Ενενήντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται από τότε που οριστικά ξεριζώθηκε η μακραίωνη ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία, με τον πιο δραματικό τρόπο.

Τη μεγάλη αυτή συμφορά συνθέτουν, μεταξύ άλλων, η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, η πυρπόληση της Σμύρνης, οι σφαγές και οι λεηλασίες σε βάρος των Ελλήνων και των Αρμενίων χριστιανών, οι μαρτυρικές πορείες των αιχμαλώτων και των ομήρων προς το εσωτερικό της Ανατολής, η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Αρμενίων και η εκδίωξη των υπολοίπων από τις πατρογονικές εστίες τους και προ πάντων ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.

Με όπλα τους την εργατικότητα, την οξυδέρκεια και την έφεση στο εμπόριο και τις επιστήμες, οι πρόσφυγες δημιούργησαν μια δραστήρια αστική τάξη που έδωσε πνοή και ώθηση στο ταλαιπωρημένο ελληνικό κράτος. Οι άνθρωποι αυτοί, με υψηλό επίπεδο παιδείας και πολιτισμού, ξεκίνησαν από το μηδέν και μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες πρόκοψαν και βοήθησαν τον τόπο μας να πάει μπροστά. Τόνωσαν την τοπική οικονομία, καθώς και τη δημογραφική σύνθεση του ελληνικού πληθυσμού ενώ παράλληλα μπόλιασαν γόνιμα με τις παραδόσεις και τον πολιτισμό τους τη νεοελληνική κουλτούρα του 20ού αιώνα.

Οφείλουμε, περισσότερο από ποτέ, τόσο στα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής και τους συγγενείς τους όσο και στους σύγχρονους να
στη μνήμη μας το ιστορικό αυτό γεγονός.

Χρέος μας, επίσης, είναι να διδασκόμαστε από αυτό: κίνδυνοι και δυσκολίες αντιμετωπίζονται και ξεπερνιούνται μόνο με εθνική ενότητα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Στη σημερινή συγκυρία, η Ιστορία απαιτεί από όλους μας να βάλουμε πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον.

Να προχωρήσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι και αποφασισμένοι για το καλύτερο.