Tο ελληνικό ακτινίδιο, ως καλλιέργεια, αποφέρει ικανοποιητικό εισόδημα στον παραγωγό, αλλά οι προκλήσεις για το μέλλον είναι πολλές και πρέπει να γίνουν αρκετά για να διατηρηθεί η σημερινή “εποχή της ευημερίας” τονίστηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης για την απονομή των βραβείων Αγρότης της Χρονιάς 2025.

Ο κ. Κουτσουπιάς αναφέρθηκε στις δοκιμές που γίνονται στις κίτρινες ποικιλίες και στη χώρα μας, αλλά και στον συνεταιρισμό Νεάπολης και πιο ειδικά στην έρευνα που γίνεται, σε πειραματικό στάδιο, στο κόκκινο ακτινίδιο. Επεσήμανε, πάντως, ότι για αυτή την ποικιλία θα χρειαστούν χρόνια ώστε να υπάρξει ένα σταθερό, παραγωγικό αποτέλεσμα και πρόσθεσε: “Εμείς στο Αγρίνιο πήραμε αυτή την απόφαση να επενδύσουμε περισσότερο το 2018. Έχουμε αυξήσει τις φυτεύσεις από το 2018 κι έχουμε φτάσει τα 3.000 στρέμματα. Από το 2021 ξεκίνησε και μία επένδυση, που ολοκληρώνεται το καλοκαίρι 2025, είκοσι εκατομμυρίων ευρώ σε συσκευαστήριο, με σύγχρονους ψυκτικούς θαλάμους. Τώρα μιλάμε για περίπου 16 εκατομμύρια κιλά. Στόχος την επόμενη δεκαετία να φτάσουμε περίπου 25 με 30 εκατομμύρια κιλά ακτινίδια, έτσι ώστε μέχρι το 2030 να έχουμε διπλασιάσει τις φυτεύσεις”.

Ο γενικός διευθυντής του ΕΑΣ Καβάλας, Κλέαρχος Σαραντίδης, σημείωσε ότι “σήμερα υπάρχουν χιλιάδες παραγωγοί ακτινιδίου, οι οποίοι πραγματικά ζούνε μια περίοδο, κατά την οποία είναι αρκετά προσοδοφόρα η καλλιέργεια του” και συνέχισε: “Θα έλεγα, ότι είναι ένα από τα προϊόντα το οποίο δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί ο παραγωγός, ως προς την τιμή την οποία απολαμβάνει”.

Ο καλλιεργητής από τη Νάουσα, Μιχάλης Σπάρτσης, υπογράμμισε ότι έχει κατακτηθεί από τον Έλληνα καλλιεργητή η τεχνογνωσία που χρειάζεται για να καλλιεργηθεί το ακτινίδιο, όμως “δυστυχώς, στο κομμάτι του συντονισμού και το νομοθετικών πλαισίων, για άλλη μία φορά, το κράτος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες” και διευκρίνισε: “Δε θα σταθώ στα βασικά προβλήματα που ταλανίζουν όλον τον αγροτικό τομέα, την ακρίβεια, τα καύσιμα, το εργατικό δυναμικό, θα σταθώ κάπου αλλού. Θα σταθώ σε ένα νέο μέτρο, που τα τελευταία χρόνια έχει έρθει: την ημερομηνία κοπής. Αν είναι δυνατόν σε εποχή κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα να κόβουμε με ημερομηνία; Και να παραβλέπουμε μικροκλίματα των περιοχών, να παραβλέπουμε πρωιμότητες και οψιμότητες και να οδηγούμαστε εμείς οι παραγωγοί με την πλάτη στον τοίχο, να παραδίδουμε καρπούς αμφιβόλου ποιότητας; Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Το δικό μας παράδειγμα. Το 2024 είχαμε 7 ζάχαρα στις 8 Οκτωβρίου, το 2023 είχαμε 6,5 ζάχαρα στη 1 Νοεμβρίου. Τι σημαίνει αυτό? Είναι δυνατόν να παραβλέπουμε τις οψιμότητες και τις πρωιμότες των ετών; Είμαστε σε ένα πολύ κομβικό σημείο για το ελληνικό ακτινίδιο και πρέπει να αποφασίσουμε αν θα οδηγηθούμε σε ένα success story στο μέλλον, ή το success story θα μετεξελιχθεί σε fail story με τις ευλογίες του κράτους”.

Ο Ζήσης Μανώσης, από την ZEUS Kiwi, υπογράμμισε ότι στο μέλλον οι προκλήσεις θα είναι πολλές για το ελληνικό ακτινίδιο και επιβάλλεται το άνοιγμα του προϊόντος σε νέες ξένες αγορές, ώστε να παραμείνει ανταγωνιστικό. “Πιστοποιηθήκαμε πρώτοι, όσον αφορά τις εκπομπές του άνθρακα παγκοσμίως στο ακτινίδιο, επενδύσαμε τεράστιους πόρους πριν 15 χρόνια, όσον αφορά την έρευνα και την ανάπτυξη για να δημιουργήσουμε νέες ποικιλίες ακτινιδίου, κίτρινες ποικιλίες, που σήμερα έχουν πάρει σάρκα και οστά” είπε ο κ. Μανώσης και συνέχισε: “Ζούμε σε μία εποχή ευημερίας για το πράσινο ακτινίδιο, αλλά πρέπει να σιγουρευτούμε ότι δεν είναι γίγαντας από πήλινα πόδια, αλλά από πέτρινα πόδια, οπότε πρέπει να βρούμε νέους τρόπους και νέους τομείς αγοράς και αυτοί θα μπορούσαν να είναι το κίτρινο ακτινίδιο και επίσης η διασπορά κινδύνου. Δηλαδή να προσπαθήσουμε να ανοιχτούμε προς νέες αγορές εκτός Ευρώπης, οι οποίες κατά την άποψή μου είναι η Νότιος Αμερική και φυσικά να δώσουμε περισσότερη βαρύτητα και μεγαλύτερη μαχητικότητα όσον αφορά την ανάπτυξη της ασιατικής αγοράς.

“Διότι πήραμε ένα μάθημα από την αγορά της Κίνας. Θυμάστε πριν 10-15 χρόνια νομίζαμε ότι θα θησαυρήσουμε και σήμερα κανένας ευρωπαίος δεν μπορεί να πουλήσει ούτε ένα κιλό” είπε ο κ. Μανώσης και συνέχισε: “Φυσικά υπάρχει μία μεγάλη πρόκληση και αυτή λέγεται Κίνα. Κανένας δεν μιλάει για την Κίνα. Γνωρίζετε όλοι ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός παγκοσμίως στο ακτινίδιο, μακράν μεγαλύτερος από το δεύτερο και κάποια στιγμή θα χτυπήσει τις πόρτες της Ευρώπης και της Δύσης Έχει ήδη αρχίσει…στην ασιατική αγορά ήδη νιώθουμε την αναπνοή της, και φυσικά θα πρέπει εκεί να δούμε και να σκεφτούμε ξανά, να κάνουμε το κάτι παραπάνω, διότι στο θέμα του κόστους θα χάσουμε σίγουρα έναντί τους”.

businessnews.gr