ΚΟΣΜΟΣ

Το κλεμμένο «νησί της ντροπής» των Αμερικάνων

Η διαβόητη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην ατόλη Ντιέγκο Γκαρσία και η βρόμικη ιστορία που σέρνεται ξοπίσω της…

Ο μικρός εξωτικός παράδεισος του Ινδικού Ωκεανού που λειτουργεί πλέον ως η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των Αμερικανών εκτός ΗΠΑ μπήκε μόλις στον δημόσιο λόγο, από τη θεωρία συνωμοσίας που θέλει την τραγική Πτήση MH370 των Μαλαισιανών Αερογραμμών να κατευθύνθηκε εκεί.

Κι αυτό γιατί τα χρονικά του Ντιέγκο Γκαρσία μοιάζουν πράγματι με συνωμοσιολογικό σενάριο, καθώς η ζοφερή πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές τον σκοτεινό νου όσων βλέπουν απόκρυφες ιστορίες παντού!

Η ατόλη της Μικρονησίας λοιπόν, στην καρδιά του Ινδικού Ωκεανού, είναι επισήμως βρετανικό έδαφος -ντροπιαστικό κληροδότημα από την αποικιοκρατική εποχή της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας- και στεγάζει ναυτική και αεροπορική βάση των ΗΠΑ. Όχι όμως μια από τις πολλές των Αμερικανών στον κόσμο, αλλά το μεγαλύτερο -και πάνοπλο- στρατιωτικά και επιχειρησιακά κέντρο των ΗΠΑ εκτός αμερικανικού εδάφους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, καθώς η ιστορία του Ντιέγκο Γκαρσία περιλαμβάνει εκτοπίσεις του ντόπιου πληθυσμού, δικαστικές διαμάχες των κατοίκων του με τη βρετανική κυβέρνηση, αλλά και τη σύγχρονη στρατιωτική ιστορία των ΗΠΑ, καθώς από δω έχουν ξεκινήσει οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στα θέρετρα πολέμου του Περσικού Κόλπου και στα πρόσφατα χαρακώματα Ιράκ και Αφγανιστάν.

Η ιστορία και ο εκτοπισμός του γηγενούς πληθυσμού

Ο κοραλλιογενής παράδεισος με τα κρυστάλλινα νερά και τους φοίνικες που φτάνουν ως τις κατάλευκες παραλίες μπήκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο των Δυτικών όταν ο ισπανός εξερευνητής Diego Garcia de Moguer το ανακάλυψε τον 16ο αιώνα και το διεκδίκησε για λογαριασμό των Ισπανών, δανείζοντάς του φυσικά το όνομά του.

Ο κόσμος άκουσε για πρώτη φορά την ύπαρξή του πριν από 10 χρόνια περίπου, όταν οι αναφορές για χρήση του ως εναλλακτικού Γκουαντανάμο από την Αμερική έκαναν τον γύρο του κόσμου: στο Ντιέγκο Γκαρσία κρατήθηκαν πράγματι και βασανίστηκαν φερόμενοι τρομοκράτες από την πανταχού παρούσα CIA.

Μεταξύ 1814 και αρχές δεκαετίας του 1960 το νησάκι ήταν επισήμως έδαφος του Μαυρικίου και τότε ήταν που το διεκδίκησαν οι Βρετανοί, ενσωματώνοντάς το στο νεοσύστατο Βρετανικό Έδαφος του Ινδικού Ωκεανού (British Indian Ocean Territory). Ο λόγος κάτι παραπάνω από προφανής: όντας στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου και σε στρατηγικό σημείο, φάνταζε ιδανικό για τις κοινές πολεμικές επιχειρήσεις Βρετανών και Αμερικανών.

Το Ντιέγκο Γκαρσία ήταν μάλιστα το μόνο κατοικημένο νησάκι του αρχιπελάγους Τσαγκός, αυτό δεν εμπόδισε όμως τους Βρετανούς να λειτουργήσουν για άλλη μια φορά ως αποικιοκράτες και να εκδιώξουν τον γηγενή πληθυσμό από τη σύγχρονη «αποικία» τους.

Στη δεκαετία του ’60 λοιπόν, στον κολοφώνα του Ψυχρού Πολέμου, η κυβέρνηση του Χάρολντ Γουίλσον, θέλοντας να διαπραγματευτεί στρατηγικά με τις ΗΠΑ ως ισότιμος εταίρος, αποφάσισε να κάνει την κίνηση-ματ: να τους παρέχει δηλαδή την ιδανική τοποθεσία για την ανάπτυξη στρατιωτικής βάσης στην περιοχή, καθώς ο πόθος των Αμερικανών για έλεγχο του Ινδικού Ωκεανού και στενότερο μαρκάρισμα της Σοβιετικής Ένωσης ήταν διακαής. Τίποτα δεν ήταν πιο κατάλληλο από το παρθένο νησί των 17 τετραγωνικών μιλίων γης από κοράλλια και άμμο, καταμεσής του Ινδικού Ωκεανού.

Η βρετανική κυβέρνηση το μισθώνει λοιπόν στους Αμερικανούς και παίρνει αντίτιμο ένα σωρό καλούδια: οικονομικά προνόμια και αθρόα χρηματοδότηση για το βρετανικό πρόγραμμα υποβρυχίων Polaris. Όσο για τον εκτοπισμένο πληθυσμό της ατόλης, τους Τσαγκοσιανούς, μια ενοχλητική λεπτομέρεια στα σχέδια Βρετανών-Αμερικανών δηλαδή, εκτοπίστηκαν με αδειανά τα χέρια. Ούτε μια αποζημίωση για τα μάτια του κόσμου…

Από τα τέλη του ’60 λοιπόν μπήκε μπροστά ένα ζοφερό σχέδιο εκκένωσης του νησιού που ξεπερνά ακόμα και τη νοσηρότερη φαντασία. Όσοι κάτοικοι εγκατέλειπαν το σπίτι τους για προμήθειες στα γειτονικά νησιά ή αναζήτηση ιατρικών υπηρεσιών, έβλεπαν στην επιστροφή τους την «πόρτα» κλειστή: οι Βρετανοί τους απαγόρευαν να γυρίσουν στα σπίτια τους!

Μέχρι το 1973, όλοι οι κάτοικοι της ξεχασμένης αυτής ατόλης, απόγονοι των σκλάβων που είχαν μεταφερθεί εδώ για να δουλέψουν στις φυτείες καρύδας είχαν μεταφερθεί με τη βία αλλού, στις παραγκουπόλεις του Μαυρίκιου, τις φτωχογειτονιές των Σεϊχελών και τις εργατικές κατοικίες της Βρετανίας, αφήνοντάς τους να παλεύουν πια με τη φτώχεια και την ανέχεια του ξεριζωμού, κάτι που συνεχίζει να υφίσταται ακόμα και σήμερα.

Στο διεθνές δίκαιο υπάρχει όρος γι’ αυτό: «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» το λέμε και οι ένοχοι τιμωρούνται συνήθως. Εδώ και 4 δεκαετίες, οι κάτοικοι του Ντιέγκο Γκαρσία, που έχουν σήμερα βρετανική υπηκοότητα και 1.000 περίπου από αυτούς έχουν φτιάξει μια μικρή κοινότητα στο Σάσεξ, παλεύουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, με τη δικαστική τους διαμάχη με τη βρετανική κυβέρνηση -που εξελίσσεται σε βρετανικά δικαστήρια- να μοιάζει συχνά με παρωδία. Τραγική παρωδία βέβαια, καθώς η Βρετανία έχει κηρύξει πλέον τον τόπο θαλάσσιο καταφύγιο, στην προσπάθειά της να εμποδίσει την επιστροφή των αυτοχθόνων…

Η αμερικανική βάση και ο γεωστρατηγικός της ρόλος

Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» που έχει κηρύξει η Αμερική μοιάζει βέβαια σημαντικότερη υπόθεση για τους ίδιους από τον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων από την παραδοσιακή τους εστία. Η στρατιωτική βάση που καταλαμβάνει σήμερα τα σπίτια των γηγενών θεωρείται από τον αμερικανικό στρατό ως η πλέον στρατηγική στην οικουμένη για τα συμφέροντά τους, γι’ αυτό και όσα εκτυλίσσονται εκεί καλύπτονται από ακόμα μεγαλύτερη μυστικότητα από τη συνήθη υπερβολική που συναντάμε σε άλλα αμερικανικά «project».

Η τεράστια βάση λειτουργεί σήμερα ως «σπίτι» για διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις, που περιλαμβάνουν από πάνοπλες ναυτικές και αεροπορικές εγκαταστάσεις μέχρι και απόρρητη φυλακή της CIA για την ανάκριση υπόπτων τρομοκρατίας.

Η δημοσιοποίηση της τραγικής συνεργασίας Βρετανών και Αμερικανών να διώξουν τους κατοίκους για την προάσπιση των συμφερόντων τους αποδεικνύει εξάλλου στην πράξη το πώς οι ΗΠΑ έχουν σφυρηλατήσει μια νέου είδους αυτοκρατορία που κυριεύει διακριτικά τον πλανήτη μέσω εκατοντάδων στρατιωτικών βάσεων στις γωνιές της οικουμένης. Τις οποίες βέβαια κανείς δεν παίρνει μυρωδιά. Ποιος να λογαριάσει εξάλλου τον ανθρώπινο πόνο και πώς να τον βάλει πάνω από τα κελεύσματα των «γερακιών» της εξωτερικής πολιτικής;

Η ναυτική/αεροπορική βάση των ΗΠΑ (και σταθμός ανεφοδιασμού των βρετανικών επιχειρήσεων) φιλοξενεί περισσότερους από 4.000 στρατιώτες, την ίδια ώρα που το νησάκι είναι προσβάσιμο μόνο με στρατιωτικά μέσα. Η μεγαλύτερη βάση των Αμερικανών εκτός ΗΠΑ φιλοξενεί δύο διαδρόμους για βομβαρδιστικά αεροπλάνα, περισσότερα από 30 ετοιμοπόλεμα πολεμικά πλοία και έναν δορυφορικό κατασκοπευτικό σταθμό, μοναδικό στο είδος του.

Το Πεντάγωνο έχει χαρακτηρίσει το Ντιέγκο Γκαρσία ως την «απαραίτητη πλατφόρμα» για την αστυνόμευση της περιοχής. Από δω εξάλλου εκπορεύτηκαν οι αεροπορικές επιδρομές στον Πόλεμο του Κόλπου (1990-91), η εισβολή στο Αφγανιστάν (2001) και η πρώτη φάση του Πολέμου του Ιράκ, από τον παράδεισο αυτό με τα ένοχα μυστικά και την ανθρώπινη τραγωδία, που στα μυαλά των αμερικανών επιτελαρχών φαντάζει απλώς ως «το πολυτιμότερο κομμάτι ακίνητης περιουσίας στη Γη».

Το ένοχο μυστικό του κλεμμένου -από τον πληθυσμό του- νησιού κρατήθηκε μυστικό για τόσες δεκαετίες, μέχρι τώρα τουλάχιστον που ήρθε στο φως «ξώφαλτσα», ως συνωμοσιολογικό σενάριο για την τύχη της μοιραίας πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών…

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΚΑΒΑΛΑ

Φωτιά στο Μάτι | Εξι κατηγορούμενοι ένοχοι για την τραγωδία

Την απόφασή του επί της ενοχής των 21 κατηγορουμένων στη δίκη για τη φωτιά στο Μάτι ανακοίνωσε το πρωί της Δευτέρας το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών έπειτα από μακρά ακροαματική διαδικασία.

Συνολικά το δικαστήριο έκρινε ενόχους 6 από τους συνολικά 21 κατηγορουμένους με συγγενείς θυμάτων που βρίσκονταν στην αίθουσα να φωνάζουν «ντροπή σας» προς το δικαστήριο. «Μπράβο σας, μπραβο σας, έχετε χάσει παιδί;», «όλοι αθώοι, έπρεπε από μόνοι τους να μπoυν στη φυλακη», φώναζαν οι συγγενείς των θυμάτων.
Ειδικότερα με την απόφαση του το δικαστήριο υιοθέτησε εν μέρει την εισαγγελική πρόταση και κήρυξε ενόχους τους:

– Σωτήρη Τερζούδη τότε αρχηγό της Πυροσβεστικής (ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματική βλάβη από αμέλεια για την εκτροπή ελικοπτέρου)
– Βασίλη Ματθαιόπουλο τότε υπαρχηγό της Πυροσβεστικής (ανθρωποκτονία από αμέλεια για το θάνατο 9 ανθρώπων στη θάλασσα),
– Ιωάννη Φωστιέρη τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ (ανθρωποκτονία από αμέλεια)
– Νικόλαο Παναγιωτόπουλο τότε Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αθηνών (ανθρωποκτονία από αμέλεια για 102 ανθρώπους, σωματική βλάβη από αμέλεια 32 ανθρώπων),
– Χαράλαμπο Χιώνη τότε Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ανατολικής Αττικής (ανθρωποκτονία από αμέλεια για 102 ανθρώπους, σωματική βλάβη από αμέλεια 32 ανθρώπων) και
– Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο κάτοικο από την αυλή του οποίου ξεκίνησε η φωτιά.

Αθώοι κρίθηκαν τα στελέχη της Πυροσβεστικής Χρήστος Γκολφίνος, Φίλιππος Παντελεάκος, Δαμιανός Παπαδόπουλος, Χρήστος Λάμπρης, Χρήστος Δροσόπουλος, Γεώργιος Πορτοζούδης και Στέφανος Κολοκούρης, ο τότε αξιωματικός στα Εναέρια Μέσα της ΕΛΑΣ Χαράλαμπος Συρογιάννης, ο τότε γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Ιωάννης Καπάκης, η τότε περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου και οι τότε δήμαρχοι Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης και Πεντέλης Δημήτριος-Στέργιος Καψάλης.

Αθώοι κρίθηκαν, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση οι Βάιος Θανασιάς τότε αντιδήμαρχος δήμου Μαραθώνα, Ευάγγελος Μπουρνούς τότε δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου, Αντώνης Παλπατζής τότε αντιδήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου.

«Χάθηκε η ντροπή», δήλωσε δικηγόρος θυμάτων μετά την απόφαση του δικαστηρίου.

protothema.gr

ΚΑΒΑΛΑ

Χαλκίδα | Πέταξαν σκύλο σε κάδο απορριμμάτων και τον έκαψαν

Άγρια κτηνωδία σημειώθηκε, τα ξημερώματα του Σαββάτου (27/04), στη Χαλκίδα αφού άγνωστος δράστης πέταξε σκύλο σε κάδο απορριμμάτων και τον έκαψε.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα eviathema.gr, άγνωστος πέταξε μέσα σε κάδο απορριμμάτων του κοιμητηρίου έναν σκύλο και έπειτα έβαλε φωτιά και τον έκαψε. Κάτοικοι ειδοποίησαν τις αρμόδιες Αρχές και άμεσα στο σημείο έσπευσαν άνδρες της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας Χαλκίδας..

Αφού έγινε η κατάσβεση της φωτιάς και ανασύρθηκε η σορός του άτυχου ζώου, έγινε σκανάρισμα για τσιπ χωρίς αποτέλεσμα. Οι αστυνομικές Αρχές ερευνούν το περιστατικό για τον εντοπισμό του δράστη.

protothema.gr

ΚΑΒΑΛΑ

Πόλεμος «χωρίς ιερό και όσιο» | Γιατί χτύπησε σήμερα ειδικά το Ισραήλ

Η αναμενόμενη επίθεση-αντίποινα του Ισραήλ στο Ιράν, ξεκίνησε αιφνιαδιστικά όχι μετά το εβραϊκό Πάσχα, όπως θα ανέμεναν πολύ, αλλά σε μια ημέρα με υψηλό συμβολισμό κατά τη γνώμη του Διεθνολόγου-Οθωμανολόγου, Δημήτρη Σταθακόπουλου, ο οποίος μιλώντας στο Newsbomb.gr ερμηνεύει τα γεγονότα:

«Καταρχάς, πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι εθνικοί συμβολισμοί, που ανάγονται στην μακραίωνη ιστορία των λαών της Μέσης Ανατολής, έχουν τεράστια σημασία και, όπως αποδεικνύεται στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορούν να καθορίσουν την πολιτική των κρατών, ακόμα και για πράγματα τόσο σοβαρά, όσο ο πόλεμος. Αυτό δεν είναι πολύ εύκολα αντιληπτό τη Δύση, που σκέφτεται, περισσότερο ρεαλιστικά και με οικονομικά κριτήρια», σημειώνει στην αρχή της συζήτησής μας.

Όπως ο ίδιος είχε αναφέρει ήδη δημόσια από χθες το μεσημέρι, η ισραηλινή επίθεση ήταν για αυτόν αναμενόμενη ειδικά αυτό το διάστημα, και μάλιστα η σημερινή ημέρα έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για τον «εχθρό»: Είναι η Ιερή Παρασκευή για τους Ιρανούς που συμπίπτει με τα 85α γενέθλια του Χαμενέϊ.

Για τους αντιμαχόμενους, έχει ιδιαίτερη σημασία το χτύπημα στον εχθρό να επέρχεται είτε τη στιγμή που δεν το περιμένουν, είτε ακριβώς την «ιερή» τους ημέρα. Το ιερό Σάββατο των Εβραίων χτύπησαν οι Ιρανοί, την ιερή Παρασκευή τους χτύπησαν οι Ισραηλινοί.

«Το Πέσαχ/ Πάσχα θυμίζει στους Εβραίουςτον αγώνα απελευθέρωσης από τους Αιγυπτίους και επομένως αποτελεί ένα άριστο εμψυχωτικό εναρκτήριο λάκτισμα να τελειώνουν με τα θέματά τους», υπογραμμίζει. «Οφείλουμε να διαβάζουμε τον κάθε λαό σύμφωνα με τον δικό του αξιακό κώδικα και όχι με αυτό που στρεβλά νομίζουμε, ή ορίζουν τα θεωρητικά φασόν εγχειρίδια δυτικής σκέψης», προσθέτει.

Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος θεωρεί ότι παρά τις «προειδοποιήσεις» της Δύσης και τις εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση, η «στόχευση» του Ιράν με τελικό σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος των μουλάδων, γίνεται με τη σιωπηρή συγκατάθεσή της. Και εξηγεί:

«Παρότι το Ιράν το αρνείται, το Ισραήλ δεν ακούει κανέναν, παρά μόνον τον εαυτό του και δρά όταν και όπως νομίζει. Παρά τα όσα ακούτε για εγκράτεια, από ΗΠΑ και αραβικό κόσμο, ουσιαστικά ο,τι και να λένε λεκτικά, πρακτικά “κλείνουν το μάτι” στο Ισραήλ δηλαδή το αφήνουν να «βγάλει το φίδι» από την τρύπα και γι αυτούς, ως πληρεξούσιός τους ».

Όσο για τη συνέχεια, ο ίδιος εκτιμά:

Το Εβραϊκό Πέσαχ/Πάσχα (πέρασμα) ξεκινάει φέτος , τη Δευτέρα 22 Απριλίου (μετά τη δύση του ηλίου) και τελειώνει τη Μεγάλη Τρίτη στις 30 Απριλίου το βράδυ. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοσή τους : אחת המצוות החשובות ביותר של פסח, ציווי המהווה את שיאו של טקס הפסח, היא סיפור האגדה, או סיפור יציאת מצרים: הנרטיב מתחיל בסיכום היסטורי קצר, ממשיך בתיאור הסבל שסבלו בני ישראל, עוקב אחר מניין המכות שפקדו את המצרים ומסתיים במזמור לקב”ה, על ניסיו, שהעניקו לעמו את חירותם. Μια από τις σημαντικότερες μιτσβότ/εντολή του Πέσαχ – η οποία είναι η κορύφωση της ιεροτελεστίας του – είναι η αφήγηση της Αγκαντά, δηλαδή της Ιστορίας της Εξόδου από την Αίγυπτο.

Η αφήγηση αρχίζει με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, συνεχίζει με την περιγραφή των δεινών που υπέφεραν οι Ισραηλίτες, ακολουθεί η απαρίθμηση των πληγών που έπληξαν τους Αιγυπτίους και ολοκληρώνεται μ’ έναν ύμνο στον Μεγαλοδύναμο, για τα θαύματα Του, που έδωσε στον λαό Του την ελευθερία του.

Όπερ μεθερμηνευόμενον, μέσα στο εβραϊκό Πέσαχ , αναμένω τη “νέα απελευθέρωση/ Πέρασμα” του Ισραήλ, δηλ. Ράφα (μετά τη Χαμάς – Γάζα) , Λίβανο ( Χεζμπολάχ) , Ιράν σε ανύποπτο μη αναμενόμενο χρόνο/ στιγμή και σε μη προφανείς στόχους».

«Στόχος του Ισραήλ είναι να αρχίσει την εκ των έσω αποδόμηση του καθεστώτος των Μουλλάδων και των “Φρουρών της Επανάστασης” για να επανέλθει το Ιράν στην κατάσταση ante 1979, με σύνδεση πάλι με τη Δύση και μεταφορά των αποθεμάτων ενέργειας, χερσαία, μέσω Ισραήλ προς την Ευρώπη», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο Newsbomb.gr.

Από τον «Ευρωπαϊκό Πόλεμο» στα 10 κριτήρια του Παγκόσμιου Πολέμου

Κατά τον διεθνολόγο-νομικό, δε, τα γεγονότα αυτά εντάσσονται στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο οποίος ήδη έχει ξεκινήσει, όπως εξήγησε στο Newsbomb.gr:

Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος αρχικά ονομαζόταν «Ευρωπαϊκός Πόλεμος», εξηγεί ο Δημήτρης Σταθακόπουλος. Οι αμερικανικές εφημερίδες υιοθέτησαν τον όρο «Παγκόσμιος Πόλεμος» όταν η Αμερική εισήλθε σ’ αυτόν το 1917. Οι Βρετανοί προτιμούσαν τον όρο «Μεγάλος Πόλεμος» μέχρι τη δεκαετία του 1940, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, που τον ονόμασε «Παγκόσμιο Πόλεμο» στον Η τόμο των απομνημονευμάτων του ( 1927) για την Παγκόσμια Κρίση.

Ο «Β Παγκόσμιος Πόλεμος», πιθανολογήθηκε πως θα γίνει ήδη απο τον Φεβρουάριο του 1919, με ένα άρθρο του Manchester Guardian. Ο Φράνκλινος Ντ. Ρούσβελτ, χαρακτήρισε δημόσια τον πόλεμο ως «Δεύτερο Παγκόσμιο» στις 7 Δεκεμβρίου 1941 , όταν χτυπήθηκε το Περλ Χάρμπορ από τους Ιάπωνες. Αντίθετα , στη Βρετανία, ο πόλεμος αυτός χαρακτηριζόταν απλώς ως «ο πόλεμος» μέχρι το 1949. Έως το 1950 ο δεύτερος Π.Π. ονομαζόταν «Πόλεμος για τον Πολιτισμό» ή/και «Πόλεμος ενάντια στην υποδούλωση», ή «ο πόλεμος επιβίωσης».

Τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί ένας πόλεμος ως παγκόσμιος είναι τα παρακάτω και κρίνονται εκ των υστέρων απο τους ιστορικούς:

Οικονομία
Ενέργεια
Αναθεωρητισμός. Ειδικά στα καθ’ ημάς , ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας για τη Συνθήκη της Λωζάνης κ.ά
Ολοκληρωτικές τάσεις με ενεργό φασισμό και ναζισμό σε πολλές χώρες. Δεσποτισμός
Παγκόσμια Λαϊκή δυσαρέσκεια
Αδυναμία εκλεγμένων Δημοκρατικών ηγετών να βρουν βιώσιμες λύσεις. Αύξηση Λαϊκισμού
Αδυναμία διεθνών οργανισμών , ΟΗΕ, Ε.Ε , ΝΑΤΟ κ.ά να βρουν διέξοδο.
Περιβαλλοντολογικά και διατροφικά προβλήματα.
Προσφυγικό – μεταναστευτικό , Human Trafficking.
Ορατή σύγκρουση πολιτισμών, με δημογραφική παρακμή του παλαιού Δυτικού κόσμου , έλλειψη εργατικών χεριών, δημογραφική αύξηση των υπολοίπων και υπερσυγκέντρωση πυρηνικών και λοιπών καταστροφικών όπλων στα χέρια μη Δυτικών, διατεθειμένων (προς το παρόν στα λόγια) να τα χρησιμοποιήσουν.

Εφόσον και τα 10 παραπάνω κριτήρια υπήρξαν στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους και υπάρχουν και σήμερα, πιθανολογώ πως οι ιστορικοί του μέλλοντος, σφόδρα πιθανά θα ονομάσουν τις σημερινές τρέχουσες συγκρούσεις ως Παγκόσμιες και «Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

«Να σας θυμίσω», συνέχει ο Διεθνολόγος-Νομικός, αυτό που δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ, Άλεξ Γκάντλερ: «Κάποιες φορές η κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη και ο κατευνασμός δεν είναι καλό πράγμα. Μπορούμε να δούμε τις ιστορικές αναφορές ” …. όπως για παράδειγμα του Τσάμπερλεϊν , τον λάθος κατευνασμό του προς τον Χίτλερ και την λάθος εκτίμησή του για τον Πόλεμο που ερχόταν».

«Προσωπικά και υποκειμενικά μιλώντας, είμαι αισιόδοξος, ελπίζοντας πως τελικά θα κάνω λάθος. Εν τούτοις στη ζωή μου είμαι 100% ρεαλιστής και ουδέποτε εθελοτυφλώ», καταλήγει ο καθηγητής..

newsbomb.gr