Να αποδοθούν ευθύνες για τους νεκρούς συμφοιτητές τους και όλους όσοι έχασαν τη ζωή τους στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών ζητούν οι φοιτητές που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους στη Θεσσαλονίκη.

Ο Αλέξανδρος Μουτσιάνος, φοιτητής στην Αθήνα και επιζών από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, μίλησε στην ΕΡΤ3 περιγράφοντας τα όσα έζησε από τη μέρα του δυστυχήματος μέχρι σήμερα. «Έχουμε χάσει παιδιά από την περιοχή μου, εγώ μένω στο Πανόραμα και -σε ό,τι αφορά αυτό το κομμάτι- το μετά ήταν πολύ πιο δυστυχές απ’ την ίδια εκείνη τη στιγμή. Λόγω της αδρεναλίνης, η ταραχή δεν ήταν τόσο μεγάλη εκείνη τη στιγμή σε σχέση με το μετά και όλα αυτά, που ακούμε και γίνονται μετά από αυτό το δράμα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη θλίψη των ανθρώπων αυτών, που χάθηκαν όταν στις ειδήσεις ακούγονται συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένες δηλώσεις και μάλιστα από στελέχη της κυβέρνησης . Εμάς μας φαίνεται ντροπή αυτό το πράγμα» είπε χαρακτηριστικά.

Όπως τόνισε, δεν μπορεί να φανταστεί τη θλίψη των ανθρώπων, στους οποίους «δεν δίνει κανένας, καμία μα καμία σημασία». «Αυτή τη στιγμή, όχι από την κυβέρνηση, ούτε από την ίδια την εταιρία, κανείς δεν έχει επικοινωνήσει μαζί τους. Το διαβεβαιώνω εγώ γιατί εμένα δε με έχει καλέσει κανένας και έχουν περάσει οκτώ μέρες απ’ το δυστύχημα. Έχω λάβει μόνο ένα τηλεφώνημα απ’ τη Hellenic Train, το οποίο ήταν ειρωνικό τουλάχιστον. Το τηλεφώνημα αυτό ενημέρωνε απλά ότι σε περίπτωση, που έχετε χάσει αποσκευές, να ξέρετε ότι οι αποσκευές βρίσκονται στο ΑΤ Ευαγγελισμού και να σας δώσουμε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Για τη στιγμή της σύγκρουσης των δύο τρένων, είπε ότι στο βαγόνι που επέβαινε την αντιλήφθηκαν σαν τρακάρισμα. «Στην αρχή εμείς το ζήσαμε σαν μία τράκα, είχαμε συνεχόμενες συγκρούσεις τη μία πίσω από την άλλη, ευτυχώς ήμασταν στο βαγόνι 7, δεν υπήρχαν μεγάλοι τραυματισμοί, υπήρχαν κάποια ανοιγμένα κεφάλια και κάποιοι πόνοι σε πλευρά, πόδια, διάφορα τέτοια. Ήμασταν μέσα στο τούνελ και από τη στιγμή, που βγήκαμε υπήρχε μία αναταραχή και καθίσαμε λίγο στο βαγόνι μέχρι να αρχίσει να γεμίζει καπνούς, δεν υπήρχε φωτιά μέσα στο δικό μας το βαγόνι και μετά βγήκαμε έξω, μέσα στο τούνελ και απ’ την μπροστά μεριά βλέπαμε μόνο κάπνα και δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε το χωράφι, που βλέπετε όλοι στις εικόνες, οι οποίες εμφανίζονται. Εμείς δεν ξέραμε καν ότι υπάρχει χωράφι μετά και το τούνελ συνεχίζεται επ’ αορίστου», περιέγραψε.

«Δεν υπήρξε κανένα φρενάρισμα, το σημείο ήταν τυφλό και δεν υπήρχε κανένα φρενάρισμα, καμία κόρνα απλά ξεκίνησε να τρακάρει το τρένο και αισθανθήκαμε τις κρούσεις. Το τούνελ ήταν κατασκότεινο, ανοίξαμε φακούς από τα κινητά μας τηλέφωνα, από το ίδιο το βαγόνι το πώς κατεβήκαμε ήταν λίγο άγνωστο. Οι πόρτες ή άνοιξαν αυτόματα ή κάποιος τις άνοιξε. Μας ενημέρωσαν απ’ ότι κατάλαβα εγκλωβισμένοι από τα μπροστά βαγόνια, μας φώναζαν να φύγουμε γιατί το τρένο θα εκραγεί, αυτό μάλλον το προέβλεψαν επειδή υπήρχαν φωτιές στα δικά τους βαγόνια και κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να μας ωθούν προς την αντίθετη μεριά του τρένου, να συνεχίσουμε μέσα στο τούνελ για να φύγουμε μακριά από το τούνελ», συνέχισε ο Αλέξανδρος.

news247.gr