*Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας

Το «Κολιμπρί» που κυκλοφόρησε τον Μάιο (Εκδόσεις ΚΨΜ) είναι ο έβδομος μόλις προσωπικός δίσκος του Γιάννη Χαρούλη, συμπεριλαμβανομένου του διπλού live «Χίλια Καλώς Εσμίξαμε» του ’15. Ερχεται έξι ολόκληρα χρόνια μετά από τον προηγούμενο του, το «Ο Δωδεκάλογος Του Γύφτου» που ήταν μελοποιήσεις αποσπασμάτων του ομότιτλου συνθετικού ποιήματος του Κωστή Παλαμά από τον Λουκά Θάνο.

Παρότι λοιπόν από πλευράς ζωντανών εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα – με εξαίρεση φυσικά το διάστημα της πανδημίας – ήταν περισσότερο και από παρών είχε μεσολαβήσει μια αρκετά μεγάλη δισκογραφική απουσία του ηλικίας σαράντα ενός ετών ερμηνευτή από την Κρήτη. Ετσι το «Κολιμπρί» θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν όχι μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα για εκείνον. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι για πρώτη φορά έχει συνθέσει ο ίδιος την μουσική σχεδόν όλων των τραγουδιών και γράψει τους στίχους περίπου των μισών. Όπως άλλωστε σημειώνει χαρακτηριστικά, «είναι ένα σημείο σύνδεσης με τον εικοσάχρονο εαυτό μου, τότε που πρωτοηχογράφησα».

Στο album αυτό ο Γιάννης Χαρούλης συναντά έναν παλαιό φίλο και συνεργάτη του, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου που είχε γράψει όλα τα τραγούδια του τέταρτου δίσκου του, του «Μαγγανείες» του ’12. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει γράψει τους στίχους τριών τραγουδιών, των περισσότερων που έχει δώσει ως στιχουργός μόνο σε άλλον/η αν θυμάμαι καλά, κάτι που δείχνει το πόσο όχι μόνον εκτιμά αλλά και εμπιστεύεται τον Γ. Χαρούλη. Τους στίχους τριών τραγουδιών υπογράφει η Ελένη Φωτάκη, ένα άλλο είναι μελοποίηση ποιήματος του Κώστα Φραγκούλη (Ανταίου) ενώ τέλος υπάρχουν δύο διασκευές τραγουδιών άλλων, του «Μικρό Χλωμό Αστέρι» του Παύλου Παυλίδη και του «Φωτιά» του Στέλιου Σιγανού.

Κομβικά τραγούδια του «Κολιμπρί» είναι σίγουρα το ομότιτλο σε στίχους Θανάση Παπακωνσταντίνου και το «Θέατρο Του Δρόμου» σε στίχους Ελένης Φωτάκη. Σε αυτά ο Γ. Χαρούλης μας αποκαλύπτεται ως συνθέτης με μια γραφή που προφανώς εκκινεί και βασίζεται στην κρητική μουσική παράδοση αλλά διαθέτει προσωπικότητα και μπορεί να προσαρμόζεται στο εκάστοτε διαφορετικό περιεχόμενο και ύφος των στίχων, αρκετά ονειρική στο πρώτο και πολύ πιο «γήινη» στο δεύτερο όπως αρμόζει στον ρεαλισμό των στίχων της Ε. Φωτάκη. Σε άλλα επικρατεί η πιο δυναμική πλευρά της προσωπικότητας του και σε άλλα η πιο ευαίσθητη με πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα το «κρυμμένο» στο τέλος του CD «Αμυγδαλίτσα».

Όπως λέει ο ίδιος, «αυτή τη φορά αφέθηκα και τα τραγούδια μου φάνηκαν πιο τρυφερά» και αυτό ακριβώς το συναίσθημα «χρωματίζει» κατά κύριο λόγο τις ερμηνείες του εδώ μα κάποιες εξαιρέσεις βέβαια όπως το «Φωτιά» του Στέλιου Σιγανού που είναι μια αληθινή έκρηξη της κρητικής ψυχής την οποία αποδίδει ως τέτοια με μια σχεδόν ασυγκράτητη ορμή.

Ευρηματικές και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τέλος είναι οι ενορχηστρώσεις αλλά και η συνολική ηχητική προσέγγιση που προσδίδει στα κρητικά και άλλα παραδοσιακά ηχοχρώματα μια διαφορετική και πολύ πιο ατμοσφαιρική διάθεση την οποία θα μπορούσα ακόμα και να αποκαλέσω μια πολύ ιδιοσυγκρασιακή ακουστική, κυρίως κρητική αλλά κάπου και ευρύτερα μεσογειακή, εκδοχή για την…ambient (χωρίς φυσικά να υπάρχει καμία συνειδητή επιδίωξη για αυτό, προέκυψε εντελώς αυθόρμητα και σχεδόν «μαγικά»)!

Όπως λέει με σεμνότητα αλλά και ειλικρίνεια ο Γιάννης Χαρούλης «νιώθω πως ξεπέρασα λίγο τα όρια και χαίρομαι γι’ αυτό» και δεν έχει καθόλου άδικο. Τα δώδεκα τραγούδια του «Κολιμπρί» είναι μια έλλογη κατάθεση ψυχής από έναν ερμηνευτή στην πλήρη ωριμότητα του πλέον αλλά πια και έναν δημιουργό βιωματικό και ουσιώδη μα και αρκετά πρωτότυπο. Σαφώε λοιπόν προοιωνίζονται μιαν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Πηγή: ogdoo.gr