Πριν λίγες μέρες μιλούσα με έναν φίλο, ο οποίος έλεγε πως τον τελευταίο καιρό δεν είναι και πολύ καλά, γιατί χώρισε με την αγαπημένη του.
Τής Έλια Ζερβού
«Ξέρεις, με πείραξε αυτός ο χωρισμός, γιατί νόμιζα ότι είχα βρει το άλλο μου μισό και διαψεύστηκα».
Διαψεύστηκε γιατί το άλλο του μισό δεν ένιωθε μισό αλλά ολόκληρο, και πέταξε μακριά με την άνεση που έχει ένα ολόκληρο περιστεράκι…
Δεν υπάρχει άλλο μισό, υπάρχουν μόνο καλές και κακές σχέσεις.
Αυτό του είπα και για να τον πείσω, συνέχισα: αν δεχτούμε πως υπάρχει το άλλο μας μισό, τότε έχουμε εκατοντάδες άλλα μισά στον πλανήτη, οπότε ή βρίσκεις το επόμενο ή αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο δύσκολο να το βρεις μέσα στα δισεκατομμύρια κόσμου, που ξεχνάς την ιδέα «άλλο μου μισό» και ψάχνεις την επόμενη σχέση σου. Την καλή ή την κακή…
«Τι θεωρείς καλή σχέση;» με ρώτησε, γιατί πείθω ότι είμαι σοφή, και του απάντησα.
Καλή σχέση είναι αυτή στην οποία και τα δυο μέλη έχουν ένα ανθρώπινο οικονομικό υπόβαθρο και από κει και ύστερα: κάνουν καλό σεξ.
Αν το ζευγάρι δεν κάνει καλό σεξ ή είναι πολλά χρόνια μαζί ή είναι παντρεμένο ή δεν είναι φτιαγμένοι ο ένας για το κρεβάτι του άλλου.
Στη τελευταία περίπτωση -στις άλλες δεν μας πέφτει λόγος- δεν υπάρχει καμία ανάγκη να μείνεις με κάποιον με τον οποίο όταν βρεθείς στο κρεβάτι σκέφτεσαι ότι κάπου έχει παραπέσει ο λογαριασμός του νερού και πρέπει να πας να το πληρώσεις γιατί θα το κόψουνε.
Χωρίζεις και ψάχνεις το καλό κρεβάτι.
Με την ησυχία σου, δε λέμε να πάρεις σβάρνα τη χώρα. Άλλωστε, εκτός από καλό κρεβάτι, πρέπει να κάνεις και καλές συζητήσεις, με πρωτεύουσα βαρύτητα στην ποιότητα του σεξ.
Προσωπικά, ανάμεσα στις καλές συζητήσεις με έναν άντρα και στο καλό κρεβάτι, θα διάλεγα το καλό κρεβάτι, αν δεν πετύχαινα και τα δυο μαζί. Γιατί παλιά διάλεγα τις καλές συζητήσεις και δεν είδα προκοπή.
Εξάλλου, μια καλή συζήτηση μπορείς να την κάνεις με έναν ξένο ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε, ενώ σεξ, όχι.
Πάμε στο επόμενο ζήτημα που θεωρώ πως είναι σημαντικό για να ορίσει την καλοσύνη μιας σχέσης: το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, το ενδιαφέρον, η αγάπη.
Και η έλλειψη οικειότητας στις προσφωνήσεις. Το «ρε» π.χ. αν δεν ακολουθείται από το μωρό μου, αλλά από το όνομά σου, είναι απαράδεκτο. Άλλο γνωριστήκαμε και άλλο παραγνωριστήκαμε.
Άσε που άμα παραγνωριστείς, πάει και το καλό σεξ, πάν’ κι όλα.
Όλα αυτά, προκύπτουν από την ευγένεια.
Ευγένεια στο ζευγάρι σε κάθε θέμα, ακόμα και όταν ξεχάσει ανοιχτή ο ένας από τους δυο την πόρτα της τουαλέτας. Πας και την κλείνεις εσύ ευγενικά και αθόρυβα. Να μην παίρνει θάρρητα, να συντηρείται η ευγένεια.
Τα «κατεβάζω τα βρακιά μου και τα κάνω όλα μπροστά σου», δεν έχουν καμία σχέση με ευγένεια και σκοτώνουν το καλό σεξ κάποια στιγμή, εκτός κι αν αυτά που κάνετε μπροστά του, αποτελούν κόνσεπτ του σεξ σας.
Περί ορέξεως, σαδομαστιγόπιτα, αλλά είμαι τόσο συντηρητική, που έχω την εντύπωση πως τα ζευγάρια που κάνουν σαδομαζοχιστικοτέτοια πράγματα μετά απορριπτέων υλικών στο κρεβάτι τους, εκτός από παλούκια, σιδερικά και πετούγιες, καβαλάνε και (άλλους) ανθρώπους, οπότε η ευγένεια στο ζευγάρι εξατμίζεται σαν άζαξ με αμονιαζόλ.
Γιατί δεν φαντάζομαι να υπάρχει ζευγάρι που να τρώει «σαπάκια» κάνοντας σεξ στο κρεβάτι του και μετά να είναι «αγάπη μου, μού περνάς το αλάτι σε παρακαλώ;».
Ναι, δεν το είπα ακόμα, αλλά δεν θεωρώ καλή τη σχέση στην οποία το ζευγάρι παίρνεται και με τρίτους, μαζί ή χώρια.
Και μη μου πείτε για τις φυλές στην Αφρική, τους αρχαίους Έλληνες, τη Σιμόν Νε Μποβουάρ και την ξεπερασμένη έννοια της μονογαμίας, τα ξέρω!
Εγώ όμως θέλω μονογαμία. Τη θεωρώ ένδειξη υγείας μιας σχέσης. Όποτε απάτησα ή απατήθηκα ήταν επειδή η σχέση είχε πιάσει πάτο και δεν το παραδεχόμασταν.
Επιπλέον, η μονογαμία είναι μια μορφή ευγένειας απέναντι στο σύντροφό σου.
Δεν του χώνεις στο στόμα τα ζουμιά ενός ξένου ανθρώπου.
Τι άλλο δεν έχω αναφέρει ως σημάδι μιας καλής σχέσης στο ζευγάρι; Την αισθητική.
Στον εαυτό τους, στο περιβάλλον τους, στον τρόπο ζωής τους. Αν η αισθητική του ζευγαριού είναι κοινή και δε βάζει η γυναίκα πετσετάκι στο γλυπτό που πήρε ο καλός της από την έκθεση του φίλου και συμφοιτητή του στην Καλών Τεχνών, τότε έχουμε μια καλή σχέση.
Άποψή μου είναι βέβαια, πως μια σωστή αισθητική και όχι η αισθητική του κιτς στο ζευγάρι, εξασφαλίζει μια καλή σχέση.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση πως οι άνθρωποι με κακή αισθητική, δεν έχουν καλές σχέσεις.
Οι κακόγουστοι δεν κάνουν καλό σεξ, γιατί η αισθητική απαιτεί ευγένεια.
Τι ορίζω εγώ σαν καλή αισθητική; Το minimal. Όλα τα άλλα είναι κιτς.
Τα παραφορτωμένα σπίτια, τα χαϊμαλιά και τα κοσμήματα, είναι κιτς.
Μην εμπιστευτείς γυναίκα ή άντρα, τίγκα στη μόστρα και το χαϊμαλί. Δεν θα βγει καλή σχέση.
Θα κάνετε σεξ και θα κοιτάει πώς φαίνονται στο φωτισμό του δωματίου τα μπλιμπλίκια που φοράει, κάτι που δηλώνει αγένεια και σαφώς απουσία μονογαμικότητας, αφού και άλλος να κάτσει δίπλα του εκείνη τη στιγμή δεν θα το καταλάβει, γιατί κοιτάει τα χαϊμαλιά. Βραχιόλια, κολιέ, ξέρετε τι εννοώ.
Άρα, κακό σεξ μαζί του, άρα κακή σχέση.
Αλλά κι αν τα βγάλει πριν το σεξ, πάλι κακό σεξ, γιατί πιστέψτε με, θα είναι μεγάλο ξενέρωμα να περιμένεις 2 λεπτά τον άλλον να γίνει από τοτέμ, άνθρωπος.
Αυτά είπα στο φίλο μου για την καλή σχέση.
Καλό σεξ που θα πηγάσει από την τρυφερότητα, τη μονογαμία, και την αισθητική. Ή, συνοπτικά: από την ευγένεια.
Οι γνήσια ευγενικοί άνθρωποι απολαμβάνουν ποιότητα στις επιλογές τους.
Τα αλήτικα, τα μόρτικα, τα μαγκιόρικα, αυτά που πολλοί επιλέγουν για να χτίσουν μια δυνατή (ψεύτικη) προσωπικότητα (mainstream κατάσταση) εξασφαλίζουν αποκλειστικά και μόνο, αυτό που λέμε «κακή σχέση».
Επειδή λείπει η ευγένεια (το ξαναλέω).
Όσο για το άλλο σου μισό φίλε μου, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις καλό σεξ με…τον εαυτό σου…Δεν είναι ευγενικό.
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...
![Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ](https://www.enanews.gr/uploads/2018/11/giatroi-eopyy.png")
