Το μεσημέρι της Δευτέρας στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών προσκλήθηκαν να βρίσκονται οι 4 βουλευτές του Ν. Καβάλας, ο Περιφερειάρχης Χριστόδουλος Τοψίδης και ο Δήμαρχος Καβάλας Θόδωρος Μουριάδης.

Θα συζητήσουν με τον Υπουργό κ. Χρήστο Σταϊκούρα τις λεπτομέρειες του έργου της σιδηροδρομικής σύνδεσης του νέου λιμανιού «Φίλιππος Β’» με τους Τοξότες καθώς φαίνεται πως δημιουργούνται κάποια ζητήματα.

Πιο συγκεκριμένα φαίνεται πως η χάραξη που έχει προβλεφθεί θα περνά πάρα πολύ κοντά από το εργοστάσιο Λιπασμάτων και πιο συγκεκριμένα από εγκαταστάσεις που πρέπει να ισχύουν αυστηροί κανόνες ασφαλείας.

Παράλληλα η συγκεκριμένη χάραξη φαίνεται πως θα περνά ακόμα και μέσα από το ΒΙΟ.ΠΑ Καβάλας κάτι που θα επιφέρει ζημίες στην βιομηχανική ζώνη καθώς υπάρχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον για περαιτέρω επενδύσεις εκεί.

Κινητοποίηση στην Αλεξανδρούπολη, όπου διεξάγεται η Σύνοδος των Πρυτάνεων, παρουσία του υπουργού Παιδείας Πιερρακάκη, πραγματοποιούν αυτή την ώρα οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας» (ΠΚΣ) στους Φοιτητικούς Συλλόγους των Τμημάτων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Η αναμενόμενη επίθεση-αντίποινα του Ισραήλ στο Ιράν, ξεκίνησε αιφνιαδιστικά όχι μετά το εβραϊκό Πάσχα, όπως θα ανέμεναν πολύ, αλλά σε μια ημέρα με υψηλό συμβολισμό κατά τη γνώμη του Διεθνολόγου-Οθωμανολόγου, Δημήτρη Σταθακόπουλου, ο οποίος μιλώντας στο Newsbomb.gr ερμηνεύει τα γεγονότα:

«Καταρχάς, πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι εθνικοί συμβολισμοί, που ανάγονται στην μακραίωνη ιστορία των λαών της Μέσης Ανατολής, έχουν τεράστια σημασία και, όπως αποδεικνύεται στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορούν να καθορίσουν την πολιτική των κρατών, ακόμα και για πράγματα τόσο σοβαρά, όσο ο πόλεμος. Αυτό δεν είναι πολύ εύκολα αντιληπτό τη Δύση, που σκέφτεται, περισσότερο ρεαλιστικά και με οικονομικά κριτήρια», σημειώνει στην αρχή της συζήτησής μας.

Όπως ο ίδιος είχε αναφέρει ήδη δημόσια από χθες το μεσημέρι, η ισραηλινή επίθεση ήταν για αυτόν αναμενόμενη ειδικά αυτό το διάστημα, και μάλιστα η σημερινή ημέρα έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για τον «εχθρό»: Είναι η Ιερή Παρασκευή για τους Ιρανούς που συμπίπτει με τα 85α γενέθλια του Χαμενέϊ.

Για τους αντιμαχόμενους, έχει ιδιαίτερη σημασία το χτύπημα στον εχθρό να επέρχεται είτε τη στιγμή που δεν το περιμένουν, είτε ακριβώς την «ιερή» τους ημέρα. Το ιερό Σάββατο των Εβραίων χτύπησαν οι Ιρανοί, την ιερή Παρασκευή τους χτύπησαν οι Ισραηλινοί.

«Το Πέσαχ/ Πάσχα θυμίζει στους Εβραίουςτον αγώνα απελευθέρωσης από τους Αιγυπτίους και επομένως αποτελεί ένα άριστο εμψυχωτικό εναρκτήριο λάκτισμα να τελειώνουν με τα θέματά τους», υπογραμμίζει. «Οφείλουμε να διαβάζουμε τον κάθε λαό σύμφωνα με τον δικό του αξιακό κώδικα και όχι με αυτό που στρεβλά νομίζουμε, ή ορίζουν τα θεωρητικά φασόν εγχειρίδια δυτικής σκέψης», προσθέτει.

Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος θεωρεί ότι παρά τις «προειδοποιήσεις» της Δύσης και τις εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση, η «στόχευση» του Ιράν με τελικό σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος των μουλάδων, γίνεται με τη σιωπηρή συγκατάθεσή της. Και εξηγεί:

«Παρότι το Ιράν το αρνείται, το Ισραήλ δεν ακούει κανέναν, παρά μόνον τον εαυτό του και δρά όταν και όπως νομίζει. Παρά τα όσα ακούτε για εγκράτεια, από ΗΠΑ και αραβικό κόσμο, ουσιαστικά ο,τι και να λένε λεκτικά, πρακτικά “κλείνουν το μάτι” στο Ισραήλ δηλαδή το αφήνουν να «βγάλει το φίδι» από την τρύπα και γι αυτούς, ως πληρεξούσιός τους ».

Όσο για τη συνέχεια, ο ίδιος εκτιμά:

Το Εβραϊκό Πέσαχ/Πάσχα (πέρασμα) ξεκινάει φέτος , τη Δευτέρα 22 Απριλίου (μετά τη δύση του ηλίου) και τελειώνει τη Μεγάλη Τρίτη στις 30 Απριλίου το βράδυ. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοσή τους : אחת המצוות החשובות ביותר של פסח, ציווי המהווה את שיאו של טקס הפסח, היא סיפור האגדה, או סיפור יציאת מצרים: הנרטיב מתחיל בסיכום היסטורי קצר, ממשיך בתיאור הסבל שסבלו בני ישראל, עוקב אחר מניין המכות שפקדו את המצרים ומסתיים במזמור לקב”ה, על ניסיו, שהעניקו לעמו את חירותם. Μια από τις σημαντικότερες μιτσβότ/εντολή του Πέσαχ – η οποία είναι η κορύφωση της ιεροτελεστίας του – είναι η αφήγηση της Αγκαντά, δηλαδή της Ιστορίας της Εξόδου από την Αίγυπτο.

Η αφήγηση αρχίζει με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, συνεχίζει με την περιγραφή των δεινών που υπέφεραν οι Ισραηλίτες, ακολουθεί η απαρίθμηση των πληγών που έπληξαν τους Αιγυπτίους και ολοκληρώνεται μ’ έναν ύμνο στον Μεγαλοδύναμο, για τα θαύματα Του, που έδωσε στον λαό Του την ελευθερία του.

Όπερ μεθερμηνευόμενον, μέσα στο εβραϊκό Πέσαχ , αναμένω τη “νέα απελευθέρωση/ Πέρασμα” του Ισραήλ, δηλ. Ράφα (μετά τη Χαμάς – Γάζα) , Λίβανο ( Χεζμπολάχ) , Ιράν σε ανύποπτο μη αναμενόμενο χρόνο/ στιγμή και σε μη προφανείς στόχους».

«Στόχος του Ισραήλ είναι να αρχίσει την εκ των έσω αποδόμηση του καθεστώτος των Μουλλάδων και των “Φρουρών της Επανάστασης” για να επανέλθει το Ιράν στην κατάσταση ante 1979, με σύνδεση πάλι με τη Δύση και μεταφορά των αποθεμάτων ενέργειας, χερσαία, μέσω Ισραήλ προς την Ευρώπη», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο Newsbomb.gr.

Από τον «Ευρωπαϊκό Πόλεμο» στα 10 κριτήρια του Παγκόσμιου Πολέμου

Κατά τον διεθνολόγο-νομικό, δε, τα γεγονότα αυτά εντάσσονται στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο οποίος ήδη έχει ξεκινήσει, όπως εξήγησε στο Newsbomb.gr:

Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος αρχικά ονομαζόταν «Ευρωπαϊκός Πόλεμος», εξηγεί ο Δημήτρης Σταθακόπουλος. Οι αμερικανικές εφημερίδες υιοθέτησαν τον όρο «Παγκόσμιος Πόλεμος» όταν η Αμερική εισήλθε σ’ αυτόν το 1917. Οι Βρετανοί προτιμούσαν τον όρο «Μεγάλος Πόλεμος» μέχρι τη δεκαετία του 1940, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, που τον ονόμασε «Παγκόσμιο Πόλεμο» στον Η τόμο των απομνημονευμάτων του ( 1927) για την Παγκόσμια Κρίση.

Ο «Β Παγκόσμιος Πόλεμος», πιθανολογήθηκε πως θα γίνει ήδη απο τον Φεβρουάριο του 1919, με ένα άρθρο του Manchester Guardian. Ο Φράνκλινος Ντ. Ρούσβελτ, χαρακτήρισε δημόσια τον πόλεμο ως «Δεύτερο Παγκόσμιο» στις 7 Δεκεμβρίου 1941 , όταν χτυπήθηκε το Περλ Χάρμπορ από τους Ιάπωνες. Αντίθετα , στη Βρετανία, ο πόλεμος αυτός χαρακτηριζόταν απλώς ως «ο πόλεμος» μέχρι το 1949. Έως το 1950 ο δεύτερος Π.Π. ονομαζόταν «Πόλεμος για τον Πολιτισμό» ή/και «Πόλεμος ενάντια στην υποδούλωση», ή «ο πόλεμος επιβίωσης».

Τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί ένας πόλεμος ως παγκόσμιος είναι τα παρακάτω και κρίνονται εκ των υστέρων απο τους ιστορικούς:

1. Οικονομία

2. Ενέργεια

3. Αναθεωρητισμός. Ειδικά στα καθ’ ημάς , ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας για τη Συνθήκη της Λωζάνης κ.ά

4. Ολοκληρωτικές τάσεις με ενεργό φασισμό και ναζισμό σε πολλές χώρες. Δεσποτισμός

5. Παγκόσμια Λαϊκή δυσαρέσκεια

6. Αδυναμία εκλεγμένων Δημοκρατικών ηγετών να βρουν βιώσιμες λύσεις. Αύξηση Λαϊκισμού

7. Αδυναμία διεθνών οργανισμών , ΟΗΕ, Ε.Ε , ΝΑΤΟ κ.ά να βρουν διέξοδο.

8. Περιβαλλοντολογικά και διατροφικά προβλήματα.

9. Προσφυγικό – μεταναστευτικό , Human Trafficking.

10. Ορατή σύγκρουση πολιτισμών, με δημογραφική παρακμή του παλαιού Δυτικού κόσμου , έλλειψη εργατικών χεριών, δημογραφική αύξηση των υπολοίπων και υπερσυγκέντρωση πυρηνικών και λοιπών καταστροφικών όπλων στα χέρια μη Δυτικών, διατεθειμένων (προς το παρόν στα λόγια) να τα χρησιμοποιήσουν.

Εφόσον και τα 10 παραπάνω κριτήρια υπήρξαν στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους και υπάρχουν και σήμερα, πιθανολογώ πως οι ιστορικοί του μέλλοντος, σφόδρα πιθανά θα ονομάσουν τις σημερινές τρέχουσες συγκρούσεις ως Παγκόσμιες και «Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

«Να σας θυμίσω», συνέχει ο Διεθνολόγος-Νομικός, αυτό που δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ, Άλεξ Γκάντλερ: «Κάποιες φορές η κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη και ο κατευνασμός δεν είναι καλό πράγμα. Μπορούμε να δούμε τις ιστορικές αναφορές ” …. όπως για παράδειγμα του Τσάμπερλεϊν , τον λάθος κατευνασμό του προς τον Χίτλερ και την λάθος εκτίμησή του για τον Πόλεμο που ερχόταν».

«Προσωπικά και υποκειμενικά μιλώντας, είμαι αισιόδοξος, ελπίζοντας πως τελικά θα κάνω λάθος. Εν τούτοις στη ζωή μου είμαι 100% ρεαλιστής και ουδέποτε εθελοτυφλώ», καταλήγει ο καθηγητής..

newsbomb.gr