Νέες πληροφορίες για τη βιολογική και γεωλογική ιστορία της περιοχής του Σιδηροκάστρου Σερρών μαρτυρούν άγνωστα βακτήρια που αναλύθηκαν στο πλαίσιο ερευνών στο σπήλαιο του Μαύρου Βράχου.

Τα εντυπωσιακά ευρήματα είναι το επιστέγασμα ερευνητικής εργασίας μίας δεκαετίας από την επιστημονική ομάδα του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ. Η εξερεύνηση στο σπήλαιο, που αποτελεί μια μοναδική γεωλογική δομή, έφτασε σε βάθος 56 μέτρων, αποκαλύπτοντας μία μεταλλική κρούστα με πορώδη δομή αντί για τους συνήθεις σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

Η ανακάλυψη αυτή αποτέλεσε αφορμή για να μελετηθεί το σπήλαιο σε βάθος, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τον σχηματισμό του και την ιδιαίτερη μεταλλική κρούστα του. Δείγματα από το σπήλαιο μεταφέρθηκαν στον Τομέα Τεκτονικής, Ιστορικής και Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και μελετήθηκαν στον Τομέα Ορυκτολογίας – Πετρολογίας-Κοιτασματολογίας του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ. Οι πρώτες αναλύσεις αποκάλυψαν ότι η κρούστα αποτελείται από το ορυκτό γκαιτίτη, δηλαδή υδροξείδιο του σιδήρου. Η δομή του γκαιτίτη παρουσίασε σημαντικές διαφορές από τις συνήθεις μορφές του, γεγονός που οδήγησε σε περαιτέρω έρευνες.

Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι το σπήλαιο ανήκει στα υπογενή, σχηματισμένο από υδροθερμικά ρευστά που ανέρχονται προς την επιφάνεια, αντί να σχηματιστεί από το νερό της βροχής που κινείται προς τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής.

Η σπηλαιογένεση του Μαύρου Βράχου ξεκίνησε πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια και σταμάτησε, όταν το σπήλαιο βρέθηκε ψηλότερα από το υπόγειο νερό λόγω γεωλογικών μεταβολών. Ωστόσο, παρόμοιες διαδικασίες πιθανότατα συνεχίζουν να συμβαίνουν βαθύτερα. Λίγο πριν παύσει η σπηλαιογένεση, σχηματίστηκε η μεταλλική κρούστα μέσα στο σπήλαιο. Οι λεπτομερείς χημικές αναλύσεις και οι αναλύσεις γενετικού υλικού έδειξαν ότι οι συνθήκες κατά τον σχηματισμό του γκαιτίτη ήταν ιδιαίτερες, αποκαλύπτοντας την παρουσία άγνωστων μέχρι τώρα βακτηρίων.

Δημοσίευση της έρευνας σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό

Η κρούστα και η ιδιαίτερη πορώδης δομή της, καθώς και οι μικρομεταβολές της γεωχημείας του γκαιτίτη, αποτελούν πιθανές βιο-υπογραφές αυτών των άγνωστων βακτηρίων. Η μελέτη του σπηλαίου του Μαύρου Βράχου διευρύνει τη γνώση για τον τρόπο δημιουργίας των υπογενών σπηλαίων και αποκαλύπτει νέες πληροφορίες για τη βιολογική και γεωλογική ιστορία της περιοχής.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, δημοσιεύτηκαν στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό CATENA και η ομάδα σχεδιάζει να συνεχίσει την έρευνά της, τόσο στην υποβρύχια έκταση του σπηλαίου, όσο και στη μελέτη των άγνωστων οργανισμών.

Μέρος της έρευνας συμπεριλήφθηκε στη διδακτορική διατριβή του Γιώργου Λαζαρίδη, με επιβλέποντα τον Καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας Βασίλη Μέλφο. Σε συνεργασία με τον Δρ. Φυσικής Δημήτρη Μπέσσα από το Ευρωπαϊκό συγκρότημα ακτινοβολίας σύγχροτρον (ESRF) στη Γκρενόμπλ, συγκροτήθηκε μία διεπιστημονική ομάδα για τη μελέτη του σπηλαίου και της ιδιαίτερης απόθεσης του γκαιτίτη.

Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης η καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ Λαμπρινή Παπαδοπούλου, ο καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΕΚΠΑ Παναγιώτης Βουδούρης, ο διευθυντής του Τομέα Βοτανικής του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, αν. καθηγητής Σπυρίδων Γκέλης και ο συνεργάτης του και υποψ. διδάκτορας Μάνθος Πάνου.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
*Πηγή φωτογραφιών: ΑΠΘ

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας δημιούργησαν συνθετικά, αυτοσυναρμολογούμενα κύτταρα που αναπαράγονται και δρουν όπως τα ανθρώπινα κύτταρα!

Η πολυπλοκότητα των κυττάρων 

Όπως αναφέρουν στο περιοδικό Nature, τα κύτταρα και οι ιστοί αποτελούνται από πρωτεΐνες που ταυτόχρονα λειτουργούν και δημιουργούν δομές. Αυτές οι πρωτεΐνες σχηματίζουν επίσης το πλαίσιο ενός κυττάρου που ονομάζεται κυτταροσκελετός. Τα κύτταρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τον κυτταροσκελετό, ο οποίος επιτρέπει στα κύτταρα να είναι ευέλικτα, τόσο ως προς το σχήμα όσο και ως προς την αντίδραση στο περιβάλλον τους.

Οι επιστήμονες σε αυτή τη μελέτη δημιούργησαν κύτταρα με λειτουργικό κυτταροσκελετό που είναι εύκαμπτος και ενεργεί ανάλογα με το περιβάλλον του. Το πέτυχαν αυτό χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνολογία προγραμματιζόμενων πεπτιδίων-DNA, η οποία δίνει εντολή στα πεπτίδια -τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών- και στο γενετικό υλικό να συνεργαστούν για να σχηματίσουν έναν κυτταροσκελετό.

Η ερευνήτρια Ρόνιτ Φρίμαν ανέφερε σε δηλώσεις της: «Το DNA δεν εμφανίζεται συνήθως σε έναν κυτταροσκελετό. Επαναπρογραμματίσαμε τις αλληλουχίες του DNA ώστε να λειτουργούν ως αρχιτεκτονικό υλικό, συνδέοντας τα πεπτίδια μεταξύ τους».

«Αυτή η μελέτη μας βοηθά να κατανοήσουμε τι δημιουργεί τη ζωή»

Σύμφωνα με την επιστήμονα, η έρευνα αυτή μπορεί να φέρει επανάσταση σε πεδία όπως αυτά της βιοτεχνολογίας και της ιατρικής. 

«Αυτή η μελέτη μάς βοηθά να κατανοήσουμε τι δημιουργεί τη ζωή. Η νέα τεχνολογία δημιουργίας συνθετικών κυττάρων θα μας επιτρέψει όχι μόνο να αναπαράγουμε αυτό που κάνει η φύση αλλά να δημιουργήσουμε υλικά τα οποία ξεπερνούν την ίδια τη βιολογία» τόνισε η Φρίμαν. 

Πηγή: ethnos.gr

Eπιστήμονες εντόπισαν έναν τεράστιο αστεροειδή σε μέγεθος αυτοκινήτου, δύο ημέρες πριν έρθει σε πολύ κοντινή επαφή με τη Γη την Πέμπτη (11 Απριλίου).