Αρχές του 2020, συναδέλφισσες και συνάδελφοι που εμπιστεύτηκαν τις πρωτοβάθμιες Ενώσεις της τότε μαχητικής και διεκδικητικής Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.), κατέθεσαν μέσω του δικηγόρου Αθηνών κ. Γεώργιου Αντωνακόπουλου αγωγές εναντίον του Υπουργού Οικονομικών, διεκδικώντας την ειδική αποζημίωση για τη νυκτερινή τους εργασία, των ετών 2017-2019, όπως ο ν. 4472/2017 προβλέπει.

Η ως άνω δικαστική ενέργεια προέκυψε, ως η μοναδική λύση για να μην απωλέσουν τα δικαιούμενα ποσά οι Στρατιωτικοί, μετά την επίμονη άρνηση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών να υπογράψουν την προαπαιτούμενη Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ), μέσω της οποίας θα άνοιγε ο δρόμος των αποζημιώσεων.

Σήμερα, τρία χρόνια μετά την κατάθεση των εν λόγω αγωγών, «δημοσιεύονται» οι πρώτες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες προβλέπουν την πίστωση σημαντικών ποσών στις/στους συναδέλφισσές/δέλφους μας, σε μερικές των περιπτώσεων άνω των 3.000,00 €.

Και φυσικά, μπορεί στο σύνολό τους να φαίνονται σημαντικά αυτά τα ποσά, αλλά αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για εκατοντάδες ώρες νυκτερινής εργασίας, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ψίχουλα!

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (ΝΣΚ) έχει δικονομικό δικαίωμα να ασκήσει έφεση σε κάθε δικαστική απόφαση που επιδικάζει ποσά άνω των 3.000,00 €, ενώ υπάρχει η δυνατότητα, με παρέμβαση του αρμόδιου Υπουργού, να μην ασκηθεί έφεση, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά το δίκαιο της απόφασης.

Πολλά τέτοια παραδείγματα συναντάμε σε υποθέσεις αποζημιώσεων μετά από ατυχήματα, τα οποία προκλήθηκαν με ευθύνη κρατικών οργάνων και φορέων, επί των αποφάσεων των οποίων δεν ασκεί έφεση το δημόσιο.

Επί των ως άνω αποφάσεων των οικείων Πρωτοδικείων όμως, που δικαίωσαν τις/τους στρατιωτικούς που προσέφυγαν διεκδικώντας τα οφειλόμενα ποσά αποζημίωσης για την εργασία τους τη νύκτα και δικαιώθηκαν πανηγυρικά, ασκήθηκε έφεση, χωρίς να παρέμβει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας και να αποτρέψει το δικονομικό αυτό δικαίωμα του δημοσίου, γεγονός που συζητήθηκε στα στρατόπεδα και στενοχώρησε τις/τους στρατιωτικούς.

Ποιος όμως μπορεί να είναι ο σκοπός άσκησης της έφεσης; Δύο τινά μπορεί συμβαίνουν. Είτε η κυβέρνηση επιδιώκει τη χρονική καθυστέρηση της τελικής απόδοσης των οφειλόμενων ποσών, σε βάθος τουλάχιστον τριετίας (;), είτε επιδιώκει μια νέα απόφαση, με μικρότερα ποσά αυτή τη φορά, περιορίζοντας την οικονομική ζημία του δημοσίου.

Τι δεν συμβαίνει σίγουρα; Η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει το δίκαιο των εναγόντων, συνεχίζοντας, αμετανόητη, να στρέφεται
εναντίον των στρατιωτικών, ύστερα και από την απαράδεκτη πρόσφατη ΚΥΑ της ειδικής αποζημίωσης της νυκτερινής απασχόλησης, κατά την οποία εργάζεσαι 8 ώρες τη νύκτα για να πληρωθείς τις 5, εργάζεσαι 16 ώρες τη νύκτα για να
πληρωθείς τις 10, κλπ!

Όπως άλλωστε ενημερωνόμαστε από τον καθ’ ύλη αρμόδιο των δικαστικών αυτών προσφυγών, τότε Πρόεδρο του ΔΣ της Π.Ο.Ε.Σ., Σχη εα (ΣΔΓ) Ανέστη Τσουκαράκη, ουδεμία έφεση περιήλθε σε γνώση του που να ασκήθηκε από το
δημόσιο κατά των δικαστικών αποφάσεων που επέστρεφαν εξίσου σημαντικά ποσά για την περίοδο 2012-2016 (αντισυνταγματικές περικοπές οικονομικών αποδοχών).

Σήμερα, τί άλλαξε;

Κι αναρωτιέται ο επίτιμος πρόεδρος του ΔΣ της Π.Ο.Ε.Σ. και μαζί του αναρωτιόμαστε κι εμείς «Το νόμιμο, είναι ηθικό;»