ΑΠΟΨΕΙΣ
Καβάλα το διαμάντι της Ανατολικής Ελλάδος !
Του Αλέξη Μπαλτατζή
Νεάπολης, όπως ονομαζόταν στην αρχαϊκή περίοδο μιας ένδοξης ιστορίας, καθώς ανεγέρθη σε σύντομο χρονικό διάστημα για να αποτελέσει κατά κύριο λόγο το εμπορικό σταυροδρόμι που ένωνε πολιτισμικά τρείς αυτοκρατορίες (την Ρωμαϊκή , την Οθωμανική και την Αιγυπτιακή). Στεκάμενη ως μοναδικό πλωτό προσπελάσιμο σύνορο για περιόδους αιώνων κατά τους οποίους γειτονικοί λαοί, ανεπτυγμένοι στον τομέα του εμπορίου, με κουλτούρα, αντιμετώπιζαν σθεναρή στρατιωτική αντίσταση σε περιφερειακά λιμάνια.
Η μεταγενέστερη Χριστούπολη που τιμήθηκε από τον ερχομό του απόστολου και μαθητή του Χριστού, Παύλο, που πέρασε και καθαγίασε τον τόπο μεταδίδοντας το μήνυμα της χριστιανοσύνης της αδελφότητος και της αγάπης με απώτερο σκοπό την ενοποίηση των λαών υπό το θερμό βλέμμα του Κυρίου που η Καβάλα ασπάστηκε έως σήμερα, απεικονίζοντας στην κορυφή του λόφου της το σταυρό να θωρεί και να δίνει ελπίδα στον κάθε πολίτη που τη χρειάζεται.
Σήμερα ονομαζόμενη πλέον ως Καβάλα ή όπως αποκαλείτε από τον πλείστο αριθμό φοιτητών «το μικρό Μόντε Κάρλο» Αποτελεί ορόσημο πολιτισμικού συναθροίσματος πολλών περιόδων με κάθε γραφικό στενό της να θυμίζει μια ιστορία που έχει απαθανατιστεί στα θεμέλια της πόλης και σε μαγεύει καθώς την αφήνεις να σου τη διηγηθεί με κάθε βήμα. Από τις λιγοστές πόλεις της Ελλάδος που επιτρέπει στον περιπατητή να θαυμάσει όλο της το μεγαλείο παρευρισκόμενος σε οποιοδήποτε σημείο εντός αυτής είτε χαμηλά στους πρόποδες του λιμένα της και τις παραλίες, είτε στους λόφους, στην περιμετρική της και το αισθητικό δάσος της, ένα εκ των τεσσάρων της χώρας, όπου θαρρεί κανείς αδύνατον να μην κυριευθεί με αγάλη και δέος σαν αισθάνεται να τον αγκαλιάζει.
Από προσωπικής απόψεως μιας και η Καβάλα αποτέλεσε την αφετηρία της ζωής μου, είμαι σε θέση να πω ότι δεν συνάντησα άλλη Μακεδονική πόλη «μήτε τη μεγαλόχαρη Θεσσαλονίκη την οποία είχα τη χαρά να βιώσω καλά» η οποία μπορεί εν αρμονία να συνδυάσει τον ρομαντισμό της περιοχής της με τα διαχρονικά στολίδια της παλαιάς πόλης, που στέκουν έως σήμερα ενσωματωμένα στη νεωτεριστική ψυχή της. Μιλάω φυσικά για τις γιγάντιες αποθήκες καπνού κτισμένες σε διάφορες περιοχές του κέντρου οι οποίες ανεκμετάλλευτες πλέον προσφέρουν μια ευλαβική για το μάτι αρχιτεκτονική «γοτθικού – μπαρόκ» ρυθμού. Κανένας δεν θα μπορούσε να παραλείψει τις καμάρες φυσικά, που αποτέλεσαν την ακμή αρχιτεκτονικής της εποχής τους και στέκουν έως σήμερα σαν μεγαθήριο σθένους και ελπίδας του μόχθου των εργατών που θέλησαν να υδροδοτήσουν την πόλη.
Τι θα μπορούσε να πει ο καθένας που ατενίζει το κάστρο, την ακρόπολη της καβάλας που θριαμβευτικά παρατηρείται κάθε ξημέρωμα από τους καβαλιώτες ως φρούριο του σημερινού πολιτισμικού πλούτου της, πάνω στην τριγωνική χερσόνησο. Αξίζει να σημειωθεί πως πλήθος κόσμου που έχει έρθει από διάφορες θαυμαστές περιοχές της Ελλάδος όπως τα Χανιά με ρώτησε με απορία – Τι δουλειά έχει η “Minas Tirith” εδώ πέρα; — ασπαζόμενοι το σουρεαλιστικό βασίλειο των ανθρώπων από το έπος του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»
Ένα βασίλειο το οποίο όπως στα βιβλία αποτέλεσαι μεγάλη πηγή μύθων και θρύλων, έτσι στην πραγματικότητα το κάστρο της καβάλας ανά τα έτη έχει δεχθεί μεγάλη κριτική από όλους όσους έχουν ακούσει «ιστορίες» και «μύθους» που συνήθως λάμβαναν χώρο σε φοιτητικές συναθροίσεις στα πλαίσια συζητήσεων με απώτερο στόχο το γέλιο και τον ευφραίνοντα δυναμισμό της παρέας.
Εντός αυτών των πλαισίων, σκέφτηκα πως θα ήταν ορθό αν όχι πρέπων να διαπράξω μια αναζήτηση στοιχείων για το μυστήριο που περικλείει ιστορικά κτίσματα ή κατακόμβες της πόλης με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας τεχνικής έκθεσης καθώς και αποτύπωσης τους για ανάδειξη προς το ευρύτερο κοινό. Με έναυσμα την περιέργεια για αξιοθέατα με τα οποία έρχεται σε επαφή μια σωρεία συμπολιτών μας καθημερινά συμπεριλαμβανομένου εμού, θέλησα να αποτυπώσω τοπογραφικός ( τα Καταφύγια της Καβάλας ).
Τα Καταφύγια της Καβάλας
Όλοι όσοι έχουμε ενδεικτικά προσέξει την ιστορία των εθνών σε περιόδους πολέμου, γνωρίζουμε πως σε περίπτωση εμπλοκής σε μάχη ή πόλεμο, οι πολίτες μίας περιοχής, και προπαντός κάνοντας χρήση της φράσης “cliché: τα γυναικό-παιδα”, πρέπει να διαφυλαχτούν σε χώρους κατάλληλους προς επιβίωση έως το πέρας της άμεσης εμπλοκής του χώρου που τους φιλοξενεί, στη μάχη. Η φράση που έχει διεθνώς καθιερωθεί για να περιγράψει την προαναφερθείσα κατάσταση αναφέρεται ως “RED ALERT” ή αλλιώς “ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΕΓΕΡΜΟΣ” , με την κρούση των αεροσειρίνων να σηματοδοτούν το εναρκτήριο λάκτισμα καταφυγής στους χώρους αυτούς.
Η Καβάλα ως μία από της μεγαλύτερες πληθυσμιακά πόλεις της Ελλάδος με μόνιμο πληθυσμό κατά την απογραφή του 2011 να κυμαίνεται περίπου στους 70.000 και στο σύνολο του Νομού της, στους 138.000 κατοίκους, όντας μέσα στο πρόγραμμα του Γενικού Επιτελείου Στρατού «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ» αφήνει να εννοηθεί πως διαθέτει ένα προβλεπόμενο σχέδιο προφύλαξης του μόνιμου πληθυσμού της σε δυσμενείς καταστάσεις όπως η περίπτωση ρήψης οβίδων από αέρος σε αυτήν. Γεγονός που επιπροσθέτως μαρτυρείται από την τοποθέτηση αεροσειρίνων σε κομβικά σημεία της πόλης, όπως το Δημαρχείο. Για όσους πολίτες είναι δύσκολο να διακρίνουν τον συναγερμό, ομοιάζει με κεραία παρευρισκόμενη σε τρίποδα με δύο δίσκους κυρτούς προς τα κάτω, οι οποίοι συμβάλουν στην ενδυνάμωση του ηχητικού σήματος της σειρήνας.
Τα δεδομένα αυτά με ώθησαν στην επιλογή όπως ανέφερα προηγουμένως των καταφυγίων της πόλης μας, τα οποία γνωστά από αυτά είναι σε αριθμό τρία (3) και βρίσκονται στα εξής σημεία
Α) κάτω από το παλαιό Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας (στην αριστερή πλευρά της γέφυρας καθώς, οδεύουμε για την περιοχή των Σφαγείων)
Β) Επί της οδού Αριστοτέλους Στάνη στην ενορία του Αποστόλου Παύλου (κάτω από το γεφυράκι)
Γ) στην περιοχή των Σφαγείων (στο εσωτερικό ενός υπερογκοδέστατου αρχαίου ηφαιστιογενή βράχου, που θα έλεγε κανένας από την πρόσοψη πως ομοιάζει με λατομείο)
Για την επίλυση του μυστηρίου που μαστίζει τις περιοχές αυτές, όσο και για το σκοπό μιας καινοτόμας πτυχιακής εργασίας, επέλεξα το «καταφύγιο του Παλαιού Γενικού Νοσοκομείου, όντας γνώστης πως ένα καταφύγιο εκ των πραγμάτων πρέπει να είναι ανοιχτό, πόσο μάλλον γνωστό προς τους πολίτες ούτως ώστε ανά πάστα στιγμή να διαθέτουν επίγνωση περί προστασίας τους σε τέτοιες συνθήκες. Σε αυτό το σημείο κρίνεται σημαντική η αναφορά του γεγονότος πως όμοιες αποτυπώσεις και μάλιστα σε κλίμακας 1:1 ψηφιακά με χρήση τρισδιάστατης απεικόνισης 3D, έχουν γίνει σε πρωτεύουσες του εξωτερικού, όπως η «Μόσχα – Ρωσία» τόσο στα καταφύγια προφύλαξης πολιτών, όσο και στις υπόγειες σήραγγες διέλευσης τραίνων “Metro stations” όπως επιπλέον και στις κατακόμβες της Μόσχας, η οποία όπως και να ‘χει αποτελεί κατά πολύ μεγαλύτερη στρατιωτικής και πολιτικής σημασίας βάση, από την κατά τα άλλα όμορφη Καβάλα.
Με την εισαγωγή μου αυτή θα ήθελα να επερωτήσω και τους συμπολίτες μου, πιστεύετε πως η πόλη μας, ένας χώρος αμυδρής στρατιωτικής σημασίας σε σύγκριση με «πόλεις τέρατα» που έχουν κατ’ εξακολούθηση απασχολήσει την ιστορία του 21ου αιώνα, θα διέθετε κάποιο προφανή λόγο απόκρυψης στοιχείων, απέναντι σε χώρους που στην εκάστοτε περίσταση θα θεωρούνταν κοινωφελείς προς το όφελος επιβίωσης των πολιτών?
Σε αυτό το σημείο συμβάλει ο τομέας της έρευνας. Εν αρχή είναι η οπτική επαφή με τους χώρους αυτούς, οι όποιοι εξ όψεως φαίνεται πως διαθέτουν έναν αριθμό κορεσμού περίπου δέκα ατόμων με επιείκεια, για μικρό χρονικό διάστημα. Οι θήρες που τους περιβάλλουνε διαθέτουν απροσπέλαστες κλειδαριές που προδίδουν το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για της καθημερινές αποθήκες αγαθών.
Ως δεύτερη ενέργεια θέτεται η νομική διαδικασία και η λήψη απόφασης από τον αρμόδιο φορέα ο οποίος, θα επιτρέψει την αποσφράγιση αυτών των χώρων και την αποτύπωση τους από υπεύθυνο μελετητή για την καταγραφή τους ως στοιχείο της πόλης. Η αρμόδια υπηρεσία φέρει τον τίτλο «Πολιτική Προστασία» η οποία [χαριτολογώντας] ανέφερε εν συντομία δια μέσου τηλεφωνικής επικοινωνίας, πως πρόκειται για κρατικό μυστικό η γνώση αυτών των χώρων, γεγονός που με άφησε άναυδο, προσδίδοντας μου περαιτέρω δικαιολογίες για να αποδώσω κύρος σε όσα αναφέρονταν στις φοιτητικές συναθροίσεις που προανέφερα.
Επιθυμώντας να διερευνήσω εκτενέστερα το ζήτημα, όρισα συνάντηση με τον φορέα που η πολιτική προστασία με απεύθυνε για να λάβω άδεια, δηλαδή το Αστυνομικό Τμήμα Καβάλας. Στον προθάλαμο του τμήματος, ο ευγενέστατος αστυνομικός δεν κατάλαβε το θέμα της επίσκεψης μου, κάτι που μου φάνηκε λογικό, εφόσον δεν γνώριζε τίποτε για αυτό το ζήτημα με αποτέλεσμα να με απευθύνει στο ισόγειο όπου βρίσκεται ο χώρος που στην καθομιλουμένη αποκαλούμε «τμήμα». Τα αρμόδια ευγενέστατα αστυνομικά όργανα του τμήματος δεν κατάλαβαν το θέμα της επίσκεψης μου, με αποτέλεσμα να με φέρουν σε επαφή με την Γραμματεία της Αστυνομίας Καβάλας η οποία παρευρίσκεται στον δεύτερο όροφο της οικοδομής που στεγάζει την Διοίκηση.
Η γραμματεία αποτελούμενη τη δεδομένη στιγμή από μία συμπαθέστατη σιωπηλή αστυνόμο και από έναν ευγενέστατο αστυνομικό ο οποίος με προσέγγισε λέγοντας μου με ύφος προσιτό, όπως πιστεύω θα έπρεπε όλα τα όργανα της τάξεως να ομιλούν στον πολίτη, πως το εν λόγο θέμα εφόσον αποτελεί ζήτημα πολιτικής προστασίας, πρέπει να απευθυνθώ στον τέταρτο όροφο προκειμένου να επικοινωνήσω κατά πρόσωπο με τον Προϊστάμενο της Πολιτικής Άμυνας.
Κατά την άφιξη μου στον τέταρτο όροφο παρατήρησα τρείς αίθουσες οι δύο εκ των οποίον διέθεταν η κάθε μία από δύο αστυνόμους και μία εξ’ αυτών στην οποία συναθροιζόταν το υπόλοιπο προσωπικό, αποτελούμενο από περίπου δεκαπέντε με είκοσι αστυνομικούς. Αποφάσισα να ενταχθώ στην αίθουσα με το πλήθος προκειμένου να έχω το μέγιστο αριθμό πιθανοτήτων λήψης μιας απάντησης στον τομέα που με ενδιαφέρει.
Μετά το πέρας δύο λεπτών, αφότου εξέφρασα την ερώτηση μου και “σκαναρήστηκα” από το μέτωπο έως τα πέλματα, ο αρμόδιος της αιθούσης μου είπε να τον ακολουθήσω στο γραφείο του προϊστάμενου, στο οποίο ήρθα σε επαφή με ένα ειλικρινές και ευγενέστατο όργανο, προσιτό και ευτυχές με την ένθερμη βούληση μου να λάβω αυτό το θέμα ως εργασία, αν και εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του στο γεγονός ότι πιθανότατα θα λάβω αρνητική απάντηση όταν καταφθάσει ο προϊστάμενος στο γραφείο, διότι εκείνη την ώρα δεν παρευρισκόταν, οπότε με προέτρεψε να περάσω σε ένα διάστημα μίας ώρας.
Ακολουθώντας αυτολεξεί τη συμβουλή του επέστρεψα εντός μιας ώρας, συναντώντας οπτικά εξαποστάσεως τον προϊστάμενο όπου όντας “ευγενέστατος” και ο ίδιος, μου είπε «κατά προσέγγιση αυτολεξεί» — φύγε όπως είσαι — «κατά προσέγγιση διότι μέσα στα χρόνια διδασκαλίας μου δεν έμαθα ακόμη τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να αποδώσω την επαρχιώτικη αργό εντός ενός κειμένου, η οποία μπορώ βάση κρίσης μου να πω, ότι είναι μια ιδιαιτέρως αινιγματική διάλεκτος η οποία απαιτεί ιδιαίτερη πνευματική ικανότητα και προσπάθεια με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία γλώσσας ». Στάθηκα ελαφρώς αψιδωτός μπροστά του εκείνη τη στιγμή αφού με μια του πρόταση μου έδωσε να καταλάβω πως δεν είμαι τίποτε παραπάνω από τον κωδικό που φέρω στην ταυτότητα, το διαβατήριο και το μητρώο μου. Έλαβα τη διαταγή να περάσω μέσα και να δώσω όλα μου τα στοιχεία καθώς και των προγόνων μου [όχι μοναχά των γονέων] λαμβάνοντας μια ήρεμου ύφους οπτική επίθεση διότι κανένα από τα μέλη των προγόνων μου δεν ήταν γνωστό στα όργανα της τάξεως . Μετέπειτα έλαβα υπό την μορφή «ρητορικής» ερώτησης με επαναλαμβανόμενη χρήση της διαλέκτου – ξέρεις ότι αυτό που μου ζητάς*, είναι σαν να μου ζητάς** να διαπράξεις φόνο;— *(φιλαράκ”ι” – θα ταίριαζε εδώ βάση ακρόασης) , **(επανάληψη = πλεονασμός «αλλά τέλος πάντων» ομιλία είναι δεν είναι κείμενο) – πως σου ‘ρθε να γράψ..για κάτι τέτοιο?? Ήταν η κατακλείδα της ερώτησης. Ανέφερα στον αρμόδιο πολίτικης αμύνης τους ίδιους παράγοντες που ανέφερα πριν εντός κειμένου και διέγειραν την περιέργεια μου, έχοντας συμμετοχή υποστήριξης από το ευγενέστατο όργανο που είπε ο ίδιος αυτολεξεί –εντάξει κύριε ######## μια καινοτόμα εργασία θέλησε το παιδί;! Αμέσως μετά το γεγονός ότι «έπρεπε να απολογηθώ για την επιλογή της εργασίας μου» έλαβα την δεικτική χειρονομία του βγες έξω, όπως και έκανα.
Εν τέλει ίσως φανεί ελαφρώς αδαές από μέρους μου να το αναφέρω απλά ως παιδί το 2002 θυμάμαι χαρακτηριστικά μία αποστολή ηλεκτρονικού «παιχνιδιού» εν ονόματι DELTA FORCE 3 LAND WARRIOR η οποία ήταν και η μοναδική σε χώρο θαλάσσης και μάλιστα είχε τεράστια απήχηση στη νεολαία παγκοσμίως τότε με όνομα {Oil Gir}. Το ηλεκτρονικό «παιχνίδι» διαδραμάτιζε τις αποστολές της Αμερικανικής Ομάδας Δέλτα και θεωρείτο κατάταξης ύψους εκατομμυρίων τότε, αντιστοίχως με τα σημερινά ηλεκτρονικά τα οποία πλέων για τη δημιουργία τους λαμβάνουν μεγαλύτερο οικονομικό προϋπολογισμό εκ μέρους εταιριών όπως ή «Colt Firearms» απ’ ότι ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η «πίστα» ήταν η δεξαμενή άρδευσης πετρελαίου που βρισκόταν τότε στο μεσοδιάστημα Καβάλας – Θάσου και όπως είναι εύκολο να εννοηθεί, εν καιρώ πολέμου για τις αμερικανικές πολιτείες είναι ελαφρώς αν όχι αρκετά ανορθόδοξο να διεξάγουν αποστολή που λαμβάνει χώρα σε δεξαμενή άρδευσης πετρελαίου εκτός Μέσης Ανατολής πόσο μάλλον της Καβάλας . Δεν εννοώ φυσικά πως διαθέτουμε ως πόλη τον όγκο μαύρου χρυσού που θα εξυπηρετούσε διεθνείς σκοπούς, η επερώτηση της κατακλείδας μου είναι..
Μήπως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να παραμείνουν τόσο καλά συγκαλυμμένες και σφραγισμένες από τα πλήθη, οι παράγκες που αποκαλούνται [καταφύγια] στην πόλη της Καβάλας, μήπως η Καβάλα δεν αποτελεί μοναχά μια υπέροχη κοσμοπολίτικη πόλη?
MEDIA
Έμφυλη Βία: Γυναικοκτονία
Ως γυναικοκτονία μπορούμε να πούμε ότι είναι ότι χειρότερο μπορεί να λάβει χώρα, ως βία κατά των γυναικών. Η γενική έννοια της γυναικοκτονίας παραπέμπει στη δολοφονία μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού εξαιτίας του φύλου τους. Με τη Διακήρυξη της Βιέννης για τις Γυναικοκτονίες ο ΟΗΕ, αναγνώρισε διαφορετικά είδη γυναικοκτονίας, όπως: η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα συντροφικής βίας, ο βασανισμός και η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και της ταυτότητας φύλου, και άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών, ή την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.
Ο όρος γυναικοκτονία, έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η κοινωνιολόγος Diana E. H. Russel, ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, έπειτα από μία συλλογή δεδομένων που επιμελήθηκαν από κοινού η εγκληματολόγος Jill Radford, και η κοινωνιολόγος Diana. H. Russel.
Τα συστήματα συλλογής δεδομένων, ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από το ένα κράτος μέλος της ΕΕ στο άλλο, καθώς βασίζονται σε διάφορες πηγές. Για την Ελλάδα τα δεδομένα τα έχουμε από την Ελληνική Αστυνομία και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνται. Έτσι υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη το 30% των γυναικών ή / και κοριτσιών, που έχουν πέσει θύμα ανθρωποκτονίας, δολοφονούνται από πρόθεση από τον ερωτικό σύντροφο.
‘Όταν μιλάμε για ερωτικό σύντροφο, εννοούμε τον πρώην ή νυν σύζυγος ή σύντροφος, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή μοιραζόταν κατά το παρελθόν την ίδια στέγη με το θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, το 2017, το 35 % ήταν θύματα ανθρωποκτονίας που σχετιζόταν με ενδοοικογενειακή βία.
Ένα σημαντικό θέμα που έχει προκύψει, ώστε να επανασχεδιαστεί η νομοθεσία για να υπάρχει σημαντική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η κατανόηση του προβλήματος ως προς την φύση του και την συχνότητά του, όπως επίσης και το κίνητρο της δολοφονίας.
Εάν γυρίσουμε λίγο το χρόνο προς τα πίσω, θα θυμόμαστε τα στυγερά εγκλήματα – γυναικοκτονίες που διαπράχτηκαν στην Ελλάδα, στο τέλος του 2018 και στην αρχή του 2019, και συγκεκριμένα για το βιασμό και την γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, από δύο νεαρούς άντρες με τους οποίους αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά, και τη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, από τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε τη σχέση που είχε με άνδρα από το Αφγανιστάν.
Συνοπτικά τα τελευταία 5 έτη, έχουμε αντίστοιχα από το έτος 2019, μέχρι και σήμερα, κατά έτος αντίστοιχα: 17, 19, 31, 26, 15, 6, με τελευταία την περίπτωση, της 28ης έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων και την στυγερή δολοφονίας της από τον πρώην σύντροφό της.
Παγκοσμίως, κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο, δολοφονούνται 137 γυναίκες, κατά μέσο όρο, από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ενώ το 2017, ένα ποσοστό 58% διαπράχθηκε από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή μέλη της οικογένειας τους, με βάση τα στοιχεία του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ το 22% των γυναικών, έχει πέσει θύμα, σωματικής ή / και σεξουαλικής βίας. Οι χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστό γυναικοκτονιών, είναι η Αργεντινή, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ινδία, η Ονδούρα και το Μεξικό, ενώ υψηλά ποσοστά καταγράφονται και στη Γουατεμάλα, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και τη Νότια Αφρική. Επιπλέον, με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, EIGE:
- Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
- Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
- Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
- Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι
- Στην Ελλάδα, την Πέμπτη 11/04/2024, καταγράφηκαν 103 περιστατικά, έγιναν 43 συλλήψεις με αυτόφωρη διαδικασία, ενώ 3 θύματα ζήτησαν να μεταφερθούν σε κατάλυμα, με την πλειονότητα των περιστατικών να έγιναν στη Αττική, και συγκεκριμένα έγιναν 47 καταγγελίες και 17 συλλήψεις.
- Επίσης δημιουργήθηκε νέα πλατφόρμα, με το όνομα stop-bulling.gov.gr, για την δημιουργία καταγγελιών φαινομένων bulling στα σχολεία, όπου γονείς και μαθητές, μπορούν να καταγράψουν τα φαινόμενα βίας όπου πέφτουν στην αντίληψή τους, ή είναι οι ίδιοι θύματα σχολικού εκφοβισμού
- Επίσης με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. κάθε 45 λεπτά η αστυνομία δέχεται μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, ενώ 270 γυναίκες χρησιμοποίησαν το panic button
Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και την δημιουργία ειδικών διαμορφωμένων χώρων που θα λειτουργούν ως safe houses, για την βραχυπρόθεσμη ασφαλή φιλοξενία γυναικών – θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και μελών της οικογένειάς τους, σε όλη την επικράτεια. Χώροι οι οποίοι θα φυλάσσονται από την ΕΛ.ΑΣ., ενώ σε συνεργασία με τις δομές του Υπουργείου Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς, θα παρέχεται κάθε είδους βοήθεια και στήριξη.
MEDIA
Έμφυλη Βία: Σεξισμός, άγνοια ή παρανόηση
Πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συνομιλίες, να αποκαλούν τον συνομιλητή σε μια συζήτηση σεξιστή. Αυτοί όμως που χρησιμοποιούν αυτήν την λέξη , γνωρίζουν την έννοια αυτής, ή πολύ περισσότερο, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με σεξιστική συμπεριφορά, πιο άτομο είναι πραγματικά σεξιστής και τη συνεπάγεται άραγε αυτή η συμπεριφορά στο άτομο – θύμα που είναι αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς. Τη να εννοούμε άραγε όταν αναφέρουμε αυτή την λέξη; Γνωρίζουμε άραγε τις προεκτάσεις αυτής, αλλά και της επιπτώσεις που μπορεί να έχει η αβίαστη χρήση αυτής της λέξης
Με τον όρο Σεξισμό, εννοούμε, κάθε έκφραση ή πράξη, λέξη, ή χειρονομία, η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα από άλλα. Αυτό προκύπτει στην πεποίθηση ότι κάποια άτομα, εξαιτίας του φύλου τους, ή της κοινωνικότητάς τους, είναι διαφορετικά και συνήθως είναι τα ποιο ευάλωτα και τα πιο αδύναμα άτομα. Σε περισσότερο βαθμό επηρεάζονται οι γυναίκες και τα κορίτσια. Άρα αναφερόμαστε στην διαφορετικότητα του ατόμου τόσο ως προς το φύλλο, είτε αναφερόμαστε στην βιολογική του υπόσταση, είτε αναφερόμαστε στην κοινωνική υπόσταση. Συνδέεται άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων και αφορά στην πεποίθηση ότι το ένα φύλλο είναι ανώτερο από το άλλο. Η έννοια του φαινομένου αυτού περικλείει την έννοια ότι οι άνδρες είναι πιο σημαντικοί από τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες είναι για να βοηθούν τους άνδρες.
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να αναφερθούμε στον καλοήθη σεξισμό, κατά τον οποίο το ένα φύλο και ιδιαίτερα το γυναικείο, έχει ρόλους στερεότυπους και περιοριστικούς, οι οποίοι επιφανειακά φαίνονται θετικοί. Υπάρχει ένα κύμα ευγένειας προς το γυναικείο φύλλο, όμως στην πραγματικότητα οι εκφράσεις αυτές υπομονεύουν την ανωτερότητα του άνδρα. Οι υποτιθέμενες αρετές που αποδίδονται στη γυναίκα είναι πάντα αυτές που η πατριαρχία τις θέλει να έχουν, ήτοι υπομονή, αντοχή, ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να μπορούν να επιτελούν την συναισθηματική εργασία για όλους τους άλλους, ενώ τα δικά της συναισθήματα αγνοούνται παντελώς.
Σοβαρές και βλαβερές συνέπειες, έχει το φαινόμενο του σεξισμού, τόσο σε γυναίκες, όσο και σε άνδρες, όταν αυτά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με εθνικότητα, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, αναπηρία, θρησκεία ή άλλους παράγοντες.
Φαινόμενα σεξισμού συναντούμαι σε κάθε μορφή δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας. Στον χώρο της δημοσιογραφίας ένα ποσοστό 63% έχει υποστεί λεκτική βία, ενώ για τις οικιακές εργασίες οι γυναίκες αφιερώνουν διπλάσιο χρόνο από τους άνδρες. Ενώ όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν δεχτεί
το φαινόμενο του mansplaining & του manterrupting, στον χώρο εργασίας.
Ο σεξισμός βασικά ξεκινά βασικά, από την χρήση του αρσενικού γένους, στην ομιλία. Έτσι από την ομιλία μπορούμε να συμπεράνουμε και να αναγνωρίσουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αφού εκφράζει τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις μας. Σημαντικό επίσης είναι και το φαινόμενο του σεξισμού στους χώρους εργασίας. Το φαινόμενο εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, και έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση ή τον τρόπο ντυσίματος. Ο σεξισμός στο εργασιακό περιβάλλον έχει να κάνει με την υπομονεύει την αποτελεσματικότητα των θυμάτων.
Υπομονετικά σχόλια δημιουργούν εκφοβιστική & καταπιεστική ατμόσφαιρα για αυτούς που τα αντιμετωπίζουν και μπορούν να μετατραπούν σε βία ή παρενόχληση. Τα θύματα εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψη.
Σε πολλούς τομείς εμφανίζονται φαινόμενα σεξισμού, όπως, όταν γίνονται συνεντεύξεις σε αθλήτριες, δεν αναφερόμαστε στο κατόρθωμα των αθλητριών, στην δεξιότητα και δύναμη των αθλητριών, αλλά στον οικογενειακό τους ρόλο. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η εμφάνιση των γυναικών σε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις, όπου οι γυναίκες εμφανίζονται με σέξι ενδυμασία και έχουν διακοσμητικό ρόλο. Τα σεξιστικά αστεία μπορούν να εκφοβίσουν και να κάνουν τους ανθρώπους να σωπάσουν και να υπoβαθμίσουν την σεξιστική συμπεριφορά.
MEDIA
Έμφυλη Βία: Η δύναμη της δημοσιογραφίας στην αντιμετώπιση της Βίας
Τα ειδησεογραφικά κείμενα ή απλά ο λόγος και οι απόψεις που εκφράζουν οι δημοσιογράφοι έχει σοβαρό αντίκτυπο μεταξύ των αναγνωστών / στριών και της πραγματικότητας. Οι δημοσιογράφοι πλαισιώνουν γεγονότα και όψεις του γίγνεσθαι, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη με τρόπο γλαφυρό και αντικειμενικό. Εδώ θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην μετάδοση των ειδήσεων που μεταφέρονται, να είναι μελετημένα σωστά και να μεταφέρουν αντικειμενικά την είδηση χωρίς υπερβολή και σκληρά λόγια και εικόνες, προστατεύοντας όχι μόνο το κοινωνικό σύνολο, αλλά και το θύμα.
Ο δημοσιογραφικός λόγος πρέπει να είναι πληροφοριακός, το ύφος απρόσωπο και ουδέτερο, με αποστασιοποίηση του δημοσιογράφου από τα γεγονότα, ώστε να αποδίδεται αντικειμενικότητα, χωρίς υπερβολές και προσωπικές απόψεις, που θα βλάψουν όχι μόνο το θύμα, αλλά και την κοινωνία, ώστε να αποτελούν μέρος του προβλήματος και να συμβάλλουν στην λύση του προβλήματος.
Η αναπαράσταση της έμφυλη βίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρουσιάζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που περιλαμβάνει ή την παρουσίαση ειδεχθών εγκλημάτων, ή εστιάζει στην διαφορετικότητα μεταξύ θύτη – θύματος, ή υπό την επήρεια διαφόρων άλλων παραγόντων, ή στο ασταθές οικογενειακό περιβάλλον του θύτη, εστιάζοντας οπτικά στο προσωπικό επίπεδο του θύτη και όχι στην κοινωνική διάσταση του προβλήματος.
Η αναπαράσταση των μορφών της βίας, θα πρέπει να γίνεται και να επικεντρώνεται στον αποτρεπτικό και προστατευτικό τρόπο αντιμετώπισης του συμβάντος από το θύμα, να μην εστιάζεται στο κάθε αυτό γεγονός αλλά να συνδυάζεται με πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της βίας.
Δεν θα πρέπει να αναφερόμαστε μόνο σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα γυναίκες ( αν και κατέχουν ποσοστό 85% φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας ), αλλά και σε περιπτώσεις που υπάρχουν θύματα άνδρες ή παιδία.
Παρουσιάζοντας φαινόμενα έμφυλης βίας, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στα εξής:
- Πως δομούνται και αναπαριστάνονται οι μορφές έμφυλης βίας;
- Πως οι τρόποι αναπαράστασης της έμφυλης βίας συμβάλλουν στην διαιώνιση ή στην αντίσταση του φαινομένου της βίας;
- Στερεότυπα που υποβόσκουν ή γεννούν αυτές τις συμπεριφορές;
- Ευαισθητοποίηση και αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών φαινομένων,
- Υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων
- Εκστρατείες ευαισθητοποίησης σχετικά με τις ανισότητες των φύλων και τις διακρίσεις,
- Προστασία προσωπικών δεδομένων, με εξασφάλιση συγκατάθεσης (όπου είναι εφικτό), με ιδιαίτερη προσοχή στις ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες τόσο του θύματος όσο και του θύτη, με σεβασμό των δικαιωμάτων και των δύο μερών,
- Τα φαινόμενα έμφυλης βίας θα πρέπει να τυγχάνουν χειρισμού άμεσα με ταχύτητα, σοβαρότητα και εμπιστευτικότητα
Η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και ειδικότερα η βελτίωση της γνώσης σχετικά με το θέμα αυτό αποτελεί προτεραιότητα. Όμως δεν υπάρχουν συγκρίσιμα και αξιόπιστα δεδομένα, πέραν των περιστατικών που καθημερινά συμβαίνουν και καταγράφονται από την αστυνομία, γιατί υπάρχουν και περιστατικά που λόγω ιδιαίτερων δεδομένων και συνθηκών δεν βλέπουν ποτέ το φώς της δημοσιότητας, με άμεσο αποτέλεσμα να εμποδίζεται η λήψη μέτρων πολιτικής.
Τα τελευταία έτη, ιδίως μετά την πανδημία του COVID, έχουν γίνει μελέτες τόσο σε Ευρωπαϊκό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, ώστε να βελτιωθεί η γνώση για αυτή την μάστιγα. Σε αυτό συνέβαλε και η συνάντηση που έγινε στις 10 Μαρτίου 2016, όπου η Ομάδα Εργασίας για την Στατιστική του Εγκλήματος και της Ποινικής Δικαιοσύνης αποφάσισε να οργανώσει μια ειδική επιτροπή στο πλαίσιο της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης, η οποία αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη διεθνή συνθήκη για την καταπολέμηση και την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας.
Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και να ξεχνάμε ταυτόχρονα, ότι όλα τα άτομα είναι εν δυνάμει ή μπορεί να γίνουν θύματα, αλλά και θύτες, κάποιας από όλες τις μορφές της βίας. Όμως οι γυναίκες και τα κορίτσια όλων των ηλικιών, είναι πιο ευάλωτα και θίγονται περισσότερο σύμφωνα με τα διαθέσιμα δεδομένα. Ορθή λοιπόν αντιμετώπιση του προβλήματος, αντικειμενικότητα στην λήψη και μετάδοση πληροφοριών, αναλυτική και εμπεριστατωμένη μελέτη όλων των εν δυνάμει δεδομένων, για την ορθή μετάδοση της πληροφορίας, χωρίς λογοκρισία και τετελεσμένη απόφαση, χωρίς γνώση των πραγματικών συμβάντων, όπως επίσης σημαντικό είναι να λαμβάνουμε σοβαρή υπόψη και την ιστορική αναδρομή των γεγονότων, που οδηγούν σε αποτρόπαιες και καταδικαστικές από όλους συμπεριφορές τέτοιου είδους, όσο ήπιας μορφής και εάν είναι.
![Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ](https://www.enanews.gr/uploads/2018/11/giatroi-eopyy.png")
ΙΣΤΟΡΙΑ
Καβάλα το διαμάντι της Ανατολικής Ελλάδος!
Νεάπολης, όπως ονομαζόταν στην αρχαϊκή περίοδο μιας ένδοξης ιστορίας, καθώς ανεγέρθη σε σύντομο χρονικό διάστημα για να αποτελέσει κατά κύριο λόγο το εμπορικό σταυροδρόμι που ένωνε πολιτισμικά τρείς αυτοκρατορίες (την Ρωμαϊκή , την Οθωμανική και την Αιγυπτιακή). Στεκάμενη ως μοναδικό πλωτό προσπελάσιμο σύνορο για περιόδους αιώνων κατά τους οποίους γειτονικοί λαοί, ανεπτυγμένοι στον τομέα του εμπορίου, με κουλτούρα, αντιμετώπιζαν σθεναρή στρατιωτική αντίσταση σε περιφερειακά λιμάνια.
Η μεταγενέστερη Χριστούπολη που τιμήθηκε από τον ερχομό του απόστολου και μαθητή του Χριστού, Παύλο, που πέρασε και καθαγίασε τον τόπο μεταδίδοντας το μήνυμα της χριστιανοσύνης της αδελφότητος και της αγάπης με απώτερο σκοπό την ενοποίηση των λαών υπό το θερμό βλέμμα του Κυρίου που η Καβάλα ασπάστηκε έως σήμερα, απεικονίζοντας στην κορυφή του λόφου της το σταυρό να θωρεί και να δίνει ελπίδα στον κάθε πολίτη που τη χρειάζεται.
Σήμερα ονομαζόμενη πλέον ως Καβάλα ή όπως αποκαλείτε από τον πλείστο αριθμό φοιτητών «το μικρό Μόντε Κάρλο» Αποτελεί ορόσημο πολιτισμικού συναθροίσματος πολλών περιόδων με κάθε γραφικό στενό της να θυμίζει μια ιστορία που έχει απαθανατιστεί στα θεμέλια της πόλης και σε μαγεύει καθώς την αφήνεις να σου τη διηγηθεί με κάθε βήμα. Από τις λιγοστές πόλεις της Ελλάδος που επιτρέπει στον περιπατητή να θαυμάσει όλο της το μεγαλείο παρευρισκόμενος σε οποιοδήποτε σημείο εντός αυτής είτε χαμηλά στους πρόποδες του λιμένα της και τις παραλίες, είτε στους λόφους, στην περιμετρική της και το αισθητικό δάσος της, ένα εκ των τεσσάρων της χώρας, όπου θαρρεί κανείς αδύνατον να μην κυριευθεί με αγάλη και δέος σαν αισθάνεται να τον αγκαλιάζει.
Από προσωπικής απόψεως μιας και η Καβάλα αποτέλεσε την αφετηρία της ζωής μου, είμαι σε θέση να πω ότι δεν συνάντησα άλλη Μακεδονική πόλη «μήτε τη μεγαλόχαρη Θεσσαλονίκη την οποία είχα τη χαρά να βιώσω καλά» η οποία μπορεί εν αρμονία να συνδυάσει τον ρομαντισμό της περιοχής της με τα διαχρονικά στολίδια της παλαιάς πόλης, που στέκουν έως σήμερα ενσωματωμένα στη νεωτεριστική ψυχή της. Μιλάω φυσικά για τις γιγάντιες αποθήκες καπνού κτισμένες σε διάφορες περιοχές του κέντρου οι οποίες ανεκμετάλλευτες πλέον προσφέρουν μια ευλαβική για το μάτι αρχιτεκτονική «γοτθικού – μπαρόκ» ρυθμού. Κανένας δεν θα μπορούσε να παραλείψει τις καμάρες φυσικά, που αποτέλεσαν την ακμή αρχιτεκτονικής της εποχής τους και στέκουν έως σήμερα σαν μεγαθήριο σθένους και ελπίδας του μόχθου των εργατών που θέλησαν να υδροδοτήσουν την πόλη.
Τι θα μπορούσε να πει ο καθένας που ατενίζει το κάστρο, την ακρόπολη της καβάλας που θριαμβευτικά παρατηρείται κάθε ξημέρωμα από τους καβαλιώτες ως φρούριο του σημερινού πολιτισμικού πλούτου της, πάνω στην τριγωνική χερσόνησο. Αξίζει να σημειωθεί πως πλήθος κόσμου που έχει έρθει από διάφορες θαυμαστές περιοχές της Ελλάδος όπως τα Χανιά με ρώτησε με απορία – Τι δουλειά έχει η “Minas Tirith” εδώ πέρα; — ασπαζόμενοι το σουρεαλιστικό βασίλειο των ανθρώπων από το έπος του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»
Ένα βασίλειο το οποίο όπως στα βιβλία αποτέλεσαι μεγάλη πηγή μύθων και θρύλων, έτσι στην πραγματικότητα το κάστρο της καβάλας ανά τα έτη έχει δεχθεί μεγάλη κριτική από όλους όσους έχουν ακούσει «ιστορίες» και «μύθους» που συνήθως λάμβαναν χώρο σε φοιτητικές συναθροίσεις στα πλαίσια συζητήσεων με απώτερο στόχο το γέλιο και τον ευφραίνοντα δυναμισμό της παρέας.
Εντός αυτών των πλαισίων, σκέφτηκα πως θα ήταν ορθό αν όχι πρέπων να διαπράξω μια αναζήτηση στοιχείων για το μυστήριο που περικλείει ιστορικά κτίσματα ή κατακόμβες της πόλης με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας τεχνικής έκθεσης καθώς και αποτύπωσης τους για ανάδειξη προς το ευρύτερο κοινό. Με έναυσμα την περιέργεια για αξιοθέατα με τα οποία έρχεται σε επαφή μια σωρεία συμπολιτών μας καθημερινά συμπεριλαμβανομένου εμού, θέλησα να αποτυπώσω τοπογραφικός ( τα Καταφύγια της Καβάλας ).
ΙΣΤΟΡΙΑ
Σαν σήμερα: 17 Οκτωβρίου 1931 – Ο Αλ Καπόνε καταδικάζεται για φοροδιαφυγή
Την αυγή της δεκαετίας του 1930, στους δρόμους του Σικάγο, αλλά και στους διαδρόμους σχεδόν κάθε υπηρεσίας επιβολής του νόμου, ένα όνομα ήταν γνωστό σε όλους και προκαλούσε τον φόβο των μεν και την οργή των δε: Αλ Καπόνε. Ο ιταλικής καταγωγής «επιχειρηματίας» είχε υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο και οι δραστηριότητές του εκτείνονταν από την παρασκευή και το λαθρεμπόριο οινοπνευματωδών (τότε ίσχυαν ακόμη οι νόμοι της Ποταπαγόρευσης), τα παράνομα στοιχήματα και την παροχή «προστασίας» μέχρι τον παράνομο τζόγο, τη μαστροπεία και τη διάπραξη φόνων μελών αντίπαλων συμμοριών.
Ο Καπόνε ήταν διάσημος για τις δραστηριότητές του, σε σημείο που όταν παρευρισκόταν σε αγώνες μπέιζμπολ το πλήθος τον επευφημούσε, ενώ είχε αποκτήσει τη φήμη του Ρομπέν των Δασών της εποχής, καθώς έκανε συχνά μεγάλες δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μάλιστα, την εποχή του Μεγάλου Κραχ ο Καπόνε ήταν ο πρώτος που δημιούργησε συσσίτιο (soup kitchen) για τους ανέργους. Επίσης, φαίνεται ότι ο μεγάλος γκάνγκστερ έχαιρε και της ανεκτικότητας των Αρχών. Είναι γνωστό ότι διατηρούσε σχέσεις με τον δήμαρχο της πόλης Γουίλιαμ Χέιλ Τόμσον, ενώ είχε εξαγοράσει πολλούς αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος του Σικάγο.
Ωστόσο, η τύχη του σύντομα άλλαξε, για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία, ο δήμαρχος Τόμσον επιχειρώντας να επανεκλεγεί το 1927 έβλεπε ότι η καμπάνια του -σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούμενη από τον Καπόνε– δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Αντικατέστησε τον αρχηγό της αστυνομίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την έρευνα στων παράνομων δραστηριοτήτων του Καπόνε. Όμως, πιο σημαντικό ρόλο στην αρχή της πτώσης του γκάνγκστερ έπαιξε η λεγόμενη Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου το 1929.
Εκείνη την ημέρα, ο Καπόνε διέταξε τον φόνο επτά μελών μιας αντίπαλης συμμορίας που είχε αρχηγό τον Ιρλανδό Τζορτζ «Μπαγκς» Μοράν, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου. Τέσσερις άνδρες του Καπόνε, οι δύο φορώντας στολή αστυνομικού, κατευθύνθηκαν προς το συνεργείο αυτοκινήτων όπου βρισκόντουσαν τα μέλη της συμμορίας. Οι δύο «αστυνομικοί» διέταξαν τους επτά άνδρες να γυρίσουν προς τον τοίχο και οι άλλοι δύο συνεργάτες του Καπόνε τους εκτέλεσαν χρησιμοποιώντας δύο οπλοπολυβόλα. Ο Μπαγκς Μοράν, που εκείνη την ημέρα είδε τους «αστυνομικούς» να πλησιάζουν το γκαράζ και τελικά άλλαξε κατεύθυνση, όταν ρωτήθηκε ποιος μπορεί να είχε διατάξει αυτή την ενέργεια είπε: «Μόνο ο Αλ Καπόνε σκοτώνει έτσι». Παρά το γεγονός ότι εκείνες τις ημέρες ο Καπόνε βρισκόταν στο σπίτι του στη Φλόριντα, θεωρήθηκε ως ο υπεύθυνος του φονικού και η αμερικανική αστυνομία τον ανακήρυξε «Δημόσιο Εχθρό Νούμερο 1».
Έτσι, οι διάφορες υπηρεσίες επιβολής της τάξης ήταν αποφασισμένες να συλλάβουν με κάποιον τρόπο τον πανίσχυρο γκάνγκστερ. Ο περίφημος Έλιοτ Νες, πράκτορας του FBI και αρχηγός της λεγόμενης ομάδας των «Αδιάφθορων» (The Untouchables), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία για πάνω από 5.000 παραβιάσεις των νόμων της Ποταπαγόρευσης από τον Καπόνε.
Στο μεταξύ, μια δικαστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου έμελλε να αλλάξει τα πάντα: στην υπόθεση United States v. Sullivan, το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι τα κέρδη από παράνομες δραστηριότητες ήταν επίσης φορολογήσιμα από το αμερικανικό κράτος. Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών και οι εφοριακές αρχές στράφηκαν προς τον Αλ Καπόνε, που ζούσε σε υπερπολυτελή διαμερίσματα, φορούσε πολύ ακριβά ρούχα και δειπνούσε στα καλύτερα εστιατόρια. Παρά τις πολυτελείς συνήθειές του, ο Καπόνε δεν είχε καταθέσει ποτέ φορολογική δήλωση, καθώς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τα εισοδήματά του από οποιαδήποτε νόμιμη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται στα φορολογικά αρχεία ως μη έχων κάποιο εισόδημα.
Έτσι, ο ορκωτός λογιστής Φρανκ Γουίλσον και η ομάδα του πέρασαν όλο το καλοκαίρι του 1930 προσπαθώντας να βρουν στοιχεία που θα συνέδεαν τον Καπόνε με παράνομα κέρδη. Μελετώντας πάνω από δύο εκατομμύρια έγγραφα που είχαν συγκεντρωθεί από κατά καιρούς συλλήψεις του Καπόνε και των συνεργατών του, ο Γουίλσον κατάφερε να εντοπίσει τρία λογιστικά βιβλία που ανέφεραν ότι ο Καπόνε είχε πληρωθεί 17.500 δολάρια από μια επιχείρηση τζόγου. Προκειμένου να επιβεβαιώσει την πληροφορία, εντόπισε τον άνθρωπο που είχε σημειώσει τα βιβλία, συγκρίνοντας τον γραφικό του χαρακτήρα με καταθετήριες αποδείξεις από την τράπεζα, ενώ αργότερα εντόπισε έναν συνεργάτη του γκάνγκστερ που κατέθεσε στην τράπεζα χρήματα και αγόρασε ως αντάλλαγμα τραπεζικές επιταγές 300.000 δολαρίων, τα μετρητά από τις οποίες πήγαν κατευθείαν στον Καπόνε. Με αυτόν τον τρόπο ο Γουίλσον απέδειξε ότι τα κέρδη από την επιχείρηση τζόγου είχαν εισπραχθεί από τον Καπόνε, επομένως ο τελευταίος είχε λάβει εισόδημα για το οποίο ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει φόρους – κάτι που φυσικά δεν είχε κάνει.
Μετά από τη συγκέντρωση πολλών στοιχείων και τη διεξαγωγή μιας περίπλοκης δίκης στην οποία επιχείρησε, μεταξύ άλλων, να εξαγοράσει όλους τους ενόρκους και να έρθει σε συμφωνία με την Εισαγγελία, στις 17 Οκτωβρίου 1931 ο Αλ Καπόνε κρίθηκε ένοχος για 23 κατηγορίες φοροδιαφυγής και καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια κάθειρξη, ενώ αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 250.000 δολαρίων, καθώς και να καταβάλει 30.000 δολάρια ως δικαστικά έξοδα.
Τότε, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Αλ Καπόνε, αυτό της φυλάκισής του. Αυτή η περίοδος της ζωής του ήταν επίσης ταραχώδης, καθώς αφού εξαγόρασε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και ζούσε στη φυλακή με όλες τις ανέσεις, μεταφέρθηκε σε μια νεόδμητη φυλακή, το Αλκατράζ. Με την είσοδό του στη φυλακή διαγνώστηκε με σύφιλη και πολύ σύντομα άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας. Το 1939 αποφυλακίστηκε λόγω της κατάστασης της υγείας του και αποσύρθηκε στο σπίτι του στη Φλόριντα. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1947 σε ηλικία 48 ετών, ενώ ο θεράπων γιατρός του είχε αναφέρει ότι πριν πεθάνει η ζημιά που είχε προκληθεί στον εγκέφαλο του Καπόνε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είχε τη νοητική ικανότητα ενός 12χρονου παιδιού.
ΕΒΡΟΣ
Ο εορτασμός της Επετείου Απελευθέρωσης της Θράκης
Το πρόγραμμα εορτασμού της 14η Μαϊου θα γίνει την Παρασκευή 12 Μαϊου και την Κυριακή 14 Μαϊου και αφορά τους δήμους Διδυμότειχου, Ορεστιάδας, Σουφλίου και Σαμοθράκης.
Την ημέρα εκείνη ορίστηκαν:
- Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, από την 8η πρωινή ώρα της 13ης μέχρι και τη δύση του ηλίου της 14ης Μαΐου.
- Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου.
Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΙΟΥ:
Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης στα σχολεία όλων των βαθμίδων κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.
Την ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ:
Δοξολογία στην έδρα κάθε Δήμου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του Δήμου. Εκφώνηση πανηγυρικού της ημέρας, μετά τη δοξολογία στο ναό, από Δημοτικό Σύμβουλο που ορίζεται από τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Εορτασμός της 14ης Μαΐου – Επέτειος Απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης
Ο εορτασμός της Επετείου απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης , θα διεξαχθεί το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαϊου 2023.
Για τον εορτασμό της Επετείου και τις ημέρες εκείνες έχουν οριστεί τα εξής:
- Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, καθώς και των πλοίων που θα βρίσκονται στο λιμάνι της πόλης από της 8ης πρωινής ώρας της 13ης μέχρι και της δύσης του ηλίου της 14ης Μαΐου 2023.
- Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου 2023.
- Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης, στα σχολεία όλων των βαθμίδων, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΜΑΙΟΥ 2023:
- Ώρα 19:00: Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου με τη συμμετοχή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄ και των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
- Ώρα 20:15: Λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Ελευθερώτριας, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου, των Αρχών και του λαού της πόλης.
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ 2023:
- Ώρα 7:00: Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄, με τη συμμετοχή των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
- Ώρα 8:00: Έπαρση σημαίας, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη, επιφάνειας 600 τ.μ., από τον Σύλλογο Αλεξανδρουπολιτών σε συνεργασία με τον Δήμο Αλεξανδρούπολης, στην ανάπλαση της πλατείας δίπλα στην Αργώ. Ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης από τη Φιλαρμονική του Δήμου.
- Ώρα 10:30: Επίσημη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου. Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ιωάννης Ζαμπούκης.
- Ώρα 11:45: Έπαρση της σημαίας από τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης στο χώρο δίπλα στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη, σε ανάμνηση του γεγονότος της έπαρσης της σημαίας στο χώρο μπροστά στο Ταχυδρομείο την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, στις 14 Μαΐου 1920, με τη φροντίδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.
Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη. Στεφάνι εκ μέρους της Εθνικής Αντίστασης θα καταθέσουν οι εκπρόσωποι όλων των παραρτημάτων των αναγνωρισμένων Αντιστασιακών Οργανώσεων.
Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και οι φορείς που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι παρακαλούνται να το δηλώσουν στο Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Αλεξανδρούπολης, στον τελετάρχη Ευάγγελο Σιδερά, στο τηλέφωνο 2551350227 και στο e-mail vags@alexpolis.gr μέχρι και την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.
- Ώρα 12:15: Κοινή παρέλαση των αναπήρων πολέμου, μαθητών, σπουδαστών, προσκόπων, οδηγών, της σχολής Νοσοκόμων, του παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού, Πολιτιστικών Συλλόγων, Αθλητικών Σωματείων, με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, και τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής, παρουσία των Αρχών.
Χώρος παρέλασης ορίζεται η οδός Βασ. Αλεξάνδρου, από την οδό Κύπρου (από το άγαλμα της Δόμνας Βισβίζη) έως την οδό Έλλης και χώρος συγκέντρωσης των τμημάτων ορίζεται η συνέχεια της οδού Κύπρου προς την είσοδο του Λιμένα και ο χώρος προς το λιμάνι.
Προκειμένου να καταρτιστεί εγκαίρως η σειρά με την οποία θα παρελάσουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και τα Αθλητικά Σωματεία, παρακαλούνται όσοι θα συμμετέχουν στην παρέλαση να δηλώσουν την παρουσία τους στον τελετάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου Ελευθέριο Γλάνια στο e-mail glanias@pamth.gov.gr μέχρι την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.
- Ώρα 19:00: Συναυλία «Ζείδωρος Βίος – Ορατόριον», στο Δημοτικό Θέατρο, σε συνδιοργάνωση του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης.
- Ώρα 19:50: Υποστολή σημαίας.
- Ώρα 20:30: Αναπαράσταση της έλευσης της εικόνας της Παναγίας Τρυφώτισσας, στο Λιμάνι.
Τελετάρχες ορίζονται ο Ελευθέριος Γλάνιας , υπάλληλος της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου,και οι Ευάγγελος Σιδεράς και Χρήστος Κυριαζίδης, υπαλλήλοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης.
Απάντηση