Συγκλονιστικές ήταν οι αποκαλύψεις των Financial Times του Λονδίνου για το παρασκήνιο της ανατροπής του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία της Ελλάδας το Νοέμβριο του 2011 και το ρόλο που έπαιξαν η Γερμανία, η Γαλλία και η ΕΕ στην εκτροπή αυτή.

Εξίσου συνταρακτικά είναι τα όσα φέρνει στο φως της δημοσιότητας η βρετανική εφημερίδα για το ρόλο του προέδρου της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Αυτός μετέτρεψε τον Αντώνη Σαμαρά από… αντιμνημονιακό σε μνημονιακό, αυτός διέγνωσε τη φιλοδοξία του Ευάγγελου Βενιζέλου να «φάει» τη θέση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ από τον Γιώργο Παπανδρέου, αυτός επέλεξε τον Λουκά Παπαδήμο για πρωθυπουργό της χώρας – έναν τραπεζίτη, δηλαδή, έμπιστο του Βερολίνου για να αντικαταστήσει το λαομίσητο λόγω Μνημονίου αλλά εκλεγμένο από το λαό Γιώργο Παπανδρέου.

Οι πρόσθετες αποκαλύψεις του κατά την εποχή εκείνη υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ στο βιβλίο του “Τεστ Αντοχής” για τη στάση των Γερμανών απέναντι στη γερμανόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, που είχε ήδη σχηματιστεί, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο το 2012, αφενός συμπληρώνουν την εικόνα και, αφετέρου, οδηγούν σε βαθύτερο προβληματισμό για τη φύση της ΕΕ.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι είναι μύθος ο ισχυρισμός πως η ΕΕ είναι εγγυητής των δημοκρατικών αρχών διακυβέρνησης. Το αντίθετο διαπιστώνουμε.

«Μέσα ή έξω»

«Ο κ. Σαρκοζί τηλεφώνησε στην κυρία Μέρκελ και συμφώνησαν για τη στρατηγική τους. Θα καλούσαν τον κ. Παπανδρέου στις Κάννες, όπου θα άρχιζε σε 48 ώρες η σύνοδος του G-20 (σ.σ.: των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη) και θα τον έπειθαν να κάνει δημοψήφισμα με θέμα το αν η Ελλάδα θα παρέμενε στην Ευρωζώνη. Στο Βερολίνο, η κυρία Μέρκελ ήταν διχασμένη στο θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, με αρκετούς συμβούλους – ιδίως τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον ισχυρό υπουργό Οικονομικών της – να υποστηρίζουν ότι αυτό θα συνέδεε πιο σφιχτά τα 16 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης που θα απέμεναν, επιτρέποντάς τους να βγουν από την κρίση» γράφουν οι Financial Times.

Η Μέρκελ «ήταν πολύ ενθουσιώδης να υπάρχει (στο δημοψήφισμα) ένα καθαρό ερώτημα “μέσα ή έξω” είπε Γερμανός αξιωματούχος» προσθέτει η εφημερίδα του Λονδίνου.

Συναντώντας τον Σόιμπλε στο γερμανικό θέρετρο Ζιλτ στις 30 Ιουλίου 2012, όταν πια είχε σχηματιστεί η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ δείχνει στο βιβλίο του ότι είχε σοκαριστεί από τη στάση των Γερμανών.

«Το επιχείρημα ήταν ότι, αφήνοντας την Ελλάδα να καεί, αυτό θα έκανε πιο εύκολη την οικοδόμηση μιας μικρότερης Ευρώπης με ένα πιο αξιόπιστο τείχος προστασίας» εξηγεί ο Γκάιτνερ. «Βρήκα αυτό το επιχείρημα τρομακτικό. Το να αφεθεί η Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη θα δημιουργούσε μια θεαματική κρίση εμπιστοσύνης, ανεξάρτητα από το τι θα δεσμεύονταν οι Ευρωπαίοι να κάνουν μετά… Η έξοδος από την Ευρώπη, από τη στιγμή που θα έπαιρνε ώθηση, μπορεί να ήταν αδύνατο να ανακοπεί» προσθέτει στο βιβλίο του.

Τελεσίγραφο προς Γιώργο

Οι Financial Times περιγράφουν πώς ο οικοδεσπότης Νικολά Σαρκοζί μάζεψε τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, τον πρόεδρο του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, τη διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπέι, μία ώρα πριν από τη συνάντηση με τον Γιώργο Παπανδρέου στις Κάννες, την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου του 2011.

«Ο κ. Σαρκοζί τους έδωσε ένα μοναδικό φύλλο χαρτιού με τίτλο “Κοινή θέση για την Ελλάδα”. “Η ιδέα ήταν να στριμώξουν τον Παπανδρέου στον τοίχο, στη γωνία” είπε πρόσωπο που βρισκόταν στην αίθουσα» γράφει η αγγλική εφημερίδα και συνεχίζει την εξιστόρηση των γεγονότων:

«Το από έξι σημεία σχέδιο του Σαρκοζί, το οποίο περιήλθε στην κατοχή των Financial Times, ήταν καθαρό και σκληρό: ο κ. Παπανδρέου πρέπει να δεχτεί το σχέδιο διάσωσης που είχε συμφωνηθεί πριν από μία εβδομάδα και καμιά περαιτέρω βοήθεια δεν θα δινόταν μέχρις ότου το Κοινοβούλιό του ψήφιζε την αποδοχή του… Το έκτο σημείο ήταν το καθαρότερο από όλα: “Το δημοψήφισμα θα αφορά μόνο στη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ”», τονίζει το έντυπο του Λονδίνου. Ωμό τελεσίγραφο προς τον Γιώργο Παπανδρέου.

«Πρέπει να αποφασίσουμε»

«Πρέπει να αποφασίσουμε. Ή θέλετε να μείνετε στο ευρώ ή βγαίνετε» είπε η καγκελάριος Μέρκελ στον Γ. Παπανδρέου, κατά τους Financial Times.

«Εκείνοι που βρίσκονταν στην αίθουσα είπαν ότι ο κ. Παπανδρέου εμφανώς ξεφούσκωνε καθώς συνεχιζόταν η μάχη. Καθώς κουράστηκε, τη μάχη ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος, σημάδι που πολλοί είδαν ως ξαφνική συνειδητοποίηση από τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι είχε γίνει μια ξοφλημένη πολιτική δύναμη – και ότι ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος από πολύ καιρό εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία, εκινείτο για να εκμεταλλευτεί την αλλαγή των συνθηκών… Βλέποντας τον κ. Βενιζέλο να επιβάλλεται, ο κ. Μπαρόζο είδε την ευκαιρία του… Ο κ. Μπαρόζο τράβηξε τον κ. Βενιζέλο παράμερα. “Πρέπει να σκοτώσουμε αυτό το δημοψήφισμα” είπε ο κ. Μπαρόζο. Ο υπουργός Οικονομικών συμφώνησε σχεδόν αμέσως. Η ιδέα θανάτωσης του δημοψηφίσματος θα ήταν επίσης το τέλος του κ. Παπανδρέου» υπογραμμίζει η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης.

Ο Μπαρόζο φτιάχνει κυβέρνηση

Άκρως ταπεινωτική για το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας είναι η περιγραφή των Financial Times για το πώς ο πρόεδρος της Κομισιόν πέτυχε με απόλυτη άνεση το σχηματισμό… ελληνικής κυβέρνησης, μεθοδεύοντας την ανατροπή του Γ. Παπανδρέου και αποφασίζοντας ο ίδιος ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας που θα τον αντικαταστήσει, χωρίς, φυσικά, τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών! Ανοιχτό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με οργανωτή την ΕΕ, η οποία υποτίθεται ότι προφυλάσσει ως κόρη οφθαλμού τη… δημοκρατία!

«Χωρίς να το ξέρουν ο κ. Σαρκοζί ή η κυρία Μέρκελ, ο κ. Μπαρόζο είχε τηλεφωνήσει στον κ. Σαμαρά, τον ηγέτη της ελληνικής αντιπολίτευσης, από το ξενοδοχείο του πριν από τη συνάντηση. Ήξερε ότι ο κ. Σαμαράς προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποτρέψει το δημοψήφισμα. Ο κ. Σαμαράς είπε στον κ. Μπαρόζο ότι τώρα επιθυμούσε να προσυπογράψει για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανάμεσα στο κόμμα του, τη ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ – κάτι που είχε επίμονα αποτρέψει για μήνες με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει την πρωθυπουργία για τον εαυτό του» γράφουν οι Financial Times και συνεχίζουν την περιγραφή των γεγονότων:

«Ο κ. Μπαρόζο κάλεσε το επιτελείο του και άλλο προσωπικό της Κομισιόν στη σουίτα του στο ξενοδοχείο “Μαζεστίκ Μπαριέρ” για να χαράξουν στρατηγική. Αποφάσισε ότι δεν θα έλεγε στον κ. Σαρκοζί ή στην κυρία Μέρκελ για το διάλογο, αλλά, σύμφωνα με ανθρώπους που βρίσκονταν στην αίθουσα, άρχισαν να συζητούν ονόματα πιθανών τεχνοκρατών που θα αναλάμβαναν την αρχή από τον κ. Παπανδρέου σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το πρώτο πρόσωπο που ήρθε στα χείλη του κ. Μπαρόζο ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Έλληνας οικονομολόγος που είχε αφήσει τη θέση του ως αντιπροέδρου της ΕΚΤ πριν από ένα χρόνο. Μέσα σε μία εβδομάδα, ο κ. Παπαδήμος είχε πάρει τη δουλειά (σ.σ. του πρωθυπουργού)»!

Ο ύπνος του… χαμένου!

Δεν απέμενε πια παρά η τελική φάση ολοκλήρωσης της πραξικοπηματικής ανατροπής από την ΕΕ του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος φαίνεται ότι μάλλον δεν είχε αντιληφθεί πως είχε ήδη καρατομηθεί πολιτικά – αν τουλάχιστον πιστέψουμε τα όσα περιγράφουν οι Financial Times και τα οποία εναρμονίζονται πλήρως με όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

«Ο κ. Σαρκοζί έδωσε τέλος στη συνάντηση, ξαναδιαβάζοντας το από έξι σημεία σχέδιό του και λέγοντας στον κ. Παπανδρέου να γυρίσει στην Αθήνα για να “πάρει μια απόφαση”» γράφει η αγγλική εφημερίδα και συνεχίζει την εξιστόρηση:

«Μετά από σύντομες παρατηρήσεις στον Τύπο, στις οποίες είπε ότι το δημοψήφισμα θα ήταν “ένα ερώτημα, αν θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη”, ο κ. Παπανδρέου κατευθύνθηκε προς το αεροδρόμιο της Νίκαιας. Στο αυτοκίνητο γύρισε προς τον κ. Βενιζέλο και είπε ότι τα πράγματα δεν είχαν πάει τόσο άσχημα όσο φοβόταν. Ο κ. Βενιζέλος ήταν δύσπιστος. Καθώς ο κ. Παπανδρέου κοιμόταν στην πτήση της επιστροφής, ο κ. Βενιζέλος, ενθαρρυμένος από την παρότρυνση του κ. Μπαρόζο, έδωσε εντολή σε έναν βοηθό του να του γράψει μια δήλωση, που θα έκανε όταν θα προσγειώνονταν στις 4:45 τα χαράματα της Πέμπτης. “Η θέση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ είναι μια ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το κεκτημένο αυτό του ελληνικού λαού δεν μπορεί να εξαρτηθεί από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος” ήταν η δήλωση. Το δημοψήφισμα του κ. Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο νεκρή ήταν και η πρωθυπουργία του» επισημαίνουν οι Financial Times, έχοντας ήδη αποδειχτεί από τα γεγονότα η ορθότητα της εκτίμησης αυτής μετά από λίγα εικοσιτετράωρα.

Το «Σχέδιο Ζ»

Η εγκατάσταση στην Ελλάδα μιας “γερμανόδουλης” κυβέρνησης με τη στήριξη του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος, μάλιστα, έπαιζε πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν σημαίνει ότι περιόρισε τους κινδύνους. Κάθε άλλο.

Το ενδεχόμενο εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ όχι απλώς παρέμεινε στο τραπέζι, αλλά από τον Ιανουάριο του 2012 άρχισε η επεξεργασία του «Σχεδίου Ζ» («Σχέδιο Ω» θα ήταν πιο σωστό να αποκαλείται στα ελληνικά) από τον Γιέργκ Άσμουσεν, το Γερμανό τραπεζίτη της ΕΚΤ, τον Αυστριακό Τόμας Βίζερ από το μηχανισμό της Ευρωζώνης, τον Ιταλό Μάρκο Μπούτι από το μηχανισμό της Κομισιόν και το γνωστό στους Έλληνες Πόουλ Τόμσεν, το Δανό του ΔΝΤ. Περιεχόμενο του «Σχεδίου Ζ» ήταν η εκτίμηση των συνεπειών της αποβολής της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ και η εισήγηση στους πολιτικούς να τη διώξουν ή όχι!

«Ελήφθη απόφαση να μην συμπεριλάβουν Έλληνες αξιωματούχους εξαιτίας του φόβου διαρροών» γράφουν οι Financial Times και επισημαίνουν ότι «μερικοί ανώτεροι βοηθοί αισθάνονταν ότι “χρειάζεται να θυσιάσουμε μία χώρα για να τρομάξουμε τις υπόλοιπες”, είπε άτομο αναμεμειγμένο στις συζητήσεις των υπουργών Οικονομικών».

Κατά την ίδια εφημερίδα, ο Γερμανός τραπεζίτης Άσμουσεν είπε στη Μέρκελ ότι αν έδιωχνε την Ελλάδα από το ευρώ «μπορεί να έχεις κάτι που έχει ήδη προεκτιμηθεί, οπότε θα μπορέσεις στη συνέχεια να το περιορίσεις, ή μπορεί να καταλήξεις με μια Ευρωζώνη δέκα κρατών».

Η ΕΕ εκβιάζει ωμά

Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Σαμαρά, οι Γερμανοί και η Ευρωζώνη προκειμένου να είναι σε θέση να εκβιάσουν την πλήρη και τυφλή υποταγή των νέων κυβερνητών της Αθήνας στις απαιτήσεις τους, καθυστερούσαν επί πολύ την επίδοση δανειακής δόσης του κολοσσιαίου ύψους των 34,3 δισ. ευρώ.

Αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των Απριλίου, Μαΐου και Ιουνίου του 2012 η ΕΚΤ είχε μεταφέρει στην Ελλάδα μυστικά χαρτονομίσματα αξίας 28,5 δισ. ευρώ, καθώς οι πλούσιοι και οι επιχειρήσεις απέσυραν μαζικά τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες πριν από τις εκλογές του Μαΐου και ακόμη περισσότεροι πριν του Ιουνίου του 2012, αντιλαμβάνεται κανείς πού είχε οδηγήσει την Ελλάδα η μνημονιακή πολιτική των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου.

Μέσα στις συνθήκες αυτές, το καλοκαίρι του 2012 «ο κ. Μπαρόζο αποφάσισε να γίνει ο πρώτος από τον ενδότερο κύκλο των μαχητών της ΕΕ κατά της κρίσης που θα επισκεπτόταν την Αθήνα από τότε που άρχισε η κρίση» γράφουν οι Financial Times και περιγράφουν τα όσα έγιναν κατά τη συνάντηση των δύο ανδρών στο Μέγαρο Μαξίμου:

«Οι συνομιλίες μεταξύ των δύο ανδρών συνεχίστηκαν για δύο ώρες. Καθισμένος μπροστά σε ένα σβηστό τζάκι στο επενδεδυμένο με ξύλο γραφείο του κ. Σαμαρά, ο κ. Μπαρόζο είπε στο νέο πρωθυπουργό ότι έπρεπε να σταματήσουν οι απαιτήσεις για συνολικές μεταρρυθμίσεις του προγράμματος σωτηρίας. Σύμφωνα με αξιωματούχους στην αίθουσα, παρακίνησε τον κ. Σαμαρά να δαπανήσει τουλάχιστον ένα χρόνο εκτελώντας τις υπάρχουσες απαιτήσεις.

Μετά από αυτά, θα μπορούσε να εξεταστεί το ζήτημα των αναθεωρήσεων του προγράμματος διάσωσης, πρότεινε ο Μπαρόζο. Πρώτα όμως η εκτέλεση. “Μην αρχίσεις να ζητάς νέους όρους, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να γίνουν δεκτοί”, θυμάται τον Μπαρόζο να λέει άτομο που βρισκόταν στην αίθουσα. “Το πρώτο μήνυμα που πρέπει να στείλεις στη Γερμανία είναι ότι θα εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις”» γράφει η αγγλική εφημερίδα.

Νέα κωλοτούμπα Σαμαρά

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντίδραση του νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού στον εκβιασμό του Μπαρόζο, όπως τον περιγράφουν οι Financial Times:

«Το ωμό μήνυμα από έναν πολιτικό σύμμαχο φάνηκε ότι είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αξιωματούχοι παρόντες στην αίθουσα είπαν ότι ο κ. Σαμαράς άρχισε να ξαναγράφει με το χέρι τη δήλωσή του προς τον Τύπο τη στιγμή ακριβώς που ο Μπαρόζο τον επέπληξε. Αργότερα (σ.σ.: ο Σαμαράς) είπε στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους ότι θα άρχιζε αμέσως “την εφαρμογή των συμφωνημένων μέτρων”»!

Οικτρή εικόνα Έλληνα πολιτικού ηγέτη. Διεθνής ο διασυρμός μέσω του δημοσιεύματος της βρετανικής εφημερίδας όχι μόνο του Αντώνη Σαμαρά, αλλά ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας μας. Ποιος θα πάρει στα σοβαρά έναν πρωθυπουργό που τρέμει μπροστά σε έναν απερχόμενο αξιωματούχο της ΕΕ, έναν «πολιτικό νάνο» σαν τον Μπαρόζο;

Ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίζεται ως «πολιτικός βλαξ» που δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται την ώρα που τον ανατρέπουν. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος παρουσιάζεται ως «ακόρεστα βουλιμικός της εξουσίας», που συνωμοτεί την ώρα που καίγεται η χώρα, και πάει λέγοντας…

Έπειτα οι Έλληνες πολιτικοί ψάχνουν να βρουν ποιος απεργάζεται την καθολική απαξίωσή τους στα μάτια των πολιτών, χωρίς όμως να βλέπουν ποτέ τις επιπτώσεις και τις συνέπειες των πράξεών τους.

Γιώργος Δελαστίκ

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 240)