Άλλη μια δυνατή EuroLeague
χωρίς Ρώσους και Μπερτομέου

Δεν είναι μια συνηθισμένη σεζόν της EuroLeague αυτή που αρχίζει το διήμερο. Και μόνο η αποχώρηση του Τζόρντι Μπερτομέου, του “αφεντικού” της διοργάνωσης από την ίδρυσή της και μέχρι πρότινος, φτάνει και περισσεύει. Προσθέστε και την απουσία των ρωσικών κλαμπ, εξαιτίας του πολέμου της Ουκρανίας, για να βγάλετε μια πρώτη πολύ διαφορετική εικόνα σε σχέση με τα όσα ξέραμε!

Μερικά απ’ αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε κιόλας. Η αποχώρηση Μπερτομέου, που αντικαταστάθηκε από το δίδυμο Ντέγιαν Μποντιρόγκα και Μάρσαλ Γκλίκμαν σημαίνει κατ’ αρχήν την έξοδο της διοργάνωσης από την εσωστρέφεια και τον συγκεντρωτισμό που επιφέρει πάντα η πολύχρονη εξουσία του ενός.

Κι ο Τζόρντι, έμεινε στην καρέκλα του για 22 χρόνια. Πάρα πολλά για να αποφύγει τη φθορά, το παρασκήνιο και την εμπλοκή στους βυζαντινισμούς.

Προφανώς η EuroLeague έφτασε στο σημείο που βρίσκεται και με τη δική του συμβολή, ως γνωστόν όμως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ενδεχομένως και το πιο… διαφανές – όπως σκέφτηκαν σε καιρούς κρίσης και απώλειας εσόδων λόγω πανδημίας οι ιδιοκτήτες των περισσότερων κλαμπ.

Η επιστροφή των ομάδων σε κεντρικό ρόλο για τη λήψη των αποφάσεων είναι και η κεντρική ιδέα της EuroLeague που έμοιαζε να μετατρέπεται σε προτεκτοράτο του Μπερτομέου με το ισπανικό μέτωπο (όπως αποδείχθηκε και στις σχετικές ψηφοφορίες) να τον στηρίζει σχεδόν απροκάλυπτα.

Το αν θα γίνουν πραγματικότητα όσα διαρρέουν εδώ και αρκετό καιρό θα το δούμε στην εξέλιξη της χρονιάς. Ήδη πάντως οι 13 μέτοχοι (Βιλερμπάν και Μπάγερν συμμετέχουν, πλέον, κανονικά στο ΔΣ της εταιρείας και απομένουν κάποιες τυπικές λεπτομέρειες για να λογίζονται ως ισότιμα μέλη με τα υπόλοιπα 11 κλαμπ) ετοιμάζονται για ένα ταξίδι μέχρι το Ντουμπάι.

Όχι για ένα ταξίδι αναψυχής, αλλά για την παρουσίαση -εκ μέρους επιχειρηματιών του Εμιράτου- του πρότζεκτ συμμετοχής επαγγελματικής ομάδας στην EuroLeague από την επόμενη κιόλας περίοδο.

Υπάρχει έντονο αραβικό ενδιαφέρον για το μπάσκετ, αυτή την εβδομάδα θα παίξουν στο Ντουμπάι δυο φιλικούς αγώνες οι Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο και οι Ατλάντα Χοκς και την ερχόμενη καταφτάνουν οι ευρωπαϊκές ομάδες για να μάθουν τα καθέκαστα.

Λέγονται κι άλλα. Για αύξηση των εσόδων στο έπακρο, νέες τηλεοπτικές συμφωνίες (στην Ελλάδα αρχίζουν συζητήσεις το χειμώνα με μάχη των δυο συνδρομητικών καναλιών), αλλαγές και σε πρόσωπα (ερωτηματικό αν θα παραμείνει ο Ρίτσαρντ Στόουκς ως υπεύθυνος διαιτησίας) και καινοτομίες που έχουν κατά νου οι μέτοχοι.

Κάποιες θα τις μάθουμε μέσα στον Οκτώβριο, με πρώτη βέβαια την ανακοίνωση για την έδρα του Final Four που μετακομίζει πιθανότατα από την Κωνσταντινούπολη (την οποία είχε επιλέξει ο Τζόρντι Μπερτομέου) στο Κάουνας, ίσως και σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη.

Όλοι θα είναι καλύτεροι

Σε αγωνιστικό επίπεδο η EuroLeague αναμένεται ακόμη πιο δυνατή. Κι ας λείπουν ΤΣΣΚΑ, Ζενίτ και Χίμκι, που δεν μπορούν να αγωνιστούν λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Η Βίρτους Μπολόνια, η Παρτίζαν αλλά και η Βαλένθια δεν είναι καθόλου αμελητέες. Έχουν επενδύσει χρήματα και σίγουρα η δυναμική της λίγκας -από την απουσία των ρωσικών κλαμπ- δεν υποβαθμίζεται. Υπό προϋποθέσεις μάλιστα μπορεί να συμβεί το αντίθετο.

Έπεσε χρήμα (στα μέτρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, να εξηγούμαστε) σχεδόν απ’ όλους. Η Μονακό, για παράδειγμα, που πέρσι έβγαλε το λάδι του Ολυμπιακού στα πλέι οφ, εκτόξευσε το μπάτζετ της στα 20 εκατομμύρια ευρώ και μπαίνει ακόμη πιο φιλόδοξη στη χρονιά.

Όπως συνηθίζεται, ο πρωταθλητής είναι πάντα αυτός που ξεκινάει από την pole position και δικαίως η Αναντολού Εφές βρίσκεται εκεί. Κράτησε το δίδυμο Λάρκιν – Μίτσιτς, ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο (Κλάιμπερν , Ζίζιτς) και πιστεύει ότι είναι ικανή να πετύχει πρώτη απ’ όλες τις σύγχρονες ομάδες το επίτευγμα της Γιουγκοπλάστικα με τρεις συνεχόμενους τίτλους.

Την πρώτη αμφισβήτηση, ωστόσο, η Εφές θα τη νιώσει εκ των έσω και τη ολόφρεσκη Φενέρμπαχτσε του Δημήτρη Ιτούδη, που πήρε μαζί του και τον Νικ Καλάθη, αλλά και τον Σκότι Γουίλμπεκιν.

Την ίδια ώρα ο Γιαν Βέσελι έπαιρνε το δρόμο για τη Βαρκελώνη, προκειμένου να ενταχθεί στην Μπαρτσελόνα, η οποία ξόδεψε πάλι ένα σκασμό εκατομμύρια για να φτάσει επιτέλους εκεί που ονειρεύεται ο Γιασικεβίτσιους.

Ο Σάρας εξοστράκισε τον Καλάθη, έδωσε τα ηνία στον Σατοράνσκι, κράτησε τον Λαπροβίτολα, πήρε τον Κάλινιτς και έφτιαξε πάλι μια σούπερ ομάδα η οποία προβάλλει μέσα στα μεγάλα φαβορί της χρονιάς. Θα της λείψει, ωστόσο, για αρκετό καιρό ο Νίκολα Μίροτιτς που έπαθε ζημιά στον αχίλλειο.

Η Ρεάλ, πάντως, της έκοψε τον βήχα στο πρόσφατο Supercopa της Ισπανίας και παρότι ο Πάμπλο Λάσο δεν κάθεται πια στον πάγκο της, έχει ένα σπουδαίο ρόστερ, που ενισχύθηκε από τον τρελό Βόσνιο σουτέρ Μούσα (MVP πέρσι στην ACB), πήρε τον Χεζόνια (να τον… χαίρεται) και περιμένει στη γωνία για την τελευταία “βόμβα”, μια ενδεχόμενη επιστροφή του Φακούντο Καμπάσο.

Πολύ πιο δυνατή αναμένεται και η Αρμάνι Μιλάνο, με τον Μεσίνα να διαλέγει δοκιμασμένα καλούς παίκτες (Ντέιβις, Πάνγκος, Φόγκτμαν), ενώ η Μακάμπι που πήρε σχεδόν μια ολόκληρη ομάδα στις μεταγραφές θέλει να επιστρέψει στην ελίτ.

Με ενδιαφέρον περιμένουμε τις ομάδες που θα παρουσιάσουν ο Ομπράντοβιτς με την Παρτίζαν (του Ιωάννη Παπαπέτρου και των 11.500 διαρκείας), αλλά και η Βίρτους Μπολόνια του πρωταθλητή στο EuroBasket 2022, Σέρτζιο Σκαριόλο, σε μια διοργάνωση στην οποία όλα τα ματς είναι δυνατά, κάθε νίκη έχει αξία και το επίπεδο είναι πλέον πολύ ξεχωριστό και κυρίως όχι για όλους. Υπάρχει πλέον και είναι διακριτό το μπάσκετ, αλλά και οι παίκτες EuroLeague που κάνουν τις ομάδες της λίγκας καλύτερες.

Οι δυο αιώνιοι ξεκινούν από διαφορετικό σημείο. Ο Ολυμπιακός θέλησε να βελτιώσει την ομάδα με την οποία έφτασε πέρσι στο Final Four ώστε να παραμείνει στην πρώτη γραμμή, ο Παναθηναϊκός επιχείρησε να βελτιωθεί τόσο όσο για ν’ αγγίξει, αν μπορέσει, την πρόκριση στους “8”. Και των δυο η διαδρομή δεν θα ‘ναι εύκολη!

.sport24.gr