Αποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο οι μύες του αυχένα εμπλέκονται στους πρωτογενείς πονοκεφάλους εντόπισαν ερευνητές, σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάζεται σήμερα στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βόρειας Αμερικής.

Τα αίτια των πρωτογενών πονοκεφάλων δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί πλήρως. Οι πιο συνηθισμένοι είναι οι πονοκέφαλοι τάσης και οι ημικρανίες.

Οι ερευνητές είχαν ως στόχο να διερευνήσουν με μαγνητική τομογραφία τη συμμετοχή των τραπεζοειδών μυών σε πρωτοπαθείς διαταραχές πονοκεφάλου. Στη μελέτη συμμετείχαν 50 άτομα, κυρίως γυναίκες, ηλικίας 20-31 ετών. Οι 16 είχαν κεφαλαλγία τάσης, 12 κεφαλαλγία τάσης και επεισόδια ημικρανίας, ενώ οι 22 ήταν υγιείς.

Μέσω απεικονιστικών ελέγχων οι ερευνητές εντόπισαν τα πρώτα αντικειμενικά στοιχεία για την πολύ συχνή εμπλοκή των μυών του αυχένα σε πρωτογενείς πονοκεφάλους, όπως ο πόνος στον αυχένα στην ημικρανία ή στην κεφαλαλγία τάσης.

«Οι ποσοτικοποιημένες φλεγμονώδεις αλλαγές στους μύες του αυχένα συσχετίστηκαν σημαντικά με τον αριθμό των ημερών που οι ασθενείς είχαν πονοκέφαλο και με την παρουσία υποκειμενικά αντιληπτού πόνου στον αυχένα», εξηγεί ο Νίκο Σόλμαν, ειδικευόμενος στο Τμήμα Διαγνω στικής και Επεμβατικής Ακτινολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ουλμ στη Γερμανία και στο Τμήμα Διαγνωστικής και Επεμβατικής Νευροακτινολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Rechts der Isar στο Μόναχο. Ο ίδιος προσθέτει ότι οι μη επεμβατικές θεραπευτικές επιλογές που στοχεύουν απευθείας στο σημείο του πόνου στους μύες του αυχένα θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές και ασφαλέστερες από τα συστηματικά φάρμακα.

Ενα άγνωστο μέχρι σήμερα μοριακό μονοπάτι που θα μπορούσε να συμβάλει στην αναχαίτιση του καρκίνου του πνεύμονα αποκάλυψε μελέτη του Πανεπιστημίου Tulane στις ΗΠΑ.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ένας από τους συχνότερους καρκίνους και η κύρια αιτία θανάτων που σχετίζονται με τον καρκίνο στον κόσμο.

Στην έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences», εντοπίστηκε ότι μια γνωστή ογκοκατασταλτική πρωτεΐνη που ονομάζεται RBM10 μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη του καρκίνου του πνεύμονα, καταστέλλοντας τη λειτουργία της c-Myc, πρωτεΐνης που οδηγεί στην ανάπτυξη και στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων όταν υπερεκφράζεται.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η RBM10 συνεργάζεται με δύο ριβοσωμικές πρωτεΐνες (RPL5 και RPL11) για την αποσταθεροποίηση της c-Myc και την παρεμπόδιση της εξάπλωσης του καρκίνου του πνεύμονα. Τα ευρήματα είναι τα πρώτα που εντοπίζουν μια σχέση αναστολής του καρκίνου μεταξύ των πρωτεϊνών.

Επίσης, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια μεταλλαγμένη μορφή του RBM10 που συχνά απαντάται σε καρκίνους του πνεύμονα, χάνει την ικανότητα να καταστέλλει την c-Myc, δεν συνδέεται με τις ριβοσωμικές πρωτεΐνες RPL5 και RPL11 και τελικά προωθεί την ανάπτυξη του όγκου αντί να την καταστέλλει.

Οπως δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Χουά Λου, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tulane, η έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός νέου αντικαρκινικού φαρμάκου και σε μια πιο εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα.

Προγνωστικός παράγοντας εμφάνισης διαβήτη στο κοντινό μέλλον, αλλά και ένδειξη ύπαρξης της νόσου ή της κατάστασης που προηγείται αυτής (προδιαβήτης), είναι η στυτική δυσλειτουργία σε νέους άνδρες.

Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Saint Louis των ΗΠΑ έδειξε ότι το 75% των ασθενών ανέπτυξαν προδιαβήτη ή διαβήτη εντός ενός έτους από τη διάγνωσή της. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η στυτική δυσλειτουργία δεν αποτελεί μόνο επίπτωση του διαβήτη, αλλά και παράγοντα κινδύνου.

«Η στυτική δυσλειτουργία εμφανίζεται κυρίως στους μεσήλικες ή ηλικιωμένους άνδρες και είναι αποτέλεσμα της γήρανσης. Εκτός από αυτήν, υπάρχουν αρκετές άλλες αιτίες που την προκαλούν. Κάποιοι σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, ενώ άλλοι με την συνύπαρξη συγκεκριμένων ασθενειών.

Εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό ότι ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου. Μια παλαιότερη ανασκόπηση 145 μελετών έδειξε ότι ο συνολικός επιπολασμός της σε άνδρες με διαβήτη ήταν 52,5%. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως η περιορισμένη ροή του αίματος, η βλάβη των νεύρων και τα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία. Γι’ αυτό, ο έλεγχος και η πρόληψη της στυτικής δυσλειτουργίας σε άνδρες με διαβήτη βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής», επισημαίνει ο Χειρουργός Ανδρολόγος Ουρολόγος δρ Αναστάσιος Λιβάνιος.

Από διαβήτη τύπου 2 πάσχουν κυρίως άνδρες άνω των 45 ετών. Τι συμβαίνει, όμως, με τους νεότερους; Για να το ανακαλύψουν, οι Αμερικανοί ερευνητές επέλεξαν άνδρες ηλικίας 18 έως 40 ετών που είχαν στυτική δυσλειτουργία, αλλά δεν έπασχαν από προδιαβήτη, υπεργλυκαιμία ή διαβήτη τύπου 2. Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 28,3, το 81,7% ήταν λευκοί και το 14,0% Αφροαμερικανοί. Αφού έλαβαν υπόψη τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα, διαπίστωσαν ότι η αδυναμία επίτευξης στύσης και επιτυχούς και ολοκληρωμένης σεξουαλικής πράξης σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για προδιαβήτη και διαβήτη.

Σε ποσοστό περίπου 30% η διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας και του προδιαβήτη/διαβήτη έγινε την ίδια ημέρα, ενώ στο 75% σχεδόν των συμμετεχόντων εντός ενός έτους.

Δείκτης για μη διαγνωσμένο προδιαβήτη ή διαβήτη η στυτική δυσλειτουργία

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αποτελεί δείκτη για μη διαγνωσμένο προδιαβήτη/διαβήτη και παράγοντα κινδύνου για βραχυπρόθεσμη εμφάνιση των δύο διαταραχών. Η εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας επομένως μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία για έγκαιρη ανίχνευση και διάγνωση του διαβήτη, ιδίως σε νεότερους άνδρες, αφού διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο νοσηρότητας και θνησιμότητας μακροπρόθεσμα.

Το αρχικό, ωστόσο, ζητούμενο είναι να υποψιαστούν ότι τα περιστατικά ανικανότητας επίτευξης στύσης μπορεί να μην είναι τόσο αθώα, και να επιδιώξουν τη διάγνωση, δεδομένης της αναστολής που νιώθουν εξαιτίας της ντροπής.

«Οι μηχανισμοί μέσω των οποίων ο διαβήτης επηρεάζει τη στυτική λειτουργία είναι πολλοί. Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα καταστρέφει τα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα με αποτέλεσμα την αδυναμία επίτευξης και διατήρησης της στύσης. Ακόμη και αν τα επίπεδα των ανδρικών ορμονών είναι φυσιολογικά, είναι αδύνατη η επιτυχής και σταθερή στύση εάν δεν υπάρχουν υγιή αγγεία.

Όταν η στυτική δυσλειτουργία προηγείται του διαβήτη, είναι πιθανό να παίζει ρόλο το κοιλιακό λίπος, αφού επηρεάζονται αρνητικά τα επίπεδα κάποιων ανδρογόνων.

Ενδεχομένως, δηλαδή, τόσο ο διαβήτης όσο και η στυτική δυσλειτουργία να έχουν έναν κοινό παράγοντα κινδύνου», εξηγεί ο δρ. Λιβάνιος.

Στις περιπτώσεις που ο λόγος της στυτικής δυσλειτουργίας είναι το υπερβολικό βάρος, η αλλαγή της διατροφής και η τακτική άσκηση ίσως αρκούν για την αναστροφή της κατάστασης. Η μείωση του βάρους βοηθά και στις δύο παθήσεις.

Εάν ήδη ο διαβήτης έχει καταστρέψει αγγεία, η θεραπεία με κρουστικά κύματα μπορεί να χαρίσει ξανά σε αυτούς τους άνδρες τη σεξουαλική ζωή τους, αποκαθιστώντας επίσης και τα ψυχολογικά προβλήματα που προκύπτουν εξαιτίας της δυσλειτουργίας, αλλά και των σχέσεων με τους σεξουαλικούς συντρόφους που συχνά διαταράσσονται.

Τα κρουστικά κύματα είναι μια ανώδυνη μέθοδος που βοηθά στη δημιουργία καινούριων αγγείων, αυξάνοντας έτσι τη ροή του αίματος προς το πέος. Η συγκεκριμένη θεραπεία συνιστάται συνήθως σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται καλά στη φαρμακευτική αγωγή ή δεν επιθυμούν πιο επεμβατικούς τρόπους αποκατάστασης της δυσλειτουργίας.

Για τη υποβολή σε αυτήν δεν απαιτείται προετοιμασία για το ραντεβού στο ιατρείο ούτε αναισθησία. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, η οποία διαρκεί περίπου 15 λεπτά, μια μικρή συσκευή χρησιμοποιεί στοχευμένα ηχητικά κύματα για να διεγείρει τον ιστό του πέους και να ενθαρρύνει τη ροή του αίματος. Ο ασθενής αισθάνεται μόνο ελαφριές δονήσεις.

Απαιτούνται 8 συνεδρίες για την ολοκλήρωση της θεραπείας, οι οποίες πραγματοποιούνται ανά μία εβδομάδα, μετά την οποία 8 στους 10 ασθενείς έχουν φυσιολογικές σεξουαλικές επαφές χωρίς να χρειάζονται φάρμακα ή ενέσεις.

Εκτός από τα κρουστικά κύματα, όταν η στυτική δυσλειτουργία είναι αγγειακής αιτιολογίας, υπάρχει η επιλογή των ενδοπεϊκών ενέσεων, αλλά και της χειρουργικής επέμβασης.

«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση του αριθμού των ανδρών που πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία. Το ποσοστό εκείνων που είναι κάτω των 40 υπολογίζεται στο 30%. Εκτός από την παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο που συνήθως συνυπάρχει, άλλοι οργανικοί λόγοι πρόκλησής της είναι ορμονικές διαταραχές, παθήσεις του πέους, πολλαπλή σκλήρυνση, τραυματισμοί και δισκοκήλη. Στους ψυχολογικούς παράγοντες περιλαμβάνεται η κατάθλιψη και το στρες, ενώ στον τρόπο ζωής το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Η θεραπεία πάντοτε εξαρτάται από την αιτία», καταλήγει ο δρ Λιβάνιος.