου, μια δυναμική γυναίκα που αναμείχθηκε ενεργά στα πολιτικά τεκταινόμενα της εποχής της, καθώς η προσωπικότητα και η επιρροή της δεν την περιόρισαν ποτέ στη θέση του ασθενούς φύλου.

Όσο για τη ζωή της ηπειρώτισσας πριγκίπισσας, μόνο περιπετειώδης μπορεί να λογιστεί: από την προδοσία του Κάσσανδου μέχρι και τον ατιμωτικό της θάνατο, η Ολυμπιάδα δικαίωσε τον θρύλο της μαχητικής και κατάφερε το ακατόρθωτο, να μην επισκιαστεί η προσωπικότητά της δηλαδή από τους «γίγαντες» της ζωής της, τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο…

Πρώτα χρόνια

Η Ολυμπιάδα γεννιέται το 373 π.Χ. ως δευτερότοκη κόρη του βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, Νεοπτόλεμου Β’, στην πόλη Πασσαρώνα (σημερινός νομός Ιωαννίνων), πρωτεύουσα τότε του δυνατού βασιλείου. Κατά τα πρότυπα της εποχής, το όνομά της άλλαξε στην πορεία της ζωής της, ακολουθώντας τα γεγονότα του βίου της: η πριγκίπισσα που γεννήθηκε Πολυξένη μετονομάστηκε σε Μυρτάλη μετά τον γάμο της και αργότερα έμεινε γνωστή ως Ολυμπιάδα (και Στρατονίκη) όταν ο Φίλιππος στέφθηκε ολυμπιονίκης στις αρματοδρομίες των Ολυμπιακών Αγώνων του 356 π.Χ.

Για τα παιδικά της χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, αν και ξέρουμε ότι καθοριστική στιγμή της ζωής της ήταν όταν σε ηλικία 11 ετών έχασε τον πατέρα της και στον θρόνο ανέβηκε ο θείος της Αρύββας. Πρώτη δουλειά αυτού, να παντρευτεί τη μεγαλύτερη αδερφή της Ολυμπιάδας, Τρωάδα (και ανιψιά του Αρύββα), και να μεταφέρει τη φαμίλια του στην αρχαία Αμβρακία (Όρραον), όπου και μεγάλωσε πιθανότατα η πριγκίπισσα.

Από μικρή διψασμένη για μόρφωση, η Ολυμπιάδα έλαβε την παραδοσιακή ανώτερη εκπαίδευση της εποχής που προσιδίαζε στη βασιλική καταγωγή της, αν και η ίδια επέδειξε την ίδια δίψα και για τα μεταφυσικά τα πράγματα. Έζησε εξάλλου στα χρόνια της ακμής των Μολοσσών, μια περίοδο αναθεώρησης των θεσμών και πνευματικής αφύπνισης, κι έτσι όλος ο ελλαδικός κόσμος ήταν στη διακριτική της ευχέρεια.

Πλάι λοιπόν στη βασιλική μόρφωση που έλαβε, μυήθηκε στα ιερατικά μυστήρια και υπηρέτησε για χρόνια στο Μαντείο των Δελφών, την ίδια ώρα που η μεταφυσική της περιέργεια για τα απόκρυφα της ζωής και τα μυστικά του θανάτου την έφεραν από την επικράτεια των Βακχικών Μυστηρίων μέχρι και τα Καβείρια της Σαμοθράκης, εκεί δηλαδή που φέρεται να γνώρισε για πρώτη φορά τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας (στο Ιερό των Μεγάλων Θεών). Από τη μυστικιστική αυτή ενασχόλησή της απέκτησε την περίφημη στην αρχαιότητα εξοικείωσή της με τα φίδια (ο θρύλος μάλιστα που έλεγε η ίδια ότι ο ίδιος ο Δίας ενώθηκε μαζί της με τη μορφή φιδιού ήταν που οδήγησε τον Μέγα Αλέξανδρο να πιστέψει πως ήταν γιος του βασιλιά των θεών)…

Από ηπειρώτισσα πριγκίπισσα, μακεδόνισσα βασίλισσα

Η Ολυμπιάδα παντρεύτηκε τον βασιλιά των Μακεδόνων, Φίλιππο Β’, το 357 π.Χ. και πέρασε στο πλευρό του δύο δεκαετίες (ως τη δολοφονία του βασιλιά το 337 π.Χ.), αποκτώντας μαζί του δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο Γ’ και την Κλεοπάτρα. Ήταν μάλιστα η μόνη από τις οχτώ γυναίκες του Φιλίππου (πλήρης χρονολογική σειρά: Φίλα, Αυδάτη, Φιλίννα, Ολυμπιάδα, Νικασίπολη, Μήδα, Αρσινόη και Κλεοπάτρα), που πήρε τον τίτλο της βασίλισσας, καθώς η ανώτερη μόρφωσή της και ο δυναμικός της χαρακτήρας την ξεχώριζαν απ’ όλες τις άλλες.

Κάτω από τις δικές της πιέσεις ήταν που προσάρτησε ο Φίλιππος όλες τις γειτονικές περιοχές στο Βασίλειο των Μολοσσών, με την ίδια και τον νεαρό της γιο να παραμένουν για πολλά χρόνια στη γενέτειρά της αλλά και τη Δωδώνη. Κι έτσι όταν θα ανέβαινε αργότερα ο Αλέξανδρος στο τιμόνι της Μακεδονίας κληρονόμησε τις αγαστές σχέσεις Μολοσσών και Μακεδόνων.

Η Ολυμπιάδα ανέλαβε από την αρχή που μπήκε στην αυλή της Πέλλας δράση, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη διαδοχή του δικού της γιου στον μακεδονικό θρόνο. Κι έτσι την ώρα που πολλοί την επαινούσαν για τη μαχητική της προσωπικότητα και την απαράμιλλη γοητεία της, άλλοι πάλι την κατηγορούσαν για την παθολογική αγάπη που έτρεφε στον Αλέξανδρο αλλά και τις μηχανορραφίες της για να πάρει ο τελευταίος το πολυπόθητο χρίσμα (ο Πλούταρχος, ας πούμε, τη χαρακτήριζε κακότροπη και ζηλιάρα, ενώ η συνήθειά της να εμφανίζεται με εξημερωμένα φίδια δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη).

Παρά τα 20 χρόνια που πέρασε στο πλευρό του Φιλίππου, το ζευγάρι αποξενώθηκε έπειτα από κάποια αρμονικά χρόνια κοινής ζωής, όταν ο βασιλιάς έκανε άλλον έναν γάμο σκοπιμότητας, αυτή τη φορά με τη 17χρονη Κλεοπάτρα του οίκου των Ατταλιδών, ο οποίος κατάληξε σε άλλον έναν απόγονο, τον Αρριδαίο τον νεότερο. Αυτό το γεγονός ήταν που αποξένωσε την Ολυμπιάδα και την ώθησε να τον εγκαταλείψει οριστικά, καθώς πλάι στην ακόρεστη ερωτική δραστηριότητα του βασιλιά ήταν και οι γιοι του, που θα είχαν πια δικαιώματα στον μακεδονικό θρόνο (σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ήταν η διήγηση του μύθου με τον Δία που μετατράπηκε σε φίδι και την άφησε έγκυο στον Αλέξανδρο που εξόργισε τον Φίλιππο και τη χώρισε, κατηγορώντας τη για μοιχεία, αφού παραδεχόταν ανοιχτά ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιος του!).

Ο Φίλιππος αποφάσισε μάλιστα να παντρέψει την κόρη του Κλεοπάτρα με τον βασιλιά των Μολοσσών και αδερφό της Ολυμπιάδας, Αλέξανδρο Α’, εν μέρει και για να ευχαριστήσει την πρώην βασίλισσά του, ελπίζοντας να ξαναφτιάξουν οι σχέσεις τους. Όπως ξέρουμε όμως κατά τη γαμήλια τελετή ο επικεφαλής της προσωπικής του φρουράς Παυσανίας τον κάρφωσε με το ξίφος.

Μερίδα ερευνητών υποστηρίζει σήμερα ότι πίσω από τη δολοφονία κρυβόταν η ίδια η Ολυμπιάδα, με αφορμή τον τελευταίο γάμο του Φιλίππου με τη νεαρή Κλεοπάτρα και την απόκτηση του γιου τους, ο οποίος απειλούσε τα βασιλικά δικαιώματα του Αλέξανδρου. Τα ιστορικά σενάρια εμπλέκουν και τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο στο φονικό πλάνο, καθώς ο στρατηλάτης προέβηκε σε εκκαθαρίσεις δελφίνων και πολιτικών αντιπάλων για να εξασφαλίσει τον θρόνο του, πάντα με πρόσχημα ότι εκδικούταν τη δολοφονία του πατέρα του.

Είμαστε εξάλλου σε άλλη μια διαβόητη εποχή μηχανορραφιών και πλεκτανών, οπότε όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Οι εποχές άλλωστε που ο Φίλιππος την εμπιστευόταν με τα μάτια κλειστά και της παραχωρούσε τη διακυβέρνηση του βασιλείου του όταν έλειπε στις κατακτητικές εκστρατείες του είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Επιπλέον, η Ολυμπιάδα είχε φτιάξει στη μακεδονική αυλή δικό της κύκλο ευνοουμένων και κολάκων, κάτι που έφερε κι άλλες τριβές στις σχέσεις τους…

Πολιτική δράση και θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η ώρα για να δείξει η Ολυμπιάδα το μαχητικό του χαρακτήρα της και το ηρωικό της προσωπικότητάς της είχε φτάσει: αφού εγκατέλειψε τη Μακεδονία και εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο (καθώς ο μεγάλος στόχος της για την ενθρόνιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο τιμόνι του βασιλείου είχε τελεσφορήσει), ανέλαβε χρέη αντιβασιλέα και επιτρόπου του ανήλικου ακόμα εγγονού της Νεοπτόλεμου Γ’, όταν πέθανε ο αδελφός της Αλέξανδρος Α’.

Στην Ήπειρο είναι που ανέπτυξε πολιτική δράση, με την ιστορική της σημασία να επηρεάζει ολόκληρο τον ελλαδικό κόσμο: επέκτεινε το «Κοινό των Μολοσσών» με την προσάρτηση νέων ηπειρωτικών φύλων στο βασίλειο, μετονομάζοντας το πια σε «Συμμάχους των Απειρωτάν» και ξαναδίνοντάς του το παλιό γόητρο.

Αν και η νέα συμμαχία δεν έμελλε να μακροημερεύσει (διάρκεσε μόλις 8 χρόνια: 336-328 π.Χ.), η ίδια ήταν πια το ισχυρό πρόσωπο των Μολοσσών, κυβερνώντας με αποφασιστικότητα και πυγμή τους Ηπειρώτες της για άλλα 11 ή 13 (σύμφωνα με άλλες πηγές) χρόνια.

Όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του λατρεμένου της γιου Αλέξανδρου Γ’ το 323 π.Χ., καταρρακωμένη δεν μπορούσε να πιστέψει τα τραγικά νέα. Λάδι στην τραγική φωτιά έριξαν σαφώς οι απίστευτες έριδες και ο μανιασμένος αγώνας των επιγόνων του στρατηλάτη για τη διάδοχη κατάσταση, καθώς δεν ήταν λίγοι οι στρατηγοί του που διεκδικούσαν μερίδιο από την τεράστια εδαφική πίτα.

Όταν μάλιστα αναγορεύτηκε δελφίνος του θρόνου ένας άλλος γιος του Φιλίππου, ο Αρριδαίος (από τη Φίλιννα), η Ολυμπιάδα δεν μπορούσε να κρύψει την οργή της (είχε επιστρέψει εν τω μεταξύ στη Μακεδονία από το 317 π.Χ.). Ο κίνδυνος για τη ζωή του νεογέννητου εγγονού της Αλέξανδρου Δ’ (γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης), που είχε αναγορευτεί εν τω μεταξύ συμβασιλιάς για να καταλαγιάσουν οι εξεγέρσεις, ήταν πια μεγάλος.

Ολυμπιάδα, Ρωξάνη και Αλέξανδρος Δ’ καταφεύγουν έτσι στην ασφαλή Ήπειρο, παρακολουθώντας τις εξοντωτικές μάχες των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το βασίλειο των Μολοσσών. Η μοίρα δεν είχε πει ακόμα όμως τον τελευταίο της λόγο…

Ένοπλη σύγκρουση και εκτέλεση

Η επαύριο του πολέμου των διαδόχων έχρισε παντοδύναμο στρατηγό στη Μακεδονία τον Κάσσανδρο, τον μεγαλύτερο πολιτικό αντίπαλο της Ολυμπιάδας, ο οποίος συμμαχώντας με τον δελφίνο Αρριδαίο στέφθηκε επίτροπος του μακεδονικού θρόνου. Διαβλέποντας ότι η νέα συνωμοσία θα άφηνε εκτός στέμματος τον εγγονό της Αλέξανδρο Δ’, η Ολυμπιάδα οργανώνει τα στρατεύματα των Μολοσσών και εισβάλει στη Μακεδονία.

Στην πρώτη μάλιστα σύγκρουση με τις δυνάμεις του Αρριδαίου, ο ηπειρωτικός στρατός της Ολυμπιάδας κερδίζει και ο διεκδικητής του στέμματος αιχμαλωτίζεται, βρίσκοντας τραγικό θάνατο από την ηλικιωμένη πια βασίλισσα. Τότε ήταν που βγήκε στο κατόπι της ο Κάσσανδρος, ο οποίος πολιορκεί την Ολυμπιάδα στην Πύδνα (πόλη του Θερμαϊκού) και έπειτα από 7 μήνες πολιορκίας η βασίλισσα συνθηκολογεί για να σώσει τη ζωή του εγγονού της.

Ο Κάσσανδρος αθέτησε όμως την υπόσχεσή του και έσφαξε την Ολυμπιάδα, αν και σύμφωνα με άλλες πηγές, κάλεσε όσους τη μισούσαν να τη λιθοβολήσουν, αφήνοντας πάντως τη σορό της άταφη να σαπίσει. Ήταν το τραγικό της τέλος και ταυτόχρονα το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Με την Ολυμπιάδα εκτός κάδρου και χωρίς υψηλόβαθμη στήριξη πια, αυτό που φοβόταν η Ρωξάνη συνέβη: ο Αντίπατρος, γιος του Κάσσανδρου και σφετεριστής της εξουσίας στη Μακεδονία, φυλάκισε την ίδια και τον γιο της Αλέξανδρο Δ’ και με διαταγή του το 311 π.Χ. μητέρα και γιος δολοφονήθηκαν…

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΙΣΤΟΡΙΑ

Σαν σήμερα: 17 Οκτωβρίου 1931 – Ο Αλ Καπόνε καταδικάζεται για φοροδιαφυγή

Την αυγή της δεκαετίας του 1930, στους δρόμους του Σικάγο, αλλά και στους διαδρόμους σχεδόν κάθε υπηρεσίας επιβολής του νόμου, ένα όνομα ήταν γνωστό σε όλους και προκαλούσε τον φόβο των μεν και την οργή των δε: Αλ Καπόνε. Ο ιταλικής καταγωγής «επιχειρηματίας» είχε υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο και οι δραστηριότητές του εκτείνονταν από την παρασκευή και το λαθρεμπόριο οινοπνευματωδών (τότε ίσχυαν ακόμη οι νόμοι της Ποταπαγόρευσης), τα παράνομα στοιχήματα και την παροχή «προστασίας» μέχρι τον παράνομο τζόγο, τη μαστροπεία και τη διάπραξη φόνων μελών αντίπαλων συμμοριών.

Ο Καπόνε ήταν διάσημος για τις δραστηριότητές του, σε σημείο που όταν παρευρισκόταν σε αγώνες μπέιζμπολ το πλήθος τον επευφημούσε, ενώ είχε αποκτήσει τη φήμη του Ρομπέν των Δασών της εποχής, καθώς έκανε συχνά μεγάλες δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μάλιστα, την εποχή του Μεγάλου Κραχ ο Καπόνε ήταν ο πρώτος που δημιούργησε συσσίτιο (soup kitchen) για τους ανέργους. Επίσης, φαίνεται ότι ο μεγάλος γκάνγκστερ έχαιρε και της ανεκτικότητας των Αρχών. Είναι γνωστό ότι διατηρούσε σχέσεις με τον δήμαρχο της πόλης Γουίλιαμ Χέιλ Τόμσον, ενώ είχε εξαγοράσει πολλούς αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος του Σικάγο.

Ωστόσο, η τύχη του σύντομα άλλαξε, για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία, ο δήμαρχος Τόμσον επιχειρώντας να επανεκλεγεί το 1927 έβλεπε ότι η καμπάνια του -σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούμενη από τον Καπόνε– δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Αντικατέστησε τον αρχηγό της αστυνομίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την έρευνα στων παράνομων δραστηριοτήτων του Καπόνε. Όμως, πιο σημαντικό ρόλο στην αρχή της πτώσης του γκάνγκστερ έπαιξε η λεγόμενη Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου το 1929.

Εκείνη την ημέρα, ο Καπόνε διέταξε τον φόνο επτά μελών μιας αντίπαλης συμμορίας που είχε αρχηγό τον Ιρλανδό Τζορτζ «Μπαγκς» Μοράν, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου. Τέσσερις άνδρες του Καπόνε, οι δύο φορώντας στολή αστυνομικού, κατευθύνθηκαν προς το συνεργείο αυτοκινήτων όπου βρισκόντουσαν τα μέλη της συμμορίας. Οι δύο «αστυνομικοί» διέταξαν τους επτά άνδρες να γυρίσουν προς τον τοίχο και οι άλλοι δύο συνεργάτες του Καπόνε τους εκτέλεσαν χρησιμοποιώντας δύο οπλοπολυβόλα. Ο Μπαγκς Μοράν, που εκείνη την ημέρα είδε τους «αστυνομικούς» να πλησιάζουν το γκαράζ και τελικά άλλαξε κατεύθυνση, όταν ρωτήθηκε ποιος μπορεί να είχε διατάξει αυτή την ενέργεια είπε: «Μόνο ο Αλ Καπόνε σκοτώνει έτσι». Παρά το γεγονός ότι εκείνες τις ημέρες ο Καπόνε βρισκόταν στο σπίτι του στη Φλόριντα, θεωρήθηκε ως ο υπεύθυνος του φονικού και η αμερικανική αστυνομία τον ανακήρυξε «Δημόσιο Εχθρό Νούμερο 1».

Έτσι, οι διάφορες υπηρεσίες επιβολής της τάξης ήταν αποφασισμένες να συλλάβουν με κάποιον τρόπο τον πανίσχυρο γκάνγκστερ. Ο περίφημος Έλιοτ Νες, πράκτορας του FBI και αρχηγός της λεγόμενης ομάδας των «Αδιάφθορων» (The Untouchables), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία για πάνω από 5.000 παραβιάσεις των νόμων της Ποταπαγόρευσης από τον Καπόνε.

Στο μεταξύ, μια δικαστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου έμελλε να αλλάξει τα πάντα: στην υπόθεση United States v. Sullivan, το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι τα κέρδη από παράνομες δραστηριότητες ήταν επίσης φορολογήσιμα από το αμερικανικό κράτος. Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών και οι εφοριακές αρχές στράφηκαν προς τον Αλ Καπόνε, που ζούσε σε υπερπολυτελή διαμερίσματα, φορούσε πολύ ακριβά ρούχα και δειπνούσε στα καλύτερα εστιατόρια. Παρά τις πολυτελείς συνήθειές του, ο Καπόνε δεν είχε καταθέσει ποτέ φορολογική δήλωση, καθώς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τα εισοδήματά του από οποιαδήποτε νόμιμη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται στα φορολογικά αρχεία ως μη έχων κάποιο εισόδημα.

Έτσι, ο ορκωτός λογιστής Φρανκ Γουίλσον και η ομάδα του πέρασαν όλο το καλοκαίρι του 1930 προσπαθώντας να βρουν στοιχεία που θα συνέδεαν τον Καπόνε με παράνομα κέρδη. Μελετώντας πάνω από δύο εκατομμύρια έγγραφα που είχαν συγκεντρωθεί από κατά καιρούς συλλήψεις του Καπόνε και των συνεργατών του, ο Γουίλσον κατάφερε να εντοπίσει τρία λογιστικά βιβλία που ανέφεραν ότι ο Καπόνε είχε πληρωθεί 17.500 δολάρια από μια επιχείρηση τζόγου. Προκειμένου να επιβεβαιώσει την πληροφορία, εντόπισε τον άνθρωπο που είχε σημειώσει τα βιβλία, συγκρίνοντας τον γραφικό του χαρακτήρα με καταθετήριες αποδείξεις από την τράπεζα, ενώ αργότερα εντόπισε έναν συνεργάτη του γκάνγκστερ που κατέθεσε στην τράπεζα χρήματα και αγόρασε ως αντάλλαγμα τραπεζικές επιταγές 300.000 δολαρίων, τα μετρητά από τις οποίες πήγαν κατευθείαν στον Καπόνε. Με αυτόν τον τρόπο ο Γουίλσον απέδειξε ότι τα κέρδη από την επιχείρηση τζόγου είχαν εισπραχθεί από τον Καπόνε, επομένως ο τελευταίος είχε λάβει εισόδημα για το οποίο ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει φόρους – κάτι που φυσικά δεν είχε κάνει.

Μετά από τη συγκέντρωση πολλών στοιχείων και τη διεξαγωγή μιας περίπλοκης δίκης στην οποία επιχείρησε, μεταξύ άλλων, να εξαγοράσει όλους τους ενόρκους και να έρθει σε συμφωνία με την Εισαγγελία, στις 17 Οκτωβρίου 1931 ο Αλ Καπόνε κρίθηκε ένοχος για 23 κατηγορίες φοροδιαφυγής και καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια κάθειρξη, ενώ αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 250.000 δολαρίων, καθώς και να καταβάλει 30.000 δολάρια ως δικαστικά έξοδα.

Τότε, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Αλ Καπόνε, αυτό της φυλάκισής του. Αυτή η περίοδος της ζωής του ήταν επίσης ταραχώδης, καθώς αφού εξαγόρασε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και ζούσε στη φυλακή με όλες τις ανέσεις, μεταφέρθηκε σε μια νεόδμητη φυλακή, το Αλκατράζ. Με την είσοδό του στη φυλακή διαγνώστηκε με σύφιλη και πολύ σύντομα άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας. Το 1939 αποφυλακίστηκε λόγω της κατάστασης της υγείας του και αποσύρθηκε στο σπίτι του στη Φλόριντα. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1947 σε ηλικία 48 ετών, ενώ ο θεράπων γιατρός του είχε αναφέρει ότι πριν πεθάνει η ζημιά που είχε προκληθεί στον εγκέφαλο του Καπόνε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είχε τη νοητική ικανότητα ενός 12χρονου παιδιού.

ΕΒΡΟΣ

Ο εορτασμός της Επετείου Απελευθέρωσης της Θράκης

Το πρόγραμμα εορτασμού της 14η Μαϊου θα γίνει την Παρασκευή 12 Μαϊου και την Κυριακή 14 Μαϊου και αφορά τους δήμους Διδυμότειχου, Ορεστιάδας, Σουφλίου και Σαμοθράκης.

Την ημέρα εκείνη ορίστηκαν:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, από την 8η πρωινή ώρα της 13ης μέχρι και τη δύση του ηλίου της 14ης Μαΐου.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου.

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΙΟΥ:

Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης στα σχολεία όλων των βαθμίδων κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ:

Δοξολογία στην έδρα κάθε Δήμου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του Δήμου. Εκφώνηση πανηγυρικού της ημέρας, μετά τη δοξολογία στο ναό, από Δημοτικό Σύμβουλο που ορίζεται από τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

Εορτασμός της 14ης Μαΐου – Επέτειος Απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης

Ο εορτασμός της Επετείου απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης , θα διεξαχθεί το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαϊου 2023.

Για τον εορτασμό της Επετείου και τις ημέρες εκείνες έχουν οριστεί τα εξής:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, καθώς και των πλοίων που θα βρίσκονται στο λιμάνι της πόλης από της 8ης πρωινής ώρας της 13ης μέχρι και της δύσης του ηλίου της 14ης Μαΐου 2023.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου 2023.
Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης, στα σχολεία όλων των βαθμίδων, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 19:00: Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου με τη συμμετοχή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄ και των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 20:15: Λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Ελευθερώτριας, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου, των Αρχών και του λαού της πόλης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 7:00: Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄, με τη συμμετοχή των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 8:00: Έπαρση σημαίας, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη, επιφάνειας 600 τ.μ., από τον Σύλλογο Αλεξανδρουπολιτών σε συνεργασία με τον Δήμο Αλεξανδρούπολης, στην ανάπλαση της πλατείας δίπλα στην Αργώ. Ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης από τη Φιλαρμονική του Δήμου.
Ώρα 10:30: Επίσημη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου. Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ιωάννης Ζαμπούκης.
Ώρα 11:45: Έπαρση της σημαίας από τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης στο χώρο δίπλα στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη, σε ανάμνηση του γεγονότος της έπαρσης της σημαίας στο χώρο μπροστά στο Ταχυδρομείο την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, στις 14 Μαΐου 1920, με τη φροντίδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.

Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη. Στεφάνι εκ μέρους της Εθνικής Αντίστασης θα καταθέσουν οι εκπρόσωποι όλων των παραρτημάτων των αναγνωρισμένων Αντιστασιακών Οργανώσεων.

Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και οι φορείς που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι παρακαλούνται να το δηλώσουν στο Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Αλεξανδρούπολης, στον τελετάρχη Ευάγγελο Σιδερά, στο τηλέφωνο 2551350227 και στο e-mail vags@alexpolis.gr μέχρι και την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 12:15: Κοινή παρέλαση των αναπήρων πολέμου, μαθητών, σπουδαστών, προσκόπων, οδηγών, της σχολής Νοσοκόμων, του παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού, Πολιτιστικών Συλλόγων, Αθλητικών Σωματείων, με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, και τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής, παρουσία των Αρχών.

Χώρος παρέλασης ορίζεται η οδός Βασ. Αλεξάνδρου, από την οδό Κύπρου (από το άγαλμα της Δόμνας Βισβίζη) έως την οδό Έλλης και χώρος συγκέντρωσης των τμημάτων ορίζεται η συνέχεια της οδού Κύπρου προς την είσοδο του Λιμένα και ο χώρος προς το λιμάνι.

Προκειμένου να καταρτιστεί εγκαίρως η σειρά με την οποία θα παρελάσουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και τα Αθλητικά Σωματεία, παρακαλούνται όσοι θα συμμετέχουν στην παρέλαση να δηλώσουν την παρουσία τους στον τελετάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου Ελευθέριο Γλάνια στο e-mail glanias@pamth.gov.gr μέχρι την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 19:00: Συναυλία «Ζείδωρος Βίος – Ορατόριον», στο Δημοτικό Θέατρο, σε συνδιοργάνωση του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης.
Ώρα 19:50: Υποστολή σημαίας.
Ώρα 20:30: Αναπαράσταση της έλευσης της εικόνας της Παναγίας Τρυφώτισσας, στο Λιμάνι.

Τελετάρχες ορίζονται ο Ελευθέριος Γλάνιας , υπάλληλος της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου,και οι Ευάγγελος Σιδεράς και Χρήστος Κυριαζίδης, υπαλλήλοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης.