Η αφήγηση, η οποία προωθείται έντονα από το Κρεμλίνο μετά την αποστολή τεθωρακισμένων από τη Δύση στην Ουκρανία, ότι δηλαδή ο πόλεμος μπαίνει σε μία νέα φάση κατά την οποία η Δύση είναι σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, ουσιαστικά φαίνεται πως βοηθά τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τους συμμάχους του.

Αυτό υποστηρίζει εκτενής ανάλυση του CNN, σύμφωνα με την οποία, ο Ρώσος πρόεδρος με αυτό τον τρόπο θέλει να προειδοποιήσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ όσον αφορά το μέγεθος της στρατιωτικής βοήθειας που θα αποστείλουν στην Ουκρανία.

Από τους εμπειρογνώμονες που μίλησαν στο αμερικανικό μέσο, επισημαίνεται ότι, με οποιονδήποτε διεθνώς αποδεκτό νομικό ορισμό, κανένα μέλος της Βορειοατλαντικής συμμαχίας δεν πλησιάζει καν σε οποιουδήποτε είδους πολεμική σύρραξη με τη Ρωσία.

«Για να μιλήσουμε για πόλεμο, θα απαιτούνταν ένστολες δυνάμεις των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ να επιτίθενται από το έδαφος του ΝΑΤΟ σε ρωσικό έδαφος, ενάντια σε ρωσικές δυνάμεις ή ρωσικό πληθυσμό», εξηγεί ο William Alberque, τους Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.  «Όσο κι αν η Ρωσία θέλει να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, οποιαδήποτε μάχη με συμβατικά όπλα από ουκρανικό έδαφος, εναντίον των ρωσικών δυνάμεων, δεν είναι πόλεμος των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ», προσθέτει και επισημαίνει τον καταστατικό χάρτη των νωμένων Εθνών, ο οποίος ορίζει ότι τίποτα «δεν θα θίγει το εγγενές δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας, εάν εκδηλωθεί ένοπλη επίθεση κατά μέλους των Ηνωμένων Εθνών, μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας». Ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ η Ρωσία από την πλευρά της έχει ασκήσει βέτο για να εμποδίσει την καταδίκη των ενεργειών της στην Ουκρανία.

Ασφαλώς, το Κρεμλίνο προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάποιες από τις γκρίζες ζώνες οι οποίες είναι εγγενείς σε κάθε σύγχρονο πόλεμο, ώστε να ισχυριστεί ότι, ο κύριος επιτιθέμενος στη σύγκρουσή της με την Ουκρανία είναι το ΝΑΤΟ. Αυτές ακριβώς οι γκρίζες ζώνες μπορεί να περιλαμβάνουν τη χρήση δυτικών μυστικών υπηρεσιών για την πραγματοποίηση επιθέσεων σε ρωσικούς στόχους, ή ακόμα  και την έναρξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας από τις ΗΠΑ και την επίκληση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πατρούσεφ, έχει υποστηρίξει ότι, επιδίωξη της Δύσης είναι να «καταστρέψει» τη Ρωσία ενώ, από την πλευρά του, ο πρεσβευτής της Ρωσίας στις ΗΠΑ, Ανατόλι Αντόνοφ, δήλωσε ότι η Ουκρανία δέχεται πιέσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να «πραγματοποιήσει τρομοκρατικές επιθέσεις στη Ρωσία».

Οι αμφιλεγόμενοι ισχυρισμοί της ρωσικής πλευράς, ωστόσο, ωχριούν μπροστά στην τεκμηριωμένη βαρβαρότητα και τις παράνομες ενέργειες των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, από την αρχή της εισβολής, τον περασμένο Φεβρουάριο. Οι εν λόγω ισχυρισμοί, όμως, λαμβάνονται ιδιαίτερα σοβαρά υπόψη από αναλυτές εκτός Ρωσίας.

Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία και ανώτερος διευθυντής του Κέντρου Ευρασίας στο Ατλαντικό Συμβούλιο, John Herbst, εξηγεί ότι, η προώθηση της ιδέας ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας ουσιαστικά βοηθά τον Πούτιν να εξηγήσει, στο εσωτερικό του ακροατήριο, τους λόγους για τους οποίους η επίθεση στην Ρωσία δεν προχώρησε με οσο γρήγορους ρυθμού ανέμεναν.

Η πυρηνική απειλή

«Ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία έχει αποτύχει. Έτσι, είναι χρήσιμο (για τον Πούτιν) ο πόλεμος να ερμηνεύεται ως σύρραξη με το ίδιο το ΝΑΤΟ. Επίσης, αυτός ο ισχυρισμός, βοηθά και στο να δικαιολογηθούν τα επόμενα βήματα του Πούτιν. Οι συνεχιζόμενοι ισχυρισμοί από πλευράς Κρεμλίνου ότι μπορεί να χρειαστεί να διαφύγει στην χρήση πυρηνικών όπλων καταδεικνύουν αυτό ακριβώς», σημειώνει ο ίδιος ο οποίος πιστεύει ότι, η Ρωσία έχει επιτύχει πολύ περισσότερο στον επικοινωνιακό πόλεμο που έχει εξαπολύσει ενάντια στη Δύση, φέρνοντας ως παράδειγμα τη ρητορική του Ρώσου προέδρου για τα πυρηνικά, η οποία και προκαλεί ανησυχία στους αναλυτές. «Είναι πολλοι οι εμπειρογνώμονες που τάχθηκαν κατά της αποστολής όπλων στην Ουκρανία υπό τις απειλές για τη χρήση πυρηνικών. Τους τελευταίους έξι μήνες είναι πολλές οι περιπτώσεις Ρώσων μελετητών που, σε επικοινωνία με τους συναδέλφους τους στη Δύση διαμηνύουν ότι, πραγματικά, ο Ρώσος πρόεδρος θα μπορούσε να το κάνει. Δυστυχώς, Ουάσινγκτον και Βερολίνο έχουν, κατά καιρούς, αποθαρρυνθεί υπό την πυρηνική απειλή», σημειώνει, επισημαίνοντας ότι, η χρήση πυρηνικών όπλων θα ήταν καταστροφική και για την ίδια τη Ρωσία.

Σύμφωνα με το αμερικανικό μέσο, ο λόγος που οι μακροχρόνιοι αναλυτές της ρωσικής πολιτικής σκηνής πιστεύουν ότι, στην πραγματικότητα, οι απειλές για κλιμάκωση από μέρους της Ρωσίας, σε σημείο να εμπλακεί το ΝΑΤΟ είναι ελάχιστες, είναι ότι, και η Μόσχα από την πλευρά της, γνωρίζει ότι δε θα επιβίωνε από μία τέτοια αντιπαράθεση. «Ένας από τους λίγους στόχους που μοιράζονται αυτή τη στιγμή η ρωσική και η αμερικανική ηγεσία είναι η αποφυγή μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ των δύο τους», επισημαίνει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του think tank, Royal United Services Institute στο Λονδίνο, Malcolm Chalmers. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η Ρωσία γνωρίζει ότι μια συμβατική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ θα τελείωνε πολύ γρήγορα γι’ αυτήν. Ωστόσο, έχει κάποιο νόημα να αναβαθμίσει την ιδέα ότι είναι πρόθυμη να αναλάβει αυτό το ρίσκο, αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις από τη Δύση».

«Ανακαλύπτουμε ξανά πρακτικές από τον Ψυχρό Πόλεμο που είχαμε ξεχάσει»

Πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αλλά και πηγές του ΝΑΤΟ συμφωνούν με την ανάλυση που καθιστά μάλλον απίθανη την πυρηνική επίθεση από μέρους του Πούτιν, παρότι επισημαίνουν ότι, όλη αυτή η ρητορική πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να εξαλειφθεί και η τελευταία αμφιβολία σχετικά. Ποιο θα είναι, όμως το κόστος για κάτι τέτοιο; Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται, το πιθανότερο είναι ότι η Ουκρανία δε θα σταματήσει να ζητά από τους συμμάχους περισσότερα όπλα και μεγαλύτερη βοήθεια. Κάθε φορά, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να «ζυγίζει» εάν και κατά πόσο αξίζει να το διακινδυνεύσει ή εάν, στην πραγματικότητα, το Κρεμλίνο μπλοφάρει. Ο Herbst πιστεύει ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υπενθύμισε στη Δύση πώς είναι να έχει απέναντί της ένα Κρεμλίνο με επιθετικές διαθέσεις αλλά και τις τακτικές της ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

«Η Δύση υπήρξε συγκαταβατική ακριβώς επειδή, τα τελευταία 30 χρόνια είχαμε ειρήνη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στη διαδικασία κατά την οποία ανακαλύπτουμε πράγματα που γνωρίσαμε στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου. Ο μόνος λόγος που έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, είναι ότι μία από τις μεγάλες δυνάμεις αποφάσισε ότι δεν της αρέσει η υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων», υπογραμμίζει.