Quantcast
Connect with us

ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν φταίνε για όλα τρόικα και Μνημόνιο…

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

Οι κατά καιρούς εκθέσεις και δηλώσεις υπαλλήλων και αξιωματούχων του ΔΝΤ (με τελευταία την προχθεσινή της Κριστίν Λαγκάρντ), σε συνδυασμό με τις επικρίσεις από κάποιους ξένους ευρωβουλευτές, για τις επιδόσεις τόσο της τρόικας, όσο και του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας, έχουν χρησιμοποιηθεί στο εσωτερικό της Ελλάδας για να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι για όλα φταίει το Μνημόνιο και αυτοί που το επιβάλλουν. Οι ανελέητοι δανειστές, δηλαδή, και η τρισκατάρατη τρόικα που όχι μόνο δεν δείχνει ίχνος κατανόησης για την ελληνική οικονομική πραγματικότητα, αλλά επιπλέον, δεν ξέρει τι της γίνεται.

Με λίγα λόγια, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πιστεύει ότι δεν φτάσαμε στη χρεοκοπία και γι’ αυτό μπήκαμε στο Μνημόνιο υπό την εποπτεία της τρόικας, αλλά ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Το Μνημόνιο και η τρόικα προκάλεσαν την κρίση και τα δεινά που βιώνουμε ως χώρα και ως κοινωνία, οπότε χωρίς αυτά θα περνούσαμε μια χαρά και ανέμελα, όπως πριν. Τότε που περνούσαμε μια χαρά με τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τα δανεικά. Αυτή είναι η αντίληψη που έχει εδραιωθεί με τη βοήθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πολλών μίντια, αλλά και της κυβέρνησης, που η τακτική της είναι να ρίχνει τις ευθύνες στην τρόικα και το Μνημόνιο για να αντιμετωπίσει τη δυσαρέσκεια.

Ασφαλώς και η τρόικα έχει κάνει λάθη και αναμφίβολα το Μνημόνιο επέβαλε δυσβάστακτους όρους που έπρεπε να εκπληρωθούν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η Κριστίν Λαγκάρντ αποδίδει πολλά από τα λάθη αυτά στα ανακριβή στοιχεία που έδιναν οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι ΔΝΤ, τρόικα και Ευρωπαίοι δανειστές αντιμετώπισαν μία πρωτόγνωρη κατάσταση στην Ελλάδα λόγω της γνωστής «ελληνικής πραγματικότητας», που δεν έμπαινε σε κανένα «καλούπι» των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι υπήρχε χώρα – μέλος της Ευρωζώνης με τόσο διαλυμένη, ανίκανη και διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση, με εντελώς κρατικοδίαιτη και αντιπαραγωγική οικονομία και αντίστοιχες στρεβλώσεις σε κάθε τομέα, με τέτοια αντίδραση απέναντι σε κάθε ιδέα εκσυγχρονισμού και με τόσο μέτρια πολιτική τάξη.

Αυτά άλλωστε συνετέλεσαν σημαντικά στην αντιμετώπιση των επιχειρημάτων και των στοιχείων της ελληνικής πλευράς με ιδιαίτερη καχυποψία, κάτι που συνεχίζεται ώς σήμερα. Αν προστεθεί και το γεγονός ότι οι δανειστές δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν εύκολα να διαθέσουν περισσότερα κονδύλια και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, για λόγους δικής τους εσωτερικής πολιτικής, ή επειδή πίεζε η ανάγκη γρήγορων βημάτων για μεγαλύτερη στοίχιση των οικονομιών στην Ευρωζώνη, εξηγείται σε μεγάλο βαθμό γιατί μπορεί να έγιναν και λάθη στους χειρισμούς από την τρόικα, η οποία εκπροσωπεί το ΔΝΤ, την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να μην το ξεχνάμε.

Οποιες πάντως και να ήταν η συμπεριφορά και οι επιδόσεις της τρόικας και όσο δυσβάστακτοι να είναι οι όροι του Μνημονίου, η Ελλάδα δεν έπεσε… στα βράχια εξαιτίας τους. Η Ελλάδα είχε πέσει στα βράχια και ευτυχώς υπήρξε το Μνημόνιο και ήλθε και η τρόικα για να εποπτεύσει την τήρησή του, ώστε να μην φτάσει η κατάσταση στην άτακτη χρεοκοπία. Καμία τρόικα και κανένα Μνημόνιο δεν έφταιγε για την πλήρη ανικανότητα, σπατάλη και διαφθορά της δημόσιας διοίκησης. Καμία τρόικα και κανένα Μνημόνιο δεν έφταιγε για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, τα σκάνδαλα και το μέγεθος της λεηλασίας του Δημοσίου από πολλούς, πάρα πολλούς πολίτες αυτής της χώρας. Καμία τρόικα και κανένα Μνημόνιο δεν φταίνε για τα χάλια της Παιδείας, την έλλειψη παραγωγικής βάσης, τις «φούσκες» που είχαν δημιουργηθεί σε διάφορους τομείς, την καταναλωτική μανία, τη διάχυτη ασυδοσία, τις συντεχνιακές αντιλήψεις, τη στρέβλωση του συνδικαλισμού και των αριστερών ιδεών, τις πελατειακές σχέσεις, τον γενικευμένο παραλογισμό και τόσα άλλα που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν ακόμη την «ελληνική πραγματικότητα».


Αν κάποιοι θεωρούν ότι αυτό το κείμενο αποτελεί απόπειρα εξωραϊσμού του προφίλ της τρόικας και δικαιολόγησης του Μνημονίου, ας αναλογισθούν πού θα βρισκόταν η χώρα και οι ίδιοι δίχως Μνημόνιο και τρόικα. Ας αναλογιστούν ακόμη πού θα οδηγηθούν η χώρα και οι ίδιοι αν επικρατήσουν εκείνοι που παίζουν με την έξοδο από την Ευρωζώνη και την επάνοδο στη δραχμή.

Click to comment

Απάντηση

ΑΠΟΨΕΙΣ

Έμφυλη Βία: Ενδοοικογενειακή Βία

Η έμφυλη  βία αποτελεί στις μέρες ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο, με τεράστιες   επιπτώσεις, τόσο σε κοινωνικό, οικονομικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το φαινόμενο  αυτό στις μέρες μας τείνει να πάρει τεράστιες διαστάσεις, ενώ οι  επιπτώσεις του φαινομένου αυτού επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα όχι μόνο το άτομο που υφίσταται οποιαδήποτε μορφής βία, αλλά και τον περίγυρο αυτού του ατόμου, όπως οικογένεια, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Μία μορφή βίας είναι και η ενδοοικογενειακή, με την πληθώρα των περιστατικών, να είναι η βία των ανδρών κατά των γυναικών, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ή να παραλείπουμε (εσκεμμένα ή μη) την βία των γυναικών κατά των ανδρών, ή και την βία κατά των παιδιών από το στενό ή ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον.

Η άσκηση βίας μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο κατά την διάρκεια μιας σχέσης ή και μετά από αυτήν. Σεξουαλική, οικονομική, κοινωνική απομόνωση, συνιστούν ένα πλέγμα, που έχει ως υποβόσκων υπόβαθρο την ζήλια, το φθόνο, το μίσος, το θυμό, την απόρριψη και άλλα επαχθή αίτια. Κοινός παρανομαστής όμως η μείωση του ατόμου τόσο σε οικογενειακό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 1 στις 3 γυναίκες έχει βιώσει περιστατικό ενδοοικογενειακής ή και σεξουαλικής βίας, ως απόρροια των άνισων σχέσεων μεταξύ των ανδρών και των γυναικών.  Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά την διετία 2016 – 2017, εμφανίστηκαν τα εξής:

  • 2 εκατ, θύματα ετησίως
  • 82 γυναίκες και 13 άνδρες έχασαν την ζωή τους, ως αποτέλεσμα ενδοοικογενειακής βίας
  • 30 γυναίκες την εβδομάδα επιχειρούν να αυτοκτονήσουν, εκ των οποίων οι 3 αυτοκτονούν
  • 150000 παιδιά ζουν σε περιβάλλον ενδοοικογενειακής βίας

Τα ποιο απογοητευτικά στοιχεία προκύπτουν κατά την περίοδο του lockdown, για κάθε 3 μήνες, προστέθηκαν  15 εκατομμύρια περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση των γυναικοκτονιών σε ποσοστό 100%. Έτσι λοιπόν έχουμε πράξεις που προκαλούν σωματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα, δημιουργώντας αισθήματα, φόβου, αγωνίας, πανικού, έντονης ντροπής και ανελευθερίας.

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και την σεξουαλική παρενόχληση, που είναι οποιαδήποτε μορφή ανεπιθύμητης λεκτικής, ψυχολογικής, ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα την προσβολή της προσωπικότητας, ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εξευτελιστικού, εχθρικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος, με κύριο σκοπό τον εξευτελισμό, την ταπείνωση  και την διαπόμπευση του θύματος.

Αν και τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης είναι πολλά, το ανησυχητικό είναι ότι ένας μικρός αριθμός δηλώνεται και ακόμα ένας μικρότερος αριθμός αναζητά λύση και αντιμετώπιση στο πρόβλημα.

Όλα αυτά όμως πηγάζουν από τις κοινωνικές τάξεις και τις κοινωνικές σχέσεις, που σαν βασικό στοιχείο είναι η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και η υπεροχή του άνδρα έναντι της γυναίκας. Έτσι λόγω της κυριαρχίας του άνδρα στα καπιταλιστικά κυρίως συστήματα, ο ρόλος της γυναίκας παρέμεινε αρνητικός ως προς τα δικαιώματα της γυναίκας. Με την εμφάνιση της βιομηχανικής επανάστασης και εφόσον  ζητήθηκαν φτηνά εργατικά χέρια, η  γυναίκα ξέφυγε από τον στενό κύκλο της οικογενείας  με αποτέλεσμα να αρχίζει να αποκτά δικαιώματα και ελευθερίες ύστερα όμως από μακροχρόνιους αγώνες για ισότητα και ισονομία.

Βλέποντας όμως αυτή την στροφή της γυναίκας προς την απελευθέρωση, και νιώθοντας ότι η γυναίκα κερδίζει έδαφος ως προς τα κατεκτημένα δικαιώματα έναντι των ανδρών, αρχίζουν και τα φαινόμενα της βίας.

Ένα επίσης σημαντικό κομμάτι βίας αποτελούν  και οι εξής μορφές:

  • Σωματεμπορία
  • Ακρωτηριασμός γυναικείων γεννητικών οργάνων
  • Παιδική γάμοι
  • Διαδικτυακοί έμφυλη βία

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ γύρω στα 800 εκατ. γυναίκες έχουν υποστεί  σεξουαλική βία, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, στοιχεία προ πανδημίας, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η εκτόξευση της βίας και της ενδοοικογενειακής βίας κατά των γυναικών. Το ανησυχητικό όμως είναι ότι μόνο το 40 % των γυναικών που υφίσταται βία  ζητά βοήθεια λόγω του φόβου που προκαλεί ο κοινωνικός κυρίως περίγυρος. Επίσης σύμφωνα με άλλα στοιχεία του ΟΗΕ το 40% γυναικών παγκοσμίως έχουν γίνει θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ‘όπως επίσης και με τα επίσημα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, περίπου 3000 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους από φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας.

Continue Reading

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Ή ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ

Η έμφυλη  βία αποτελεί στις μέρες ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο, με τεράστιες   επιπτώσεις, τόσο σε κοινωνικό, οικονομικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το φαινόμενο  αυτό στις μέρες μας τείνει να πάρει τεράστιες διαστάσεις, ενώ οι  επιπτώσεις του φαινομένου αυτού επηρεάζουν άμεσα και έμμεσα όχι μόνο το άτομο που υφίσταται οποιαδήποτε μορφής βία, αλλά και τον περίγυρο αυτού του ατόμου, όπως οικογένεια, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Εάν και  δεν υπάρχει συγκεκριμένος και νομικά αποδεκτός ορισμός  για την έννοια της έκφυλης βίας,  υπάρχει πληθώρα συμπεριφορών οι οποίες είναι εγκληματικές και στο σύνολό τους συνιστούν διάφορες μορφές βίας.   Η έμφυλη βία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που λαμβάνει  χώρα με διαφορετικές μορφές και ποικίλες συνέπειες. Μπορεί να παρουσιαστεί:

  • με ένα έγκλημα μίσους, στο οποίο η σωματική βία να στοχεύει συγκεκριμένα το φύλο του θύματος, ή
  • ως φαινόμενο ενδοοικογενειακής βίας, στο οποίο να υπάρχουν σκηνές βίας μεταξύ του ζεύγους ή και μεταξύ των γονέων με τα παιδιά τους, που κύρια πηγή εκδήλωσης είναι ο μισογυνισμός και ο μισανδρισμός
  • ως φαινόμενο σεξουαλικής παρενόχλησης, με πολλές εμφανίσεις, ή
  • βία κατά των ανδρών, μέσα στα πλαίσια της οικογένειας ή του έγγαμου βίου, που είναι αποτέλεσμα της βίας που έχει δεχτεί η γυναίκα – σύζυγος, από άνδρες εμπιστοσύνης, όπως ο πατέρας, ο αδελφός ή άλλο μέλος της οικογένειας.

Αναφερόμενη παραπάνω σε δύο σημαντικές έννοιες, οι οποίες σχεδόν περικλείουν το σύνολο των αρνητικών χαρακτηριστικών  – γνωρισμάτων, θα πρέπει να δούμε το βαθύτερο νόημα τους, πως προέκυψαν αυτά και την σημερινή τους ερμηνεία (λανθασμένη ίσως για τους περισσότερους, λόγω άγνοιας περισσότερο)  .

Μισογυνισμός, είναι το μίσος και η δυσαρέσκεια απέναντι στις γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστεί  με πολυάριθμους τρόπους, μεταξύ των οποίων η σεξουαλική διάκριση, η εχθρότητα, οι αντιλήψεις περί ανδρικής υπεροχής, η υποτίμηση των γυναικών και η βία κατά των γυναικών.  Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διαφοροποιηθούμε από την έννοια του σεξισμού, ο οποίος αναφέρεται στην προκατάληψη ή διάκριση σχετικά  με το φύλο ενός ατόμου ( βιολογικό και κοινωνικό ). Η έννοια του σεξισμού  συνδέεται  άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων  και μιλάει για την πεποίθηση ότι το ένα φύλο είναι ανώτερο από το άλλο.

Μυσανδρισμός,  είναι το μίσος,  η περιφρόνηση και η προκατάληψη απέναντι στους άνδρες. Ο μισανδρισμός  εκδηλώνεται  με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων λόγω φύλλου, της δυσφήμισης και της βίας. Γενικά θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε  ως τον φόβο, το μίσος, τον θυμό και την περιφρόνηση απέναντι στο ανδρικό φύλλο.  Ο μισανδρισμός μπορεί συχνά  να ταυτιστεί, χωρίς να είναι απαραιτήτως ορθό,  με το φαινόμενο του ακραίου φεμινισμού.

Τα ομόφυλα άτομα και οι γυναίκες βιώνουν τη περισσότερη έμφυλη βία, αν και οποιοδήποτε άτομο μπορεί να γίνει ή να είναι θύμα. Η έμφυλη βία είναι απόρροια των άνισων σχέσεων της εξουσίας που πηγάζει μεταξύ των ανδρών και των γυναικών, και βασίζεται στην κοινωνική ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των φύλλων, καθώς επίσης και στα στερεότυπα που αναπαράγονται  με το πέρασμα των χρόνων από γενιά σε γενιά.

Η έμφυλη βία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην σωματική, και ψυχική υγεία του ατόμου που την υφίσταται (την βία). Οι άνδρες θεωρώντας τους εαυτούς τους ανώτερα κοινωνικά όντα, από τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες, εμφανίζουν συμπτώματα βίας υποκινούμενα από μισογύνια κίνητρα. Φαινόμενα βίας, που σε μεγάλο ή σε ποιο μικρό βαθμό, θα επηρεάσουν την κοινωνική, συναισθηματική, πνευματική και ψυχική υγεία του θύματος, κάνοντάς το νιώθει ότι έχει χάσει τα πάντα και να μην μπορεί να συμμετέχει με ισότητα και αξιοπρέπεια, σε κοινωνικές, πολιτιστικές, αθλητικές και εν γένει κάθε είδους δραστηριότητες, δημιουργώντας του λάθος αισθήματα, οίκτου, συμπόνιας και λύπησης.

 

 

 

 

Continue Reading

ΑΠΟΨΕΙΣ

Γιατί απέχουν οι δικηγόροι από τα καθήκοντα τους;

*Γράφει ο Μάρκος Ζήσσου, δικηγόρος

Ίσως έχετε ακούσει στις ειδήσεις ότι εδώ και κάποιες εβδομάδες οι δικηγόροι Καβαλας (όπως φυσικά και οι δικηγόροι πανελληνίως) απέχουμε απο τις εργασίες μας μεσα σε πλαίσιο αποχής που ορίζεται απο την Γενικη Συνελευση του Δικηγορικού Συλλόγου .
Δυστυχώς όμως για εμας τους δικηγόρους (με ευθύνη κυρίως του πανελλήνιου συνδικαλιστικού οργάνου μας αλλά και την αμεριστη «συμπαράσταση» των ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας ) οι λόγοι αυτής της αποχής μας σίγουρα σας είναι παντελώς άγνωστοι με αποτελεσμα μέχρι σήμερα όλη αυτή η κινητοποίηση μας, να έχει κάνει «μια τρύπα στο νερο της δημοσιότητας » επιτρέποντας τις κυβερνητικές επιλογές να νομοθετούνται αφιλτράριστες χωρίς ίχνος πίεσης και έτσι ελεύθερα και απροβλημάτιστα για την κυβέρνηση, να καταλήγουν προβληματικοί νόμοι του κράτους .
Σαν προσωπική αντίδραση σε αυτή την κατάσταση θα προσπαθησω εντελώς συνοπτικα να αναλύσω τους λόγους της αποχής μας ,που τόσο αγνοεί η Ελληνική κοινωνία , η οποια κατα την προσφιλή τακτική της και πάλι κοιμάται τον υπνο του δικαίου .
Περαν λοιπόν των λόγων αποχής μας που αφορούν κάποια καθαρά συνδικαλιστικά ζητηματα των δικηγόρων και τα οποία δεν χρειάζεται να αναλύσω καθώς όπως είναι λογικο και επόμενο, αφήνουν αδιάφορη την κοινή γνώμη, υπαρχουν και οι υπόλοιποι πολύ σοβαροί λόγοι που μας αναγκάζουν να απέχουμε απο την εργασία μας και αυτοι οι λόγοι είναι για θέματα που αγγίζουν τις ζωές όλων . Οι βασικοί λόγοι της πανελλήνιας αποχής μας, αφορούν τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση όπως είναι ο Δικαστικος Καλλικράτης που προβλεπει την ρηξικέλευθη κατάργηση και συγχώνευση δικαστηρίων αλλά και τις επερχόμενες τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση εφαρμογής των ποινών φυλάκισης και την αναδιάρθωση των βαθμών δικαιοδοσίας ,τα οποία στο σύνολο τους πραγματοποιούνται απο το Υπουργείο Δικαιοσύνης χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση της τόσο απαραίτητης υποδομής που απαιτείται για τέτοιου είδους καινοτομίες . Για αυτό τον λόγο όλες αυτες οι νέες αλλαγές στη δικαιοσύνη ,και για ακόμα μια φορά, στο τέλος θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα στην καθημερινότητα απο αυτά που υποτίθεται ότι έρχονται για να λυσουν. Η ελληνική δικαιοσύνη διαχρονικά δυστυχώς διοικείται απο ανθρώπους που αγνοούν τις πραγματικές αναγκες της και αυτό έχει περίτρανα επιβεβαιωθεί απο την παταγώδη αποτυχία σχεδόν όλων των μνημονιακών και μετά μνημονιακών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν στο χώρο της δικαιοσυνης τα τελευταία σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε ένα κόπο και αναζητηστε (προσοχή:αντικειμενικά)δημοσιεύματα ,τα οποία αναλύουν επαρκώς αυτά τα θέματα . Αξίζει τον κόπο και τον χρόνο σας…

Continue Reading
Green logo ENA Club with text ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

Κατοικία

a house with a green roof and road signs left and right
arrows as a circle symbol of recycling
paint cans
letters AG as logo
gear and tool as logo pavlidis

newsletter



Καιρος

Πρωτοσέλιδα

Χρήσιμα

Δρομολόγια Πλοίων από και προς Καβάλα

Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ

espa logo

espa_logo_en