ΚΟΣΜΟΣ
Γερμανός αναλυτής: Ο Μερτς είναι ο πιο αντιρώσος καγκελάριος στην Ιστορία της Γερμανίας

Ο σημερινός Γερμανός καγκελάριος Friedrich Merz χαρακτηρίζεται ως ο πιο εχθρικός προς τη Ρωσία ηγέτης που έχει γνωρίσει ποτέ η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, σύμφωνα με τον γνωστό πολιτικό αναλυτή και πρώην κυβερνητικό σύμβουλο Alexander Rahr.
Μέσα από ανάλυσή του στο κανάλι του στο Telegram, ο Rahr εστιάζει στη συντηρητική πολιτική διαδρομή του Merz, επισημαίνοντας ότι ο καγκελάριος ανδρώθηκε στο δυτικό τμήμα της ΟΔΓ, σε ένα περιβάλλον όπου η Σοβιετική Ένωση θεωρούνταν διαχρονικός εχθρός.
Πολιτική σκέψη εμποτισμένη από τον Ψυχρό Πόλεμο
Ο Merz, σύμφωνα με τον Rahr, βλέπει τη σημερινή Ρωσία ως άμεση συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης, υιοθετώντας τις διατλαντικές αντιλήψεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Αυτό τον τοποθετεί ιδεολογικά κοντά στους Πολωνούς, Βαλτικούς και Σκανδιναβούς πολιτικούς, αλλά και στους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ.
Επιπλέον, χαρακτηρίζεται από πλήρη στοίχιση με την Ursula von der Leyen, ενώ βλέπει τον εαυτό του ως ηγέτη της Ευρώπης και θεματοφύλακα των δυτικών αξιών.
Στρατηγική σύγκρουσης με Ρωσία και όχι μόνο
Ο Merz φέρεται αποφασισμένος να:
-
Ενισχύει διαρκώς την Ουκρανία με εξοπλισμό και πολιτική υποστήριξη
-
Συντονίζεται στενά με τις ΗΠΑ και ειδικά με τον πρόεδρο Donald Trump, βλέποντας τη συνεργασία με την Ουάσιγκτον ως αναγκαία για τη γεωπολιτική επιβίωση της Γερμανίας
-
Επιβάλλει αυστηρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, στοχεύοντας σε οικονομικό «στραγγαλισμό» της χώρας
Παράλληλα, θεωρεί το Ισραήλ και την Ουκρανία «ήρωες της δημοκρατίας», και δηλώνει έτοιμος να στραφεί και κατά της Κίνας, ή άλλων χωρών που θεωρεί εχθρούς του φιλελευθερισμού.
Παλαιά Δύση, νέο πρόσωπο
Ο Alexander Rahr καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο Friedrich Merz είναι απόλυτα προσηλωμένος στο παλαιό μονοπολικό μοντέλο του δυτικού κόσμου, εκείνο που διαχωρίζει αυστηρά τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» από τα αυταρχικά καθεστώτα. Μια πολιτική προσέγγιση σκληρή και δυτικοκεντρική, η οποία, κατά τον αναλυτή, ενδέχεται να εντείνει τις παγκόσμιες εντάσεις.
Σε μια εποχή πολυπολικής γεωπολιτικής ισορροπίας, η θέση του καγκελάριου Merz επιβεβαιώνει πως η Γερμανία επανατοποθετείται στρατηγικά, όχι μόνο ως οικονομική δύναμη, αλλά και ως πολιτικός πυλώνας της δυτικής γραμμής αντιπαράθεσης με τα ανερχόμενα «ανταγωνιστικά» κέντρα εξουσίας.
ΚΟΣΜΟΣ
ΗΠΑ: Πλεόνασμα 27 δισ. δολαρίων τον Ιούνιο από δασμούς

Νέα στοιχεία από το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών αποκαλύπτουν ότι η αύξηση των δασμολογικών εσόδων τον Ιούνιο οδήγησε σε απροσδόκητο πλεόνασμα προϋπολογισμού ύψους 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα σπάνιο δημοσιονομικό «φωτεινό σημείο», καθώς παράλληλα παραμένουν υψηλά τα ομοσπονδιακά ελλείμματα.
Μετά το έλλειμμα των 316 δισ. δολαρίων τον Μάιο, η κυβέρνηση κατέγραψε πλεόνασμα λίγο πάνω από 27 δισ. δολάρια τον Ιούνιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις 11 Ιουλίου. Η αύξηση αυτή βοήθησε στη μείωση του ελλείμματος από την αρχή του οικονομικού έτους στα 1,34 τρισ. δολάρια, σημειώνοντας βελτίωση 1% σε σύγκριση με πέρυσι, ενώ πέρυσι τον Ιούνιο το έλλειμμα είχε φτάσει τα 71 δισ. δολάρια.
Ο βασικός παράγοντας αυτής της βελτίωσης ήταν η πρωτοφανής αύξηση των τελωνειακών δασμών. Τον Ιούνιο οι εισπράξεις από δασμούς ανήλθαν στα 27 δισ. δολάρια, αυξάνοντας τα συνολικά έσοδα από τον Οκτώβριο στα 108 δισ. δολάρια — το υψηλότερο ρεκόρ για τους πρώτους εννέα μήνες ενός οικονομικού έτους. Η είσπραξη αυτή του Ιουνίου ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ των 22 δισ. δολαρίων του Μαΐου και ήταν 93% υψηλότερη από τα 56 δισ. δολάρια που είχαν εισπραχθεί την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι.
Τον Ιούλιο έχουν ήδη συγκεντρωθεί άλλα 2,4 δισ. δολάρια από δασμούς, σύμφωνα με τα ημερήσια στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών. Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ, εκτίμησε ότι τα έσοδα από δασμούς θα συνεχίσουν να αυξάνονται, προβλέποντας ότι η χώρα θα εισπράξει περίπου 300 δισ. δολάρια μέχρι το τέλος του 2025, επισημαίνοντας πως οι δασμοί που επιβλήθηκαν στην περίοδο της κυβέρνησης Τραμπ άρχισαν να αποδίδουν ουσιαστικά από το δεύτερο τρίμηνο του έτους.
ΚΟΣΜΟΣ
Ινδία: 9 Νεκροί από Κατάρρευση Γέφυρας στο Γκουτζαράτ

Τουλάχιστον εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πέντε τραυματίστηκαν, όταν κατέρρευσε τμήμα της γέφυρας Γκαμπίρα στο κρατίδιο Γκουτζαράτ, στη δυτική Ινδία, το πρωί της Τετάρτης 9 Ιουλίου 2025.
Σύμφωνα με το ινδικό δίκτυο NDTV, το δυστύχημα σημειώθηκε όταν μέρος της γέφυρας υποχώρησε, με αποτέλεσμα πολλά οχήματα να πέσουν στον ποταμό Μαχισαγκάρ. Η γέφυρα είχε κατασκευαστεί το 1985 και εξυπηρετούσε καθημερινά σημαντικό όγκο κυκλοφορίας.
Ο υπουργός Υγείας του κρατιδίου, Ρουσικές Πατέλ, δήλωσε πως «πρόκειται για τραγωδία με ανθρώπινες απώλειες, καθώς αρκετά οχήματα παρασύρθηκαν στο ποτάμι». Την ίδια ώρα, ο υψηλόβαθμος τοπικός αξιωματούχος Ανίλ Νταμελίγια επιβεβαίωσε ότι έχουν ανασυρθεί εννέα σοροί και πως συνεχίζονται εντατικά οι επιχειρήσεις διάσωσης, καθώς εκφράζονται φόβοι για περισσότερους αγνοούμενους.
Στο σημείο βρίσκονται ομάδες της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας και της Εθνικής Δύναμης Αντιμετώπισης Καταστροφών (NDRF), που επιχειρούν υπό δύσκολες συνθήκες, λόγω των ισχυρών ρευμάτων του ποταμού.
Η αιτία της κατάρρευσης δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί, ωστόσο τοπικά μέσα κάνουν λόγο για παλαιότητα και έλλειψη συντήρησης της υποδομής. Οι αρχές διεξάγουν ήδη έρευνα για το περιστατικό, ενώ αναμένονται δηλώσεις από την πολιτειακή κυβέρνηση.
Η τραγωδία επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση την ασφάλεια των υποδομών στην Ινδία, όπου παλαιές και κακοσυντηρημένες κατασκευές προκαλούν συχνά πολύνεκρα δυστυχήματα.
ΚΟΣΜΟΣ
Έκρηξη Μεταναστευτικών Ροών από Λιβύη προς Κρήτη

Ανησυχία προκαλεί η κατακόρυφη αύξηση των μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη προς την Ελλάδα, ιδιαίτερα στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, τις τελευταίες ημέρες. Την ώρα που οι ροές εντείνονται, με εκατοντάδες ανθρώπους να διασώζονται στα διεθνή ύδατα νότια της Γαύδου, το διπλωματικό φιάσκο στη Βεγγάζη, όπου ο υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης και άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι χαρακτηρίστηκαν ως ανεπιθύμητοι, περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση.
Απουσία Εξήγησης – Παρουσία Ροών
Παρά την ορατή αύξηση των αφίξεων, καμία επίσημη εξήγηση δεν έχει δοθεί για τα αίτια της έξαρσης. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης επέρριψε την ευθύνη στην ΕΕ, με φόντο την αποτυχημένη επίσκεψη στη Βεγγάζη και την απέλαση της ευρωπαϊκής αποστολής από το καθεστώς Χαφτάρ.
Πού οφείλεται η έξαρση;
Ο διεθνολόγος και πολιτικός αναλυτής Θρασύβουλος Ευτυχίδης, εξηγεί:
-
Η Λιβύη παραμένει διαιρεμένη: Δύο κυβερνήσεις, μία στη δυτική Λιβύη (Τρίπολη, υποστηριζόμενη από ΕΕ, ΗΠΑ και Τουρκία) και μία στην ανατολική (Βεγγάζη, υπό τον στρατάρχη Χαφτάρ, με στήριξη Ρωσίας, Γαλλίας, Αιγύπτου και -μερικώς– Ελλάδας).
-
Η Δύση επενέβη το 2011 για την απομάκρυνση Καντάφι, δημιουργώντας πολιτικό χάος, διαφθορά και ανασφάλεια, στοιχεία που καθιστούν τη χώρα “πύλη” μεταναστευτικών ροών.
-
Η Ιταλία περιόρισε τις ροές προς τα δικά της εδάφη με παράνομες συμφωνίες επαναπροώθησης, μετατοπίζοντας τις ροές προς την Ελλάδα.
Νέο Μεταναστευτικό Μονοπάτι: Ανατολική Λιβύη – Κρήτη
Σύμφωνα με τον κ. Ευτυχίδη, η ανατολική Λιβύη (Τομπρούκ) έχει μετατραπεί σε νέο κόμβο αποστολής μεταναστών. Πλοία αποπλέουν με κατεύθυνση τις ελληνικές ακτές, ενώ στα διεθνή ύδατα πραγματοποιείται «μεταφόρτωση» σε μικρά σκάφη, με προορισμό κυρίως την Κρήτη.
Το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο: Στη Σκιά του Χάους
Το 2019, η κυβέρνηση της Τρίπολης υπέγραψε το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Αιγύπτου, παραβιάζοντας κάθε αρχή του Διεθνούς Δικαίου. Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει ενεργοποιηθεί πλήρως, τελευταίες κινήσεις δείχνουν πρόθεση εφαρμογής του, με την τουρκική πετρελαϊκή εταιρεία να ετοιμάζεται για έρευνες στη Λιβύη.
Ποιοι είναι οι μετανάστες;
Οι αφίξεις προέρχονται κυρίως από τη Λιβύη, την Αίγυπτο και το Σουδάν, με τους τελευταίους να εγκαταλείπουν μια χώρα που σπαράσσεται από έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για:
-
Οικονομικούς μετανάστες από Αίγυπτο και άλλες αφρικανικές χώρες.
-
Πρόσφυγες πολέμου από το Σουδάν.
-
Νέους άνδρες, αλλά και οικογένειες που αναζητούν ασφάλεια και ευκαιρίες στην Ευρώπη.
Ηχηρή απουσία ευρωπαϊκής στήριξης;
Η Ελλάδα μοιάζει να μένει μόνη στη διαχείριση ενός σύνθετου ζητήματος, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί παθητικά. Παρά την αναγνώριση του προβλήματος, δεν υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα αποτροπής, ούτε πίεση προς τη Λιβύη για περιορισμό των ροών, όπως έγινε στην περίπτωση της Ιταλίας.