ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο αδίστακτος αναμορφωτής της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ

Ο «Πατέρας των Τούρκων» που έχτισε με σίδηρο και αίμα το νέο πρόσωπο της χώρας…

Ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους δεν χρειάζεται καμιά απολύτως εισαγωγή για μας τους Έλληνες.

Μπαρουτοκαπνισμένος στρατιωτικός και σκληροτράχηλος πολιτικός, δεν δίστασε ποτέ να προβεί σε θηριωδίες, αγριότητες και γενοκτονίες (του ελληνικού στοιχείου της Μικράς Ασίας, του ποντιακού ελληνισμού και της αρμενικής κοινότητας) για να πετύχει τον σκοπό του: να περισώσει ό,τι μπορούσε από την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία και να ιδρύσει τη σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία.

Πράγμα που κατάφερε τελικά, χτίζοντας πάνω στα λείψανα της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας το όραμά του για τους Νεότουρκους.

Όπως κι αν έχει η ιστορική ετυμηγορία για το πρόσωπό του, ο Κεμάλ δεν παύει να είναι μια ισχυρή προσωπικότητα που άφησε βαθιά χαραγμένο το χνάρι του στη σύγχρονη ιστορία, αλλάζοντας τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς δυνάμεων στην πολύπαθη γειτονιά μας.

Η επιρροή που άσκησε και οι τακτικισμοί του διαμόρφωσαν γεωπολιτικά τον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων, μεταμορφώνοντας άρδην το καθεστώς και τους θεσμούς της Τουρκίας: ηγήθηκε του Αγώνα για Ανεξαρτησία και υπέγραψε τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, κάνοντας την Τουρκία δημοκρατία, στην οποία υπηρέτησε ως πρώτος πρόεδρος εισάγοντας ραγδαίες πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές μεταρρυθμίσεις για τον εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της…

Πρώτα χρόνια

Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ γεννιέται τους πρώτους μήνες του 1881 στη Θεσσαλονίκη (για την ακριβή ημερομηνία γέννησης δεν υπάρχει συναίνεση), στα χρόνια της οθωμανικής κατοχής της πόλης, μέσα σε μεσοαστική οικογένεια μουσουλμανικής καταγωγής, με ρίζες από την Αλβανία. Ο πατέρας του ήταν τελωνειακός υπάλληλος της αυτοκρατορίας, που πέθανε ωστόσο όταν ο Μουσταφά ήταν 7 ετών, ενώ μόνο μία από τις αδερφές του κατάφερε να ζήσει και μετά την παιδική ηλικία.

Σε ηλικία 12 ετών, ο Μουσταφά στέλνεται στην προπαρασκευαστική στρατιωτική ακαδημία της πόλης, με τον δάσκαλο των μαθηματικών να παρατηρεί την ωριμότητα και τις ικανότητές του και να τον αποκαλεί «Κεμάλ» («ωριμότητα/τελειότητα» στα τουρκικά), όνομα που θα υιοθετούσε έκτοτε το αγόρι.

Λίγο μετά, ο Κεμάλ -πια- βρίσκεται στη Στρατιωτική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης, απ’ όπου αποφοιτεί το 1902, έχοντας ήδη αναλάβει πολιτική δράση κατά της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1904, αφού ολοκλήρωσε και τη σχολή του Γενικού Επιτελείου, απ’ όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του λοχαγού, ήταν πλέον κάθετα αντίθετος με τους απαρχαιωμένους θεσμούς της αυτοκρατορίας και είχε προσχωρήσει στην εθνικιστική κίνηση των Νεότουρκων για την αναμόρφωση της χώρας…

Στρατιωτική καριέρα

Αν και τα αισθήματά του κατά της Υψηλής Πύλης ήταν σφόδρα αρνητικά, θεωρώντας τη στάση του σουλτάνου υποτακτική απέναντι στις δυνάμεις της Αντάντ (συμμαχία Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας), και ο ίδιος χαρακτηρίστηκε νωρίς αντικαθεστωτικός, ανέβαινε παρά ταύτα πολύ γρήγορα τα σκαλιά της ιεραρχίας. Σε αυτό συνέβαλαν οι στρατιωτικές του διακρίσεις στο πεδίο της μάχης: κατά των Ρώσων στον Καύκασο, των Ιταλών στη Λιβύη (ιταλο-τουρκικός πόλεμος του 1911), των Άγγλων στη Συρία και φυσικά του πρωταγωνιστικού ρόλου του στη γενοκτονία Αρμενίων και Ποντίων.

Ο Κεμάλ δεν δίστασε να ιδρύσει νωρίς-νωρίς θύλακα αντίστασης στον Σουλτάνο (από το 1908), με πολλούς ακόμα αξιωματικούς, γεγονός που θα αποκαλυφθεί και θα τον φέρει αρκετούς μήνες σε στρατιωτικές φυλακές.

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον βρει στον βαθμό του ταγματάρχη να υπερασπίζεται την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά των Μεγάλων Δυνάμεων στα Δαρδανέλια (1915). Και όταν κατάφερε, ως διοικητής Στρατιάς πια, να αποκρούσει τον αγγλο-γαλλικό συνασπισμό, ήταν πια γνωστός στην Τουρκία ως «υπερασπιστής του Ισλάμ» και «σωτήρας της Κωνσταντινούπολης».

Και βέβαια το 1917 απωθεί και τον ανέτοιμο Κόκκινο Στρατό στο πεδίο του Καυκάσου, ανακόπτοντας την προέλαση των Σοβιετικών, γεγονός που θα κάνει το οθωμανικό επιτελείο να τον προάγει σε υποστράτηγο (πασά). Ο απελευθερωτικός του αγώνας εναντίον των δυνάμεων της Αντάντ αποτέλεσε μάλιστα πηγή έμπνευσης για πολλά νεαρά έθνη Ασίας και Αφρικής να αγωνιστούν για την ανεξαρτησία τους.

Παρά την άνοδό του στα στρατιωτικά αξιώματα, ο Κεμάλ θεώρησε ταπεινωτική για την Τουρκία τη Συνθήκη του Μούδρου (Οκτώβριος του 1918) μεταξύ Αντάντ και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τότε είναι που θα βάλει μπροστά το μεγαλόπνοο σχέδιό του για την ανεξαρτησία της Τουρκίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η ρήξη με την Υψηλή Πύλη είναι πια φανερή…

Απελευθερωτικός Αγώνας

Παρά το γεγονός ότι οι εχθροπραξίες είχαν τελειώσει, οι ταπεινωτικοί όροι που επέβαλε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία η Συνθήκη του Μούδρου δεν πέρασαν στα «ψιλά» από τον Κεμάλ: το 1919 οργανώνει αντίσταση κατά των δυνάμεων της Αντάντ και όταν υπογράφεται τελικά η Συνθήκη των Σεβρών, που έδωσε οριστικό τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο διαιρώντας τα οθωμανικά εδάφη, ο Κεμάλ αξιώνει πλήρη ανεξαρτησία για την Τουρκία.

Την επόμενη χρονιά (1920), συγκάλεσε στην Άγκυρα τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και ανακηρύχτηκε πρόεδρος και επιτελάρχης του Στρατού, απορρίπτοντας μάλιστα τη συνθήκη των Σεβρών που είχε ήδη υπογράψει ο σουλτάνος. Ο ανταρτοπόλεμός του κατά των Μεγάλων Δυνάμεων είχε πλέον μετατραπεί σε ένοπλο κίνημα που στρεφόταν και κατά του σουλτάνου, μέσα σε πραγματικές συνθήκες εμφυλίου πολέμου, με τον ίδιο να καταδικάζεται σε θάνατο από την Πύλη.

Ως πρόεδρος της επαναστατικής επιτροπής, της νέας τουρκικής ηγεσίας, απαίτησε την απόρριψη των συμμαχικών όρων ειρήνης, ασκώντας πιέσεις στον σουλτάνο. Παράλληλα, ξεκίνησε και η δεύτερη φάση των διώξεων του ελληνικού στοιχείου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που πήρε τη μορφή εθνοκάθαρσης, καθώς αποζητούσε την εξωτερική προβολή της Τουρκίας ως ένα συμπαγές και ενιαίο έθνος.

Μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης τον Οκτώβριο του 1923, ο Κεμάλ θα είχε αντιστρέψει την κατάσταση υπέρ του: προσεταιρίστηκε τις Μεγάλες Δυνάμεις (οι Γάλλοι ακύρωσαν μέχρι και τη Συνθήκη των Σεβρών!), υπέγραψε νέες παρασκηνιακές συμφωνίες που άλλαζαν τους συσχετισμούς δυνάμεων στη Μικρά Ασία και κατάφερε με τον ανασυνταγμένο τακτικό στρατό του να ανακόψει το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, πετυχαίνοντας την οριστική επικράτηση τον Αύγουστο του 1922 στο Αφιόν Καραχισάρ.

Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, που έδωσε στον Κεμάλ απεριόριστη δύναμη και εξουσία στην εσωτερική πολιτική σκηνή, κατέληξε με τα γνωστά σε όλους και τραγικά γεγονότα της κατάληψης της Σμύρνης και του τέλους της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας στα μικρασιατικά παράλια, σφάζοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό της πόλης.

Οι στρατιωτικές θηριωδίες και οι διπλωματικοί τακτικισμοί του είχαν αποφέρει καρπούς: τον Νοέμβριο του 1922 ο σουλτάνος εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη παραδίδοντας στην επαναστατική κυβέρνηση τα ηνία της χώρας…

Πολιτική δράση

Τον Οκτώβριο του 1923 ο Κεμάλ ορκίστηκε επίσημα πρώτος πρόεδρος της ενωμένης πια Τουρκίας και ξεκίνησε το μεταρρυθμιστικό του έργο για την ανασύσταση της κοινωνίας στα δυτικά πρότυπα.

Η δημόσια και κοινωνική ζωή που οραματίστηκε ο Κεμάλ αποζητούσε να εκριζώσει τη θρησκεία (τον ισλαμισμό, εν προκειμένω) από το κοσμικό κράτος, πράγμα που βάλθηκε να κάνει πράξη με την απολυταρχική του διακυβέρνηση.

Το 1924 ξεκινά το εκτεταμένο μεταρρυθμιστικό του πλάνο: κλείνει όλα τα ιδρύματα που βασίζονταν στο ισλαμικό Δίκαιο, καταργεί το παραδοσιακό -θρησκευτικού τύπου- σύστημα εκπαίδευσης και ιδρύει χιλιάδες λαϊκά σχολεία δημόσιου τύπου. Στον νέο κοσμικό χαρακτήρα του κράτους που ονειρεύεται, τα θρησκευτικά σύμβολα της μαντίλας, του φερετζέ και του φεσιού δεν χωρούν και απαγορεύονται. Τα «ευρωπαϊκά» ρούχα είναι ο νέος τρόπος ντυσίματος.

Ταυτοχρόνως, εκσυγχρονίζει το νομικό σύστημα (αστικός και ποινικός κώδικας στα πλαίσια του προωθημένου ελβετικού) θεσπίζοντας παράλληλα την πλήρη ισότητα των δύο φύλων (δίνοντας δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και λίγο αργότερα το δικαίωμα να εκλέγονται), καταργώντας την πολυγαμία και υιοθετώντας τον πολιτικό γάμο. Την ίδια στιγμή, στην εξωτερική πολιτική αποκαθιστά προοδευτικά τις ταραγμένες σχέσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις εισάγοντας το σύστημα της ουδετερότητας, ενώ καθιερώνει και το Γρηγοριανό Ημερολόγιο (αντί του απαρχαιωμένου Οθωμανικού).

Το 1928 αντικατέστησε και την αραβική γραφή με το λατινικό αλφάβητο, φροντίζοντας την ίδια στιγμή να διαδοθεί στον λαό η -δυτική- κλασική μουσική και το θέατρο, με την πολιτισμική του ανασύσταση να είναι καταλυτική. Και βέβαια ακρογωνιαίος λίθος του προγράμματός του ήταν η απόκτηση εθνικής συνείδησης και όχι θρησκευτικής, στα πρότυπα των προηγμένων ευρωπαϊκών εθνών: με ένα γενναίο ακαδημαϊκό πρόγραμμα ερευνών στην τουρκική γλώσσα και ιστορία, ενισχύει ως συνεκτικό δεσμό των Νεότουρκων την εθνική συνείδηση (και όχι τη θρησκευτική). Ο διαχωρισμός θρησκείας-κράτους λαμβάνει πράγματι χώρα, αν και με αυταρχικό τρόπο απαγορεύσεων.

Τέλος, το 1933 επιβάλει με νόμο την υποχρεωτική χρήση οικογενειακού ονόματος στους πολίτες της χώρας. Το δικό του του το δίνει η Τουρκική Εθνοσυνέλευση: «Ατατούρκ», πατέρας όλων των Τούρκων δηλαδή.

Ο Ατατούρκ προώθησε στην τελευταία αυτή περίοδο της ζωής του ενεργά το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, κρατώντας ωστόσο σταθερά τα ηνία του κράτους μέχρι τον θάνατό του (κερδίζοντας τις εκλογές του 1927, 1931 και 1935). Οι μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε στη νομοθεσία και την πολιτική συνεχίζουν να διαποτίζουν το πνεύμα της Τουρκίας και να επηρεάζουν μέχρι και σήμερα την κατάσταση στο εσωτερικό της, μένοντας στην ιστορία ως «κεμαλισμός»: ο εκδημοκρατισμός των θεσμών, η απελευθέρωση του κράτους από τη θεοκρατία και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας λειτουργίας είναι οι μεγάλες παρακαταθήκες του στη γείτονα…

Στην προσωπική του ζωή, είχε παντρευτεί μία φορά, το 1923, αλλά χώρισε δύο χρόνια αργότερα. Αυτό βέβαια δεν του στέρησε τη δυνατότητα να υιοθετήσει αρκετά παιδιά. Ο αναμορφωτής του τουρκικού κράτους πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 1938 στην Κωνσταντινούπολη από κίρρωση του ήπατος, απότοκο της χρόνιας εξάρτησής του από το αλκοόλ…

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΙΣΤΟΡΙΑ

Σαν σήμερα: 17 Οκτωβρίου 1931 – Ο Αλ Καπόνε καταδικάζεται για φοροδιαφυγή

Την αυγή της δεκαετίας του 1930, στους δρόμους του Σικάγο, αλλά και στους διαδρόμους σχεδόν κάθε υπηρεσίας επιβολής του νόμου, ένα όνομα ήταν γνωστό σε όλους και προκαλούσε τον φόβο των μεν και την οργή των δε: Αλ Καπόνε. Ο ιταλικής καταγωγής «επιχειρηματίας» είχε υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο και οι δραστηριότητές του εκτείνονταν από την παρασκευή και το λαθρεμπόριο οινοπνευματωδών (τότε ίσχυαν ακόμη οι νόμοι της Ποταπαγόρευσης), τα παράνομα στοιχήματα και την παροχή «προστασίας» μέχρι τον παράνομο τζόγο, τη μαστροπεία και τη διάπραξη φόνων μελών αντίπαλων συμμοριών.

Ο Καπόνε ήταν διάσημος για τις δραστηριότητές του, σε σημείο που όταν παρευρισκόταν σε αγώνες μπέιζμπολ το πλήθος τον επευφημούσε, ενώ είχε αποκτήσει τη φήμη του Ρομπέν των Δασών της εποχής, καθώς έκανε συχνά μεγάλες δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μάλιστα, την εποχή του Μεγάλου Κραχ ο Καπόνε ήταν ο πρώτος που δημιούργησε συσσίτιο (soup kitchen) για τους ανέργους. Επίσης, φαίνεται ότι ο μεγάλος γκάνγκστερ έχαιρε και της ανεκτικότητας των Αρχών. Είναι γνωστό ότι διατηρούσε σχέσεις με τον δήμαρχο της πόλης Γουίλιαμ Χέιλ Τόμσον, ενώ είχε εξαγοράσει πολλούς αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος του Σικάγο.

Ωστόσο, η τύχη του σύντομα άλλαξε, για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία, ο δήμαρχος Τόμσον επιχειρώντας να επανεκλεγεί το 1927 έβλεπε ότι η καμπάνια του -σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούμενη από τον Καπόνε– δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Αντικατέστησε τον αρχηγό της αστυνομίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την έρευνα στων παράνομων δραστηριοτήτων του Καπόνε. Όμως, πιο σημαντικό ρόλο στην αρχή της πτώσης του γκάνγκστερ έπαιξε η λεγόμενη Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου το 1929.

Εκείνη την ημέρα, ο Καπόνε διέταξε τον φόνο επτά μελών μιας αντίπαλης συμμορίας που είχε αρχηγό τον Ιρλανδό Τζορτζ «Μπαγκς» Μοράν, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου. Τέσσερις άνδρες του Καπόνε, οι δύο φορώντας στολή αστυνομικού, κατευθύνθηκαν προς το συνεργείο αυτοκινήτων όπου βρισκόντουσαν τα μέλη της συμμορίας. Οι δύο «αστυνομικοί» διέταξαν τους επτά άνδρες να γυρίσουν προς τον τοίχο και οι άλλοι δύο συνεργάτες του Καπόνε τους εκτέλεσαν χρησιμοποιώντας δύο οπλοπολυβόλα. Ο Μπαγκς Μοράν, που εκείνη την ημέρα είδε τους «αστυνομικούς» να πλησιάζουν το γκαράζ και τελικά άλλαξε κατεύθυνση, όταν ρωτήθηκε ποιος μπορεί να είχε διατάξει αυτή την ενέργεια είπε: «Μόνο ο Αλ Καπόνε σκοτώνει έτσι». Παρά το γεγονός ότι εκείνες τις ημέρες ο Καπόνε βρισκόταν στο σπίτι του στη Φλόριντα, θεωρήθηκε ως ο υπεύθυνος του φονικού και η αμερικανική αστυνομία τον ανακήρυξε «Δημόσιο Εχθρό Νούμερο 1».

Έτσι, οι διάφορες υπηρεσίες επιβολής της τάξης ήταν αποφασισμένες να συλλάβουν με κάποιον τρόπο τον πανίσχυρο γκάνγκστερ. Ο περίφημος Έλιοτ Νες, πράκτορας του FBI και αρχηγός της λεγόμενης ομάδας των «Αδιάφθορων» (The Untouchables), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία για πάνω από 5.000 παραβιάσεις των νόμων της Ποταπαγόρευσης από τον Καπόνε.

Στο μεταξύ, μια δικαστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου έμελλε να αλλάξει τα πάντα: στην υπόθεση United States v. Sullivan, το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι τα κέρδη από παράνομες δραστηριότητες ήταν επίσης φορολογήσιμα από το αμερικανικό κράτος. Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών και οι εφοριακές αρχές στράφηκαν προς τον Αλ Καπόνε, που ζούσε σε υπερπολυτελή διαμερίσματα, φορούσε πολύ ακριβά ρούχα και δειπνούσε στα καλύτερα εστιατόρια. Παρά τις πολυτελείς συνήθειές του, ο Καπόνε δεν είχε καταθέσει ποτέ φορολογική δήλωση, καθώς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τα εισοδήματά του από οποιαδήποτε νόμιμη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται στα φορολογικά αρχεία ως μη έχων κάποιο εισόδημα.

Έτσι, ο ορκωτός λογιστής Φρανκ Γουίλσον και η ομάδα του πέρασαν όλο το καλοκαίρι του 1930 προσπαθώντας να βρουν στοιχεία που θα συνέδεαν τον Καπόνε με παράνομα κέρδη. Μελετώντας πάνω από δύο εκατομμύρια έγγραφα που είχαν συγκεντρωθεί από κατά καιρούς συλλήψεις του Καπόνε και των συνεργατών του, ο Γουίλσον κατάφερε να εντοπίσει τρία λογιστικά βιβλία που ανέφεραν ότι ο Καπόνε είχε πληρωθεί 17.500 δολάρια από μια επιχείρηση τζόγου. Προκειμένου να επιβεβαιώσει την πληροφορία, εντόπισε τον άνθρωπο που είχε σημειώσει τα βιβλία, συγκρίνοντας τον γραφικό του χαρακτήρα με καταθετήριες αποδείξεις από την τράπεζα, ενώ αργότερα εντόπισε έναν συνεργάτη του γκάνγκστερ που κατέθεσε στην τράπεζα χρήματα και αγόρασε ως αντάλλαγμα τραπεζικές επιταγές 300.000 δολαρίων, τα μετρητά από τις οποίες πήγαν κατευθείαν στον Καπόνε. Με αυτόν τον τρόπο ο Γουίλσον απέδειξε ότι τα κέρδη από την επιχείρηση τζόγου είχαν εισπραχθεί από τον Καπόνε, επομένως ο τελευταίος είχε λάβει εισόδημα για το οποίο ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει φόρους – κάτι που φυσικά δεν είχε κάνει.

Μετά από τη συγκέντρωση πολλών στοιχείων και τη διεξαγωγή μιας περίπλοκης δίκης στην οποία επιχείρησε, μεταξύ άλλων, να εξαγοράσει όλους τους ενόρκους και να έρθει σε συμφωνία με την Εισαγγελία, στις 17 Οκτωβρίου 1931 ο Αλ Καπόνε κρίθηκε ένοχος για 23 κατηγορίες φοροδιαφυγής και καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια κάθειρξη, ενώ αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 250.000 δολαρίων, καθώς και να καταβάλει 30.000 δολάρια ως δικαστικά έξοδα.

Τότε, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Αλ Καπόνε, αυτό της φυλάκισής του. Αυτή η περίοδος της ζωής του ήταν επίσης ταραχώδης, καθώς αφού εξαγόρασε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και ζούσε στη φυλακή με όλες τις ανέσεις, μεταφέρθηκε σε μια νεόδμητη φυλακή, το Αλκατράζ. Με την είσοδό του στη φυλακή διαγνώστηκε με σύφιλη και πολύ σύντομα άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας. Το 1939 αποφυλακίστηκε λόγω της κατάστασης της υγείας του και αποσύρθηκε στο σπίτι του στη Φλόριντα. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1947 σε ηλικία 48 ετών, ενώ ο θεράπων γιατρός του είχε αναφέρει ότι πριν πεθάνει η ζημιά που είχε προκληθεί στον εγκέφαλο του Καπόνε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είχε τη νοητική ικανότητα ενός 12χρονου παιδιού.

ΕΒΡΟΣ

Ο εορτασμός της Επετείου Απελευθέρωσης της Θράκης

Το πρόγραμμα εορτασμού της 14η Μαϊου θα γίνει την Παρασκευή 12 Μαϊου και την Κυριακή 14 Μαϊου και αφορά τους δήμους Διδυμότειχου, Ορεστιάδας, Σουφλίου και Σαμοθράκης.

Την ημέρα εκείνη ορίστηκαν:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, από την 8η πρωινή ώρα της 13ης μέχρι και τη δύση του ηλίου της 14ης Μαΐου.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου.

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΙΟΥ:

Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης στα σχολεία όλων των βαθμίδων κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ:

Δοξολογία στην έδρα κάθε Δήμου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του Δήμου. Εκφώνηση πανηγυρικού της ημέρας, μετά τη δοξολογία στο ναό, από Δημοτικό Σύμβουλο που ορίζεται από τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

Εορτασμός της 14ης Μαΐου – Επέτειος Απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης

Ο εορτασμός της Επετείου απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης , θα διεξαχθεί το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαϊου 2023.

Για τον εορτασμό της Επετείου και τις ημέρες εκείνες έχουν οριστεί τα εξής:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, καθώς και των πλοίων που θα βρίσκονται στο λιμάνι της πόλης από της 8ης πρωινής ώρας της 13ης μέχρι και της δύσης του ηλίου της 14ης Μαΐου 2023.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου 2023.
Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης, στα σχολεία όλων των βαθμίδων, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 19:00: Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου με τη συμμετοχή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄ και των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 20:15: Λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Ελευθερώτριας, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου, των Αρχών και του λαού της πόλης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 7:00: Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄, με τη συμμετοχή των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 8:00: Έπαρση σημαίας, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη, επιφάνειας 600 τ.μ., από τον Σύλλογο Αλεξανδρουπολιτών σε συνεργασία με τον Δήμο Αλεξανδρούπολης, στην ανάπλαση της πλατείας δίπλα στην Αργώ. Ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης από τη Φιλαρμονική του Δήμου.
Ώρα 10:30: Επίσημη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου. Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ιωάννης Ζαμπούκης.
Ώρα 11:45: Έπαρση της σημαίας από τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης στο χώρο δίπλα στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη, σε ανάμνηση του γεγονότος της έπαρσης της σημαίας στο χώρο μπροστά στο Ταχυδρομείο την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, στις 14 Μαΐου 1920, με τη φροντίδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.

Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη. Στεφάνι εκ μέρους της Εθνικής Αντίστασης θα καταθέσουν οι εκπρόσωποι όλων των παραρτημάτων των αναγνωρισμένων Αντιστασιακών Οργανώσεων.

Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και οι φορείς που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι παρακαλούνται να το δηλώσουν στο Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Αλεξανδρούπολης, στον τελετάρχη Ευάγγελο Σιδερά, στο τηλέφωνο 2551350227 και στο e-mail vags@alexpolis.gr μέχρι και την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 12:15: Κοινή παρέλαση των αναπήρων πολέμου, μαθητών, σπουδαστών, προσκόπων, οδηγών, της σχολής Νοσοκόμων, του παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού, Πολιτιστικών Συλλόγων, Αθλητικών Σωματείων, με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, και τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής, παρουσία των Αρχών.

Χώρος παρέλασης ορίζεται η οδός Βασ. Αλεξάνδρου, από την οδό Κύπρου (από το άγαλμα της Δόμνας Βισβίζη) έως την οδό Έλλης και χώρος συγκέντρωσης των τμημάτων ορίζεται η συνέχεια της οδού Κύπρου προς την είσοδο του Λιμένα και ο χώρος προς το λιμάνι.

Προκειμένου να καταρτιστεί εγκαίρως η σειρά με την οποία θα παρελάσουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και τα Αθλητικά Σωματεία, παρακαλούνται όσοι θα συμμετέχουν στην παρέλαση να δηλώσουν την παρουσία τους στον τελετάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου Ελευθέριο Γλάνια στο e-mail glanias@pamth.gov.gr μέχρι την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 19:00: Συναυλία «Ζείδωρος Βίος – Ορατόριον», στο Δημοτικό Θέατρο, σε συνδιοργάνωση του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης.
Ώρα 19:50: Υποστολή σημαίας.
Ώρα 20:30: Αναπαράσταση της έλευσης της εικόνας της Παναγίας Τρυφώτισσας, στο Λιμάνι.

Τελετάρχες ορίζονται ο Ελευθέριος Γλάνιας , υπάλληλος της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου,και οι Ευάγγελος Σιδεράς και Χρήστος Κυριαζίδης, υπαλλήλοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης.