ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου που κάηκαν ζωντανοί χιλιάδες Εβραίοι ως υπεύθυνοι για την πανούκλα

«Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι», έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ στην «Πανούκλα» το 1947 και συμπλήρωνε πως «η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου».

Πολλές φορές μέσα στο πέρασμα του χρόνου έχει αποδειχθεί περίτρανα πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαχειριστεί τις δυστυχίες και τις συμφορές. Και ακριβώς αυτό είναι που τον κάνει να δημιουργεί διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Πάντα κάποιος θα πρέπει να ευθύνεται για τα δεινά μας. Ειδικά για αυτά που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Κάτι ανάλογο ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε και με την πανδημία του κορονοϊού. Τα τσιπάκια, οι παγκόσμιες δικτατορίες, τα εμβόλια που αλλοιώνουν το DNA μας και πολλά άλλα τέτοια… χαριτωμένα. Κάποιος, ωστόσο, θα μπορούσε να πει πως αφού το αίμα δεν κυλάει άφθονο ας λέει ο καθένας αυτό που νομίζει. Αλήθεια είναι αυτό, σε κάποιο βαθμό.

Η ιστορία, άλλωστε, έρχεται και πάλι να μας διδάξει πως, ο άνθρωπος που πιστεύει σε τέτοιες θεωρίες, μπορεί να βγάλει από μέσα του τον πιο σκληρό, απάνθρωπο εαυτό του. Να ενεργοποιήσει τα πιο φρικτά ένστικτά του.

Ένα τέτοιο ματωμένο κεφάλαιο στην ανθρώπινη ιστορία γράφτηκε την εποχή που η Ευρώπη δοκιμαζόταν σκληρά από τον «Μαύρο Θάνατο». Την εποχή που η πανούκλα θέριζε τους Ευρωπαίους…

Όταν η βουβωνική πανώλη θέριζε τους Ευρωπαίους

Βρισκόμαστε σε μια από τις πιο μαύρες χρονιές που έζησε η Γηραιά Ήπειρος. Το 1348 η σκιά του «Μαύρου Θανάτου», όπως χαρακτηρίστηκε η πανδημία της πανούκλας, έχει πέσει βαριά πάνω από την Ευρώπη.

Διαδοχικά κύματα αποδεκατίζουν τον πληθυσμό της Ευρώπης. Η πανούκλα σκορπίζει το θάνατο από τη μία άκρη της ηπείρου στην άλλη. Μέσα σε μια τριετία πέθανε το ένα τρίτο του πληθυσμού της. Ο Μεσαίωνας γίνεται ακόμα πιο σκοτεινός…

Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν την πηγή του κακού. Απεγνωσμένοι καταφεύγουν στις δοξασίες. Θεωρούν πως όλο αυτό το κακό που τους βρήκε, είναι μια τιμωρία από τον Θεό επειδή είχαν φύγει από το δρόμο του.

Έφτασαν στο σημείο να αυτομαστιγώνονται σε δημόσια θέα προκειμένου να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες τους. Προσεύχονταν διαρκώς. Η μια λιτανεία διαδεχόταν την άλλη.

Όπως είναι φυσικό τίποτε από αυτά δεν βελτίωσε την κατάσταση και οι άνθρωποι συνέχιζαν να χάνουν τη ζωή τους μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από τη στιγμή που μολύνονταν από την πανούκλα.

Ο αγράμματος όχλος έπρεπε να βρει έναν εχθρό και αυτοί που είχαν συμφέρον από κάτι τέτοιο δεν άργησαν να του τον προσφέρουν στο «πιάτο». «Οι Εβραίοι ευθύνονται»…

Οι φήμες για τα δηλητηριασμένα πηγάδια και τα πογκρόμ

Οι άνθρωποι έπρεπε να βρουν κάποιον να κατηγορήσουν για το ότι φίλοι και συγγενείς τους πεθαίνουν δίπλα τους χωρίς να μπορούν να τους βοηθήσουν. Την «λύση» έδωσαν για ακόμα μια φορά οι αόριστες φήμες και οι θεωρίες συνωμοσίας.

Φταίνε οι Εβραίοι. Για την ακρίβεια ολόκληρη η πανδημία της πανούκλας αποδόθηκε σε εκείνους. Δηλητηρίαζαν τα πηγάδια σε πόλεις και χωριά. «Αυτοί που δεν δίστασαν να σταυρώσουν τον Χριστό, δεν θα έχουν τον παραμικρό δισταγμό να σκοτώσουν χιλιάδες αθώους ανθρώπους».

Η πανούκλα βέβαια θέριζε και τους εβραϊκούς συνοικισμούς αλλά αυτό μικρή σημασία είχε για αυτούς που έψαχναν έναν εχθρό. Τους κατηγορούσαν πως οι Εβραίοι πεθαίνουν σε μικρότερο βαθμό απ’ ότι οι χριστιανοί κάτι που αποδείκνυε την ενοχή τους. Οι επιστήμονες χρόνια αργότερα κατέληξαν πως πράγματι οι κοινότητες των Εβραίων είχαν πληγεί σε μικρότερο βαθμό από την πανούκλα αλλά αυτό οφειλόταν σε δυο παράγοντες που θα μπορούσαν να είναι πολλοί διδακτικοί και για εμάς σήμερα… Ο πρώτος είναι πως ζούσαν μακριά από τα ζώα τους και οι θρησκευτικές τελετές τους απαιτούσαν καλό πλύσιμο των άκρων και βέβαια ζώντας σε μικρές απομονωμένες κοινότητες που θύμιζαν γκέτο δεν ερχόντουσαν σε επαφή με τις μεγάλες πληθυσμιακές μάζες. Αλλά αυτά τότε ήταν… ψιλά γράμματα.

Ακόμα και ο Πάπας Κλημέντιος ο ΣΤ’ εξέδωσε παπική βούλα με την οποία προσπάθησε να αποτρέψει το κακό που έβλεπε να έρχεται και ζήτησε να σταματήσουν οι ανυπόστατες κατηγορίες κατά των εβραϊκών πληθυσμών. Το όργιο των φημών, ωστόσο, έκανε τον κόσμο να αγνοήσει ακόμα και τον επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Και τα αιματηρά πογκρόμ ξεκίνησαν: Η αρχή έγινε τον Ιανουάριο του 1349 στη Βασιλεία όπου έκαψαν ζωντανούς περίπου 600 Εβραίους αφού πρώτα τους είχαν αφαιρέσει τα παιδιά τα οποία εκχριστιάνισαν με τη βία.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια αφανίστηκαν από προσώπου γης πάνω από 300 Εβραϊκές κοινότητες στη Γερμανία, τη Γαλλία, τις Κάτω χώρες, την Ελβετία και τη Βόρεια Ισπανία. Περισσότεροι από 20.000 Εβραίοι ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου σφαγιάστηκαν ενώ οι περιουσίες και τα σπίτια τους δημεύτηκαν ή κάηκαν.

Στη Φρανκφούρτη, τον Ιούλιο του 1349, οι Εβραίοι επέλεξαν να αυτοκτονήσουν μαζικά, αντί να δολοφονηθούν. Αντίθετα, τον Αύγουστο στο Μάιντς αποφάσισαν να αμυνθούν. Ακολούθησαν μάχες όπου έχασαν τη ζωής τους περίπου 200 χριστιανοί. Η απάντηση ήταν άμεση, ωστόσο, και από τα αντίποινα υπολογίζεται πως έχασαν την ζωή τους περίπου 6.000 εβραίοι με αποτέλεσμα η κοινότητά τους να αφανιστεί.

Η σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου στο Στρασβούργο

Μέσα σε αυτό το διαρκές και ανελέητο μακέλεμα, ξεχωριστή θέση κατέχει η σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου στο Στρασβούργο!

Εκεί, την εποχή εκείνη, η Εβραϊκή κοινότητα ήταν μεγάλη και κυρίως… ευημερούσα. Ο εξαγριωμένος όχλος απαίτησε από το δημοτικό συμβούλιο της πόλης να εκδώσει απόφαση σφαγής των Εβραίων. Όταν οι δημοτικοί σύμβουλοι αρνήθηκαν να κάνουν κάτι τόσο φρικτό, ο όχλος (που καθοδηγούταν από φεουδάρχες και καλόγερους) τους εξανάγκασε σε παραίτηση. Η πρώτη απόφαση του νέου δημοτικού συμβουλίου που εκλέχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες ήταν να σφαγιασθούν οι Εβραίοι.

Αμέσως ένας εξαγριωμένος όχλος όρμησε στις γειτονιές των Εβραίων και αφού τους ξυλοκόπησαν άγρια τους μετέφεραν στην κεντρική πλατεία του Στρασβούργου. Εκεί τους ζήτησαν να παραδώσουν οτιδήποτε διέθεταν σε χρήματα και χρυσαφικά και τους ανάγκασαν να σβήσουν όλα τα χρέη που είχαν οι χριστιανοί προς τους Εβραίους.

Στη συνέχεια έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία σε όσους ήθελαν να γλιτώσουν. Τους είπαν πως μπορούν να βαπτιστούν χριστιανοί και μετά να εγκαταλείψουν την πόλη χωρίς να τους πειράξει κανείς. Πράγματι πολλοί το έκαναν προκειμένου να σώζουν τη ζωή τους.

Όσοι δεν το έκαναν, το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, μεταφέρθηκαν σε μια μεγάλη ξύλινη εξέδρα κάτω από την οποία στοιβάχτηκαν σωροί ξύλων και άχυρα. Εκεί, αφού αναγνώστηκε το κατηγορητήριο σύμφωνα με το οποίο ήταν υπεύθυνοι για το ξέσπασμα της πανούκλας, περίπου 1.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου (κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό στους 2.000) κάηκαν ζωντανοί, υπό τις θριαμβευτικές κραυγές ενός παραληρούντος πλήθους.

Και επειδή, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, πέρα από το θρησκευτικό και… επιδημιολογικό κομμάτι αυτής της φρικτής ιστορίας υπάρχει και το οικονομικό, θα πρέπει να αναφερθεί πως πρωτεργάτες αυτού το πογκρόμ ήταν οι φεουδάρχες και οι μοναχοί. Οι μεν πρώτοι βρέθηκαν άμεσα κερδισμένοι αφού διαγράφηκαν τα χρέη που είχαν στους Εβραίους εμπόρους ενώ κατέσχεσαν και τις περιουσίες που άφησαν πίσω τους, ενώ οι δεύτεροι οικειοποιήθηκαν ένα μεγάλο ποσοστό από τα κατασχεμένα χρήματα… διά την αποπεράτωση του καθεδρικού ναού της πόλης και για να συγχωρήσουν τις αμαρτίες εκείνων που είχαν συμμετάσχει ενεργά στη δολοφονία με αυτόν τον φρικτό τρόπο τόσων αθώων ανθρώπων.

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΙΣΤΟΡΙΑ

Σαν σήμερα: 17 Οκτωβρίου 1931 – Ο Αλ Καπόνε καταδικάζεται για φοροδιαφυγή

Την αυγή της δεκαετίας του 1930, στους δρόμους του Σικάγο, αλλά και στους διαδρόμους σχεδόν κάθε υπηρεσίας επιβολής του νόμου, ένα όνομα ήταν γνωστό σε όλους και προκαλούσε τον φόβο των μεν και την οργή των δε: Αλ Καπόνε. Ο ιταλικής καταγωγής «επιχειρηματίας» είχε υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος στο Σικάγο και οι δραστηριότητές του εκτείνονταν από την παρασκευή και το λαθρεμπόριο οινοπνευματωδών (τότε ίσχυαν ακόμη οι νόμοι της Ποταπαγόρευσης), τα παράνομα στοιχήματα και την παροχή «προστασίας» μέχρι τον παράνομο τζόγο, τη μαστροπεία και τη διάπραξη φόνων μελών αντίπαλων συμμοριών.

Ο Καπόνε ήταν διάσημος για τις δραστηριότητές του, σε σημείο που όταν παρευρισκόταν σε αγώνες μπέιζμπολ το πλήθος τον επευφημούσε, ενώ είχε αποκτήσει τη φήμη του Ρομπέν των Δασών της εποχής, καθώς έκανε συχνά μεγάλες δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μάλιστα, την εποχή του Μεγάλου Κραχ ο Καπόνε ήταν ο πρώτος που δημιούργησε συσσίτιο (soup kitchen) για τους ανέργους. Επίσης, φαίνεται ότι ο μεγάλος γκάνγκστερ έχαιρε και της ανεκτικότητας των Αρχών. Είναι γνωστό ότι διατηρούσε σχέσεις με τον δήμαρχο της πόλης Γουίλιαμ Χέιλ Τόμσον, ενώ είχε εξαγοράσει πολλούς αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος του Σικάγο.

Ωστόσο, η τύχη του σύντομα άλλαξε, για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία, ο δήμαρχος Τόμσον επιχειρώντας να επανεκλεγεί το 1927 έβλεπε ότι η καμπάνια του -σε μεγάλο μέρος χρηματοδοτούμενη από τον Καπόνε– δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Αντικατέστησε τον αρχηγό της αστυνομίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την έρευνα στων παράνομων δραστηριοτήτων του Καπόνε. Όμως, πιο σημαντικό ρόλο στην αρχή της πτώσης του γκάνγκστερ έπαιξε η λεγόμενη Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου το 1929.

Εκείνη την ημέρα, ο Καπόνε διέταξε τον φόνο επτά μελών μιας αντίπαλης συμμορίας που είχε αρχηγό τον Ιρλανδό Τζορτζ «Μπαγκς» Μοράν, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου. Τέσσερις άνδρες του Καπόνε, οι δύο φορώντας στολή αστυνομικού, κατευθύνθηκαν προς το συνεργείο αυτοκινήτων όπου βρισκόντουσαν τα μέλη της συμμορίας. Οι δύο «αστυνομικοί» διέταξαν τους επτά άνδρες να γυρίσουν προς τον τοίχο και οι άλλοι δύο συνεργάτες του Καπόνε τους εκτέλεσαν χρησιμοποιώντας δύο οπλοπολυβόλα. Ο Μπαγκς Μοράν, που εκείνη την ημέρα είδε τους «αστυνομικούς» να πλησιάζουν το γκαράζ και τελικά άλλαξε κατεύθυνση, όταν ρωτήθηκε ποιος μπορεί να είχε διατάξει αυτή την ενέργεια είπε: «Μόνο ο Αλ Καπόνε σκοτώνει έτσι». Παρά το γεγονός ότι εκείνες τις ημέρες ο Καπόνε βρισκόταν στο σπίτι του στη Φλόριντα, θεωρήθηκε ως ο υπεύθυνος του φονικού και η αμερικανική αστυνομία τον ανακήρυξε «Δημόσιο Εχθρό Νούμερο 1».

Έτσι, οι διάφορες υπηρεσίες επιβολής της τάξης ήταν αποφασισμένες να συλλάβουν με κάποιον τρόπο τον πανίσχυρο γκάνγκστερ. Ο περίφημος Έλιοτ Νες, πράκτορας του FBI και αρχηγός της λεγόμενης ομάδας των «Αδιάφθορων» (The Untouchables), είχε αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία για πάνω από 5.000 παραβιάσεις των νόμων της Ποταπαγόρευσης από τον Καπόνε.

Στο μεταξύ, μια δικαστική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου έμελλε να αλλάξει τα πάντα: στην υπόθεση United States v. Sullivan, το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι τα κέρδη από παράνομες δραστηριότητες ήταν επίσης φορολογήσιμα από το αμερικανικό κράτος. Έτσι, το υπουργείο Οικονομικών και οι εφοριακές αρχές στράφηκαν προς τον Αλ Καπόνε, που ζούσε σε υπερπολυτελή διαμερίσματα, φορούσε πολύ ακριβά ρούχα και δειπνούσε στα καλύτερα εστιατόρια. Παρά τις πολυτελείς συνήθειές του, ο Καπόνε δεν είχε καταθέσει ποτέ φορολογική δήλωση, καθώς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τα εισοδήματά του από οποιαδήποτε νόμιμη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται στα φορολογικά αρχεία ως μη έχων κάποιο εισόδημα.

Έτσι, ο ορκωτός λογιστής Φρανκ Γουίλσον και η ομάδα του πέρασαν όλο το καλοκαίρι του 1930 προσπαθώντας να βρουν στοιχεία που θα συνέδεαν τον Καπόνε με παράνομα κέρδη. Μελετώντας πάνω από δύο εκατομμύρια έγγραφα που είχαν συγκεντρωθεί από κατά καιρούς συλλήψεις του Καπόνε και των συνεργατών του, ο Γουίλσον κατάφερε να εντοπίσει τρία λογιστικά βιβλία που ανέφεραν ότι ο Καπόνε είχε πληρωθεί 17.500 δολάρια από μια επιχείρηση τζόγου. Προκειμένου να επιβεβαιώσει την πληροφορία, εντόπισε τον άνθρωπο που είχε σημειώσει τα βιβλία, συγκρίνοντας τον γραφικό του χαρακτήρα με καταθετήριες αποδείξεις από την τράπεζα, ενώ αργότερα εντόπισε έναν συνεργάτη του γκάνγκστερ που κατέθεσε στην τράπεζα χρήματα και αγόρασε ως αντάλλαγμα τραπεζικές επιταγές 300.000 δολαρίων, τα μετρητά από τις οποίες πήγαν κατευθείαν στον Καπόνε. Με αυτόν τον τρόπο ο Γουίλσον απέδειξε ότι τα κέρδη από την επιχείρηση τζόγου είχαν εισπραχθεί από τον Καπόνε, επομένως ο τελευταίος είχε λάβει εισόδημα για το οποίο ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει φόρους – κάτι που φυσικά δεν είχε κάνει.

Μετά από τη συγκέντρωση πολλών στοιχείων και τη διεξαγωγή μιας περίπλοκης δίκης στην οποία επιχείρησε, μεταξύ άλλων, να εξαγοράσει όλους τους ενόρκους και να έρθει σε συμφωνία με την Εισαγγελία, στις 17 Οκτωβρίου 1931 ο Αλ Καπόνε κρίθηκε ένοχος για 23 κατηγορίες φοροδιαφυγής και καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια κάθειρξη, ενώ αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 250.000 δολαρίων, καθώς και να καταβάλει 30.000 δολάρια ως δικαστικά έξοδα.

Τότε, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Αλ Καπόνε, αυτό της φυλάκισής του. Αυτή η περίοδος της ζωής του ήταν επίσης ταραχώδης, καθώς αφού εξαγόρασε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και ζούσε στη φυλακή με όλες τις ανέσεις, μεταφέρθηκε σε μια νεόδμητη φυλακή, το Αλκατράζ. Με την είσοδό του στη φυλακή διαγνώστηκε με σύφιλη και πολύ σύντομα άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας. Το 1939 αποφυλακίστηκε λόγω της κατάστασης της υγείας του και αποσύρθηκε στο σπίτι του στη Φλόριντα. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1947 σε ηλικία 48 ετών, ενώ ο θεράπων γιατρός του είχε αναφέρει ότι πριν πεθάνει η ζημιά που είχε προκληθεί στον εγκέφαλο του Καπόνε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είχε τη νοητική ικανότητα ενός 12χρονου παιδιού.

ΕΒΡΟΣ

Ο εορτασμός της Επετείου Απελευθέρωσης της Θράκης

Το πρόγραμμα εορτασμού της 14η Μαϊου θα γίνει την Παρασκευή 12 Μαϊου και την Κυριακή 14 Μαϊου και αφορά τους δήμους Διδυμότειχου, Ορεστιάδας, Σουφλίου και Σαμοθράκης.

Την ημέρα εκείνη ορίστηκαν:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, από την 8η πρωινή ώρα της 13ης μέχρι και τη δύση του ηλίου της 14ης Μαΐου.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου.

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΙΟΥ:

Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης στα σχολεία όλων των βαθμίδων κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ:

Δοξολογία στην έδρα κάθε Δήμου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του Δήμου. Εκφώνηση πανηγυρικού της ημέρας, μετά τη δοξολογία στο ναό, από Δημοτικό Σύμβουλο που ορίζεται από τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

Εορτασμός της 14ης Μαΐου – Επέτειος Απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης

Ο εορτασμός της Επετείου απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης , θα διεξαχθεί το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαϊου 2023.

Για τον εορτασμό της Επετείου και τις ημέρες εκείνες έχουν οριστεί τα εξής:

Γενικός σημαιοστολισμός του Δημοτικού Καταστήματος, των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ., των σπιτιών και των ιδιωτικών καταστημάτων, καθώς και των πλοίων που θα βρίσκονται στο λιμάνι της πόλης από της 8ης πρωινής ώρας της 13ης μέχρι και της δύσης του ηλίου της 14ης Μαΐου 2023.
Φωταγώγηση του Δημοτικού Καταστήματος, όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών και Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 13ης και 14ης Μαΐου 2023.
Ομιλία για την επέτειο της απελευθέρωσης, στα σχολεία όλων των βαθμίδων, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 κατά την τελευταία ώρα του προγράμματος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 19:00: Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου με τη συμμετοχή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄ και των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 20:15: Λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Ελευθερώτριας, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου, των Αρχών και του λαού της πόλης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΙΟΥ 2023:

Ώρα 7:00: Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμου Β΄, με τη συμμετοχή των Σεβασμιώτατων Μητροπολιτών, μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ώρα 8:00: Έπαρση σημαίας, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη, επιφάνειας 600 τ.μ., από τον Σύλλογο Αλεξανδρουπολιτών σε συνεργασία με τον Δήμο Αλεξανδρούπολης, στην ανάπλαση της πλατείας δίπλα στην Αργώ. Ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης από τη Φιλαρμονική του Δήμου.
Ώρα 10:30: Επίσημη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου. Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ιωάννης Ζαμπούκης.
Ώρα 11:45: Έπαρση της σημαίας από τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης στο χώρο δίπλα στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη, σε ανάμνηση του γεγονότος της έπαρσης της σημαίας στο χώρο μπροστά στο Ταχυδρομείο την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, στις 14 Μαΐου 1920, με τη φροντίδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.

Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη. Στεφάνι εκ μέρους της Εθνικής Αντίστασης θα καταθέσουν οι εκπρόσωποι όλων των παραρτημάτων των αναγνωρισμένων Αντιστασιακών Οργανώσεων.

Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και οι φορείς που επιθυμούν να καταθέσουν στεφάνι παρακαλούνται να το δηλώσουν στο Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου Αλεξανδρούπολης, στον τελετάρχη Ευάγγελο Σιδερά, στο τηλέφωνο 2551350227 και στο e-mail vags@alexpolis.gr μέχρι και την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 12:15: Κοινή παρέλαση των αναπήρων πολέμου, μαθητών, σπουδαστών, προσκόπων, οδηγών, της σχολής Νοσοκόμων, του παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού, Πολιτιστικών Συλλόγων, Αθλητικών Σωματείων, με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αλεξανδρούπολης, και τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη συμμετοχή της στρατιωτικής μουσικής, παρουσία των Αρχών.

Χώρος παρέλασης ορίζεται η οδός Βασ. Αλεξάνδρου, από την οδό Κύπρου (από το άγαλμα της Δόμνας Βισβίζη) έως την οδό Έλλης και χώρος συγκέντρωσης των τμημάτων ορίζεται η συνέχεια της οδού Κύπρου προς την είσοδο του Λιμένα και ο χώρος προς το λιμάνι.

Προκειμένου να καταρτιστεί εγκαίρως η σειρά με την οποία θα παρελάσουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και τα Αθλητικά Σωματεία, παρακαλούνται όσοι θα συμμετέχουν στην παρέλαση να δηλώσουν την παρουσία τους στον τελετάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου Ελευθέριο Γλάνια στο e-mail glanias@pamth.gov.gr μέχρι την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 στις 13:00.

Ώρα 19:00: Συναυλία «Ζείδωρος Βίος – Ορατόριον», στο Δημοτικό Θέατρο, σε συνδιοργάνωση του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης.
Ώρα 19:50: Υποστολή σημαίας.
Ώρα 20:30: Αναπαράσταση της έλευσης της εικόνας της Παναγίας Τρυφώτισσας, στο Λιμάνι.

Τελετάρχες ορίζονται ο Ελευθέριος Γλάνιας , υπάλληλος της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου,και οι Ευάγγελος Σιδεράς και Χρήστος Κυριαζίδης, υπαλλήλοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης.