Στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο παρουσιάστηκε από τον Πρωθυπουργό το Growth Strategy, δηλαδή η αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας μετά την έξοδο από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής τον Αύγουστο.

Το manual της επόμενης μέρας για την Ελλάδα

Το κείμενο αποτελεί την αποτύπωση μιας ολιστικού χαρακτήρα, στρατηγικής για τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας.

Δεν είναι απλώς ένα σχέδιο στο οποίο απαριθμούνται αναπτυξιακοί στόχοι. Είναι ένα συνολικό πλάνο το οποίο περιλαμβάνει αφενός τους σκοπούς στους επιμέρους τομείς του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι και αφετέρου τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις για την επίτευξη αυτών των σκοπών.

Μιλάμε λοιπόν για μια συνεκτική στρατηγική, η οποία εκκινεί από τα πεπραγμένα της τρέχουσας περιόδου κατά την οποία η χώρα ξεπερνά την ύφεση και την οικονομική καχεξία και εκτείνεται στο μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο διάστημα.

Το εγχείρημα είναι καινοφανές για τη χώρα, η οποία πορεύθηκε για χρόνια με μια κοντόφθαλμη και απολύτως καταστροφική όπως αποδείχθηκε, λογική. Για πρώτη φορά, η Ελλάδα είναι σε θέση όχι μόνο να οραματιστεί στη θεωρία, αλλά να θέσει μια σειρά από συλλογικούς εθνικούς και κοινωνικούς στόχους, για την επόμενη μέρα της και μάλιστα, μετά από μία πολυετή κρίση.

Το Σχέδιο, συνιστά την συμπύκνωση μιας συλλογικής εμπειρίας των τελευταίων ετών και αποτύπωση αυτής σε επεξεργασίες που προέκυψαν από τα επιμέρους Υπουργεία. Παράλληλα όμως, περιλαμβάνει και μια σειρά από τα συμπεράσματα που παρήγαγε μια ευρύτατη διαδικασία διαβούλευσης με το σύνολο των παραγωγικών φορέων της χώρας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 11 μηνών μέσα από τα Περιφερειακά Συνέδρια για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση.

Επομένως, το Σχέδιο αυτό, απαντά στην ανάγκη για ένα manualτης επόμενης μέρας. Η Ελλάδα, ως μια κανονική χώρα πλέον, ως μια χώρα του Σύγχρονου Δυτικού Κόσμου στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οφείλει να έχει πλάνο για το πού θέλει να βαδίσει και πώς θα το πετύχει.

Φυσικά, το κείμενο αυτό περιλαμβάνει δεσμέυσεις. Μόνο που οι δεσμεύσεις αυτές είναι πρωτίστως έναντι του κοινωνικού συνόλου, των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής. Των δυνάμεων δηλαδή εκείνων οι οποίες καλούνται να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα εποχή και φυσικά να γίνουν οι υλοποιητές αυτής της στρατηγικής η οποία αποτυπώνεται στο σχέδιο.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο, να κατανοήσουν το παραπάνω οι δυνάμεις που έφεραν τη χώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας και διεθνούς ανυποληψίας. Γι’ αυτό αντιμετώπισαν το κείμενο με τρόπο αμήχανο και άγαρμπο. Είτε λέγοντας ότι πρόκειται για νέο μνημόνιο, είτε στη συνέχεια ότι πρόκειται για έκθεση ιδεών.

Είναι προφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις που έστησαν και συντήρησαν ένα κρατικοδίαιτο, διεφθαρμένο και εν τέλει θνησιγενές οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο, νιώθουν άβολα στην ιδέα μιας συντεταγμένης και τεκμηριωμένης μακροπρόθεσμης στρατηγικής για τη χώρα.

Όμως, αυτή η στρατηγική είναι η πραγματική εγγύηση της εξόδου από την κρίση.

Είναι άλλωστε μια διαδικασία την οποία ακολούθησαν τόσο η Πορτογαλία, όσο και η Ιρλανδία όταν εξήλθαν των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και στην πραγματικότητα, συνιστά και μια πράξη σοβαρότητας και ευθύνης τόσο έναντι των πολιτών αυτής της χώρας όσο όμως και έναντι των εταίρων μας στο διεθνές πεδίο.

Η βάση: 

Σταθερότητα – Ασφαλής διάδρομος για το μέλλον

Το Σχέδιο, εκκινεί από το κεκτημένο που έχει πλέον στα χέρια της η χώρα και της δίνει τη δυνατότητα να οργανώσει το μέλλον της. Τη σταθερότητα όσον αφορά τα δημοσιονομικά.

Η Ελλάδα από το 2015, υπεραποδίδει διαρκώς έναντι των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα και το γεγονός αυτό την καθιστά επιτέλους αξιόπιστη. Το πλαίσιο της επόμενης περιόδου, προφανώς προβλέπει τους συμφωνημένους ήδη στόχους της επόμενης τετραετίας, τόσο στο επίπεδο των πλεονασμάτων όσο και σε αυτό της ανάπτυξης.

Κρίσιμη παράμετρος αποτελεί το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους, η οποία εξάλλου θα συμβάλλει καθοριστικά στην ενίσχυση της αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας η οποία έχει ήδη διαφανεί.

Οι στόχοι: 

Στήριξη της παραγωγής – Επένδυση στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πλήρωσε ακριβά τη δημιουργία και τη διόγκωση ενός άναρχου παραγωγικού μοντέλου, χωρίς προσανατολισμό και με μοναδικό κριτήριο την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών σχεδίων μιας κρατικοδίαιτης ελίτ.

Το τέλος των μνημονίων συνιστά και το τέλος αυτού του μοντέλου.

Στο Σχέδιο γίνεται ρητή αναφορά στους τομείς στους οποίους εντοπίζονται δυνατότητες σημαντικής ανάπτυξης και αναβάθμισης της χώρας στο διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό.

Πρόκειται για τους τομείς της μεταποίησης, της βιομηχανίας,του αγροδιατροφικού τομέα, του τουρισμού, της ναυτιλίας, του φαρμάκου, των logistics, της καινοτομίας, των start-ups, των υποδομών, της ενέργειας.

Όλα τα παραπάνω συνδέονται και με την ισχυροποίηση του τομέα των εξαγωγών, ο οποίος ήδη από το αδύναμο 19% του 2009, έχει φτάσει σήμερα στο 33%, με στόχο το 50% το 2025.

Στο κείμενο, παρουσιάζονται τα δεδομένα για κάθε κλάδο καθώς και οι προοπτικές του, με τρόπο αναλυτικό και με συγκεκριμένη αναφορά στα βήματα για την ανάπτυξη του καθώς και τους μετρήσιμους στόχους για τον καθένα ξεχωριστά.

Έχουμε λοιπόν, για πρώτη φορά στα χρονικά του σύγχρονου ελληνικού κράτους, την αποτύπωση σε επίσημο κείμενο υπό τη μορφή Σχεδίου για την επόμενη μέρα, των ισχυρών χαρτιών της χώρας στο διεθνή ανταγωνισμό και τα μέσα ώστε αυτά να ενισχυθούν.

Τα μέσα: 

Εξασφάλιση πόρων για την ανάπτυξη

Η Ελλάδα γίνεται ελκυστικός επενδυτικός προορισμός.

Ένα σχέδιο που περιλαμβάνει τους τομείς, στους οποίους ενδιαφέρεται να επενδύσει η χώρα, θα ήταν λειψό αν δεν περιλάμβανε τα μέσα για να επιτευχθεί αυτό.

Εδώ, το Σχέδιο αναφέρεται στις δύο καθοριστικές συνισταμένες.

• Τις θεσμικές αλλαγές.
• Τα χρηματοδοτικά εργαλεία.

Στο πρώτο σκέλος γίνεται εκτενής αναφορά στις σημαντικές τομές που έχουν ήδη γίνει στη χώρα στο επίπεδο της νομοθεσίας όσον αφορά τις επιχειρήσεις.

Από τον Αναπτυξιακό Νόμο και τις ειδικές μέριμνες του για τη στήριξη του κυττάρου της ελληνικής οικονομίας, που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέχρι τις αλλαγές που διευκολύνουν την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, την καθιέρωση συγκεκριμένων αναπτυξιακών κινήτρων για τις νέες επιχειρήσεις, το νέο πλαίσιο για τις Στρατηγικές Επενδύσεις και η taskforceστην οποία προϊσταται ο Πρωθυπουργός και συνολικά όλες τις σχετικές πρωτοβουλίες που κινούνται γύρω από τον άξονα:

Απλοποίηση – Διαφάνεια – Αποτελεσματικότητα – Επιτάχυνση

Στο δεύτερο σκέλος βρίσκεται το κρίσιμο ζήτημα των πόρων. Τα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα τροφοδοτήσουν αυτή τη μεγάλη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της παραγωγής.

Η χώρα έχει πλέον στη διάθεση τηςόχι μόνο τους πόρους από το ΠΔΕ και το ΕΣΠΑ στο οποίο για τρία συναπτά έτη παραμένει η χώρα με τη μεγαλύτερη απορρόφηση πανευρωπαϊκά, αλλά και από το πακέτο Γιούνκερμε επενδύσεις αξίας 8 δις, την ΕΙΒ με επενδύσεις που θα αποφέρουν συμφωνα με την τράπεζα έως και 20 δις την επόμενη τριετία καθώς και 2,5 δις αρχικά από την ΕBRD.

Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις επιμέρους πρωτοβουλίες και την ίδρυση ταμείων για την ενίσχυση της καινοτομίας, των νεοφυών επιχειρήσεων αλλά και τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο.

Στο πλάι αυτών, έρχεται η φιλόδοξη προσπάθεια για την Ίδρυση της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, ώστε να κατορθώσει να ενισχύσει αυτή την σημαντική προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Όλα αυτά φυσικά, σε ένα περιβάλλον όπου το κόστος δανεισμού μειώνεται διαρκώς σε επίπεδα προ κρίσης και με τη χώρα να επιστρέφει ξανά στις αγορές χρήματος.

Η νέα κοινωνική πραγματικότητα: 

Κοινωνική Δικαιοσύνη – Ενίσχυση και προστασία της εργασίας

Το ένα πόδι της στρατηγικής για την επόμενη μέρα είναι η ενίσχυση της παραγωγής, το δεύτερο είναι η κοινωνική δικαιοσύνη.

Το Σχέδιο αναφέρεται στις πρωτοβουλίες στήριξης τόσο του Τομέα της Δημόσιας Υγείας, της Παιδείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης. 

Ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν τα ζητήματα της εργασίας, με κύρια σημεία:

Το εθνικό σχέδιο με ορίζοντα τριετίας, για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας

Την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων

Την αύξηση του κατώτατου μισθού.

Τα παραπάνω σημεία, έρχονται να συμπληρώσουν τη στρατηγική για τη δημιουργία όχι μόνο νέων θέσεων εργασίας, αλλά και καλύτερων θέσεων εργασίας.

Οι πρωταγωνιστές αυτού του Σχεδίου:

Επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και τη νέα γενιά

Το Σχέδιο, περιλαμβάνει τους στόχους, τα μέσα αλλά και τους υλοποιητές του. Στο επίκεντρο λοιπόν αυτής της μεγάλης προσπάθειας είναι οι άνθρωποι αυτής της χώρας.

Και ειδικότερα, οι νέοι και οι νέες που τα χρόνια της κρίσης, αντιμετωπίστηκαν ως πλεονάζον προσωπικό σε επιχείρηση υπό εκκαθάριση. Αυτοί οι άνθρωποι με τις ικανότητες και τη διάθεση τους, θα κρίνουν εν τέλει και την επόμενη μέρα της χώρας.

Το Σχέδιο, περιλαμβάνει μια σειρά από πρωτοβουλίες ώστε να διευκολυνθούν οι νέοι και οι νέες της χώρας να ζήσουν και να δημιουργήσουν εδώ και φυσικά, όσοι έφυγαν τα προηγούμενα χρόνια να βρουν ξανά κίνητρα ώστε να επιστρέψουν.