Quantcast
Connect with us

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Είτε μέσω φαρμάκων είτε μέσω εμβολίων, θα εξαλείψουμε τον κορωνοϊό αρκετά σύντομα»

O Γιώργος Βέλμαχος, καθηγητής Χειρουργικής στο Χάρβαρντ των ΗΠΑ και διευθυντής του κέντρου τραύματος στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης (το περίφημο Massachusetts General Hospital), έχει έναν τρόπο να βλέπει τη θετική πλευρά σε κάθε δύσκολη κατάσταση. «Μετριόμαστε στα δύσκολα οι άνθρωποι και τότε είναι οι στιγμές που γεννιούνται οι πραγματικοί ήρωες» λέει μιλώντας στο «Βήμα» σε μια αποκλειστική συνέντευξη από τη Βοστώνη.

Το νοσοκομείο που διευθύνει (το έχουμε δει σε πολλές αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες) είναι νοσοκομείο αναφοράς για τα κρούσματα της πανδημίας. Δύο νέες μονάδες έχουν ανοίξει για τους νοσούντες από κορωνοϊό, το ιατρικό προσωπικό κάνει διπλές και τριπλές βάρδιες, 2.000 γιατροί και 22.000 εργαζόμενοι βρίσκονται στο πόδι. Ο επιπλέον φόρτος εργασίας βέβαια είναι «κατά έναν περίεργο τρόπο καλοδεχούμενος και διεκπεραιώσιμος, γιατί αυτό που κάνουμε είναι αυτό που μας γεμίζει, που μας χαρίζει υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό» εξομολογείται ο ίδιος ο κ. Βέλμαχος.

Αποκαλύπτει μάλιστα ότι τα μαθηματικά μοντέλα που έχουν αναπτύξει Χάρβαρντ και ΜΙΤ δείχνουν περιορισμό της πανδημίας ως το τέλος του καλοκαιριού. Και μετά τι; «Με ανησυχεί το γεγονός ενός ανυπόμονου κοινού και μιας απελπισμένης οικονομίας που θα θελήσουν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος του κέρδους, της διασκέδασης και των διακοπών αμέσως μόλις αρθούν τα μέτρα» δηλώνει. Η ανάκαμψη της επιδημίας όμως είναι πιθανή. «Ας αποδεχθούμε ότι πρέπει να τρέξουμε μαραθώνιο, όχι 100 μέτρα» λέει χαρακτηριστικά. Στις ΗΠΑ, όπως περιγράφει, οι κίνδυνοι τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αυξηθεί και όπως σε κάθε περίοδο κρίσης, «χτυπούν» από παντού: μεταξύ αυτών, αύξηση κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας και της βίας γενικότερα σε μια κοινωνία στην οποία η οπλοφορία είναι νόμιμη. Ο κ. Βέλμαχος ωστόσο μεταφέρει στην Ελλάδα μήνυμα αισιοδοξίας και λέει ότι «η επιστήμη θα νικήσει».

Πώς είναι οι δρόμοι της Βοστώνης αυτές τις ημέρες;

«Αδειοι. Ερημικοί. Αλλά, τι περίεργο. Αυτή η ερημιά δεν φέρνει κατάθλιψη. Φέρνει σιγουριά, αισιοδοξία ότι όλοι οι πολίτες υπακούν τις προσταγές της πολιτείας. Οτι αυτή τη φουρτούνα θα την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Οτι όλοι μαζί πρέπει να πειθαρχήσουμε, να υπομείνουμε, να αναμείνουμε. Οι άδειοι δρόμοι της Βοστώνης δεν στέλνουν μηνύματα φόβου. Στέλνουν μηνύματα αυτοσυγκράτησης και αποφασιστικότητας».

Πότε βλέπετε να τελειώνει αυτή η κρίση; Το καλοκαίρι θα έχουμε μια μικρή παύση, ώστε να έχουν οι ερευνητές τον χρόνο που χρειάζονται για να δουλέψουν πιο ήρεμα αναζητώντας το εμβόλιο;

«Στο νοσοκομείο μου έχουμε γιατρούς του Χάρβαρντ που συνεργάζονται με αναλυτές του ΜΙΤ και έχουν υπολογίσει με εξαιρετική ακρίβεια τις καμπύλες διάδοσης και εξασθένησης του ιού. Μέχρι στιγμής, τα αλγοριθμικά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης που έχουν φτιάξει μας έδωσαν αρκετά ακριβείς προβλέψεις, αλλά όχι 100%. Κανένας δεν γνωρίζει με μεγάλη ακρίβεια, διότι η εξάπλωση της νόσου εξαρτάται από μύριους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων γενετικών, κοινωνικών, οικονομικών, ιατρικής ετοιμότητας, γεωγραφικών και κλιματολογικών. Με επιφύλαξη λοιπόν πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα φέρει σημαντική μείωση των κρουσμάτων, ίσως πολύ σημαντική. Με ανησυχεί το γεγονός ενός ανυπόμονου κοινού και μιας απελπισμένης οικονομίας που θα θελήσουν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος του κέρδους, της διασκέδασης και των διακοπών αμέσως μόλις αρθούν τα μέτρα. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι η ανάκαμψη της επιδημίας είναι πιθανή. Ας αποδεχθούμε ότι πρέπει να τρέξουμε μαραθώνιο, όχι 100 μέτρα. Εάν κρατηθούμε δυνατοί και κοιτάξουμε μακριά, θα νικήσουμε. Την ίδια στιγμή όμως ο επιστημονικός αναβρασμός είναι εντυπωσιακός. Στο δικό μας πανεπιστήμιο υπάρχουν αμέτρητοι ερευνητές που δουλεύουν ακατάπαυστα. Η αιχμή του ερευνητικού δόρατος αυτή τη στιγμή είναι 80 «σούπερ ερευνητές», οι οποίοι έχουν χωριστεί σε 8 ομάδες δέκα ατόμων, η καθεμία με την αποστολή να δώσει τάχιστη λύση σε κάθε πρόβλημα που αφορά τη νόσο: εμβόλιο, θεραπείες, γρήγορο τεστ, εναλλακτικές λύσεις. Είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά και γρήγορα. Ας αναφερθεί εδώ ότι η χρηματική βοήθεια που έχει προσφερθεί προς αυτή την έρευνα από πλούσιους δωρητές αλλά και από απλούς ανθρώπους είναι συγκινητική. Είμαστε όλοι ένα και όλοι κάνουμε το χρέος μας».

Ενα σχόλιο για τους Ντόναλντ Τραμπ και Μπόρις Τζόνσον; Η κρίση ανέδειξε και στις ΗΠΑ τοπικούς ήρωες. Τι λέτε για την περίπτωση του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης;

«Μετριόμαστε στις στιγμές της δυστυχίας και της απόγνωσης, όχι όταν όλα πάνε καλά. Εκεί, στις δύσκολες στιγμές αναδύεται ο κρυμμένος εαυτός μας, ο πραγματικός. Οχι αυτός που καλύπτεται από χαμόγελα και εύκαιρα λόγια, αλλά αυτός που καθορίζει τη στάση μας την ώρα της κρίσης. Σε τέτοιες ώρες γεννιούνται ήρωες, γιατί αυτόματα, αβίαστα βγαίνουν μπροστά και κουβαλούν το φορτίο πολλών. Μέσα από τη δοκιμασία του κορωνοϊού είδαμε ανθρώπους που έγιναν σύμβολα δύναμης και ελπίδας και άλλους που έδωσαν παράδειγμα προς αποφυγήν. Ελπίζουμε να υπάρξει ανταμοιβή και τιμωρία».

Σας θύμισε καθόλου η περίοδος αυτή, μέσα στο νοσοκομείο σας, την 11η Σεπτεμβρίου;

«Η τωρινή κατάσταση μου έφερε αναπόφευκτα στον νου τις εικόνες της βομβιστικής επίθεσης της Βοστώνης. Οπως και τότε, τα νούμερα ασύλληπτα, οι ανάγκες τεράστιες, η αδρεναλίνη στο φουλ. Οπως και τότε, άπειρες στιγμές θάρρους και αυτοθυσίας, προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Οπως και τότε, ο τεράστιος οργανισμός του νοσοκομείου δούλεψε σαν καλολαδωμένη μηχανή. Ημασταν τότε και τώρα προετοιμασμένοι, ήρεμοι, οργανωμένοι. Ομως πόσο διαφορετικές καταστάσεις! Τότε όλα έγιναν σε μια στιγμή και τελείωσαν. Τώρα ξέρουμε ότι η επόμενη στιγμή μπορεί να είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Τότε παλέψαμε έναν εχθρό που τον γνωρίζαμε, την αιμορραγία. Είχαμε αντίδοτο, την εγχείρηση. Τώρα παλεύουμε έναν εχθρό πρωτόγνωρο. Ούτε όλη τη γνώση έχουμε, ούτε τα κατάλληλα όπλα. Τότε τα καταφέραμε καλά. Δεν χάσαμε κανέναν. Ολοι οι άνθρωποι που έφτασαν στο νοσοκομείο, ακόμη και με βαριές αιμορραγίες, κρατήθηκαν στη ζωή. Τώρα θρηνούμε θύματα. Εχουμε ρίξει τη θνησιμότητα σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αλλά και όχι στο μηδέν. Ανθρωποι έφυγαν και φεύγουν. Δεν μπορούμε να τους σώσουμε όλους. Και ανάμεσα σε αυτούς κι εμείς. Γιατροί και νοσηλεύτριες και πάροχοι υγείας αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Αλλά κανείς δεν σταματάει τη μάχη».

Τι θα στέλνατε ως μήνυμα στους Ελληνες;

«Μήνυμα αισιοδοξίας, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι η επιστήμη θα νικήσει. Η γνώση για την επιδημία, τους μηχανισμούς μετάδοσης και τις πιθανές θεραπείες παράγεται σε ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Χωρίς υπερβολή, μαθαίνουμε καινούργια στοιχεία με την ημέρα, την ώρα. Τα πράγματα που ήξερα πριν από μια εβδομάδα για τη νόσο μού φαίνονται τώρα τόσο παλιά, λες και έχουν περάσει χρόνια. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είτε μέσω φαρμάκων, είτε μέσω εμβολίων, θα εξαλείψουμε τη νόσο. Αρκετά σύντομα. Ως Ελληνας αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος για το πώς χειρίστηκε η χώρα μας την κρίση. Η Ελλάδα λάμπει σαν άστρο σε έναν βαρύ, σκούρο ουρανό. Ενώ η υποτιθέμενα πιο πλούσια χώρα στον κόσμο σκάβει μαζικούς τάφους, η πατρίδα μας έχει τιθασεύσει τη διασπορά του ιού σε αξιοθαύμαστα επίπεδα. Οι αποφάσεις που έχουν παρθεί, η ενημέρωση που γίνεται και τα συστήματα που έχουν δημιουργηθεί δείχνουν ότι η ηγεσία ενδιαφέρεται και κατανοεί. Και γι’ αυτό ο κόσμος ανταποκρίνεται με σεβασμό προς τους θεσμούς και εκτίμηση προς την κρατική προσταγή».

 

Πώς είναι αυτές τις ημέρες η καθημερινότητά σας στο Mass General; Εφερε αυτή η κρίση μια ευκαιρία να αντιληφθούμε και τα ελλείμματα στα υγειονομικά συστήματα των κοινωνιών μας;

«Εγώ προσφέρω τη γνώμη από την πλευρά του χειρουργού. Η δουλειά μου αρχίζει σε «χειρουργικές» ώρες, γύρω στις 6 π.μ., παρ’ όλο που τα περισσότερα χειρουργεία είναι κλειστά γιατί οι προγραμματισμένες εγχειρήσεις έχουν αναβληθεί. Για εμάς όμως, τους χειρουργούς τραύματος και επειγόντων, η δουλειά αυξήθηκε, δεν μειώθηκε. Ενώ το τραύμα από τροχαία ατυχήματα έχει μειωθεί, το τραύμα από διαπροσωπική βία εξακολουθεί και πιθανόν αυξάνεται. Ο εκνευρισμός, η αβεβαιότητα, η οικονομική δυσπραγία δημιουργούν μια κατάσταση έντασης, που πολλές φορές εκτονώνεται με βία. Συγχρόνως οι πωλήσεις των όπλων εκτοξεύθηκαν! Σε μια χώρα που επιτρέπει την οπλοφορία, οι πολίτες συνδυάζουν την κοινωνική κρίση με ανάγκη για αυτοάμυνα. Είναι λυπηρό, αλλά πραγματικό. Ενώ στατιστικές μελέτες δεν έχουν ακόμη τεκμηριώσει το φαινόμενο, πολλοί συνάδελφοί μου παρατηρούν αύξηση στα κρούσματα οικογενειακής βίας, βίας εναντίον γυναικών και γενικά διατιτραίνοντος τραύματος (διαμπερούς τραύματος). Από την άλλη πλευρά, οι χειρουργικές επείγουσες παθήσεις, που δεν είναι τραυματικής αιτιολογίας, όπως οι αποφράξεις εντέρου, αιμορραγίες, διατρήσεις, φλεγμονές κ.λπ., δεν έχουν σταματήσει να υπάρχουν. Οι άνθρωποι παθαίνουν σκωληκοειδίτιδα με ή χωρίς κορωνοϊό. Παράλληλα, όλοι οι χειρουργοί τραύματος στην Αμερική είναι και εντατικολόγοι. Εχουν δηλαδή σπουδάσει εντατικολογία πέραν της χειρουργικής και επανδρώνουν μονάδες εντατικής θεραπείας όταν δεν χειρουργούν. Με την κάθετη αύξηση λοιπόν της ανάγκης για εντατική θεραπεία, οι χειρουργοί της ομάδας μου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους νυχθημερόν στις μονάδες. Σε νοσοκομεία που έχουν μεγάλη υποδομή και εξ αυτού έχουν απορροφήσει τον κύριο όγκο των ασθενών με κορωνοϊό, σαν το δικό μας, ο φόρτος της δουλειάς είναι τεράστιος. Αλλά κατά περίεργο τρόπο είναι επίσης καλοδεχούμενος και διεκπεραιώσιμος. Αυτό που κάνουμε είναι αυτό που μας γεμίζει, που μας χαρίζει υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό».

 

Πώς αντιδρούν οι νοσοκόμες, οι βοηθοί, όλοι εκείνοι που κάνουν το έργο σας ευκολότερο; Ανέδειξαν αυτές οι μέρες τους ήρωες της καθημερινότητάς μας;

«Σε αυτή την τεράστια προσπάθεια, οι γιατροί είναι μόνο ένα μέρος ενός απίστευτα δυναμικού και αλληλένδετου συνόλου. Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές αξίζουν τον θαυμασμό όλων. Πρώτες στη μάχη, πρώτοι στην προσφορά. Και μετά όλο το προσωπικό του νοσοκομείου: τεχνικοί, τραυματιοφορείς, καθαριστές, διοικητικοί, χιλιάδες ανθρώπων, που κάθε μέρα φορούν τη μάσκα τους καθώς μπαίνουν στο νοσοκομείο μας για να κάνουν το χρέος τους προς τον άρρωστο συμπολίτη και προς τους συναδέλφους τους. Ανθρωποι απλοί, καθημερινοί, που δεν πρόκειται ποτέ να βγουν στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες, αλλά που προσφέρουν στον τομέα τους τόσο ουσιαστικά όσο και οι γιατροί. Στο νοσοκομείο μας υπάρχουν 2.000 γιατροί και 22.000 εργαζόμενοι. Για κάθε γιατρό αναλογούν πάνω από 10 άνθρωποι που δημιουργούν τις εξαιρετικές συνθήκες δουλειάς και επιτυχίας. Για μένα αυτοί είναι οι αφανείς αλλά πραγματικοί ήρωες».

«Η κρίση δημιουργεί εφευρετικότητα»

Στο πανεπιστήμιο διδάσκετε ηλεκτρονικά; Πώς σκέφτεστε ότι θα αλλάξει αυτή η εμπειρία τα συστήματα ανώτατης εκπαίδευσης της υφηλίου;

«Αποφάσεις που χρειάζονταν δεκάδες συσκέψεις, τώρα παίρνονται μέσα σε μερικές ώρες. Συστήματα που έπρεπε να δοκιμασθούν για χρόνια πριν από την αποδοχή, τώρα υιοθετούνται αμέσως. Η καθιέρωση των τηλεσυσκέψεων και της τηλεκπαίδευσης δημιουργήθηκε ουσιαστικά μέσα σε μία εβδομάδα. Ξυπνήσαμε ένα πρωί και μας είπαν: “Συνδεθείτε με βίντεο” και συνδεθήκαμε. Και όλα ήταν μια χαρά. Βενζίνη δεν καταναλώθηκε. Αυτοκίνητα δεν κινήθηκαν να μπλοκάρουν τους δρόμους. Ασκοπος χρόνος δεν χάθηκε σε μετακινήσεις. Πνεύματα δεν οξύνθηκαν στα κόκκινα φανάρια και στην τελευταία θέση παρκαρίσματος. Η κρίση δημιουργεί εφευρετικότητα. Βρήκαμε άλλους τρόπους να επικοινωνούμε, να παράγουμε, να διδάσκουμε, να διδασκόμαστε. Χωρίς αμφιβολία, ένα εργαστήριο ανατομίας δεν μπορεί να γίνει χωρίς προσωπική παρουσία στο εργαστήριο (ακόμα). Μια εγχείρηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς να είναι ο χειρουργός στο χειρουργείο (ακόμα). Αλλά ποιος είναι ο λόγος να πετάνε 10 άνθρωποι από 10 διαφορετικά σημεία της Αμερικής για να συσκεφθούν για 2 ώρες σε ένα ξενοδοχείο ενός αεροδρομίου; Ποιος είναι ο λόγος να έρχεται ένας άνθρωπος στον γιατρό οδηγώντας μία ώρα μπρος και μία ώρα πίσω για να γράψει μια συνταγή; Γιατί πρέπει 50 φοιτητές να βρίσκονται την ίδια στιγμή σε μια αίθουσα για να ακούσουν μια διάλεξη; Πόσο χρόνο και χρήμα μπορούμε να εξοικονομήσουμε από την ελαχιστοποίηση των άσκοπων μετακινήσεων; Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς την ακόρεστη διάθεση των ηλεκτρονικών μέσων να καταβροχθίσουν κάθε έννοια αυθεντικής ανθρώπινης επικοινωνίας. Υπάρχουν όρια και ισορροπίες. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο».

Click to comment

Απάντηση

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Ή ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ

Η έμφυλη  βία αποτελεί στις μέρες ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο, με τεράστιες   επιπτώσεις, τόσο σε κοινωνικό, οικονομικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το φαινόμενο  αυτό στις μέρες μας τείνει να πάρει τεράστιες διαστάσεις, ενώ οι  επιπτώσεις του φαινομένου αυτού επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα όχι μόνο το άτομο που υφίσταται οποιαδήποτε μορφής βία, αλλά και τον περίγυρο αυτού του ατόμου, όπως οικογένεια, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Εάν και  δεν υπάρχει συγκεκριμένος και νομικά αποδεκτός ορισμός  για την έννοια της έκφυλης βίας,  υπάρχει πληθώρα συμπεριφορών οι οποίες είναι εγκληματικές και στο σύνολό τους συνιστούν διάφορες μορφές βίας.   Η έμφυλη βία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που λαμβάνει  χώρα με διαφορετικές μορφές και ποικίλες συνέπειες. Μπορεί να παρουσιαστεί:

  • με ένα έγκλημα μίσους, στο οποίο η σωματική βία να στοχεύει συγκεκριμένα το φύλο του θύματος, ή
  • ως φαινόμενο ενδοοικογενειακής βίας, στο οποίο να υπάρχουν σκηνές βίας μεταξύ του ζεύγους ή και μεταξύ των γονέων με τα παιδιά τους, που κύρια πηγή εκδήλωσης είναι ο μισογυνισμός και ο μισανδρισμός
  • ως φαινόμενο σεξουαλικής παρενόχλησης, με πολλές εμφανίσεις, ή
  • βία κατά των ανδρών, μέσα στα πλαίσια της οικογένειας ή του έγγαμου βίου, που είναι αποτέλεσμα της βίας που έχει δεχτεί η γυναίκα – σύζυγος, από άνδρες εμπιστοσύνης, όπως ο πατέρας, ο αδελφός ή άλλο μέλος της οικογένειας.

Αναφερόμενη παραπάνω σε δύο σημαντικές έννοιες, οι οποίες σχεδόν περικλείουν το σύνολο των αρνητικών χαρακτηριστικών  – γνωρισμάτων, θα πρέπει να δούμε το βαθύτερο νόημα τους, πως προέκυψαν αυτά και την σημερινή τους ερμηνεία (λανθασμένη ίσως για τους περισσότερους, λόγω άγνοιας περισσότερο)  .

Μισογυνισμός, είναι το μίσος και η δυσαρέσκεια απέναντι στις γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστεί  με πολυάριθμους τρόπους, μεταξύ των οποίων η σεξουαλική διάκριση, η εχθρότητα, οι αντιλήψεις περί ανδρικής υπεροχής, η υποτίμηση των γυναικών και η βία κατά των γυναικών.  Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διαφοροποιηθούμε από την έννοια του σεξισμού, ο οποίος αναφέρεται στην προκατάληψη ή διάκριση σχετικά  με το φύλο ενός ατόμου ( βιολογικό και κοινωνικό ). Η έννοια του σεξισμού  συνδέεται  άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων  και μιλάει για την πεποίθηση ότι το ένα φύλο είναι ανώτερο από το άλλο.

Μυσανδρισμός,  είναι το μίσος,  η περιφρόνηση και η προκατάληψη απέναντι στους άνδρες. Ο μισανδρισμός  εκδηλώνεται  με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων λόγω φύλλου, της δυσφήμισης και της βίας. Γενικά θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε  ως τον φόβο, το μίσος, τον θυμό και την περιφρόνηση απέναντι στο ανδρικό φύλλο.  Ο μισανδρισμός μπορεί συχνά  να ταυτιστεί, χωρίς να είναι απαραιτήτως ορθό,  με το φαινόμενο του ακραίου φεμινισμού.

Τα ομόφυλα άτομα και οι γυναίκες βιώνουν τη περισσότερη έμφυλη βία, αν και οποιοδήποτε άτομο μπορεί να γίνει ή να είναι θύμα. Η έμφυλη βία είναι απόρροια των άνισων σχέσεων της εξουσίας που πηγάζει μεταξύ των ανδρών και των γυναικών, και βασίζεται στην κοινωνική ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των φύλλων, καθώς επίσης και στα στερεότυπα που αναπαράγονται  με το πέρασμα των χρόνων από γενιά σε γενιά.

Η έμφυλη βία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην σωματική, και ψυχική υγεία του ατόμου που την υφίσταται (την βία). Οι άνδρες θεωρώντας τους εαυτούς τους ανώτερα κοινωνικά όντα, από τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες, εμφανίζουν συμπτώματα βίας υποκινούμενα από μισογύνια κίνητρα. Φαινόμενα βίας, που σε μεγάλο ή σε ποιο μικρό βαθμό, θα επηρεάσουν την κοινωνική, συναισθηματική, πνευματική και ψυχική υγεία του θύματος, κάνοντάς το νιώθει ότι έχει χάσει τα πάντα και να μην μπορεί να συμμετέχει με ισότητα και αξιοπρέπεια, σε κοινωνικές, πολιτιστικές, αθλητικές και εν γένει κάθε είδους δραστηριότητες, δημιουργώντας του λάθος αισθήματα, οίκτου, συμπόνιας και λύπησης.

 

 

 

 

Continue Reading

ΑΠΟΨΕΙΣ

Γιατί απέχουν οι δικηγόροι από τα καθήκοντα τους;

*Γράφει ο Μάρκος Ζήσσου, δικηγόρος

Ίσως έχετε ακούσει στις ειδήσεις ότι εδώ και κάποιες εβδομάδες οι δικηγόροι Καβαλας (όπως φυσικά και οι δικηγόροι πανελληνίως) απέχουμε απο τις εργασίες μας μεσα σε πλαίσιο αποχής που ορίζεται απο την Γενικη Συνελευση του Δικηγορικού Συλλόγου .
Δυστυχώς όμως για εμας τους δικηγόρους (με ευθύνη κυρίως του πανελλήνιου συνδικαλιστικού οργάνου μας αλλά και την αμεριστη «συμπαράσταση» των ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας ) οι λόγοι αυτής της αποχής μας σίγουρα σας είναι παντελώς άγνωστοι με αποτελεσμα μέχρι σήμερα όλη αυτή η κινητοποίηση μας, να έχει κάνει «μια τρύπα στο νερο της δημοσιότητας » επιτρέποντας τις κυβερνητικές επιλογές να νομοθετούνται αφιλτράριστες χωρίς ίχνος πίεσης και έτσι ελεύθερα και απροβλημάτιστα για την κυβέρνηση, να καταλήγουν προβληματικοί νόμοι του κράτους .
Σαν προσωπική αντίδραση σε αυτή την κατάσταση θα προσπαθησω εντελώς συνοπτικα να αναλύσω τους λόγους της αποχής μας ,που τόσο αγνοεί η Ελληνική κοινωνία , η οποια κατα την προσφιλή τακτική της και πάλι κοιμάται τον υπνο του δικαίου .
Περαν λοιπόν των λόγων αποχής μας που αφορούν κάποια καθαρά συνδικαλιστικά ζητηματα των δικηγόρων και τα οποία δεν χρειάζεται να αναλύσω καθώς όπως είναι λογικο και επόμενο, αφήνουν αδιάφορη την κοινή γνώμη, υπαρχουν και οι υπόλοιποι πολύ σοβαροί λόγοι που μας αναγκάζουν να απέχουμε απο την εργασία μας και αυτοι οι λόγοι είναι για θέματα που αγγίζουν τις ζωές όλων . Οι βασικοί λόγοι της πανελλήνιας αποχής μας, αφορούν τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση όπως είναι ο Δικαστικος Καλλικράτης που προβλεπει την ρηξικέλευθη κατάργηση και συγχώνευση δικαστηρίων αλλά και τις επερχόμενες τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση εφαρμογής των ποινών φυλάκισης και την αναδιάρθωση των βαθμών δικαιοδοσίας ,τα οποία στο σύνολο τους πραγματοποιούνται απο το Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση της τόσο απαραίτητης υποδομής που απαιτείται για τέτοιου είδους καινοτομίες . Για αυτό τον λόγο όλες αυτες οι νέες αλλαγές στη δικαιοσύνη ,και για ακόμα μια φορά, στο τέλος θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα στην καθημερινότητα απο αυτά που υποτίθεται ότι έρχονται για να λυσουν. Η ελληνική δικαιοσύνη διαχρονικά δυστυχώς διοικείται απο ανθρώπους που αγνοούν τις πραγματικές αναγκες της και αυτό έχει περίτρανα επιβεβαιωθεί απο την παταγώδη αποτυχία σχεδόν όλων των μνημονιακών και μετά μνημονιακών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν στο χώρο της δικαιοσυνης τα τελευταία σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε ένα κόπο και αναζητηστε (προσοχή:αντικειμενικά)δημοσιεύματα ,τα οποία αναλύουν επαρκώς αυτά τα θέματα . Αξίζει τον κόπο και τον χρόνο σας…

Continue Reading

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ω της παραφροσύνης

*Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης

Είναι φορές, όπως αυτή μεταξύ διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, που η διαστρέβλωση πραγματικών δεδομένων από εκείνους που διεκδικούν πάση θυσία την επίτευξη του στόχου τους, ξεπερνά κάθε όριο.

Έτσι και σήμερα, λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή των δεύτερων εκλογών της Κυριακής για την ανάδειξη του δημάρχου Καβάλας, η επίτευξη ποσοστού 36,7% από το συνδυασμό του Θεόδωρου Μουριάδη «Σύγχρονος δήμος», παρουσιάζεται από κάποιους ως… αποδοκιμασία των δημοτών επειδή (λέει) τον ψήφισαν μόλις… δύο στους δέκα! Και πώς καταλήγουν σε αυτόν τον παραλογισμό; Χρησιμοποιώντας το ποσοστό της αποχής!

Εφόσον δηλαδή ένας στους δύο δεν πήγε να ψηφίσει, άρα το 36% του 47% που συμμετείχε, σημαίνει ότι το πραγματικό ποσοστό του συνδυασμού είναι… 17%!! Και ο πιο αδαής από τους δημότες, υιοθετώντας την ίδια «λογική», θα μπορούσε να συμπεράνει ότι οι υποστηρικτές του δεύτερου σε ψήφους συνδυασμού, δεν συγκέντρωσαν το 24%, αλλά μόλις το 11% των ψήφων.

Ακριβώς με την ίδια λογική, συμπεραίνουμε ότι οι διοικήσεις που προέκυψαν από τις εκλογικές αναμετρήσεις των προηγούμενων 20 τουλάχιστον ετών, τόσο σε εθνικό όσο και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, εκπροσωπούν ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 22 με 23%!

Μόνο που οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες δεν λειτουργούν έτσι αγαπητοί. Οι εκπρόσωποι του λαού, αναδεικνύονται από εκείνους που εκφράζουν τη γνώμη τους μέσω της ψήφου. Όσοι απέχουν, αν δεν συντρέχουν λόγοι ανωτέρας βίας, κακώς απέχουν. Εφόσον όμως (είτε επέλεξαν είτε όχι να) απέχουν από τη μέγιστη αυτή στιγμή της δημοκρατίας, η γνώμη τους -θετική ή αρνητική- απλά δεν καταγράφεται. Το να τη μεταφράζει κανείς όπως ακριβώς τον συμφέρει για την εξυπηρέτηση των σκοπών του, μόνο ως διαστρέβλωση (επιεικώς) της πραγματικότητας μπορεί να χαρακτηριστεί.

Γι’ αυτό λοιπόν, εξαιρώντας από τη λογική του κειμένου το γεγονός ότι το σύνολο των 21 πρώτων σε σταυρούς υποψηφίων του «Σύγχρονου δήμου», έχουν καθένας τους ξεχωριστά τους διπλάσιους από τους αντίστοιχους υποψηφίους του δεύτερου, αυτοί που αξίζει να εκλεγούν στο πλευρό του επόμενου δημάρχου Καβάλας, είναι αυτοί που οι συνδημότες τους εμπιστεύθηκαν.

Ο συνδυασμός «Σύγχρονος δήμος» και οι υποψήφιοι του νυν δημάρχου Καβάλας Θεόδωρου Μουριάδη.

Continue Reading
Green logo ENA Club with text ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

Κατοικία

a house with a green roof and road signs left and right
arrows as a circle symbol of recycling
paint cans
letters AG as logo
gear and tool as logo pavlidis

newsletter



Καιρος

Πρωτοσέλιδα

Χρήσιμα

Δρομολόγια Πλοίων από και προς Καβάλα

Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ

espa logo

espa_logo_en