Μία εξομολογητική και εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Μαρίνα Σάττι στη Lifo και τον Mr. Hulot. Η δημοφιλής τραγουδίστρια που φέτος εκπροσώπησε τη χώρα μας στη Eurovision «ταρακουνώντας» την Ευρώπη και τον κόσμο με το «Ζάρι», αναφέρθηκε μεταξύ άλλων για πρώτη φορά στην απώλεια του πατέρα της, 40 μόλις ημέρες πριν πατήσει το πόδι της στη σκηνή του Μάλμε.

«Πέθανε ο μπαμπάς μου και πήγαμε στην Κομοτηνή, γιατί δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα – τότε που με κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι (της Αθήνας) και έλεγαν ότι δεν τους μίλησα, πήγαινα στην κηδεία, σε ένα νεκροταφείο που είναι μακριά. Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος εκεί, δεν είναι στην Αθήνα και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ αύριο, αν θέλω», δήλωσε η Μαρίνα Σάττι.

«Κι ενώ σκέφτομαι ότι είναι εκεί, μακριά, μόνος του -με έχει στοιχειώσει αυτή η σκέψη και αυτή η εικόνα-, ξαφνικά κοιτάζω δίπλα του και βλέπω πάρα πολλούς τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου: “26/5, Συρία”. Ήταν άνθρωποι που πνίγηκαν σε ναυάγιο και τους μετέφεραν όλους εκεί, σε κάτι τάφους μισό μέτρο. Κοιτάζω απ’ την άλλη, “9/1 Αφγανιστάν”, άνθρωποι που πνίγηκαν σε άλλο ναυάγιο», περιέγραψε η τραγουδίστρια για το μουσουλμανικό κοιμητήριο μεταναστών που βρίσκεται στο ύψος της Μεσσούνης έξω από την Κομοτηνή.

«Δεν ξέρω αν με έχει στοιχειώσει πιο πολύ η εικόνα του μπαμπά μου, που εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, ή αυτό που συνέβαινε δίπλα του. Είναι ο μπαμπάς μου εκεί, μακριά, για χ-ψ λόγους, με ένα κάρο άλλους ανθρώπους που τους έχουν “γκρουπάρει” κι αυτούς εκεί πέρα, μακριά. Κάπως το τραγούδι μου “Αχ Θάλασσα” για μένα είναι αυτή η εικόνα», σημείωσε καταληκτικά η Μαρίνα Σάττι.