Μπορεί το παραπολιτικό ενδιαφέρον των Δημοτικών Εκλογών να εστιάζεται συνήθως στις «πρωτιές» των ψηφοδελτίων, μπορεί οι «πεντάδες» της κορυφής να τροφοδοτούν πλείστους όσους σχολιασμούς (από ευτράπελους έως κακεντρεχείς) αλλά μερικές φορές, αρκεί ένα όνομα από την «ουρά» του ψηφοδελτίου για να «σημαδέψει» το ήθος και την ποιότητα μιας ολόκληρης παράταξης.
Το όνομα που (στην κυριολεξία) «κατεδάφισε» τον «πολιτιστικό μύθο» της «Ανοιχτής Πόλης» και ακύρωσε όλη τη «ρητορική της ευαισθησία» (που αδιακρίτως και κατά κόρον πρόβαλε προεκλογικά ο Κωστής Σιμιτσής) ήταν αυτό της Χρυσούλας Βακιρτζή.
Το είπα και προεκλογικά. Η υποψηφιότητα της Χρυσούλας υπερέβαινε τα στενά όρια ενός ψηφοδελτίου. Για τους περισσότερους δε, ήταν ο υπέρτατος συμβολισμός. Και ως τέτοιος, όχι απλά έπρεπε να «προστατευτεί», αλλά να «ανέβει βάθρο». Να εκλεγεί. Να τιμηθεί και να πρωτεύσει! Κι αν οι παρουσίες της στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν (εκ των πραγμάτων) δύσκολες, δε χάλασε δα και ο κόσμος. Ας ήταν και μερικές φορές «κενή» η θέση της. Έστω και έτσι, η απουσία της θα νοηματοδοτούσε ένα καινούριο «τοπικό συναίσθημα», μία νέα φωτεινή αντίληψη για το τι σημαίνει ανθρώπινη δύναμη, πολιτισμός και δημιουργία.
Στην πλάτη της Χρυσούλας όμως «παίχτηκε» η πιο άγρια και άγαρμπη πολιτική εκμετάλλευση. Η παρουσία της προβλήθηκε μέσα από έναν ιδιότυπο «επικοινωνιακό οίκτο» που ακύρωνε συνεχώς την πνευματική της προσωπικότητα και τον τιτάνιο μοναχικό και ψυχικό της αγώνα. Και κάπως έτσι, ξεδιάντροπα και ανερυθρίαστα, την έριξαν στην προεκλογική αρένα με συνυποψήφιούς της τους «λύκους» και τα «αγρίμια». Ποιος να γυρίσει να κοιτάξει και να νοιαστεί για τη Χρυσούλα; Εκείνοι που «καίγονταν» για το ατομάκι τους; Οι παλιές και οι νεοφώτιστες ΕΓΕς; Ή οι άλλοι που μέσα σε μία νύχτα βρέθηκαν από την αφάνεια και τη μετριότητα στα πόστα και την εξουσία; Χωρίς κοινωνικό έρμα, χωρίς μέτρο, χωρίς φραγμούς… Γι’ αυτό και ακατόρθωτο, μέσα σε δύο μήνες να μετατραπεί η τοπική νομενκλατούρα σε Ήθος. Η «πολιτική σαχλαμάρα» σε Παιδεία. Ο «πολτός» σε Πρόσωπο.
Στην περίπτωση της Χρυσούλας Βακιρτζή, αυτός που εκτέθηκε ανεπανόρθωτα ήταν ο ίδιος ο Κωστής Σιμιτσής. Αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον τρόπο με τον οποίο την «άδειασαν» και την «έκαψαν». Γιατί, δικιά του ήταν η επιλογή της συμμετοχής της στο ψηφοδέλτιο και δικιά του (εξ ολοκλήρου) θα έπρεπε να ήταν και η «ευθύνη της προστασίας».
Αλλά, τι ψάχνω θα μου πείτε. Εδώ πρώτος είναι ο Μιχαλάκης…
Υ.Γ.:
Το κείμενο αυτό γράφτηκε «ερήμην» του εκλογικού αποτελέσματος της δεύτερης Κυριακής. Νομίζω όμως, πως μικρή σημασία έχει η έκβασή του…