ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η Λαμπρή και τα Λαμπροήμερα στον Πόντο

γράφει η Μυροφόρα Ε. Ευσταθιάδου
Υποψήφια Διδάκτωρ Λαογραφίας Ε.Κ.Π.Α.

Στις περιπτώσεις που ο Ελληνισμός βρίσκεται εκτός των συνόρων της σημερινής Ελλάδας, κάθε εορτή επιτείνει το νόημά της. Οι θρησκευτικές εορτές βιώνονται και ως εθνικές, ενδυναμώνοντας έτσι το συνεκτικό δεσμό της κοινότητας. Ταυτόχρονα, όμως, πραγματοποιούνται και κάποιες κοινωνικές «αποκαταστάσεις», που κατευνάζουν τα ανθρώπινα πάθη και εξισορροπούν την κοινή διαβίωση. Οι μαλωμένοι μονιάζουν και το θρησκευτικό μήνυμα του θείου δράματος βρίσκει εμπράγματη εφαρμογή.

Η Λαμπρή, όπως ονόμαζαν το Πάσχα στον Πόντο (ή τα Λαμπροήμερα, οι τρεις πρώτες μέρες του Πάσχα), είχε ιδιαίτερη σημασία και για τους Έλληνες του Πόντου, καθώς συνδέεται άμεσα με ένα ζήτημα που απασχολεί προαιώνια τον άνθρωπο, το θάνατο και την προσδοκία της Ανάστασης. Συγκλονίζει τον Πόντιο λαϊκό ποιητή το θείο δράμα, το οποίο ταυτίζεται με την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου. Εξίσου συγκλονιστική είναι και η θέση της Παναγίας ως μάνα που βλέπει το παιδί της να υποφέρει. «Το μοιρολόι της Παναγίας», ένας χαρακτηριστικός δημοτικός θρήνος, που συναντάται στις παραδόσεις ολόκληρου του Ελληνισμού, διασώζεται σε τρεις παραλλαγές και στην ποντιακή παράδοση. Η σύνδεση της κοσμικής με τη θρησκευτική παράδοση δημιουργεί μια ποιητική διήγηση που βρίσκεται πολύ κοντά στις πεποιθήσεις του λαού. Ο λαϊκός άνθρωπος απεχθάνεται τους προδότες του Ιησού:

Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα
σήμερον έβαλαν βουλήν οι άνομοι Εβραίοι
οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι

σήμερον επαρέδωκαν τον πάντων Βασιλέαν.
Ένας Υιός Μονογενής, κι Ατός έν΄καρφωμένος!
Ένας Υιός Μονογενής, κι Ατός έν΄σταυρωμένος!

Στις Ποντιακές παραλλαγές του μοιρολογιού της Παναγίας, ακούγοντας τα πάθη του Χριστού, η Μάνα Παναγία λυγίζει, «λιγοθυμά και ρούζει». Λιποθυμά τρεις φορές και τη συνεφέρουν με ροδόνερο, το «ροδόσταγμαν». Σε άλλες παραλλαγές παρακαλεί αυτόν που κατασκευάζει τα καρφιά που θα καρφώσουν τον Υιό της να τα φτιάξει λεπτά, ενώ σε άλλες παρακαλεί το Σταυρό να χαμηλώσει:

Σταυρέ μ΄ για κλίστ΄ και χαμελά, Σταυρέ μου, κλίσου κάτω!
Σαν έστεσεν τα χέρια Της, εκλίστεν ο Σταυρός Της!

Οι εικόνες των παραλλαγών του μοιρολογιού της Παναγίας αποδίδονται στο κείμενο με τρόπο συγκλονιστικό. Έχει ιδιαίτερη σημασία η ποιητική αξία του κειμένου και όχι η ιστορική αξιοπιστία. Ο Πόντιος λαϊκός ποιητής εντάσσει την εκκλησιαστική παράδοση στην ποίησή του. Με την Ανάσταση του Κυρίου στο τέλος των παραλλαγών, ζωή και θάνατος συμβαδίζουν, χωρίς να γίνεται διαχωρισμός τί είναι «ζωντανότερο».

Το μοιρολόι της Παναγίας αφορά, ίσως, τη λογία ποντιακή παράδοση, η οποία δεν είναι η μοναδική φορά που ασχολείται με το θείο δράμα. Στα Χριστουγεννιάτικα ποντιακά κάλαντα, εξιστορείται ολόκληρη η ζωή του Χριστού και γίνεται ιδιαίτερος λόγος στα πάθη Του:

…ασ΄ ακρεντικά κι ασ΄σήν καρδίαν, αίμαν έσταξεν, χολήν ΄κ εφάνθεν,
ούμπαν έσταξεν και μύρος έτον, μύρος έτον και μυρωδία…

Ας έρθουμε, όμως, στον πραγματικό φορέα των εθίμων της Λαμπρής, δηλαδή στο λαό. Δε θα αναφερθώ στο νόημα της νηστείας, που είναι το ίδιο σ΄ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο, αλλά σε κάποια ιδιαίτερα έθιμα που γίνονταν από παράδοση στον Πόντο, τα οποία μπορεί σήμερα να φαίνονται σε κάποιους γραφικά, διατηρούσαν όμως τότε το κύρος που τους έδινε η πίστη του λαού.

Ένα έθιμο που συνδέεται, λοιπόν, με τη Σαρακοστή στον Πόντο, είναι ο «κουκαράς». Σε μια πατάτα ή σ΄ένα κρεμμύδι, κάρφωναν επτά φτερά, όσες και οι εβδομάδες της νηστείας και κρεμούσαν την κατασκευή αυτή από το ταβάνι. Κάθε Κυριακή, έβγαζαν και ένα φτερό, κατασκευάζοντας έτσι ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο. Η επιρροή του κουκαρά στα παιδιά είναι ιδιαίτερη, καθώς το φτερωτό αυτό σκιάχτρο έπαιρνε φανταστικές διαστάσεις στα μάτια τους. Λειτουργούσε αποτρεπτικά, όχι μόνο για να μη «μαντζιρίζ’νε», να μην χαλάσουν τη νηστεία δηλαδή, αλλά και για να είναι φρόνιμα τα παιδιά καθ΄όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής. Με την παρουσία ενός τρομακτικού κατασκευάσματος πάνω από το κεφάλι τους, που πολλές φορές κουνιόταν κι από τον αέρα, είχε εξασφαλιστεί η ποθητή ησυχία στο σπίτι για σαράντα ημέρες, από τις παιδικές αταξίες και έριδες. «Θα τρώει σε ο κουκαράς», υπενθύμιζαν στο παιδί σε περίπτωση παρεκτροπής. Το Μεγάλο Σάββατο, κρυφά από τα παιδιά, γινόταν η «αποκαθήλωση» του κουκαρά, ο οποίος θα ερχόταν και πάλι την επόμενη χρονιά.

Η Σαρακοστή, κατά τα άλλα, κυλούσε όπως και στις υπόλοιπες περιοχές του Ελληνισμού. Οι πιστοί εξομολογούνταν, ακόμη και στα πιο απόμακρα μέρη του Πόντου, για να μεταλάβουν τη Λαμπρή. Οι Σανταίοι, για παράδειγμα, εξομολογούνταν στον πνευματικό που όριζε η Παναγία Σουμελά. Οι Φιλόπτωχες Αδελφότητες και οι Μητροπόλεις του Πόντου βοηθούσαν, με απόλυτη εχεμύθεια, τις φτωχές οικογένειες, και οι νοικοκυρές μοίραζαν «λαβάσια» (φουρνόπιτες), για τις ψυχές των πεθαμένων. Εξασφαλιζόταν, έτσι, η ισότιμη συμμετοχή όλων στο πνεύμα των εορτών, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη δημοκρατικότητα της παραδοσιακής κοινωνίας.

Το Σάββατο του Λαζάρου (ή σε κάποιες περιοχές του Πόντου τη Μεγάλη Πέμπτη), οι νοικοκυρές κατασκεύαζαν τα λεγόμενα «κερκέλια», ένα είδος κουλουριού. Οι ερμηνείες που δίδονται από το λαό είναι ποικίλες, με την επικρατέστερη να θέλει το Λάζαρο να ζητά «κερκέλ΄», μετά την Ανάστασή του. Των Βαΐων, τα παιδιά έψαλλαν «Βάγια, βάγια το βαΐ, τρώ΄με οψάρια και χαψίν (γαύρο) και τ΄απάν την Κερεκήν, τρώ΄με κόκκινον ωβόν/τρώμε βούτορον, τυρίν», αναλόγως την επιθυμία, αλλά και τη διαθεσιμότητα.

Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον φτάνοντας στη Μεγάλη Πέμπτη. Γιατί έβαφαν τα αυγά; Τί λένε οι παραδόσεις των Ποντίων; Υπήρχε σε κάποιες περιοχές μια προφορική παράδοση που θυμίζει τα μισοτηγανισμένα ψάρια στο Μπαλουκλί που ξανάπεσαν στο νερό. Λέει, λοιπόν, η παράδοση (περιοχή Σουρμένων) πως κάποτε μια Εβραιοπούλα πήγαινε να πουλήσει αυγά. Άκουσε πως αναστήθηκε ο Χριστός και δεν το πίστεψε. Ζήτησε να κοκκινίσουν τα αυγά που είχε στο καλάθι της, αν η είδηση αληθεύει και όντως κοκκίνισαν. Μια άλλη παράδοση λέει πως ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο προσέφερε κόκκινα αυγά. Τα αυγά, τα λεγόμενα και «τορνίκια», τα έβαφαν με κρεμμυδότσουφλα, οπότε και έπαιρναν καφετί χρώμα, με λάπατα και έπαιρναν κίτρινο χρώμα ή με μελάνη και γίνονταν μωβ. Παράλληλα, έφτιαχναν και τσουρέκια. Αυγά δεν έβαφαν και τσουρέκια δε ζύμωναν οι πενθούντες. Φρόντιζαν, όμως, να τους προμηθεύσουν οι γείτονές τους. Τσουρέκια και αυγά έδιναν και στους μουσουλμάνους, οι οποίοι ανταπέδιδαν την προσφορά στο μπαϊράμι τους, δίνοντας στους χριστιανούς μπακλαβάδες και άλλα γλυκίσματα.

Τη Μεγάλη Πέμπτη κάθε οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία ένα καλάθι με τόσα αυγά, όσα και τα μέλη της, συν δύο ακόμη, ένα για το εικονοστάσι και ένα που ήταν «τ΄εφτωχού τ΄ωβόν». Στο καλάθι έβαζαν και αλάτι, που το χρησιμοποιούσαν αργότερα για «τ΄απολύμ΄», (είδος χορτόσουπας για τα ζώα) και βαμβάκι, που έφτιαχναν μ΄αυτό το «αποκάπνισμαν» (το κάπνιζαν με το θυμιατό και το ακουμπούσαν στο μέτωπο του παιδιού που αρρώσταινε). «Τ΄ωβόν τη Πανα΄ΐας» το τοποθετούσαν στο εικονοστάσι. Το καλάθι το άφηναν στο ιερό και το έπαιρναν μετά την Ανάσταση. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης επέστρεφαν στο σπίτι κρατώντας αναμμένα κεριά.

Αξίζει να σημειωθεί πως τη Μεγάλη Πέμπτη έρχονταν στην εκκλησία να ακούσουν τα Δώδεκα Ευαγγέλια και μουσουλμάνες, κρυφά από τους άντρες τους. Χωρίς να είναι κρυπτοχριστιανές, πίστευαν στις θεραπευτικές ιδιότητες του ακούσματος των Δώδεκα Ευαγγελίων. Για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να τις δουν καχύποπτα οι Χριστιανές γειτόνισσές τους, έλεγαν πρώτα σ΄αυτές «Gurban olayim dininize, dilim kesilsin», δηλαδή θυσία να γίνω στην πίστη σου, να μου κοπεί η γλώσσα (αν λέω ψέματα).

Η Μεγάλη Παρασκευή, η ημέρα του Επιταφίου, είχε τον ίδιο πένθιμο χαρακτήρα, όπως και στις υπόλοιπες περιοχές του Ελληνισμού. Τον Επιτάφιο στόλιζαν με πυξούς και μυρτιές, που βρίσκονται σε αφθονία στον Πόντο. Κάτω από τον Επιτάφιο περνούσαν τα κορίτσια τους και μουσουλμάνες. Η Μεγάλη Παρασκευή συνδέεται και με το έθιμο της επίσκεψης στα μνήματα προσφιλών προσώπων (σε κάποιες περιοχές του Πόντου αυτό γίνεται τη δεύτερη μέρα της Λαμπρής και παίρνει πανηγυρικό χαρακτήρα). Τοποθετούν στο μνήμα κόκκινα αυγά και κερνούν τους διαβάτες. Άλλωστε η ποντιακή παράδοση το επιτάσσει. Ο νεκρός φέρεται να μιλά και να ζητά το χρέος από τους ζωντανούς:

Τα Φώτα θέλω το κερί σ΄
και τη Ψυχού (Ψυχοσάββατο) κοκκία (σιτάρι, κόλλυβα)
και τη Μεγάλ΄Παρασκευήν, ένα μαντήλι δάκρυα…

Αξίζει να σημειωθεί πως το έθιμο αυτό συνεχίζεται από τους Πόντιους ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα (στο Κιλκίς τη Μεγάλη Παρασκευή και αλλού). Σε χωριά της Κοζάνης πραγματοποιείται τη δεύτερη μέρα, με εντελώς, όμως, διαφορετικό χαρακτήρα : η Ανάσταση του Χριστού υπενθυμίζει την Ανάσταση όλων των νεκρών. Στρώνεται εορταστικό τραπέζι στα μνήματα και με τη συνοδεία λύρας εορτάζεται, συμβολικά, η Ανάσταση όλων των παρευρισκόμενων νεκρών. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιοχές, αλλά και στα Σούρμενα Αττικής την Κυριακή του Θωμά (η ημερομηνία μεταφέρθηκε εν Ελλάδι).

Το Μεγάλο Σάββατο ήταν μια μέρα που έπρεπε να γίνει «το άλλαγμαν», όλοι έκαναν μπάνιο, έβαζαν καθαρά και πολλές φορές καινούργια ρούχα, άλλαζαν σεντόνια και έπεφταν νωρίς για ύπνο. Η Ανάσταση δε γινόταν τα μεσάνυχτα, όπως σήμερα, αλλά στις 3 τα ξημερώματα (συνήθεια που απαντάται και στους Βυζαντινούς). Όπου δεν επιτρεπόταν να χτυπούν καμπάνες (γιατί υπήρχε και αυτή η απαγόρευση), ο «ζαγκότζ΄», κάτι σαν νυχτοφύλακας ή ο καντηλανάφτης ή ο «πασβάντης», χτυπούσαν πόρτα-πόρτα σ΄όλα τα σπίτια του χωριού για να τους ειδοποιήσουν ότι πλησιάζει η ώρα της Ανάστασης.

Η Αναστάσιμη Λειτουργία γινόταν συνήθως στο προαύλιο της εκκλησίας ή στο προαύλιο κάποιου παρεκκλησιού, έξω από το χωριό. Με το «Χριστός Ανέστη!» «Αληθώς Ανέστη!», αναστατωνόταν το Σύμπαν! Άρχιζε μια σειρά πυροβολισμών που αντιλαλούσαν στα γύρω φαράγγια. Μια μάχη κανονική με «τζερτζιφελέκια», στεφάνια δηλαδή από φυσέκια που έριχναν διαδοχικά, αλλά και ρουκέτες, που τις ονόμαζαν «τηλέγραφον». Συνηθιζόταν μάλιστα και στον Πόντο το φαινόμενο του ρουκετοπόλεμου, όταν δύο ενορίες ήταν σε μικρή απόσταση μεταξύ τους. Έπαιρναν οι δύο ομάδες την κατάλληλη θέση στα «κάστρα» ή αλλιώς στα «ταπία» και ξεκινούσε η μονομαχία. Κατασκεύαζαν και ξύλινα καράβια, γεμάτα από φυσέκια και τα άναβαν. Έριχναν ακόμη και πυροτεχνήματα στον ουρανό, τα λεγόμενα «χαβά φουσέκια» ή «χαβανλία φυσέκια» και γινόταν, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, «Ανάστα ο Θεός ». Έτσι, με το σοβαρό επιχείρημα της θρησκευτικής εορτής, η Λαμπρή μετατρεπόταν σε παλλαϊκή συγκέντρωση και εθνική γιορτή.

Κανείς δεν έφευγε πριν την απόλυση της Εκκλησίας, δηλαδή πριν από την αυγή. Στο τραπέζι, πριν το φαγητό, συνήθιζαν τη ρήση: «Ση Χριστού τ΄όνομαν και ση διαβόλ΄την σπάσ΄». Δεν έτρωγαν μαγειρίτσα, ούτε αρνί, άλλωστε δε συνήθιζαν να σφάζουν μικρά ζώα. Το τραπέζι της Λαμπρής έμοιαζε με το χριστουγεννιάτικο: βραστή κότα, φούστορον (ομελέτα), κασέρι, παστουρμά (συνηθιζόταν στην Τραπεζούντα, μόνο τη Λαμπρή) και κρασί (τα Λαμπροήμερα δεν έπιναν συνήθως το τσίπουρο).

Ένα πολύ ενδιαφέρον έθιμο που διατηρείται ακόμη και σήμερα σε κάποιες περιοχές (κυρίως από Ατάπαζαρληδες Πόντιους), είναι οι αυγομαχίες. Ιδιαίτερος ήταν ο τρόπος που προετοίμαζε ο καθένας τα αυγά με τα οποία θα διαγωνιστεί. Κάποιες φορές ζέσταινε τη μύτη του αυγού στη στάχτη, για να δυναμώσει ή τρυπούσαν το αυγό, το άδειαζαν και το γέμιζαν με πίσσα . Άλλες φορές χρησιμοποιούσε και αυγό «ταϊγάνας», δηλαδή φραγκόκοτας. Η αναμέτρηση κρατούσε τρεις μέρες και συνήθως ανακηρυσσόταν και επισήμως πρωταθλητής. Σε κάποιες περιοχές του Πόντου, συνέχιζαν τις αυγομαχίες και του Αγίου Γεωργίου, αν η Λαμπρή προηγείτο.

Μετά τη Διπλανάσταση, ξεκινούσαν οι επισκέψεις (παρέες-παρέες) στα σπίτια. Το τραπέζι ήταν στρωμένο για τον κάθε ενδεχόμενο επισκέπτη. Οι παρέες ξεκινούσαν από τα συγγενικά σπίτια, κατόπιν τα φιλικά και δεν παρέλειπαν και τους πονεμένους, τους πενθούντες. Τα παιδιά, καλωσορίζοντας την Άνοιξη και καρτερώντας τη μετάβασή τους στα παρχάρια (βοσκότοπους), ξεκινούσαν τα παιχνίδια στη φύση με τα σπασμένα αυγά, το «κύλισμαν», τη «νίμε». Όλοι, είχαν έναν ξεχωριστό λόγο χαράς:

Σα τρία Λαμπροήμερα τα τέρτια όλια ανασπάλκουν…
Αποθαμέν΄πα χαίρουνταν, θ΄άφτ΄ν ατ΄ς πολλά κερία…
αμαρτωλοί πα χαίρουνταν, θα πά΄νε εσχωρίουν…
οι γεροντάδες χαίρουνταν, θα πά΄νε κοινωνίζ΄νε…

Αξίζει να σημειωθεί πως ένα όνειρο πολλών Ποντίων ήταν να γίνουν «χατζήδες», να περπατήσουν δηλαδή από τον Πόντο μέχρι τα Ιεροσόλυμα και να προσκυνήσουν τον Άγιο Τάφο. Πολλοί επέλεγαν να πραγματοποιήσουν αυτό το προσκύνημα τη Λαμπρή, ύστερα από πολύμηνη προετοιμασία, ευχέλαια, εξομολόγηση και ποικίλα έξοδα. Πολλοί Πόντιοι γίνονταν «χατζήδες» και για το λόγο αυτό διατηρούν ακόμη πολλά ονόματα από την Αγία Γραφή (Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Γεσθημανή, Μυροφόρα κ.ά.).

Έτσι, τα τρία Λαμπροήμερα τα μαγαζιά των Ποντίων ήταν κλειστά. Αν αναλογιστεί κανείς ότι, ιδίως στην Τραπεζούντα, μεγάλο μέρος των εμπορικών καταστημάτων ήταν σε χέρια ελληνικά, όλη η πόλη βίωνε την αργία και την εορταστική ατμόσφαιρα της Λαμπρής. Ήταν άλλωστε πολύ συνηθισμένη και η ευχή «Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη» και στα τουρκικά «Kristos dirildi-Gerçekten dirildi».

Το «Χριστός Ανέστη» ακούστηκε για πρώτη φορά στον Πόντο εννέα περίπου δεκαετίες μετά την ανταλλαγή, Δεκαπενταύγουστο, όταν δόθηκε ειδική άδεια και επαναλειτούργησε η Παναγία Σουμελά. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, φανερά συγκινημένος, πήρε την πρωτοβουλία και έψαλλε: Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτῳ θάνατον πατήσας…

Πηγή

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΚΑΒΑΛΑ

Καβάλα | Η παράσταση «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» του Νίκου Κυπουργού

Η παράσταση Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει των Νίκου Κυπουργού και Θωμά Μοσχόπουλου, η εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που αγαπήθηκε από παιδιά κάθε ηλικίας, επιστρέφει με νέα περιοδεία και έρχεται στην Καβάλα (θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου) τη Δευτέρα 13 και την Τρίτη 14 Μαΐου 2024, το σπινθηροβόλο μιούζικαλ με το άφθονο χιούμορ, την ποιητική του φλέβα και την ανατρεπτική του διάθεση θα εισαγάγει τους μαθητές στον μαγικό κόσμο του μουσικού θεάτρου. Παράλληλα με τις παραστάσεις θα παρουσιαστούν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων από τον Νίκο Κυπουργό και την Ελίτα Κουνάδη, καθώς και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή, γνωστού για μια σειρά από σκηνοθετικές προτάσεις που συγχωνεύουν αξεδιάλυτα το μουσικό με το θεατρικό στοιχείο, με τη συμμετοχή ενός λαμπερού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών. Στην παράσταση, η θεματολογία, οι διασκεδαστικές ερμηνείες και η εξαιρετικά άμεση μουσική γραφή κάνουν τις βασικές έννοιες της μουσικής να μεταδίδονται απευθείας ακόμη και στο αμύητο κοινό, σαν παιχνίδι.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο βασιλιάς της μουσικής δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όποιο μουσικό κομμάτι κι αν του παρουσιάζει ο μουσικός της αυλής του. Τον μουσικό από την απελπισία του έρχεται να βγάλει η Μούσα, που βρίσκει με τη σειρά της μια ευκαιρία να «ξαναμπεί στη δουλειά» από την οποία είχε αποκοπεί μετά τις ένδοξες εποχές του Σούμπερτ, του Μότσαρτ και του Μπαχ. Η Μούσα επιστρατεύει τις επτά νότες ως συμμάχους και εμπνέει στον μουσικό ένα υπέροχο έργο. Ούτε κι αυτό, όμως, αφήνει ικανοποιημένο τον βασιλιά! Είναι καιρός, λοιπόν, τη λύση να δώσει (όπως πάντα!) η φαντασία… Η Μούσα σκέφτεται κάτι καινούριο: Εμφανίζεται στον βασιλιά μεταμφιεσμένη σε διάσημο μουσικό από το εξωτερικό, του οποίου τη μουσική, τάχα, μπορούν να την ακούσουν μόνο όσοι έχουν πραγματικό γούστο και μουσικές γνώσεις. Και, φυσικά, ούτε ο βασιλιάς ούτε η αυλή του τολμούν να παραδεχθούν ότι το «αριστούργημα» που τους παρουσιάζει η Μούσα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά…

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Εμπνευσμένο από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά, το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει γράφτηκε το 1993 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1994. Ακροβατώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στη λυρική παράδοση και τον παιγνιώδη μεταμοντερνισμό, το έργο αποτελεί μια ιδανική εισαγωγή τόσο των μικρών όσο και των μεγάλων θεατών στις έννοιες, τις τεχνικές και τα εργαλεία της μουσικής γραφής.

Ο διακεκριμένος συνθέτης Νίκος Κυπουργός σημειώνει: «Το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει δεν είναι ένα έργο που γράφτηκε για παιδιά. Μόνο αφού ολοκληρώθηκε κάποιοι είδαν σε αυτό ότι έχει επιπλέον έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που το κάνει κατάλληλο και για παιδιά. Φάνηκε, λοιπόν, με έναν τρόπο, αυτό που πάντοτε πίστευα: ότι, δηλαδή, ανάμεσα στα έργα για μεγάλους και στα έργα για παιδιά, τα όρια δεν είναι πάντοτε σαφή και ευδιάκριτα».

O Θοδωρής Αμπαζής, σημαντικός δημιουργός που συνδυάζει στις δουλειές του το σύγχρονο θεατρικό με το μουσικό ιδίωμα σε αξεδιάλυτη ενότητα, σκηνοθετεί μια ευφάνταστη παράσταση γεμάτη χιούμορ, ρυθμό, ελκυστικές μελωδίες και εντυπωσιακά κοστούμια. Το λιμπρέτο υπογράφει ο Θωμάς Μοσχόπουλος σε συνεργασία με τον συνθέτη, το σκηνικό και τα κοστούμια ο Κέννυ ΜακΛέλλαν και τους φωτισμούς ο Νίκος Σωτηρόπουλος.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χάρης Ανδριανός (Βασιλιάς), Βάσια Ζαχαροπούλου (Μούσα), Δημήτρης Ναλμπάντης (Μουσικός). Συμμετέχουν οι μουσικοί Σοφία Ευκλείδου (βιολοντσέλο), Χρήστος Σακελλαρίδης (πιάνο), Οδυσσέας Σιωζόπουλος (κλαρινέτο).

ΣΙΩΠΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ 2024

Καβάλα – Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας «Αντιγόνη Βαλάκου» – 13, 14 Μαΐου 2024
Κομοτηνή – Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής – 16, 17 Μαΐου 2024
Σαμοθράκη – Φιδέλειο Πνευματικό Κέντρο – 20, 21 Μαΐου 2024
Λήμνος – Δημοτικό Κινηματοθέατρο Λήμνου «Μαρούλα» – 23, 24 Μαΐου 2024
Μυτιλήνη – Δημοτικό Θέατρο Καλλονής – 27, 28 Μαΐου 2024
Χίος – Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου – 29, 30 Μαΐου 2024

* Πρωινές παραστάσεις για σχολεία

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Στο πλαίσιο της περιοδείας του έργου Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει, ο Νίκος Κυπουργός και η Ελίτα Κουνάδη θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων, προσφέροντας την εμπειρία τους σε καλλιτέχνες και μουσικούς. Στη διάρκεια των εργαστηρίων, οι συμμετέχοντες θα αναπτύξουν τις ικανότητές τους και θα ανταλλάξουν ιδέες, ενώ παράλληλα θα παρέχονται συμβουλές και τεχνογνωσία για τη δημιουργία και την οργάνωση μουσικών σχημάτων.

Επίσης, στους χώρους παρουσίασης των παραστάσεων, θα πραγματοποιηθούν και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της κωμικής όπερας Φάλσταφ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει επιτυχημένες παραστάσεις που ενθουσίασαν κοινό και κριτικούς.

Οι προβολές ξεκινούν στις 8 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας).

Φάλσταφ

Η νέα φιλόδοξη παραγωγή της κωμικής όπερας Φάλσταφ, του κύκνειου άσματος του Τζουζέππε Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ, παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στήβεν Λάνγκριτζ.

Κεντρική φιγούρα του έργου ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ και οι ερωτικές του περιπέτειες, οι οποίες τον καθιστούν περίγελο στη μικρή τοπική κοινωνία. Στο τέλος, μετά από διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, οι χαρακτήρες του έργου τραγουδούν όλοι μαζί: «Όλα στον κόσμο είναι ένα καλαμπούρι… αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος». Στον ρόλο του τίτλου ο διεθνώς αναγνωρισμένος βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι διακεκριμένοι μονωδοί της ΕΛΣ Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Βασίλης Καβάγιας, Νίκος Στεφάνου, Γιάννης Καλύβας, Γιάννης Γιαννίσης, Τσέλια Κοστέα, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Άννα Αγάθωνος και Χρυσάνθη Σπιτάδη.

O Στήβεν Λάνγκριτζ –με τη συνδρομή του Γιώργου Σουγλίδη στα σκηνικά και τα κοστούμια, του Νταν Ο’Νηλ στην κινησιολογία και του Πήτερ Μάμφορντ στους φωτισμούς– μετέφερε την ιστορία του Φάλσταφ στην Αγγλία της δεκαετίας του ’30, μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο παραλογισμός της κοινωνικής ιεραρχίας, στα όρια της φεουδαρχίας. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διηύθυνε ο διεθνώς αναγνωρισμένος Ιταλός αρχιμουσικός Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι, τη Χορωδία της ΕΛΣ ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ η Κωνσταντίνα Πιτσιάκου.

Φτηνά τσιγάρa

Το ξέφρενο μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη, σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς. Η πασίγνωστη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη Φτηνά τσιγάρα, μια ταινία-ωδή στην καλοκαιρινή, άδεια Αθήνα, μετατράπηκε σε μιούζικαλ σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, λιμπρέτο του Πέτρου Βουνισέα και σκηνοθεσία, κινησιολογία και σκηνικό του Κωνσταντίνου Ρήγου, γεμίζοντας τη σκηνή φθαρμένες τηλεκάρτες, γόπες, τυχαίες συναντήσεις, φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους και υπέροχα τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες και συλλέκτες στιγμών.

Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος πρόσθεσε δεκαέξι νέα τραγούδια στην αρχική παρτιτούρα της ταινίας, ενώ η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου αποδίδει τον αισθησιακό πυρήνα αυτής της sui generis ταινίας περιπλάνησης με στοιχεία φιλμ νουάρ. Τα κοστούμια υπογράφει ο σχεδιαστής μόδας Απόστολος Μητρόπουλος και τους φωτισμούς ο Περικλής Μαθιέλλης.

Τους ρόλους ερμηνεύει ένα πολυσυλλεκτικό καστ ταλαντούχων ηθοποιών-τραγουδιστών: Τάκης Βαμβακίδης, Αθηνά Βρούβα, Πάρις Θωμόπουλος, Idra Kayne, Σοφία Κουρτίδου, Θάνος Λέκκας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Δημήτρης Ναλμπάντης, Χριστίνα Στεφανίδη, Ίαν Στρατής και Ρένος Χαραλαμπίδης, συνοδευόμενοι από ένα σύνολο κορυφαίων μουσικών: Σταύρος Λάντσιας (πιάνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος / Στέλιος Χατζηκαλέας (τρομπέτα), Χρήστος Ραφαηλίδης (βιμπράφωνο), Γιώργος Παλαμιώτης (ηλεκτρικό μπάσο), Θανάσης Τσακιράκης / Χρήστος Βίγκος (ντραμς, κρουστά), Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρες, γιουκαλίλι)

ΜΕΓΑΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΕΛΣ

Οι δράσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Έργου: «SUB.1.44 Η Εθνική Λυρική Σκηνή στην Περιφέρεια: εκπαιδευτικές δράσεις και συμβουλευτική υποστήριξη», που υλοποιείται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NextGenerarionEU.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 (09:00-14:00).

Δελτίο τύπου

ΘΑΣΟΣ

Το αρχαίο θέατρο της Θάσου αποκαταστάθηκε με το φημισμένο λευκό μάρμαρο του νησιού

Μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια που παρέμενε κλειστό, το αρχαίο θέατρο της Θάσου, ένα από τα παλαιότερα στον ελληνικό χώρο, ανοίγει και πάλι για το κοινό στα μέσα Μαΐου, μετά την ολοκλήρωση των εκτεταμένων εργασιών αναστήλωσης και αποκατάστασής του κοίλου (που ξεκίνησαν το 2018 και ολοκληρώθηκαν πριν λίγους μήνες). Το τελικό αποτέλεσμα εντυπωσιάζει πραγματικά τον επισκέπτη καθώς ντύθηκε εξ’ ολοκλήρου με το φημισμένο λευκό μάρμαρο που εξορύσσεται στα λατομεία του νησιού. Σημειώνεται ότι το θέατρο αποκαταστάθηκε στη φάση που βρίσκονταν στα Ρωμαϊκά χρόνια.

Κατασκευασμένο τον 4ο αιώνα π.Χ. σε πρανές λόφου στα ανατολικά της αρχαίας πόλης της Θάσου (της σημερινής πρωτεύουσας του νησιού, του Λιμένα), το αρχαίο θέατρο με την απαράμιλλη θέα στη θάλασσα, ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα περίοδο λειτουργίας, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενήργησε (1921) η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, αποκαλύπτοντας το κοίλο, την ορχήστρα, τις παρόδους κι ένα τμήμα της σκηνής.

Το έργο της αναστήλωσης του μνημειακού αυτού θεάτρου ήταν ίσως ένα από τα δυσκολότερα τεχνικά έργα που υλοποίησε τα τελευταία χρόνια η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου, υπό την επίβλεψη της αρχαιολόγου Κωνσταντίνας Πανούση. Στην πραγματικότητα, το κοίλο του θεάτρου σκάφτηκε εκ βάθρων προκειμένου να αποκατασταθούν φθορές του παρελθόντος, να δοθεί λύση σε θέματα στατικότητας, να ολοκληρωθούν σημαντικές υποδομές που θα εξασφάλιζαν την διάσωσή του και εν τέλει θα συνέβαλαν στη σύγχρονη λειτουργία του ως χώρου που μπορεί να φιλοξενεί ξανά πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Με την απόδοση του θεάτρου στους κατοίκους και τους χιλιάδες επισκέπτες του νησιού ικανοποιείται ένα μεγάλο αίτημα της τοπικής κοινωνίας της Θάσου και προσωπικά του πρώην δημάρχου του νησιωτικού δήμου Κώστα Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος επέμενε για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή.

Με την αμέριστη συμπαράσταση της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού που ενέταξε το έργο στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της, του προσωπικού της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης Προγράμματος «Ανατολική Μακεδονία-Θράκη» και του προσωπικού της Επιτελικής Δομής του ΥΠΠΟ (ΕΔΕΠΟΛ), η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου αποτελεί μια πραγματικότητα παρά τις πολλές και μεγάλες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το συνολικό κόστος αποκατάστασης του κοίλου του αρχαίου θεάτρου ανήλθε στο ποσό των 3.500.000 ευρώ.

Τα εδώλια αποκαταστάθηκαν με λευκό μάρμαρο από τα λατομεία του νησιού

«Οι εργασίες αποκατάστασης του κοίλου αποδείχτηκαν εξαιρετικά προβληματικές και πολύ πιο εκτεταμένες απ’ ό,τι αρχικά προβλέπονταν», εξηγεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η επιβλέπουσα του έργου,η αρχαιολόγος Κωνσταντίνα Πανούση, και συνεχίζει: «για να γίνουν οι παραπάνω εργασίες, έπρεπε να τροποποιηθεί η αρχική μελέτη αποκατάστασης, γεγονός που απαίτησε χρόνο. Εν συνεχεία, εκπονήθηκε στατική μελέτη, μελέτη διαχείρισης όμβριων υδάτων και τροποποίηση της αρχιτεκτονικής μελέτης. Όλα τα παραπάνω αύξησαν σημαντικά το φυσικό αντικείμενο της αναστήλωσης, καθώς κτίστηκαν εκ νέου 29 σειρές υποδομών, αντί για 13 που προβλέπονταν αρχικά, έγιναν εργασίες σε 177 αρχαία εδώλια στην άνω αδιατάρακτη ζώνη και τοποθετήθηκαν 622 σύγχρονα και αρχαία εδώλια και 147 σύγχρονα σκαλιά στην κύρια ζώνη αναστήλωσης, η οποία καταλαμβάνει 29 σειρές εδωλίων σε οκτώ κερκίδες που χωρίζονται από επτά κλίμακες. Το τελικό σύνολο επεμβάσεων στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Θάσου αφορά σε 1.039 αρχιτεκτονικά μέλη».

Από τις πιο σημαντικές εργασίες που έπρεπε να γίνουν ήταν η καταγραφή και ταυτοποίηση των αρχαίων μελών του θεάτρου, τα οποία επανατοποθετήθηκαν. Θραυσμένα αρχαία εδώλια συμπληρώθηκαν με χυτό υλικό και όπου δεν υπήρχε αρχαίο υλικό, τοποθετήθηκαν μέλη κατασκευασμένα από ολόλευκο μάρμαρο του νησιού.

«Ομολογουμένως αυτό που είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο αρχαίο θέατρο της Θάσου ήταν μια μεγάλη πρόκληση ειδικά ως προς την προμήθεια του μαρμάρου», υπογραμμίζει η κα Πανούση, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και συμπληρώνει: «Η ανάλυση του υλικού που έγινε στα αρχαία εδώλια μας έδειξε το είδος και τη σύνθεση του μαρμάρου που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα, και βάσει αυτού παραγγέλθηκε παρόμοιο μάρμαρο από λατομείο του νησιού. Πρέπει να εξάρουμε την άριστη συνεργασία που είχαμε με τον ανάδοχο στο συγκεκριμένο τμήμα του έργου, τον κ. Μπαϊρακτάρη, ο οποίος ανέλαβε όχι μόνο την προμήθεια αλλά επίσης τη λάξευση και επεξεργασία των μαρμάρινων εδωλίων, προκειμένου να επιτύχουμε την απαραίτητη συμμετρία και καμπυλότητα, ώστε να τοποθετηθούν τα σύγχρονα εδώλια στο κοίλο του θεάτρου. Η ολοκλήρωση όλων των εργασιών που χρειάστηκαν για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου οφείλεται στο προσωπικό του έργου που δούλεψε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, συχνά υπερβάλλοντας εαυτόν».

Είναι γεγονός πως η πανδημία του κορονοϊού και η έλλειψη εργατικού δυναμικού στο νησί δυσχέραινε σε μεγάλο βαθμό την ομαλή εκτέλεση των εργασιών. Χαρακτηριστική είναι μάλιστα η περίπτωση του έργου της βελτίωσης του λιθόκτιστου βαθμιδωτού μονοπατιού που οδηγεί στο αρχαίο θέατρο. Στη σχετική πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος κατατέθηκε μόνο μία προσφορά, ωστόσο ο μοναδικός ανάδοχος παραιτήθηκε στη συνέχεια γιατί δεν κατόρθωσε να βρει χτίστες!

Οι εργασίες συνεχίζονται

Στο επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να απομακρυνθεί από το εσωτερικό του αρχαίου θεάτρου ο γερανός, με τη βοήθεια του οποίου έγινε η τοποθέτηση των εδωλίων, ώστε στη συνέχεια να ολοκληρωθεί και το έργο της επίστρωσης της ορχήστρας. Το αρχαίο θέατρο θα είναι εν μέρει επισκέψιμο, κυρίως στο κοίλο του, αφού οι εργασίες θα συνεχίζονται στο εσωτερικό του, ωστόσο οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά το έργο της αποκατάστασης που έγινε.

Η πλήρης και επαρκής ηλεκτροδότηση του αρχαίου θεάτρου είναι μία από τις εκκρεμότητες στο συνολικό έργο της αποκατάστασης του μνημείου, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιούνται σε αυτό σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις. Όπως εξηγεί η κ. Πανούση, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την πλήρη αποκατάσταση του δικτύου, το οποίο παρουσίαζε θέματα με διακοπές σε όλη τη διάρκεια του έργου.

Να σημειωθεί ότι μέχρι και το 2013, οπότε το θέατρο έκλεισε οριστικά προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες, τα εδώλια του θεάτρου ήταν ξύλινα, που στηρίζονταν πάνω σε μεταλλικές εξέδρες, οι οποίες τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του 1990. Το αρχαίο θέατρο της Θάσου, όλα τα προηγούμενα χρόνια πέρασε από πολλές φάσεις συντήρησης, έως ότου ξεκινήσουν, το Νοέμβριο του 2018, οι οριστικές εργασίες της πλήρους αποκατάστασής του κοίλου. Κατά το παρελθόν, ωστόσο, φιλοξένησε μεγάλα και σημαντικά πολιτιστικά δρώμενα, όπως ήταν οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου.

Ο πρώην δήμαρχος του νησιού Κώστας Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος πρωτοστάτησε στην αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή του, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν κρύβει την ικανοποίησή του για την ολοκλήρωση των εργασιών. «Νιώθω δικαιωμένος», τονίζει σε δηλώσεις του, «καθώς μία πολυετής προσπάθεια που άρχισε το 2011, κι ένας προσωπικός αγώνας, έφτασε στο τέλος του χάρη στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου και την έφορο αρχαιοτήτων Σταυρούλα Δαδάκη, η οποία ωρίμασε τις απαιτούμενες διαδικασίες, διευκρινίζοντας όλα εκείνα τα σημεία τα οποία είναι απαραίτητα για να εξελιχθεί μια μελέτη σε έργο».

«Αισθάνομαι», συνεχίζει ο κ. Χατζηεμμανουήλ, «ότι κέρδισα ένα προσωπικό “στοίχημα” κι εκπληρώνω μία δέσμευσή μου στον κόσμο της Θάσου, όταν το 2010 υποσχέθηκα ότι θα πετάξω τα σάπια κόντρα πλακέ από το αρχαίο θέατρο του νησιού και θα τα αντικαταστήσω με ολόλευκο μάρμαρο Θάσου. Θέλω να εξάρω και την ομόφωνη απόφαση του ΚΑΣ για τη μαρμάρινη αποκατάσταση του μνημείου. Μια απόφαση που στηρίχθηκε στην άρτια αποτύπωση του εξαιρετικού αρχαιολόγου και αρχιτέκτονα Τόνι Κοζέλι, που ζει μόνιμα στο νησί προσφέροντας σημαντικό έργο».

Η επαναλειτουργία του αρχαίου θεάτρου προκάλεσε αισθήματα ικανοποίησης στον δήμο Θάσου. Ο δήμαρχος Λευτέρης Κυριακίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πλέον θα είναι επισκέψιμο το μνημείο και σημειώνει ότι πρόθεση της διοίκησης του δήμου είναι να φιλοξενηθούν σε αυτό εκδηλώσεις, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Το αρχαίο θέατρο της Θάσου είναι και πάλι έτοιμο να «μιλήσει» στους χιλιάδες θεατές, μεταφέροντας την ιστορία του, τις περιπέτειες και την πορεία που χάραξε στο χρόνο. Είναι αυτή η ιστορία που μεταφέρουν στους νεότερους τα αρχαία ονόματα δεκάδων ανθρώπων και οικογενειών του νησιού που είναι χαραγμένα πάνω στα μαρμάρινα εδώλια του κοίλου και μαρτυρούν τη συνεχή πορεία του μνημείου μέσα στους αιώνες.

Πηγή: newsbeast.gr

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Υouth Pass 2024 | Ανοιξε σήμερα η πλατφόρμα – Εως τις 15 Μαΐου οι αιτήσεις

Ανοιξε σήμερα, Δευτέρα 1 Απριλίου, η πλατφόρμα για την υποβολή των αιτήσεων για το Youth Pass με στόχο την οικονομική ενίσχυση ύψους 150 ευρώ σε νέους οι οποίο έχουν συμπληρώσει είτε το 18ο έτος, είτε το 19ο έτος της ηλικίας τους από 1.1.2023 έως και 31.12.2023, σύμφωνα με Κοινή Ανακοίνωση Τύπου των Υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Αρμόδιοι για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του Youth Pass είναι οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, Εσωτερικών Νίκη Κεραμέως, Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου και ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Θάνος Πετραλιάς, σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β’ 5420/14.09.2023).

Η πίστωση της ενίσχυσης γίνεται με τη μορφή ψηφιακής χρεωστικής κάρτας, η οποία θα αποσταλεί στα πιστωτικά ιδρύματα έως και την Παρασκευή 31 Μαΐου. Σημειώνεται ότι ενδέχεται να υπάρξει καθυστέρηση 1-2 εργάσιμων ημερών έως να λάβουν την ενίσχυση οι δικαιούχοι. Στη συνέχεια θα μπορούν να την αξιοποιήσουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς του πολιτισμού, του τουρισμού και των μεταφορών.

Κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματος, έως το τέλος του 2023, περίπου 140.000 νέοι έλαβαν ενισχύσεις που ανήλθαν συνολικά σχεδόν στο ποσό των 21 εκατομμύριών ευρώ.

Υπενθυμίζεται πως το Youth Pass αποτελεί ένα μόνιμο μέτρο ενίσχυσης των νέων. Στο πλαίσιο αυτό, η ειδική εφαρμογή θα δέχεται τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων από την 1η Απριλίου έως και την 15η Μαΐου κάθε έτους. Η ενίσχυση για όλους τους δικαιούχους θα καταβάλλεται μια φορά ετησίως μέχρι την 31η Μαΐου κάθε έτους.

Δικαιούχοι του Youth Pass είναι:
•   φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος,
•   που έχουν συμπληρώσει το 18ο ή 19ο έτος της ηλικίας τους εντός του προηγούμενου από την αίτηση έτους και
•   υποβάλλουν αίτηση στην πλατφόρμα.

Τονίζεται πως δεν υπάρχουν περιουσιακά ή εισοδηματικά κριτήρια.
Η αίτηση υποβάλλεται άπαξ και δεν επανυποβάλλεται μετά και τη συμπλήρωση του 19ου έτους της ηλικίας του δικαιούχου. Ωστόσο, αν για τον οποιοδήποτε λόγο, ένας νέος δεν υποβάλει την αίτησή του όταν είναι 18 ετών, μπορεί να το πράξει όταν γίνει 19 ετών, λαμβάνοντας την ενίσχυση μόνο για το δεύτερο έτος και όχι αναδρομικά.

Διαδικασία πίστωσης
Μετά την υποβολή της αίτησης, το πιστωτικό ίδρυμα ή ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός ενημερώνει τον δικαιούχο για την πρώτη ενεργοποίηση της κάρτας και την πίστωση του χρηματικού ποσού μέσω γραπτού μηνύματος (sms) ή μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) με ενσωματωμένο σύνδεσμο για την ενεργοποίηση της ψηφιακής χρεωστικής κάρτας.
Στη συνέχεια, οι ωφελούμενοι μπορούν να αξιοποιήσουν την ενίσχυση που θα λάβουν για την πραγματοποίηση αγορών ή τη λήψη υπηρεσιών από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς του τουρισμού (π.χ. σε τουριστικά καταλύματα), του πολιτισμού (π.χ. για παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων ή συναυλιών, για την αγορά βιβλίων κ.ά.) και των μεταφορών (ταξί, λεωφορεία, τρένα, ακτοπλοϊκά – αεροπορικά εισιτήρια ή για την ενοικίαση ΙΧ ή σκαφών αναψυχής κ.ά.).

Η δράση του Youth Pass υλοποιείται από την Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ Μ.Α.Ε.) στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0 µε τη χρηµατοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NextGenerationEU. Η ανάπτυξη της πλατφόρμας πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας (ΕΔΥΤΕ Α.Ε. – GRNET), εποπτευόμενο φορέα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Επισυνάπτεται το ΦΕΚ της ΚΥΑ, όπου περιλαμβάνονται οι ΚΑΔ των επιχειρήσεων στις οποίες οι δικαιούχοι μπορούν να αξιοποιήσουν την οικονομική ενίσχυση που θα λάβουν.

Για υποβολή της αίτησης και περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία: https://vouchers.gov.gr/youthpass

Πηγή: imerisia.gr