Ο Μπόνο (Bono) έγινε 60 χρόνων και γιορτάζει τα γενέθλιά του με 60 διαφορετικές επιστολές που έγραψε στους μουσικούς του ήρωες ως θαυμαστής τους.

Σε όλους, από τους Beatles και τους Ramones μέχρι την Μπιγιονσέ (Beyoncé) και την Μπίλι Άιλις (Billie Eilish). «Αυτά είναι κάποια τραγούδια που έσωσαν τη ζωή μου» έγραψε ο Μπόνο. «Αυτά, χωρίς τα οποία δεν θα μπορούσα να ζήσω… αυτά που με έφεραν από εκεί έως εδώ, από το μηδέν στα 60… μέσα απ’ όλους τους μπελάδες, όλων των ειδών τα προβλήματα, από τα σοβαρά ως τα χαζά… και τη χαρά, κυρίως τη χαρά».

«Θέλω να ευχαριστήσω τους καλλιτέχνες και τον καθένα που βοήθησε στο να γίνουν» συνέχισε. «Το ίδιο έκαναν για μένα… γράφω ένα “fan letter” να συνοδεύσω το κάθε τραγούδι και να προσπαθήσω να εξηγήσω τη γοητεία που ασκούν πάνω μου».

Διάλεξε το «Heartbreak Hotel» του Έλβις Πρίσλεϊ (Elvis Presley) και στο ξεκίνημα της επιστολής του, γράφει: «Αγαπητή Priscilla, Lisa Marie… Είναι δύσκολο να υπερβάλει κανείς για τον ρόλο που έπαιξε ο Έλβις στη ζωή των Αμερικανών. Είναι δύσκολο να υπερβάλεις για τον ρόλο που ο Έλβις έπαιξε στη ζωή μου… κι είμαι Ιρλανδός».

Με αφορμή το «People Have the Power», απευθύνεται στην Πάτι Σμιθ (Patti Smith) με ένα «Πολυαγαπημένη Πάτι… Υπάρχουν πολλές τελετουργίες να διαλέξει ένας περφόρμερ για να του δώσουν τη δύναμη που θα μεταδώσει στο κοινό του… να πιστέψει ότι απόψε μπορεί να είναι η καλύτερη βραδιά της ζωής μας (στ’ αλήθεια!). Είσαι το ναρκωτικό που προτιμώ. Είτε διαβάζω ένα ιερό κείμενο είτε μου υπενθυμίζω πώς να είμαι μέσα στο σώμα σου πάνω στη σκηνή, συνεχώς αναφέρομαι σ’ εσένα».

«Αγαπητοί John, Steve, Paul, Sid και Glen» είναι η πρώτη φράση της επιστολής που στέλνει στους Sex Pistols για το τραγούδι τους «Anarchy in the U.K». «Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ στη δισκογραφία καλύτερη ροκ εντ ρολ μπάντα» συνεχίζει. Και κλείνει με μια εξομολόγηση: «Ο πρώτος στίχος “Είμαι ένας Αντίχριστος”… ήταν βαρύς να τον χωνέψω αλλά, και πάλι, η οικογένειά μου έλεγε το ίδιο για μένα».

Γράφει στη Μαντόνα (Madonna), έχοντας διαλέξει το «Ray of Light»: «Πολυαγαπημένη M. Αυτό το τραγούδι ήταν η προπέλα για πολλά ξενύχτια μακριά απ’ το σπίτι… και, βεβαίως, οι μέρες μας είναι καλύτερες λόγω τέτοιων εξορμήσεων. Αυτό που σταθερά μ’ ενθουσιάζει στη δουλειά σου δεν είναι η φωταύγεια, οι άγριες περσόνες, ο φεμινισμός, ο σεξουαλικός ακτιβισμός… είναι η τέχνη του τραγουδοποιού».